lovelovelove รักนี้มีแต่เธอแล้วนะน้องชาย

 
"อ้ากกกกกกกกกกกกก"เหมือนกับว่ามันไม่มีที่สิ้นสุดเลย ผมหลับตาปี๋เลย
 
"ถึงแล้วละ"พี่ชายปลุก สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้านี้ก็คือท่อน้ำ(ทางนี่มันคือท่อน้ำหรือ)
 
"นี่มันอะไรกันฝากลมกลมหรือว่าเราถูกขัง"ฮีพูดอย่างกับว่าตกใจไปเจอยานาไรก้า
ผมลงจากมือที่อุ้มแล้วเปิดฝาท่อ "ชว้างงงงง(เหมือนเสียงเอฟเฟ็ก"
 
"ชั้นไม่เคยมาโลกมนุษย์เลยนะมันคืออะไร"พี่ชายพูดพร้อมกับทำหน้าเอ๋อ
 
"ก็มัน"เหยยหูกระต่ายที่เราใส่กันเลิมสนิดหูกระต่ายที่เพิ่งใส่ไปอ้ากริว พึ่งสัมผัสได้ ผมพยายามถอดมันออกแต่
 
"หูนั่นนะพอใส่จะถอดไม่ออกและไมมีวันถอดได้นอกจาก..."เสียงที่เงียบปิดท้าย
 
"นอกจาก"ผมพูดย้ำอีกครั้ง
"เธอทำหน้าที่สำเร็จ"แง้ไอ้งานที่ว่านั่นมันคืองานค่าโครตแครอทนะหรือ(จะไหวมั้เนี่ย)
 
"เฮ้ไอ้แคตแกไปอยู่ตรงนั้นทำไมวะ"เสียงนี้มันคุ้นๆนะเหมือนเคยเจอผมเลยหัน
 
"ไอ้พีช"เพื่อนเวรมาทำไรตรงนี้
 
"แกไปไหนมาขาดเรียนตั้งสองวันแล้วไปหลบศึกอะไรกับไอ้นั่นละ"สองวันเลยเหรือฉันจะไม่หนีเที่ยวอีกแล้ว
 
"พอดีเดินตกท่อพี่ชายเข้ามาช่วยเลยพาลตกไปด้วย"
 
"สงสัยแกเดินมองเด็กมากเกินไปคงเผลอตกท่อ"(ซ้ำเติมได้ทุกเมื่อเพื่อนยากเอ๋ย) พีชที่ดูดน้ำผลไม้อยู่ได้ใช้วิทยายุตดึงผมและพี่ชายที่ตกออกจากท่อขึ้นมาแต่โดยดีทั้งๆที่ดูดหลอด?
 
"ไปไหนมาเป็นห่วงแย่ที่บ้านก็ไม่มี แล้วทำไมใส่หูกระต่าย?"สงสัยอยู่ได้
 
"พอดีซื้อมาเลยใส่แล้วหูมันติดก็เลยไปหาคนมาถอดให้ เลิมกลับบ้าน"จะเชื่อได้ไหมเนี่ย
 
"ออ"ผมแก้ปัญหาขัดข้องใจพีชได้
 
"ฉันหิวข้าว"พี่ชายร้องโวยวายเหมือนเด็กพึ่งเกิดแล้วโดนแม่ทิ้ง
 
"รู้จักกันด้วยหรือ"พีชโต้แย้ง
 
"พี่ชายเรานะ"ผมพูดพร้อมกัดฟันยิ้มบ่งบอกถึงพระเจ้าเหาสั่งให้มาถามรึ แล้วพีชก็เดินจากไป
 
"กินอะไรละพี่ชาย"พี่ชายทำหน้ามึนเหมือนโดนเมดูซ่าสาปแช่งทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
พี่ชายไม่พูดอะไรผมก็เลยจัดหนักควักตังในกระเป๋า
 
"เฮ้ยตังหมด"(คงหมดไปตั้งไปเมืองกระต่ายมั้ง)
 
"เป็นมนุษย์ไม่พบเงินก็เหมือนไม่มีอาวุธสู้ศึก"พี่ชายบ่นก่อนเอาควักกระเป๋าตังมาให้ ผมเลยเดิน
จับมือพี่ชายไปร้านแห่งหนึ่ง
                                         "แมคโดโนล"
 
"นี่มันร้านอะไร?"พี่ชายสงสัยอีกละ
 
"ร้านแฮมเบอร์เกอร์"
 
"ถ้ากินเนื้อไม่ได้ก็ไปร้านอื่นนะ"ผมตอบกวนๆ(เห็นกินเจกันเหมือนกับว่าอีกสามเดือนจะไปพิธีล้าง
ป่าช้า)
 
"กระต่ายกลายเป็นคนก็กินเหมือนคนได้ทุกอย่างแหละ"พี่ชายตอบพร้อมยิ้มอย่างมีความสุข
(หัวเราะทีหลังดังกว่า555) ผมจึงรีบเข้าไปนั่งโต๊ะ
 
