ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

         ฉันกับนายแวมไพร์เดินเข้าามาในจตุจักร มีร้านค้าอยู่มากมาย ผู้คนคึกคัก เพราะ ว่าถ้าจะ

เป็นวันหยุดด้วย มีทั้ง ผู้ใหญ่ คนแก่ เด็กวัยรุ่น ชาวต่างชาติ เดินป่ะปนกันอยู่มาก ฉันรู้สึกว่ามีมือ

มาจับที่มือฉัน ฉันก้มดูมือฉันมีมือหนึ่งกําลังจับอยู่ ฉันไล่มองตั้งแต่ต้นแขนของคนจับขึ้นไปจนรู้ว่า

คนที่จับมือฉันคือ นายแวมไพร์

ขนมผิง:"นี่ นายจับมือฉันทําไม"

เคน:"ทําไมจับไม่ได้หรอ"

   นายแวมไพร์ตอบแบบกวนๆ และยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันใช้มือข้างขวาที่นายแวมไพร์ไม่ได้จับ

ดันหน้าเขาออกไป

ขนมผิง:"นี แนะ"

เคน:"หืม มือเต็มไปด้วยเหงื่อเลยนะ"

ขนมผิง:"ย่ะ"

      เขาจับมือฉันแน่นกว่าเดินและเดินไปเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทําไมเขาต้องจับมือฉัน

คนเยอะซะขนาดนี้ ถ้าฉันหลงกับนายแวมไพร์หละแย่มาก

       นั่นมันไอติมนี่ โอยอยากกินจัง จริงด้วยต้องแต่เช้าฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยเพราะรีบออกมาหา

นายแวมไพร์ แถมยังต้องรออีก

เคน:"อยากกินไอติมหรอ"

    หมอนี่รู้ได้ไงเนี่ยว่าฉันอยากกิน หรือว่าเขาเป็นหมอดู

ขนมผิง:"อืม ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่ได้กินไรเลย"

เคน:"อ้าว แล้ว ก็ไม่บอก รอตรงนี้ก่อนนะ"

    นายแวมไพร์ ปล่อยมือฉันแล้วเดินตรงไปร้านไอติม เพียงอึดใจ เขาออกมาพร้อมกับไอติมโคน

ขนมผิง:"......"

เคน:"อ่ะ"

      นายแวมไพร์ยื่นไอติมโคนมาให้ฉันพร้อมกับจับมือ พาฉันเดินต่อไป โดยที่ฉันยังไม่ทันจะได้

ขอบใจอะไร

ขนมผิง:"......"

      ฉันกินไอติมไปเรื่อยๆโดยไม่ได้สนใจอะไร

เคน:"ขอบใจสักคําก็ไม่มี"

ขนมผิง:"......"

เคน:"ซื้อให้ก็ไม่แบ่งให้กิน"

ขนมผิง:"......"

     นายแวมไพร์พาฉันเดินไปแล้วฏ้บ่นไปคนเดียวโดยที่ฉันไม่ได้ตอบอะไร ก็กําลังอร่อยกับไอติม

อยู่อ่ะ

เคน:"ผิง.....เห้ย"

       เขาหันหน้ามาหาฉันแล้วทําหน้าตกใจอย่างกับคนเห็นผี

ขนมผิง:"ร้องอะไร มีอะไร"

     เสียงฉันพลอยตกใจไปด้วย ไม่รู้ว่าเขาเห็นอะไรอยู่บนหน้าฉัน หนอนหรอไม่เอานะ กรี๊ดดดดด

เคน:"กินไอติมเป็นเด็กไปได้ เลอะเต็มปากเลย"

ขนมผิง:"แค่......"

     ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร มือใหญ่ๆของเข้าก็มาวางบนแก้มข้างขวาของฉัน เขาปล่อยมือที่จับฉัน

และก้มลงมา ใช้นิ้วโป้ง ข้างซ้าย ลูบไปที่ขอบริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา ที่มีไอติมเลอะ ฉันทํา

อะไรไม่ถูก เหมือนตกอยู่ในภวังค์    แต่ ที่รู้ๆตอนนี้ก็คือใจฉันเต้นแรงมากจนจะทะลุออกมา 

เคน:"เสร็จแหละ"

       เขาเอามืออกจากขอบริมฝีปาก และ แก้มของฉัน เขาใช้ทิชชู่เช็ดนิ้วโป้งที่ปาดไอติมให้ฉัน

ขนมผิง:"ขะ.....ขอบใจนะ"

    เขาจับมือฉันแบบเดิมและพาเดินต่อไปเรื่อยๆ  ตอนนี้หัวใจฉันเต็นแรงมาก สงสัยตอนนี้ฉันคง

                               จะชอบเขามากขึ้นแล้วล่ะสิ