Un_expected Love

          ตอนนี้พวกเรา 4 คนนั่งอัดอยู่ในรถของไอ้ง่าวครับ  ผมจากที่กำลังง่วง ๆ แม่งตาสว่างเลยอ่ะ  ความอยากรู้อยากเห็นมันถ่างตาผมอยู่  ไอ้ง่าวสาวพวงมาลัยเตรียมจะเลี้ยวขวา

          "เลี้ยวซ้าย" ไอ้โจบอกทางครับ  ว่าแต่ว่าหอมึงเลี้ยวขวาไม่ใช่เหรอวะ?  นี่มึงย้ายหอไม่บอกพวกกูอีกด้วย  แม่งความลับเยอะไปแล้วนะมึง

          ในที่สุดพวกผมก็มาถึงหอใหม่มันครับ  เป็นแมนชั่นระดับกลาง ๆ ประมาณห้องผมอ่ะแหละ  แต่เทียบจากเมื่อก่อนที่มันอยู่หอห้องน้ำรวมหน้า ม.  ก็ถือว่ามันยกระดับขึ้นมาเยอะนะ  มันประหยัดครับ  แถมมันแทบไม่ได้อยู่ห้อง  มีห้องไว้ซุกหัวนอนอย่างเดียวจริง ๆ  มันเลยเช่าหอราคาถูกอยู่หน้า ม.  ประหยัดทั้งค่าเช่าทั้งค่าเดินทางด้วย

          ตอนนี้พวกผมอยู่ในห้องมันแล้ว  เป็นห้องกว้าง ๆ  มีมุมวางเตียง  มีมุมวางโซฟา  มีฉากสวยงามกั้นเล็กน้อย  มีโต๊ะอ่านหนังสือ  ตู้หนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือ (มันชอบอ่านหนังสือครับ)  ด้านหลังเป็นครัวเล็ก ๆ  ลานซักล้าง  ห้องน้ำ 1 ห้อง  แล้วผมจะอธิบายทำไมวะเนี่ย?

          ไอ้ง่าวถือวิสาสะเดินไปเปิดตู้เย็น  แม่ง! อัดไปด้วยเบียร์  สปาย  น้ำอัดลม  หวานหมูพวกกูสิวะ  พวกผมเปิดเบียร์ยกซดคนละกระป๋อง  ส่วนไอ้โจกินน้ำอัดลมครับ

          เอาล่ะ  บรรยากาศแม่งโคตรตึงเครียดอ่ะ  พวกผม 4 คนนั่งอยู่ที่ชุดโซฟา  ไอ้โจลูบหยดน้ำที่เกาะพราวรอบกระป๋องไปมา  ไม่พูดห่าอะไรซักที

          "พวกกูรอฟังอยู่นะ" ผมเป็นคนเปิดประเด็นครับ

          "ถ้ามึงเห็นพวกกูเป็นเพื่อนก็บอกมาเถอะโจ" ไอ้ง่าวครับ  มันซดเบียร์กระป๋องที่ 2 แล้วแม่ง

          "มึงสัญญาได้มั้ยว่ามึงจะไม่เกลียดกู" ไอ้โจก้มหน้าพูด  อ้าว! ไอ้เหี้ยโจ  กูเริ่มกลัวแล้วนะ  นี่มึงฆ่าชิงทรัพย์ใครเค้าแล้วหั่นศพถ่วงน้ำรึป่าววะสัส?

          "เออ  มึงพูดมาซะทีเถอะ  กูลุ้นจนเยี่ยวจะราดแล้วเนี่ย" ไอ้ง่าวทำท่าหนีบขา  ส้นตีนเหอะ  ถ้ามึงปวดเยี่ยวก็เพราะมึงแดกเบียร์ยกเอายกเอานี่แหละเชี่ย

          "กู....ขายตัว"

          "ห๊ะ!!!" พวกผม 3 คนอุทานพร้อมกัน  โอ้! แม่เจ้า! ไอ้โจเนี่ยนะขายตัว

          "มึงทำเป็นเหรอวะโจ?" ไอ้ต้นไม้มันพูดในสิ่งที่ผมก็สงสัยครับ

          "ไอ้สัส! กูก็ผู้ชายนะมึง  ทำไมกูจะทำไม่เป็น" ไอ้โจหน้าแดงครับ  "พวกมึง....รังเกียจกูป่าววะ?" มันหลบสายตาพวกผมทุกคนครับ

          มันก็พูดยากนะครับ  ถามว่าโกรธเหรอ? ก็ป่าว  ถามว่าเกลียดเหรอ? ก็ไม่  แต่มันก็รู้สึกแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ครับ

          "มึงเป็นเพื่อนพวกกู  ไม่ว่ายังไงมึงก็คือเพื่อน  ต่อให้มึงขายยา  พวกกูก็ยังถือว่ามึงเป็นเพื่อน  แล้วพวกกูนี่แหละที่จะดึงมึงออกมาจากโคลนตมนั่นเอง" ป๊าด! ไอ้ง่าวพูดโดนใจ  หล่อเหี้ย ๆ เลยอ่ะ  หมายถึงคำพูดมันนะ

          "ว่าแต่มึงต้องรับแขกกี่คนวะมึงถึงได้มีรายได้ขนาดนี้?" ไอ้เหี้ยต้นไม้ถามตรงไปป่าววะมึง?

          "คนเดียว" ไอ้โจตอบ

          "เหี้ย! เค้าทุ่มให้มึงขนาดนี้เลยเหรอ?  เว่อร์ไปป่าววะ?"