"รับอะไรดีคะ"พนักงานเสริฟคนนี้ทำไมทำตัวกระดี๊กระด๊ามากเลย
 
"ผมขอ@#$$%^*()__(*^X*)"สั่งเยอะหิวจัด
             ขณะที่ผมกำลังกินไม่ถึงห้าคำแฮมเบอร์เกอร์ก็หายไปในพริบตา
 
"อิ่มละ"พี่ชายพูดก่อนที่จะออกไปข้างนอก ให้ผมจ่ายคนเดียวเลยอะ(พี่ชาย:ตังช้าน)
       ผมเดินออกมาหน้าร้านแล้วได้เห็นลิ่งของที่อยูในมือพบว่ามันเป็นเบอร์โทรศัพท์
 
"ใครให้มาเหรอ"ผมถาม
 
"คนนั้นคนนี้คนนั้นคนนู้น"พี่ชายพูดพร้อมชี้ไปที่หญิงสาวส่วนหญิงสาวที่เห็นพี่ชายกรี๊ดก็เข้ามา
หา ซวยแล้วสิชี้ซี้ซั้ว
 
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดอย่าเลิมโทรมาหานะคะ"หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับกรี้ดมาทาง
พี่ชาย(หูผมหูกระต่ายด้วยนะ)
 
"โอ้ยน่าลำคาญ"คำพูดที่ออกจากปากพี่ชายช่างเย็นชาแต่ละใจวะ555
                         "ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวใจ"
เสียงเพลงจากโทรศัพท์หญิงสาวได้เปิดดังแล้วถูกกดปิด
 
"อย่าเลิมโทรมานะ"เหมือนหญิงสาวไม่จดจำคำพูดที่พี่ชายบอกพร้อมตรงไปแล้วเปิดโฟนโทรไป
 ด้วยน้าโครตอินดี้(น่าตบจริงๆ)
 
"เฮ้อผู้ชายหล่อก็เป็นแบบนี้แหละ"ผมพูดอย่างหงุดหงิด
 
"งอนเหรอ"พี่ชายบอกประโยคนี้ทำให้ผมฟิวขาด
 
"กลับบ้านกัน"ผมพูดเสร็จก็เดินไปถ้าอยู่บ้านผมต้องห้ามเข้าไปในห้องเด็กขาดเพราะที่นอนคิตตี้สีชมพูแป๊นจำได้ว่ามันเพิ่งโดนพี่สาวสลับกับชุดนอนคลาสสิคของผมไปขืนรู้ตายแน่
 
 
"อ้าวกลับมาแล้วเหรอขาดเรียนไปตั้งสองวันแล้วไม่กลับมาเป็นห่วงแย่เลย"พี่ยูริพูดพร้อมเข้า
กอดอย่างจู่โจม พี่นำแอปเปิ้ลที่เพิ่งปลอกมาให้แล้วถามคำถามต่างๆนาๆ
 
"ผมไปญี่ปุ่นมาเพื่อหาหูกระต่ายมาใส่ใส่แล้วถอดไม่ออกเลยขอความช่วยเหลือเจอพี่ชายแม่ตาย
ไม่เหลือใครเลยเอากลับมาด้วย"จะเชื่อมั้ยเนี่ย
 
"งั่มๆ"เสียงเสียมารยาทจากพี่ชายจากแอปเปิ้ลชิ้นที่หนึ่ง
 
"ไปก็ไม่บอกไม่ลาครูด้วยรู้มั้ยความฝันพี่นั้นคือการได้ไปหาผู้ชายญี่ปุ่นกิน"ยังจะเชื่ออีกเหตุผล
น่าขนลุกมาก(เป็นทั้งตระกูลหรือเปล่าเนี่ย)
"งั่มๆ"กินอย่างเดียว
 
"พี่พ่อไปไหนละ"ผมถามตอบ
 
"จะไปไหนได้อีกนอกจากไป..."เสียงพี่เงียบไป
"งั่มๆ"เสียงนี้ขัดตลอด(เหมือนเสียงก่อกวน)
 
"ไปหาแม่ใหม่"พี่พูดอีกครั้ง เป็นเหมือนเดิมเลยนิสัยไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่ที่แม่ตาย
 
"แล้วคนนี้ละ จะทำยังไง"พี่สาวมองพี่ชายที่กำลังกิน(เขมิบ)แอปเปิ้ลอยู
 
"งั่มๆ"เสียงอันน่าฟัง
 
"ไปห้องพี่ชั้นก็แล้วกันนะพี่ชาย"
 
"งั้มๆ งือ"เสียงตกลงขณะกำลังกิน
 
"เฮ้ๆชั้นเป็นผู้หญิงนะถ้าผู้ชายเข้าไปเดี๋ยวโดนเขมิบหลอก"ใครเขมิบวะ
 
"งั่มๆ"ผมเฝ้ามองแอปเปิ้ลในจานและพบว่ามันหมดแล้ว
 
"เออๆก็ได้"(ใครจะให้เข้าไปเล่า)ผมพาพี่ชายจูงไปที่ห้องสำรอง
 
"ปกติฉันมาโลกฉันพักที่โรงแรมนะ"พี่ชายเอ่ยขณะเดิน
 
"เออๆพักไปก่อน"(มีห้องสำรองอยู่ชั้นใต้ดิน)
 
