นายรักฉันฉันรักนาย(ใจ)เราตรงกัน

7.7

เขียนโดย starconvert

วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 18.26 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,503 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2557 19.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) เริ่มต้นใหม่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
'ได้โปรดแต่งงานกับฉันเถอะนะไอ' ผู้ชายปริศนาที่มีหน้าตาราวกับเทพบุตรมาขอแต่งงานมันอารมณ์แบบนี้นี่เองไอจีขายออกแล้วค่า>.<
'อืมได้สิ^^' พอชายปริศนาได้คำตอบชายปริศนาก็ค่อยๆก้มหน้าลงมาใกล้กับฉันมากขึ้นๆๆ
"กริ๊งๆๆๆกริ๊งๆ หะ..ห๊ะ!!" เสียงนาฬิกาปลุกทำลายฝันอันงดงามT^T
"โธ่เว้ยเจ้านาฬิกาเฮงซวยจะมาดังอะไรตอนนี้วะอีกนิดเดียวแท้ๆ"
"ก๊อกๆยัยไอตื่นแล้วก็ลงมากินข้าวด้วยพี่จะออกไปข้างนอก"
"เออโอเคเดี้ยวตามลงไป" ฉันบอกพลางหงุดหงิด-*- อ้อฉันลืมอะไรรึเปล่าวเนี่ย อืมม อ้อ!! แนะนำตัวยังไงละ= = ฉันชื่อ ไอจี มีพี่สามคนชายสองหญิงสอง พี่ชายคนโตชื่อไลน์ พี่ชายคนรองชื่อบี พี่สาวคนที่สามชื่อ ยู ส่วนฉัน ไอจี คนสวยนะฮ่าๆ ฉันอายุ 16 พึ่งขึ้น ม.5 สดๆร้อนๆของวันพรุ่งนี้ มีเพื่อนสนิทชายเป็น ออสก้า กับ ค๊อกเทล เพื่อนสนิทหญิงเป็น ดารี่ บ้านฉันเป็นตระกูลที่ร่ำรวยมาก(ไม่ค่อยอวดฮ่าๆ) โอเคจบกับการแนะนำตัว
"I won't hesitate no more.....ตื๊ดๆ" 
"ฮะโหลว่าไงเดียร์ที่รัก" แฟนฉันเองแหละ>3<
(เอ่อ...ไอฉันมีอะไรจะบอกเธออะ)
"อะไรอ่อ"
(คือฉันคิดว่า....เราเลิกกันเถอะ)
"ทำไม??ฉันขอเหตุผล"
(ฉันว่าเราเข้ากันไม่ได้หรอกแล้วตอนนี้ฉันไม่ได้รักเธอแล้วฉันรักคนอื่นไปแล้วเข้าใจด้วยนะไอฉันขอโทษ)
"ตามใจนายเหอะมีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม ลาก่อน"
หึ ใครแคร์กัน ฮือๆ ทำไมวะทำไมทำไมฉันต้องไปร้องไห้กับไอสวะนั่นด้วยT^T เวลา 3 ปีมันก็แค่แปปเดียวแปปเดียวจริงๆนะ.....
พอฉันร้องไห้เสร็จแต่ทำใจยังไม่เสร็จก็เดินลงมาข้างล่างก็ไม่มีใครอยู่แล้วซึ่งนั่นมันก็ดีแล้วแหละ..
ฉันเลยเล่นโน๊ตบุ๊คแล้วดูสตีมของสามีที่อยู่เกาหลีพลางๆไปเพื่อจะได้ลืมเวลาสามปีนั่นT^T
"ก๊อกๆ มีใครอยู่ไหมคร้าบบบ"
เสียงใครวะเสียงผู้ชายด้วย โจรเหรอไม่นะT^T
"ไออยู่ไหมหะเห็นอยู่บ้านคนเดียวเลยจะมาอยู่เป็นเพื่อนกับค็อกเทลร้อนนะเว้ยยเร็วๆหน่อย"
รู้จักชื่อเรา เสียงแบบนี้มันไอออสก้านี่หว่า
"เออๆมาแล้วๆบ่นอยู่ได้ก็นึกว่าโจรนี่หว่า= ="
"โจรอะไรจะหล่อขนาดนี้เนอะเทล555"
"อืมว่าแต่เธอร้องไห้รึไงตาบวม" แหมะตาไวจริงนะเทล= =
"โดนตัวตะกายตึกมันทิ้ง-*-"(ตัวตะกายตึก = ตัวเ-ี้ย)
"เฮ้ยใครวะๆไอเรนเดียร์อะนะวะฮะฮ่าเพื่อนโดนผู้ชายทิ้งวะ555" ดูมัน ดูมันดูออสก้ามันพูดT^T
"แล้วไงวะแม่ง ทำไมละฉันมันแย่นี่ ฮึก!ฮือ" จากนั้นฉันก็เริ่มปล่อยน้ำตาออกมาอีกครั้ง
"เธออย่าพึ่งร้องเข้าบ้านก่อนฉันร้อน= =" ไอเพื่อนบ้าขนาดเทลนะเทลนะT^T
หลังจากเข้ามาในบ้านฉันก็ร้องไห้และเล่าเรื่องทั้งหมดให้เทลกับออสก้าได้ฟังแล้วก็ร้องไห้ไปด้วย
แล้วอยู่ๆออสก้าเอ่ยคำถามขึ้นมา
"แล้วเธอทำไรอยู่เนี่ย"
"นั่งดูสตีมของสามีจะได้ลืมเวลาสามปีนั่น= ="
"ติ๊งต๊อง= =" ออสก้าพูดแล้วเอามือหนาๆของเขามาขยี้ผมฉัน
"บ้า- -" เทลพูดต่อจากออสก้าแล้วยิ้มให้ฉัน
"นี่พวกนายเอาหมอนไปกินเลยไป"
จากนั้นพวกเราสามคนก็เล่นตีหมอนกันแล้วมันทำให้ฉันลืมเรื่องร้ายๆทั้งหมดไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา