love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

7.7

เขียนโดย พรสิริ

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.13 น.

  55 ตอน
  8 วิจารณ์
  47.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 18.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

27)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
               “ถึงตาฉันเอาคืนแล้วล่ะ ยัยซาดิส”
เสียงเยือกเย็นชวนขนลุกส่งผ่านมาตามสายลมยามค่ำคืน หญิงสาวรู้สึกกลัวเขาขึ้นมาจับใจ แววตาเขาตอนนี้ดุร้ายราวกับราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ที่กำลังหิวกระหายเต็มที่ หญิงสาวได้แต่ถอยหนีอย่างช้าๆ เธอไม่กล้าแม้แต่จะละสายตาจากเขาเพื่อไปมองสิ่งอื่นได้เลย
“สะ...ซาดิสอะไร ฉันแค่ล้อนายเล่นเองนะ จริงๆ”
หญิงสาวพูดกับเขาด้วยสายตาและน้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ ชายหนุ่มหัวเราะฝืนๆก่อนจะย่างสามขุมเข้ามาหาเธออย่างเยือกเย็น เธอรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา
“ถ้านายโกรธฉัน...นายดึงผมฉันคืนก็ได้นะ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆราวกันเด็กน้อยที่กำลังง้อเพื่อน ก่อนจนก้มหัวลงตรงหน้าเขา อย่างยอมจำนนต่อราชสีห์ผู้หิวโหยตรงหน้า
ชายหนุ่มได้แต่กลั้นหัวเราะจนหน้าแดงกับท่าทางโก๊ะๆของเธอที่แสดงออกถึงความกลัวตายอย่างไม่มีปิดบัง เขาไม่ได้คิดจะทำอันตรายเธอเลยสักนิดเพียงแต่อยากจะใกล้ชิดเธอให้มากกว่านี้เท่านั้น แต่พอได้เห็นอาการหวาดกลัวของเธอแบบนี้ เขาก็ยิ่งอยากแกล้งเธอให้มากขึ้นไปอีก เขาใช้สองมือจับใบหน้าของเธอให้เงยขึ้นมาประจันหน้ากับเขาแล้วก้มหน้าลงมาใกล้เธอชนิดที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจ
“เธอคิดว่าฉันจะใช้วิธีแบบเดียวกับเธอรึไง ไม่เลย...มันไม่ใช่แนวฉัน”
ชายหนุ่มพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าชวนขนหัวลุก เธอได้แต่ตกใจตาค้างตัวแข็งราวกับรูปปั้น หัวใจเต้นรุนแรงราวกับจะระเบิดออกมา ตอนนี้เธอกลัวเขามากกว่าตอนที่เข้าใจผิดว่าเขาเป็นผีดิบเสียอีก
’ตายแล้วววววว ข้าวตอกเอ้ย!!!แกดันไปกระตุกหนวดราชสีห์เข้าซะแล้ว เรียกปอเต็กตึ๊งไว้เลยแล้วกัน ไม่รอดแน่ๆ’
“บางที...ฉันว่านายก็ควรจะแหวกแนวบ้างนะ หัดคิดใหม่ทำใหม่ จะได้ไม่น่าเบื่อไง”
เธอยังคงพูดโน้มน้าวความคิดของราชสีห์ผู้หิวกระหาย
“หึหึหึ...ฉันว่าเธอคงไม่เบื่อวิธีเอาคืนของฉันหรอก เชื่อเถอะ...”
พูดจบชายหนุ่มก็เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เธอ หมายจะสัมผัสแก้มเนียนที่เขาปารถนามาตลอด หญิงสาวได้แต่ส่ายหัวหลบอย่างหวาดกลัว แต่เธอก็ทำได้เพียงเท่านั้น เพราะใบหน้าของเธอถูกมือหนาล็อกไว้อย่างมั่นคงดิ้นไม่หลุด 
“นายจะทำอะไร!!!”
หญิงสาวรีบถามก่อนจะใช้มือยันหน้าเขาออกไปให้ห่าง
“ทำไม...กลัวหรือ”
“ขืนนายเข้ามาใกล้กว่านี้ นายโดนแน่!!!”
“ทำไม เธอจะทำอะไรฉันได้ หือออออ...”
ชายหนุ่มพูดอย่างมีความสุขเหลือล้นที่ได้หยอกเธอแบบนี้ เขาใช้หน้าผากถูกับหน้าผากเธออย่างรักใคร่ ความสุขกำลังล้นทะลักออกมาจากหัวใจ ร่างกายของเขามันกำลังสุขจนร้อน ร้อนเร่าจนยากที่จะดับลง กลิ่นกายหญิงสาวมันเป็นยากระตุ้นความเร่าร้อนให้ร่างกายเขาได้เป็นอย่างดี ตอนนี้เขาเห็นเธอเหมือนกับกระลอกน้อยที่หวาดกลัวราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่กลับไม่ยอมนอบน้อมราชสีห์ซึ่งมันได้ทำให้ราชสีห์มีความสุข...สุขจนล้นใจ
