Bad Tattoo

น้ำแข็งที่อ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
"จะไปจริงจริงหรอน้ำแข็ง"
 
"จริงค่ะน้ำแข็งขอไปเยี่ยมแม่และก็พักผ่อนสมองหน่อยนะคะ"
 
"ถ้าน้ำแข็งคิดดีแล้วพี่จะไม่ว่า เดี๋ยวพี่จะส่งวีดีโอตอนซ้อมไปให้ดูท่านะ"
 
 "ขอบคุณมากนะคะพี่เก๋ไก๋"
 
"แล้วไปจังหวัดไหนล่ะ อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน??"
 
"น้ำแข็งตอบไม่ทันหรอกค่ะ เดี๋ยวตอบแบบชัดชัดนะคะ จังหวัดอุตรดิตถ์ ตำบลไผ่ล้อม อำเภอลับแล ค่ะ"
 
"จ่ะจ่ะ"
 
"มีอะไรอีกไหมคะ??"
 
"ไม่แล้วจ่ะเชิญน้ำแข็งไปเก็บของเถอะ^^"
 
"ค่ะ พี่เก๋ไก๋คะ เอาไว้ว่างเมื่อไหร่จะพาไปเที่ยวที่สวนนะคะ^^"
 
"เอ้า ไหนบอกว่าบ้านเป็นโรงงานน้ำแข็งชื่อดังไง"
 
"ก็ไม่ได้บอกนี่คะว่าจะทำสวนไม่เป็น"
 
"กวนใหญ่แล้วนะเรา"
 
"แฮะๆ ไปก่อนนะคะ บายค่ะ"
 
ฉันยกมือไหว้พี่เก๋ไก๋แล้วลุกขึ้นกลับเข้าไปในห้องนอนทันที 
เฮ้ออออออออออออออออออ
อยากจะตะโกนออกมาเพื่อระบายอารมสักสามสี่คำ นี่ถ้าไม่ติดว่าที่หอนี้มีคนอยู่เยอะนะแถมยังก้องอีกต่างหากคนสวยเครียด 
 
 
 
 
อุตรดิตถ์
 
 
 
ฉันลากกระเป๋ามาหนึ่งใบเพื่อใส่เสื้อผ้าที่จะเป็นมากมากและก็สะพายกระเป๋าเป้ขนาดเท่ากับกระเป๋านักเรียนแต่สีสันสวยงามมาหนึ่งใบใส่พวกของกินเล็กน้อยแล้วก็เครื่องสำอางนิดหน่อยอย่างกับจะมาอยู่เป็นปีแหนะ
 
"โอ๊ะ คุณหนูกลับมาแล้ว"
 
"คุณหนูกลับมาแล้ว"
 
 
เสียงคนงานคนสวนพูดขึ้นผู้คนที่นี่ไม่เคยลืมหน้าฉันเลยแม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ที่นี่นานแค่ไหนก็ตามเท่าที่ดูแล้วคนงานหน้าเดิมเดิมทั้งนั้น แถมแต่ละคนดูเปลี่ยนแปลงไปมากมากเลย^^ คิดถึงจังเลยน๊าาาาา
 
ตอนนี้ฉันกำลังจะเดินเข้ารั่วบ้านอันแสนจะงดงามของฉันก็เพราะว่ามันทำด้วยไม่สักทั้งหลังไงทำเป็นทรงไทยภาคกลางที่ยกสูงมีลานกลางบ้านอยู่ด้านบนมีห้องแยกไปมากมาย สวยมากมากเลยล่ะ 
 
"คะ...คุณหนูน้ำแข็งของป้า"
 
หวาาาาาา อยู่ดีดีป้าชมก็โผล่เข้ากอดฉันจนแนบแน่นจนฉันรู้สึกอึดอัดแต่ก็กอดตอบเหมือนกันก็แหม...บ้าชมน่ะเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กเลยนะ
 
"กลับมาแล้วค่ะบ้า"
 
"กลับมาสักทีนะคะคุณหนูรู้ไหมป้าคิ๊ดถึ๊งงงงงงคิดถึง"
 
"ปากหวานนะคะ หิวจังเลยค่ะป้าอยากกินอาหารฝีมือป้าจะตายอยู่แล้ว"
ฉันพูดแบบออดอ้อนที่สุดแหมใครจะรู้ว่าอาหารฝีมือป้าชมน่ะอร่อยเลิศค่ะ คุณหลีดคอนเฟิร์ม กลับมาทั้งทีต้องกินให้เพียงพอ
 
"ได้ค่ะ นี่ป้าก็กำลังเตรียมของอยู่น่ะคะเดี๋ยวก็จะได้เวลาทานอาหารกลางวันแล้วคุณหนูเข้าไปหาคุณท่านก่อนนะคะ"
 
