รักใสใสของยายเฉิ่มเบ๊อะ

      ฉันรู้สึกไม่อยากลืมตาขึ้นมาเพราะในความฝันฉันยังมีพัตเตอร์อยู่ข้างๆ แต่เมื่อฉันตื่นไม่มีแม้กระทั่งความทรงจำที่ผ่านมา มันรู้สึกเจ็บที่ใจในขณะที่หลับๆตื่นจนรู้สึกว่าไม่อยากจะตื่นมารับรู้อะไรทั้งนั้น ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ามัน...จบลงแล้วจริงๆ
 
     "เอลิน่ามันเกิดอะไรขึ้นลูก"  แม่ถามฉันเพราะฉันกลับมากับเจมส์ในสภาพที่โทรมจัด
     "หนูอยากพักผ่อนค่ะแม่ ไว้ดีขึ้นหนูจะมาหาแม่นะคะ"
     "เอ่อ คือเอลิน่าทะเลาะกับพัตเตอร์ครับ แล้วเค้าก็ไล่เธอกลับมา"  เจมส์บอกแม่ฉันทำไมเนี่ย - .-
     "ไม่เป็นไรนะลูก ผ่านมันไปให้นะคนดีของแม่"  แม่ TT หนูเจ็บปวดเหลือเกิน
     "แม่คะ ฮือออๆๆๆ"  ฉันปล่อยโฮใส่แม่เต็มที่
     "งั้นฉันกลับก่อนนะ สวัสดีครับแม่"  เจมส์บอกลาเพราะเห็นว่าฉันต้องการแค่แม่ในตอนนี้
     "ขอบคุณนะเจมส์"
     "อื้ม ไว้ฉันจะโทรมานะ"  สิ้นสุดเสียงนั้นเจมส์ก็เดินออกไป
     "เข้มแข็งนะลูก ถ้าเค้าไม่ใช่คู่เรายังไงสักวันลูกกับเค้าก็จะต้องจากกัน แต่ถ้าเค้ากับลูกคู่กันสักวันลูกกับเค้าจะได้มีความสุข"  แม่ปลอบฉันมันทำให้ฉันคิดได้แต่ ไม่อยากยอมรับหากว่าเค้าไม่ใช่คู่ฉัน
     "คะแม่ หนูขึ้นห้องก่อนนะคะ"
     "จ้าลูก"
 
                                                 เจมส์ ตอนพิเศษ
     เอลิน่าที่เธอต้องถูกไล่ออกมาเพราะหมอนั่นหึงแน่ๆ ผมเห็นเอลิน่าลืมมือถือไว้ในรถนี่ทำให้ผมรู้ถึงสาเหตุ ก็ข้อความทีผมส่งหาเธอเค้าต้องคิดว่าผมกับเธอจะแต่งงานกันแน่ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นแสดงว่าหมอนั่นก็รักเอลิน่าเหมือนกัน
                                                จบตอนพิเศษ เจมส์
 
     ที่โรงเรียนของฉัน
     "เบอร์รี่ฉันไม่กล้าเจอหน้าเขาอ่ะ"  ฉันพูดกับยัยเบอร์รี่ เห้ออออวันนี้เค้ามาโรงเรียนแน่นอน และอีกแค่ 3 วันเราจะสอบปิดภาคเรียน
     "เอาหน่าแก อีก 3 วันแกอดทนนะ"
     "อืม ฉันจะพยายาม"  ฉันไม่รู้ว่าถ้าเจอหน้าเค้าฉันควรทำยังไง ควรจะทักหรืออยู่เฉยๆดีนะ
    
     "เอลิน่า เธอลืมมือถือไว้กับฉันอ่ะฉันเอามาคืนให้"  เจมส์นี่เอง
     "ขอบคุณมากเลยนะ"
     "เธอเป็นยังไงบ้าง" ถามทำมายยยยยยยยยยยยย 
     "ฉันก็แค่ยังทำตัวไม่ถูกเวลาเจอเค้านะ" (_ _)
     "เอ้อ เอลิน่าพักและไปกินข้าวกัน นายเองก็มาสิเจมส์"
     "ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันก็คิดถึงที่นี่เหมือนกัน" 
     
    ณ โรงอาหาร
     ฉันกับเจมส์และเบอร์รี่กำลังเดินเข้าไปซื้อข้าว แต่แล้ว
 
     "โอ้โห เมื่อวานยังทำหน้าเศร้าสลด วันนี้ร่าเริ่งเชียว" ไม่ต้องสงสัยนายพัตเตอร์นั้นแหละ หึนายเริ่มเกมเองนะ -...-
     "ก็แน่นอน ฉันมีคนที่ฉันรักอยู่ข้างๆมันก็ต้องมีความสุขเป็นธรรมดา"  ฉันพูดจาให้ดูยียวนที่สุด นายนั่นสีหน้าเปลี่ยนไปเลย หึ คราวนี้ฉันไม่ยอมไปเป็นของเล่นของนายหรอก!
     "ผู้หญิงอย่างเธอนี่ก็เก่งเนอะ ตอนอยู่กับฉันก็ทำเป็นดี แต่พอของเก่ากลับมา หึ มันคงทำให้เธอถึงใจละสิ ถึงได้เปลี่ยนสีเร็วขนาดนี้"  ปากนายนี่ทำด้วยอะไร มันจะมากไปแล้วนะ! 
     "แล้วทำไมละ อย่างน้อยฉันก็ได้ขึ้นชื่อว่าเก่ง ;)" 
     "เก่งในเรื่องที่%$#%^^$^$% นะหรอ"
  เพี้ยะ!
    "เธอกล้าตบฉันหรอห้ะ! มานี่เดี๋ยวนี้!"  อีตาบ้านี่จู่ๆก็มากระชากฉันไป
    "ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!!" 
    "ทำไมหะ กลัวฉันสู้ไอหมอนั่นไม่ได้หรือไง"
    "มะไม อี่ อายยยย" หมอนี่พูดจบเค้าเอาริมฝีปากทาบลงมาที่ปากฉัน ซึ่งคราวนี้มันไม่เหมือนครั้งก่อน มันรุนแรง ป่าเถื่อน และฉันไม่อยากได้ น้ำใสใสค่อยๆไหลรินอาบมาที่แก้มของฉัน 
    พลั้ก!! 
    "นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้!"  ฉันตะหวาดเค้าแบบไม่เคยทำมาก่อน
     "ทำไม ไม่ถึงใจเธอหรอ"
     "นี่! นายเห็นฉันเป็นคนยังไงห้ะ!"
     "เป็นคนที่ฉันไม่อยากเห็นหน้าไงล่ะ"  นะนายย TT ฮือ น้ำตาของฉันมันไหลหนักขึ้นเมื่อได้ยินประโยคนั้น
     "นายไม่ต้องห่วงหรอกนะ นายจะได้เห็นฉันอีกแค่ 3 วันเท่านั้นแหละ เมื่อปิดเทอมฉันจะลาออกแล้วไปอยู่กับพ่อที่เมืองนอก"  น้ำตายิ่งไหลออกมาเรื่อยๆ จากนั้นฉันก็หันหลังเดินจากเค้าไป ฮือออออ ทำไมมันเจ็บปวดขนาดนี้ ฮือออออ TT
 
     "พัตเตอร์ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย"  เจมส์กำลังจะทำอะไรน่ะ
     "แกอย่ามายุ่งกับฉัน ไปอยู่ดูแลเจ้าสาวแกเถอะ"
     "ฉันอยู่เมืองไทย แต่เจ้าสาวฉันอยู่เมืองนอกแกจะให้ฉันดูแลใคร"
     "นี่แกหลอกเอลิน่าหรอ ไอ้เลว!"
     "แกฟังฉัน ไม่มีใครหลอกใคร วันนั้นฉันพาเอลิน่าไปกินข้าว ดูหนังตามประสาเพื่อน ฉันเชิญเค้ามางานแต่งของฉัน ส่วนข้อความนั่นก็เอลิน่าเป็นเพื่อนสนิทของฉันเค้าก็ย่อมสำคัญ ตาสว่างหรือยังง"
     "อะอะไรกัน หมายความว่าเอลิน่าก็ไม่ได้รักแกแล้วนะสิ"
    "ใช่ แต่เค้ารักใครแกต้องไปถามเค้าเอง พรุ่งนี้เอลิน่าจะไปเมืองนอกแล้ว"
     "ขอบใจ และฉันก็ขอโทษแกด้วย"
     "ฉันรู้ว่าแกคิดยังไงกับเอลิน่า ทำตามหัวใจแกส่ะ"
 
   ตอนหน้าก็จบเรื่องนี้แย้วววน้า ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะค้าาา