"แล้วทำไมพี่ชายถึงแก่กว่าผมได้ละ"คำถามที่เล่นเอาพี่ชายปากเหวอ
 
"ฉันมาโลกสามครั้งแล้ว"แสดงว่าครั้งแรกที่ไปก็อายุสิบแปดสามปีก็ยี่สิบเอ็ด
                            
ผมเงียบและเดินต่อมาจนถึงห้องใต้ดิน
 
"นี่เหรอห้องเธอ"พี่ชายพูดแล้วทำเสียง"ยี้ๆ"อย่างกับว่ามีหนอนกำลังใชอึ
"เออๆน่าอยู่ไปก่อนไปละ"
"ไปไหนนี่ห้องเธอนะ"พี่ชายพูด เออเลิมสนิดเลย พี่ชายดึงตัวมาแล้วกอด
"ฉันรู้นะว่าห้องเธออยู่ข้างบนอย่าหลอกกันง่ายๆน่า"เสียงน่ากลัวมาก ไม่รู้แหละโอกาสนี้ผมวิ่งไป
สุดจนถึงห้อง
"ยังไงเธอก็หนีชั้นไม่รอดหรอก"เสียงพี่ชายที่ตะโกนมา เหยยให้ได้อย่างเน้เซ่
                             "ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
ผมรีบปิดประตูแล้วดูต้นทาง"อ้าวหาย"พี่ชายหายหายไปแล้วจังหวะนั้นผมเปิดประตูแล้ววิ่งไป
สงสัยบ้านผมมันใหญ่ไปคงหาไม่เจอหรอกผมปิดประตูไปอย่างสะใจ
 
"ฮะๆเตียงเธอนุ่มดีนี่คิตตี้ซะด้วย"เห้ยพี่ชายแอบย่องเบามาหรือในที่สุดก็รู้ควมลับ
 
"นี่มันห้องพี่ผมออกไป"
 
"แล้วเธอจะหนีมาห้องนี้ทำไม"เออวะหนีมาทำไมห้องนี้วะ
 
"ไหนๆก็รู้แล้วก็ไปได้แล้วถ้าไม่ออกไปผมจะไล่ไป"
 
"เธอเชื่อมั้ยคนที่พูดประโยคนี้กับชั้นเคยโดนจูบมาแล้ว"นี่ไปเอาคำพูดนี้มาจากไหนมันคุ้นมากพี่
ชายเริ่มโน้มตัวลงมา
 
"อย่าทำอะไรผมเลยผมกลัวยอมแล้ว"
 
"แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอเป็นแค่บททดสอบใครเป็นคนเลือกเธอให้มาฆ่าไอ้แครอทดองถามหน่อย"
 
"เฮ้ยแล้วใครมันจะไปรู้เล่าว่าต้องมาฆ่าฟันกันอย่างนี้ วิชาต่อสู้ก็ไม่เคยเรียน"ผมตอบอย่างหดหู่
 
"งั้นชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ"ไหงพี่ชายเปลี่ยนเรื่องงะ
ผมยื่นผ้าเช็ดตัวผืนเก่าที่เหลือไว้ให้แล้วก็เข้าห้องน้ำ ผมนอนแอ้งแม้งอยูบนเตียงอย่างมีความสุข
แล้ว
                                          "เวลาผ่านไปสิบห้านาที"
 
พี่ชายเริ่มออกมาจากห้องน้ำ"แผละ"สบู่ก้อนหนึ่งตกลงมาสู่พื้น
 
"เฮ้ยลื่น"ด้วยความหวังดีผมจึงเอื้อมมือไปช่วยแต่"เฮ้ยลื่น"ไม่ทันตั้งตัวผมจึงหล่นไปสู่อ้อมอกที่มี
ซิกแพ็กของพี่ชาย(กระต่ายมีซิกแพ็กด้วยเหรอ)
 
"เป็นไรรึเปล่า"ตัวเองเจ็บยังมาพูดอีก
 
"มะ ไม่เป็นไรฮะ"ผมตอบแล้วลุกขึ้นแล้วผลักพี่ชายแล้วรีบไปอาบน้ำด้วยความเขิน
                          
"ซ่าๆ"เหมือนกับเราลืมอะไรบางอย่างผมจึงสำรวจ
 
"เฮ้ยเลิมผ้าเช็ดตัว"ผมร้องดัง
 
"อยู่นี่"พี่ชายพูดแล้วอมยิ้ม
 
"เอามา"
 
"อยากได้ก็เข้ามาเอาเซ่"จะให้ผมไปทั้งๆที่เปลือยกายอยู่งั้นเหรอ