"ค่ะป้า เร็วเร็วนะคะ"
 
"ได้ค่ะ"
 
ป้าชมพูดพลางช่วยฉันลากกะเป๋าเข้าบ้านไป โอ๊ะ กลิ่นลีลาวดีนี่นา หอมจังเลยรู้ไหม๊บ้านฉันน่ะชอบดอกไม้มากมากเลยนะ นอกจากจะทำโรงงานน้ำแข็งแล้วก็ยังมีไร่องุ่น สับปะรด ลำไย แล้วก็สวนดอกไม้มีทั้งกล้วยไม้ ชวนชม ดอกนู้นดอกนี่เต็มไหมด เรียกได้ว่าส่งออกสินค้าได้งดงามมากมากไม่อยากจะคุย(ฉันก็ไม่อยากจะฟัง)
 
"แม่ขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
 
ฉันร้องสุดเสียงเรียกหาแม่ขาแม่ขาอยู่นานสองนานก็เห็นแม่ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะนั่งชมวิวเป็นเหมือนโต๊ะกินข้าวเล็กๆอยู่ตรงระเบียงใหญ่ของบ้านถ้ามองจากมุมนี้ก็จะเห็รไร่ทั้งหมดได้ง่ายยิ่งถ้าเป็นหน้าหนาวนะสวยมากมากตอนเช้าจะมีหมอกลง อื้มมมมม แค่คิดก็จะหัวใจวายตายในความงามของธรรมชาติ
 
"อ้าวว น้ำแข็งกลับมาทำไมไม่บอกแม่ก่อนล่ะ"
 
"แม่พูดแบบนี้ไม่อยากให้หนูกลับมาหรอ งอนนะ"
ฉันพูดพลางทำหน้าบู้
 
"เปล่าหรอก แม่แค่จะให้ลุงเดชไปรับน่ะ"
 
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะหนูกะเซอร์ไพรซ์น่ะค่ะ^^"
 
"เอาของไปเก็บก่อนแล้วกันเดี๋ยวลงไปกินข้าวกัน"
 
"ค่ะแม่"
 
"ดอกแก้ว ดอกแก้ว!!!!"
 
"ดอกแก้วใครคะแม่"
ฉันถามเพราะงงไม่รู้ว่าที่บ้านฉันมีคนชื่อดอกแก้วด้วยแฮะ
 
"หลานของป้าชมแกน่ะ มาช่วยงานป้าชมแก ดอกแก้วเป็นเด็กดีมากนะขยันทำงานอีกต่างหากแม่ก็เลยรับไว้อุปการะ"
 
"หรอคะ??"
 
"มาแล้วค่ะคุณท่าน"
 
โว๊ะ มาแล้วว้าวน่ารักดีจังเลย ถักเปียสองข้างติดโบว์น่ารักแต่งตัวเรียบร้อยแบบเด็กบ้านบ้านใส่เสื้อคอกระเช้าแล้วก็ผ้าถุงสั้นประมาณเข่าน่าักมากมาก
 
"ดอกแก้วนี่ลูกสาวคนเล็กของฉัน น้ำแข็ง"
 
"สวัสดีคะคุณน้ำแข็ง"
 
"สวัสดีจ๊ะ ดอกแก้วอายุเท่าไหร่หรอ"
ฉันถามเลยเพราะถูกใจสุดสึดก็ฉันรักเด็กนี่นา^^
 
"แหม ชอบใจล่ะสิกับเด็กน่ะ"
 
"แหม แม่รู้ทันตลอดเลยอ่ะ"
 
" หนูอายุ 5 ขวบค่ะ"
 
"ห๊ะ ห้าขวบหรอ น่ารักดีนะคะแม่"
 
"เอาเถอะๆดอกแก้วช่วยพี่น้ำแข็งเขายกกระเป๋าไปในห้องหน่อยสิ หวังว่าเราจะจำห้องตัวเองได้นะ"
แม่หันมาพูดกับฉัน แหม ใครมันจะลืมห้องตัวเองล่ะ
 
"จำได้ค่ะ ไปเถอะจ่ะ"
ฉันพูดพลางเดินนำหน้าดอกแก้วไปที่ห้องของฉัน
 
 
 
"วางไว้ตรงนี้แหละจ่ะเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง"
 
"ค่ะ^^"
 
ดอกแก้วพูดพลางยิ้มแบบใสใสให้ฉันมันน่ารักมากมากเลยนะเนี่ย ไม่รู้ทำไมฉันชอบเด็กมากมากเลยล่ะแบบถูกชะตาสุดสุดไปเลย^^ ไปประกวดนางสาวไทยได้เลยนะเนี่ย
สวย ใจดี รักสิ่งแวดล้อม รักสัตว์ รักเด็ก ครบ
 
....................................................................................................................