▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼(YAOI)

“ฮัลโหล ว่าไงอิเจ๊”

(เอ่อ...เป้ ตอนนี้แกอยู่ไหน)

“อยู่หน้าคณะ มีไร”

(อ๋อ...แล้วโยมันอยู่กับแกด้วยรึป่าว)

“เปล่าหนิ เห็นบอกว่าวันนี้ไม่ค่อยสบาย ไม่มาเรียน พอบอกว่าจะไปเยี่ยมมันก็ไม่ให้ไปบอกกลัวกูติดไข้ซะงั้น ทำไม มีไรหรอ”

(เอ่อ.... คือ..กูเห็นมันเดินควงอิมินทร์ดาวคณะทันตะ ที่ห้างxxxน่ะ เดินจับมือกอดเอวตัวแนบกันแทบจะสิงร่างกันอยู่ล่ะ ตอนแรกกูก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่เลยโทรมาถามเมิงก่อน)

“........................”

“..................................”

“..........................”

(ฮัลโหลๆ แกยังอยู่มั๊ยเนี่ย ฮัลโหล..)

“เออ..... กูกำลังข่มอารมณ์อยู่ แมร่งกูว่าแล้วเชียว สงสัยมานานแระ ว่าทำไมอิเด็กนี่มันเจอหน้ากูทีไรชอบมาจิกกัดกระแนะกระแหนกูอยู่ได้ เอางี้ เจ๊สะกดรอยตามมันไปก่อน ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวกูตามไป”

(โอเค รีบๆมาเลยนะเมิง)

“อืมๆ ตู๊ดๆๆๆๆ” หลังจากวางสายผมก็รีบนั่งวินมอร์ไซค์มาที่ห้างเพื่อปฏิบัติการจับกิ๊กของไอ้ โยให้ได้แบบคาหนังคาเขา  หลังจากที่ผมสงสัยว่ามันจะมีคนอื่นมานานแล้ว แต่มันก็แถจนสีข้างถลอกทุกที แต่ไม่ใช่ว่าผมจะเชื่อมันหรอกนะ เพราะบางครั้งเราก็ต้องยอมแอ๊บแกล้งโง่ไปบ้างจนกว่าจะจับให้ได้คาหนังคาเขา แล้วเราค่อยตลบหลังมันให้กระอักเลือดไปเลย

“เป้ๆ ทางนี้” พอมาถึงห้างผมก็เดินมาที่ร้านที่นัดกับอิเจ๊แมนนี่ เพื่อนสาว(สอง)รุ่นพี่ในคณะคือเรียนปีเดียวกันแต่นางแก่กว่าปีนึง นางซิ่วมาจากนิติคือนางบอกมันไม่ใช่ตัวตนของนาง เลยซิ่วมาเรียนนิเทศถึงนางจะดูแรงๆไปหน่อยแต่จริงๆนางเป็นคนจิตใจดี ขี้สงสาร โดยเฉพาะกับสัตว์ เห็นหมาข้างถนนโดนรถชนนี้ร้องไห้จนนึกว่าญาติเสีย แต่ถ้าเป็นเรื่องชิงรักหักสวาทผัวนอกกายเมียนอกใจนี่นางบอกอย่าได้แคร์ไม่มี ความปราณีไห้แม้แต่ติดเดียว

“ไหนมันอยู่ไหน” พอมาถึงผมก็รีบถามถึงเป้าหมายทันที

“นู่นไง กินไอติมถ้วยเดียวกันแถมป้อนกันด้วย” มันชี้ไห้ดู โอ้โห! มีซบกันด้วยนะเมิง

“เดี๋ยวดูๆไปก่อน กูอยากรู้ว่ามันจะทำไงต่อไป กูว่าเราเข้าไปนั่งโต๊ะใกล้ๆมันดีกว่า”

ตอน นี้ผมกับอิเจ๊ก็มานั่งโต๊ะตรงข้ามกับมันแบบหลังชนหลังแต่ดีที่มันมีผนังปิด กั้นสูงหน่อย พอได้โต๊ะปุ๊บผมก็โทรหามันทันที ส่วนอิเจ๊นางก็เรียกพนักงานมาสั่งไอติมมาโซ้ยซะ ซักพักพนักงานก็เอามาเสิร์ฟ

(แฮ่กๆๆ...ว่าไงครับ) แหมมีไอแฮ่กๆ เนียนด้วยนะเมิง

“เป็นไงบ้างโย ค่อยยังชั่วรึยัง แล้วนี่มีคน ป้อน ข้าว ป้อน ยา รึยังครับ” เน้นคำว่าป้อนกับมันชัดๆ

(ยังเลยครับ เอ่อเป้ครับงั้นเดี๋ยวโยขอนอนพักผ่อนก่อนนะครับ พอดียังปวดหัวอยู่เลย)

“ครับๆ หลับให้สบายนะครับ อ้อ แล้วอย่าทานไอติมเยอะนะเดี๋ยวอาการจะหนัก”

(เฮ้ย!..เอ่อ เป้หมายความว่าไงอ่ะ หลับให้สบายนี่มันใช้กับคนตายไม่ใช่เหรอแล้วไอตงไอติมอะไร ไม่มี๊) เสียงสูงเชียวนะเมิง

“ไม่มีอะไรอะไรหรอกครับ เป้หมายถึงนอนพักผ่อนเยอะๆน่ะ แล้วก็อย่าทานของเย็นมากเห็นไออยู่นี่”มึงแถได้กูก็แถได้เหมือนกันว่ะ เอาสิ!

(เอ่อ....ครับๆ จุ๊บๆ)นี่ขนาดอยู่กับอีเด็กนั่นมันยังมีหน้ามาจุ๊บๆใส่กูอีกนะ

 “อืม ตู๊ดๆๆๆๆ”

“อิ เจ๊ แกหาเบอร์ไอ้ปอนด์ทันตะให้หน่อยสิ ขอด่วนเลยนะจ๊ะ” หลังจากวางสายผมก็คิดแผนดีๆออก เลยหันไปขอความช่วยเหลือจากอิเจ๊พร้อมกับยิ้มเพชรฆาตรให้มัน เอ่อ อันนี้มีคนตั้งให้เค้าบอกว่าเวลาผมยิ้มแบบนี้มันน่ากลัวซะยิ่งกว่าเอาปืนมา จ่อที่หัวซะอีก เว่อร์ไปนั่น

“อิ นี่อย่ามายิ้มเพชฌฆาตใส่กูๆขนลุก เออๆแป๊บ เดี๋ยวอิเจ๊จัดให้” มันตอบ ก่อนจะโทรหาแหล่งข้อมูลของมันที่มอ คือนางกว้างขวางทั้งในและนอกมหาลัย เห็นแบบนี้นางเป็นถึงลูกนักการเมืองที่มีอิทธิพลมากพอสมควร ฉะนั้นอยากได้อะไรขอให้บอก อิเจ๊จัดให้ เป็นสโลแกนประจำนางไปล่ะ อ๋อลืมบอกไปเดี๋ยวหลายคนจะเข้าใจผิดคิดว่านางแต่งหญิง จริงๆหนังหน้านางแมนมาก หล่อโฮกๆ เจอกันครั้งแรกนางเดินเข้ามาทักไอ้เราก็นึกว่าจะมาจีบเลยแกล้งทำเป็นเล่นตัว ไปหน่อยจนนางกระซิบบอกว่า ชั้นไม่นิยมตีฉิ่งย่ะ เท่านั้นแหละถึงบางอ้อเลย

“อ่ะได้ล่ะ ว่าแต่แกจะเอาไปทำไม” นางเอาเบอร์ที่ผมต้องการมาให้ก่อนจะถามด้วยความสงสัย

“นี่ เจ๊ไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าไอ้ปอนด์น่ะคือผัวอิมินทร์ มันคั่วกันตั้งแต่มัธยมแล้ว จนเข้ามหาลัยก็ยังตามตูดกันต้อยๆๆ ได้ข่าวว่าพอจบม.6ก็หมั้นกันแล้วนี่”

“ข้อมูลเป๊ะมาก” อิเจ๊มันแอบกัดผมเบาๆ

“ไม่ ได้หรอก กูสงสัยมานานล่ะ แหม เห็นไอ้โยทีไรส่งสายตาหยาดเยิ้ม ขาสั่นดิ๊กๆๆๆ สงสัยจะคันมาก กูก็เลยแอบสืบข้อมูลมันไว้บ้าง รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง หึๆ”

“แล้วแกจะทำยังไงต่อไป ไหนว่ามาซิ” อิเจ๊มันถามในขณะมือก็ตักไอติมจ้วงเข้าปาก

“เรื่องอะไรเราต้องเหนื่อยเองล่ะ ในเมื่อเรามีหมากอยู่ในมือแล้วนี่ ที่เหลือก็รอเวลารุกฆาต อย่างเดียว” ผมตอบมันไปก่อนจะกดเบอร์โทรหาหมากอีกตัวของผม แล้วคอยส่งข้อความรายงายความเคลื่อนไวให้มันเป็นระยะ แล้วก็นั่งรอเวลาดูโชว์สุดพิเศษ

“เป้ พวกมันออกไปกันแล้ว ” นั่งรอซักพักสองคนนั่นก็ลุกออกไป

“งั้น เราตามมันไป อยากรู้นักว่ามันจะไปที่ไหนกันต่อ”ผมบอก อิเจ๊มันก็เดินไปจ่ายเงินแล้วเดิน ตามผมที่กำลังตามสองคนนั่นไปห่างๆ ใช้เวลาตามอยู่เกือบชั่วโมงจนตอนนี้เรามาจอดรถกันอยู่ที่





 

หน้าม่านรูด

“เฮ้ย! เป้แกไม่เป็นไรนะ แกไม่ต้องไปสนใจผู้ชายเฮงซวยแบบนี้หรอกคนหน้าตาดีๆอย่างแกหาใหม่ได้สบาย เชื่อสิ” อิเจ๊มันเห็นผมร้องไห้จนตัวสั่น อารมณ์ตอนนั้นทั้งโกรธทั้งเสียความรู้สึก จากการหักหลังของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าคนรักของเรา

“อืม ขอบใจมากนะเจ๊ ขอบใจที่อยู่ข้างๆกันตลอด”ผมบอกเพื่อให้เจ๊มันสบายใจก่อนจะสวมกอดมัน เรากอดกันซักพักก็มีรถอีกคันวิ่งเข้ามา

“สงสัย ไอ้ปอนด์มันคงมาล่ะ ขอให้ครางให้สนุกใต้ส้นตีนของไอ้ปอนด์นะโย เมิงทำกูก่อนอย่าหาว่ากูใจร้ายเลยนะ” ผมผละออกจากอดของอิเจ๊แล้วบอกมันก่อนจะผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ

“แล้วแกจะทำยังไงต่อไปกับ เอ่อ...ความสัมพันธ์ของแกกับไอ้โย” เจ๊มันถามก่อนก่อนจะขับรถออกจากสถานที่อโคจรแห่งนี้

“รอ เก็บศพ กูเชื่อว่าไอ้ปอนด์ไม่ยั้งมือแน่ ได้ข่าวว่ามันเป็นนักมวยเก่าเรียนมวยตั้งแต่เด็ก ที่สำคัญพ่อมันเป็นเจ้าของค่ายมวย แล้วแกคิดว่าลูกคุณหนูอย่างไอ้โยที่ทำอะไรไม่เป็นซักอย่างจะเป็นยังไงล่ะ ส่วนความรักที่กูมีให้มันมันหมดไปตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้ว่ามันนอกใจกูล่ะ” ผมตอบมันไปโดยหันหน้ามองที่กระจกด้านข้างทำแป็นดูวิวไม่กล้าสบตาอิเจ๊มัน ไม่อยากให้มันรู้ว่าลึกๆแล้วผมก็เสียใจกับความรักครั้งนี้ แค่ไม่อยากให้มันเห็นความอ่อนแอของผมจนเจ๊มันไม่สบายใจ

อิ เจ๊มัน มาส่งผมที่หน้าคณะเพื่อมาเอารถของตัวเองที่จอดไว้ ตอนแรกมันจะตามผมไปที่คอนโด แต่ผมปฏิเสธบอกอยากอยู่คนเดียวซักพักมันถึงยอมกลับบ้าน


ผมมานั่ง ร้องไห้ที่โซฟาในห้องแล้วบอกกับตัวเองว่าร้องออกมาเถอะ เสียใจให้มันสุดๆไปเลย แต่แค่วันนี้วันเดียวเท่านั่นนะ เพราะชีวิตเรายังมีอะไรที่ต้องทำอีกหลายอย่างอย่าเอาชีวิตไปผูกติดไว้กับคน ที่ไม่เคยเห็นค่าของเราเลย ใช่! เราต้องรักตัวเองให้มากๆ


“ถ้าเราไม่รักตัวเราเอง แล้วใครจะมารักเราล่ะเป้” ผมได้แต่บอกกับตัวเอง ซักพักก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาเป็นเบอร์ 02xxxxxxx

“หวัดดีครับ”

(คุณเป็นญาติของคุณโยธิน xxx หรือเปล่าค่ะ )

“เอ่อ....ผมเป็นเพื่อนเค้าน่ะ มีอะไรรึป่าวครับ”

(พอ ดีดิชั้นโทรมาจากโรงพยาบาลxxx น่ะค่ะ แล้วเห็นเบอร์นี้เป็นเบอร์โทรล่าสุด เลยโทรมาแจ้งว่าตอนนี้คุณโยธินถูกทำร้ายร่างกายมีอาการบาดเจ็บสาหัสอยู่ที่ โรงพยาบาล เลยโทรมาแจ้งญาติของคนไข้ให้รับทราบค่ะ)

“ขอบคุณมากนะครับ ยังไงผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ” หลังจากวางสายผมก็คลี่ยิ้มบางๆออกมา

“ไม่ มันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะโย”














 “ส่วนแกอิมินทร์”














 

“เตรียมพบกับซึนามิที่กำลังจะมาทลายชีวิตของแกได้เลย”