“ฉันจะตะโกนเรียกลุงแหมบ...”
“หึ...เขาคงมาช่วยเธอไม่ได้แล้วล่ะ”
“ทำไม!!!นายทำอะไรลุงแหมบ รึว่า...นายวางยานอนหลับลุงแหมบใช่ไหม!!! ไอ้เลววววว”
หญิงสาวใช้สองมือจิกผมเขาอีกครั้ง ก่อนจะออกแรงกระชากด้วยความโมโห
’ไอ้เลวววว!!! นายวางยานอนหลับลุงแหมบเพื่อจะทำมิดีมิร้ายกับฉันแน่ๆ ไอ้ลามก นี่แนะ!!!’
ครั้งนี้เป็นการกระชากที่แรงกว่าครั้งไหนๆ เพราะแรงโมโหที่เขาทำร้ายลุงแหมบ
“นายกล้าทำได้ยังไง...”
“โอ้ย!!!!!!เจ็บนะยัยบ้า ปล่อยเดี๋ยวนี้” 
“วางยาลุงแหมบได้ยังไง...”
“ปล่อยนะ!!!”
“นายจะทำมิดีมิร้ายฉันใช่ไหม...”
“ทำบ้าอะไรของเธอ!!! ฉันไม่ดับอนาคตตัวเองอย่างนั้นแน่”
ยิ่งเธอพูดกับเขามากเท่าไร ความรุนแรงในการกระชากก็ยิ่งทวีมากขึ้นเท่านั้น
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก...”
“เจ็บนะโว้ย!!!ปล่อยนะ”
“ดี!!!คนหื่นๆอย่างนายต้องมาเจอกับฉัน ย๊าาาาาาาาา”
หญิงสาวออกแรงสุดกำลังจนชายหนุ่มต้องเอนหัวตามการกระชากเพื่อลดความเจ็บปวดจากหนังหัว แต่ชายหนุ่มคงเอนมากไปหน่อย หัวเขาจึงไปชนเข้ากับหน้าอกอันน้อยนิดของเธอเข้าอย่างจัง และล้มลงไปบนโซฟาตัวยาวอย่างห้ามไม่ได้ หน้าของนายวาฟเฟิลซบอยู่กลางหน้าอกของหญิงสาวพอดี 
“โอ้ยยยยยยย....”
ชายหนุ่มร้องอย่างทรมานจากอาการเจ็บหนังหัว ตอนนี้หญิงสาวได้ปล่อยมือออกจากผมเขาแล้ว
“ไอ้...ไอ้โรคจิตตตตตต!!!!!!!!”
แต่กลับลอยมาประทับตราที่แก้มซ้ายของเขาแทน ฝ่ามือสยองของเธอทำงานโดยอัตโนมัติเมื่อรู้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมอยู่ในบริเวณต้องห้ามของเธอ
“เธอตบฉันทำไมยัยบร้าาาาาา”
“นายนี่มันโรคจิตจริงๆ ยอมรับมาซะ!!!ที่นายวางยาลุงแหมบเพราะนายจะข่มขืนฉันจริงๆใช่ไหม”
“ทำไมฉันต้องข่มขืนเธอ ฮะ  หน้าอกก็ไม่มี หน้าตาก็งั้นๆ ผอมอย่างกับไม้เสียบลูกชิ้น ฉันจะเอาอารมณ์ที่ไหนมาข่มขืนเธอ... ยัยบ้า”
ชายหนุ่มว่าพลางลูบแก้มตัวเองอย่างเจ็บปวด
’เมื่อไหร่ยัยนี่จะเลิกนิสัยคิดเองเออเองกันฟะ’
“นี่นายไม่ยอมรับผิดแล้วยังจะมาด่าฉันอีกหรือฮะ!!! ”
“โอเค ฉันจะเล่าความจริงให้ฟัง คือ...”
“นี่ไง!!!ในที่สุดก็ยอมรับสักที ต่อไปนี้ฉันจะเรียกนายว่าไอ้หื่น ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ไอ้วิปริต ไอ้บ้ากาม ไอ้...”
“ถ้าเธอไม่หยุดกล่าวหาฉันล่ะก็ ฉันจะทำทุกอย่างที่เธอพูด ตรงนี้นี่แหละ!!!”
เขาเริ่มจะทนความเพ้อเจ้อของเธอไม่ไหวเสียแล้ว ชายหนุ่มเดินเข้าไปรวบกอดตัวเธอจนแน่นรวมถึงแขนมหาประลัยทั้งสองข้างของเธอด้วย หญิงสาวตกใจกับอาการที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของเขา
“นายจะทำอะไร”
เธอถามเขาสั้นๆ พยายามเรียกสติที่กำลังหนีหายเพราะความกลัวให้กลับคืนมาช่วยเธอออกไปจากสถานการณ์คับขันเช่นนี้
“ทำในสิ่งที่เธอยัดเยียดให้ฉันทำไง”
พูดจบชายหนุ่มก็ก้มลงประทับกับริมฝีปากเธออย่างรวดเร็ว แต่หญิงสาวกลับเร็วกว่าเธอเงยหน้ารับริมฝีปากของเขา ก่อนจะเขย่งเท้างับเข้าที่ปลายจมูกเขาเต็มแรง
“โอ๊ะ....”
ชายหนุ่มร้องได้แค่นั้น ก่อนจะสะบัดเธอออกด้วยความเจ็บปวด
“อย่ามาซ่ากับฉัน เข้าใจ๋....”
หญิงสาวพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินไปกินข้าวกับไข่ไหม้ๆอย่างสบายอารมณ์ ทิ้งให้เขานั่งเจ็บปวดอยู่กับปลายจมูกห้อเลือดเพียงลำพัง
’ฝากไว้ก่อนนะยัยซาดิส!!!!’
 
 
                                      .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา