เพื่อนรัก รักเพื่อน ( girlfriend )

..เลิกเรียน ณ บ้านพีค..
"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ" พีคและฟ้ากล่าวหลังจากที่ซื้อของจากสยามเสร็จ
"อ้าว หนูฟ้าไม่ได้เจอกันนานสวยขึ้นเป็นกองเลยนะจ๊ะ" คุณน้ำหวานเข้าไปลูบหัวฟ้าอย่างเอ็นดู
"ขอบคุณนะค่ะคุณน้า"
"ไปทานข้าวกันเถอะจ่ะ ไปเจ้าพีค" คุณน้ำหวานยิ้ม
"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ" พีคกล่าวเมื่อเห็นพ่อและแม่ฟ้า
"สวัสดีจ่ะ/สวัสดีๆ" แม่และพ่อฟ้ายิ้ม
"มาทานอาหารกันเลยมั้ยจ๊ะทุกๆคน" คุณน้ำหวานพูดและป้าอิ่มพร้อมแม่บ้านก็เสริฟ์อาหาร
..ผ่านมา 1 ชั่วโมง..
"ปล่อยให้ผู้ใหญ่เค้าคุยกันเถอะ เราไปเดินเล่นกัน" พีคพูด
"เดี๋ยวๆไปทำแผลแกก่อนดีกว่ามั้ย"
"อะ อะก็ได้ๆ"
"....." ฟ้าเดินไปหญิงกล่องปฐมพยาบาล
"โอ๊ยๆ เบาๆสิฟ้า เจ็บ" พีคร้องเมื่อฟ้าเอาแอลกอฮออล์มาทาแผล
"เจ็บก็ต้องทนสิ555 เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"
"......" พีคมองฟ้า
"เสร็จและแค่นี้เอง" ฟ้าเก็บอุปกรณ์
"ขอบคุณนะ" พีคยิ้ม
"ไปเดินเล่นกัน" ฟ้าและพีคเดินมาจนถึงสวนดอกไม้
"คืนนี้......ดวงดาวสวยเนอะว่ามั้ย" ฟ้าพูดพรางมองดวงดาว
"แกรู้ป่ะว่าดวงดาวอาจไม่สวยถ้าเรามองดูมันคนเดียวไร้ความรู้สึกแต่.....ถ้าเรามองกับใครสักคนดวงดาวพวกนี้มันสวยมากๆเลยล่ะ" พีคหันไปมองฟ้า
".......:)"
"ฟ้าป่ะลูกกลับบ้านกัน" แม่ฟ้าเดินมาเรียก
"เรากลับก่อนนะ" ฟ้าพูด
"อืมๆ" พีคเดินไปส่งฟ้าและเดินขึ้นห้องไป
"แก๊ก" พีคหยิบกุญแจไปไขในดาอารี่พอเปิดไปหน้าแรกก็เจอรูปหัวใจและเปิดอ่าน
"ไดอารี่รัก วันแรกที่เจอพี่พีคตอนที่เห็นพี่ครั้งแรกเต้ยรู้สึกแปลกๆอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน พอหลายๆวันที่เต้ยได้เรียนว่ายน้ำกับพี่เต้ยก็รู้สึกชอบพี่จนรักพี่ไปสะแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาเต้ยพยายามฝึกซ้อมว่ายน้ำเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับพี่จนวันที่เราไปสยามเต้ยบอกความรู้สึกที่มีไปกับพี่และดูเหมือนว่าพี่จะโอเคกับเต้ย เวลาที่เราเป็นแฟนกันเต้ยมีความสุขมากแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนเลยแต่ความรักครั้งนี้มันคงจบลงแล้วล่ะค่ะเพราะพี่พีคได้เจอคนคนใหม่ที่รักและอยากดูแลกว่าเต้ย เต้ยก็พยายามตัดใจแต่ก็ทำไม่ได้สักที ถึงแม้ว่าเราจะเลิกกันแล้วแต่เต้ยอยากให้พี่รู้ว่าเต้ยจะเป็นกำลังใจดีๆให้พี่เสมอนะค่ะ เต้ยก็ไม่มีเวลามากแล้วที่จะได้เขียนอะไรไปมากกว่านี้เพราะเต้ยก็ไม่รู้ว่าเต้ยจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนเพราะไอลูคีเมียบ้าๆนี่ เต้ยถึงอยากอยู่กับพี่ให้นานที่สุด เต้ยคงมีเวลาอีกไม่มากที่จะเขียนไดอารี่นี้ต่อไป ถ้าพี่อ่านแล้วเต้ยก็คงดีใจนะค่ะ เต้ยขอให้พี่มีชีวิตคู่ที่ดีๆนะค่ะ รัก."
"TT ต เต้ย ท ทำไมไม่บอกพี่" พีคนั่งอ่านไดอารี่ไปแล้วน้ำตาก็ไหลอาบแก้ม
"ตืด ตืด ตืด" พีครีบโทรไปหาเต้ยทันที
"ฮัลโหลเต้ย เต้ยอออกมาหาพี่ได้มั้ย เดี๋ยวพี่ไปหา"
"ด ด ได้ค่ะ" เสียงเต้ยสะอื้น
"รอพี่ก่อนนะเต้ย เดี๋ยวพี่จะรีบไป" พีครีบหยิบไดอารี่ใส่กระเป๋าแล้วรีบวิ่งไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซด์ทันที