Bad Tattoo

กุหลาบที่หอมหวาน
 
 
 
 
 
เวลาผ่านไปสองวันแล้วสำหรับการท่องเที่ยวไม่รวมวันแรกที่มาถึงนะและเดี๋ยวก็จะกลับไปยังกรุงเทพแห่งประเทศไทยเจ้าค่า^^เหลือเวลาวันนี้แค่วันเดียวที่จะได้นำเสนอสถานที่ท่องเที่ยวให้พวกBad Tattoo ได้รู้จักโดยเฉพาะ 'สปริง' จะได้ไม่ดูถูกฉัน
 
 
ตอนนี้ก็เวลาประมาณจะบ่ายสามของเกาหลีแล้วแต่เรายังคงเที่ยวกันต่อไปจะเรียกว่าเที่ยวก็ไม่ได้เพราะฉันเป็นคนนำเที่ยว^^วันนี้ก็ไปมาหลายที่เลยไม่ว่าจะเป็น 'คลองชองเกชอน' 'พระราชวังเคียงบก' 'ทงแดมุง' อันนี้ไปช็อปปิ้งอ่ะนะ^^ 'นัมซันทาวเวอร์' ไปไขกุญแจที่นั้นพอดีและถือโอกาสตามหารักแท้เป็นครั้งที่ยี่สิบสามเพราะมาบ่อยจนหลับตาขึ้นลงได้เลยทีเดียว เดี๋ยวก็กะว่าจะพาไปตลาดเวียงดงอีกที่หนึ่งนะของขายเยอะแยะเลยแถมยังถูกและคุณภาพดีอีกต่างหาก ^^
 
 
 
[บันทึกพิเศษ : สปริง]
 
 
ไง ผมสปริง วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ต้องทนเห็นหน้ายัยไกด์ปากดีแต่ก็น่ารัก เฮ้ยย ไม่ได้สิผมจะไปชมยัยนี้ไม่ได้เพราะยัยนี่น่ะปากร้ายใช่ได้เลยนะถึงแม้จะหุ่นดี เซ็กซี่ น่ารัก แต่ผมรู้ทันหรอกนะว่าที่เธอเข้ามาวุ่นวายแบบนี้น่ะคงเพราะอยากจะอ่อยฆรือหาแฟนเป็นพวกผมก็ได้เพราะเจอมาเยอะถึงรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของพวกผู้หญิงน่ะสิ ร้ายกาจเหมือนกันนะ ที่สำคัญไม่ค่อยมีใครจะรักพวกผมหรือจริงจังหรอกยกเว้น กุ่ยช่าย และ น้ำแข็ง สองคนนั้นรักเพื่อนผมมากและเพื่อนผมน่ะทั้งรักทั้งหลงสองคนนั้นเลยเห็นแล้วก็อดอิจฉาไม่ได้ ถึงผมจะมีผู้หญิงมาให้เลือไม่ขาดสายแต่ แต่ละคนก็ไม่มีใครจริงจังหรอกเพราะพวกผมส่วนมากเจ้าชู้ไง(สม//Prettypung)
 
 
 
ตอนนี้ก็เดินทางมาถึงโรงแรมแล้วอีกเดี๋ยวก็คงจะได้พักผ่อนแล้วก็ขึ้นเครื่องกลับวันพรุ้งนี้เช้า ผมเดินกลับเข้าห้องของผมมาอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะเที่ยวมาทั้งวันอันที่จริงก็ไม่ได้ซื้อของฝากให้ใครหรอกเพราะไม่มีใครให้ฝากมีแต่พวกสาวสาว(ยกเว้นยัยโรสนั้น)เท่านั้นแหละที่ช็อปปิ้งกัน 
 
 
-.-
 
ผมหันไปมองยัยไกด์สุดแสบที่กำลังเดินเข้าห้องของตัวเองแบบเมินผม หึ คิดว่าจะเมินคนอย่างสปริงได้งั้นหรอ
 
 
กึก
 
 
ขณะที่โรสริน(ขอเรียกแบบนี้แล้วกันขี้เกียจเล่ายาว)กำลังปิดประตู ผมก็ใช้แขนและลำตัวแข็งแกร่งของผมขวางไว้ทันทีทำให้ปิดประตูไม่ได้
 
"นี่นาย เล่นบ้าอะไรเนี่ย"
 
"เปล่าสักหน่อย ก็แค่อยากเข้าไปดูห้องเธอ"
ผมพูดทั้งทั้งที่ไม่ได้อยากเข้าไปดูนักหรอก
 
"ดูเพื่ออะไรมิทราบ??"
 
"ไม่มีเหตุผลใดใดจบมั้ย"
พูดจบผมก็ออกแรงดันสุดฤทธิ์ทำให้ตัวผมเข้าไปข้างในได้แต่ด้วยแรงที่มากมายทำให้โรสรินเซและเหมือนจะล้มลงผมจึงรีบคว้าร่างบางนั้นมาหาตัวผมเพื่อไม่ให้เธอล้มลงไปกองกับพื้น
 
O.O(สีหน้าโรสริน)
 
o.o(สีหน้าผม)
 
 
เราสบตากับและด้วยความใกล้ชิดมันทำให้ผมมองเห็นถึงในตาสีน้ำตาลเข้มของเธอได้อย่างชัดเจน มันช่างสวยและมีเสน่ห์มากถ้าได้ดูใกล้ใกล้และตัวเธอยังมีกลิ่นหอมอ่อนจางจางลอยมาเตะจมูกของผมจนผมแทบจะทนไม่ไหว และริมฝีปากบางจิ้มลิ้มนั้นมันน่าสัมผัสซะจนผมแทบจะจูบเธออยู่แล้ว แต่ผมไม่พิศวาทเธอง่ายง่ายหรอกหรือบางทีอาจจะแค่เก็บไว้เป็นของเล่นดีนะ ติ๊กต่อกติ๊กต่อก คิดคิดคิด หึหึ ผมไม่เลวขนาดนั้นหรอก ผมอาจจะชอบโรสรินไปแล้วก็ได้แต่ขอรอให้แน่ใจก่อนแล้วกันค่อยแสดงออกเพราะยังไม่รู้นิสัยที่แท้จริงของอีกฝ่ายเลย 
ผมรู้สึกว่าผมกอดเธอมานานมากแล้วจึงค่อยค่อยผละออกจากกันก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว แต่ดูลักษณะของโรสรินแล้วจะว่าเขินก็ไม่เชิงจะอายก็ไม่ใช่ ผมอ่านสายตาเธอไม่ค่อยออกเพราะบางทีมันก็นิ่งมากมาก
 
 
"เห็นห้องฉันพอใจแล้วหรือยัง พอใจแล้วก็ออกไป"
 
"ถ้าบอกว่าอยากดูเธอล่ะ"
ผมแกล้งพูดแซวๆ
 
"หมายความว่าไงO.O"
 
"ก็หมายความว่า...."
ผมพูดพลางเข้าไปใกล้เธอเพื่อจะทดสอบว่าเธอปฏิเสธผมไหมถ้าปฏิเสธล่ะก็ ผมชอบ ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะครับผมแค่อยากพิสูจน์ว่าเธอจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่พร้อมจะถวายกายและใจให้ผมหรือเปล่าแค่นั้น...
 
[จบบันทึกพิเศษ : สปริง]