Music in my heart รักวุ่นวายกับนายเย็นชา

8.4

เขียนโดย rebornwriter

วันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.39 น.

  2 chapter
  5 วิจารณ์
  4,645 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 22.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) วันแรกแห่งการเปิดเทอม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
เช้าแล้วฉันลุกขึ้นจากเตียงขยี้หัวของตนเองแร้วนึกขึ้นได้ว่าาาาาา
อ้ายยยยวันนี้ต้องไปโรงเรียนนี่นา
ฉันลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำแล้วหยิบชุดสีชมพูของชั้นใส่มันอย่างรวดเร็วฉีดน้ำหอมกลิ่นกุหลาบกลิ่นโปรด
ของฉันฉันรู้สึกว่ามันหอมมากกกก
ฉันลงไปข้างล่างวิ่งไปสวีดัสพี่จ้าแล้วนั่งรถมอเตอร์ไซค์ ยี่ห้อ BMW
(ความจริงฉันจะขับรถเก๋งแต่พี่ไม่ให้อ่ะ)
เมื่อถึงโรงเรียนฉันเลี้ยวเข้าไปในลานจอดรถปัง!!!!!!!!
 
โอ้ยฉันขับรถล้มอ่าเพราะไอเจ้าบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ทำฉันเจ็บอะดันเลี้ยวมาจอดที่ที่ฉันกำลังจะไปจอดอ่ะT-T
 
"ช่วยด้วย"
ไครก็ได้ช่วยฉ้านนนที  
"เป็นอะไรรึเปล่า?"
เสียงใครหนะน้ำเสียงโคตะระเย็นชาเลยอะฉันลืมตาขึ้นอย่างช้าๆมองคนที่กำลังยืนอยู่ข้างหน้าฉันเอ๊!!!!นี่มันลูก
ผ.อ นี่นาแถมยังเป็นมือกีตาร์ในวง Music heart อีกด้วย
"นี่นายหนะ นึกว่าเปนลูกผ.อ.แล้วจะขับรถไม่ดูข้างหลังแบบนี้ชิทำพ่อเสียชื่อจริงๆเลย"
"นี่ไอตรงประโยคสุดท้ายเธอบอกว่าอะะไรนะอีกทีสิ้"
"นี่นายหนะหัดแคะขี้หูบ้างนะฉันตะโกนคอแทบแตก ยังจะให้อะเกน(-_-)"
"นี่เธอหน่ะเอาเงินนี่ไปแร้วไปห้องพยาบาลเองนะพอดีฉันรีบ"
"นี่ไม่หล่อแล้วยังจะมาเอาเงินฟาดหัวคนอื่นอีกนะยะ"
ความจริงนายหล่อมากผมสีน้ำตาลอมส้มสูงหล่อเกินจะบรรยาย(บรรยายไปแล้ว ^_^ )
ต้องโทษพระเจ้าที่ทำให้ฉันได้มาเจอเรื่องแบบนี้(ต้องโทษคนเขียนสิ)ฮือๆวันแรกของวันเปิดเอทมของฉันพัง
เพราะไอเจ้าบ้านั่นนนนนT-T
"จีจี้ เธอเป็นอะไรรึป่าว"
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก"
ความจริงฉันเจ็บมมากเรยเดินขึ้นบรรไดจากชั้น1 มาชั้น 5 พอดีลิฟท์มันเสียอ่าาT-T
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแระไปฉันช่วยพยุงเข้าห้องเรียนนะ"
"มันก็ควรจะเป็นอย่างงั้นแหระเธอต้องช่วยพยุงฉันอยู่แร้ว"
"เร็วๆหน่อยสิกว่าจะเดินมาถึงชั้นชาติหน้าหล่ะมั้งเนี่ย"
"โอ๋ๆอย่างอนสิ(c ^_^c)"
คัสตาร์ดพยุงฉันจนถึงห้องเรียนห้องAแระฉันก็เจอไอเจ้าาเงินฟาดหัวอ๊ายยยยยยชีวิตของช้านทามมายถึงได้ซวยแล้วซวยอีกวะเนี่ยดันได้อยู่ห้องเดียวกับไอบ้านั่นอีกโอ้ยยยยยยตายๆๆๆ(เอฉันยังม่ตายนะ)ฮือๆๆๆๆ
วันนี้ฉันนั่งเรียนอย่างเซ็งๆ
ติ้งต้องงงงง
เย้ในที่สุดเวลาพักกลางวันก็มาถึงเย้ๆๆๆๆๆ
"จีจี้วันนี้เธอไม่พกอาจี้มาด้วยหรา"
"พี่ไม่ให้พกมาอะบอกว่าเราโตแร้ว"
"ไม่ร้องไห้แฮะ"
"เรียบร้อยแล้วแต่หยุดร้องได้เพราะจะสายยุแล้ว"
"เลิกบ้าตุ๊กตาได้แล้วนะ"
"จ้า"
เย็นวันนั้น ติ้งต้องงงง
เยส(yes)สุดท้ายก็เลืกเรียนแล้วฉันก็ไปยังลานจอดรถไปเอารถ(หมายถึงหยิบรถอะอย่าคิดลึกนะ)
พอถึงบ้านฉันไปเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่จ้าฟังพี่จ้าหัวเราะแทบเป็นแทบตายฉันขึ้นไปอาบน้ำนอนคิดนั่งคิดถึง
เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้มันก็เป็นทั้งวันซวยและวันดีอ่า

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา