When you're in love เดือนแห่งรักอันลิมิตเลิฟ

7 : เหตุการณ์ไม่คาดคิด 1/2
 

 
 
"น้องเฟรย่า ช่วยเข้าไปชิดๆกับยูตะซังหน่อยนะครับ" ตากล้องพูดกับฉันที่เอาแต่เหม่อลอยขณะถ่ายแบบกับนายนำเข้าจากญี่ปุ่นอย่าง ยูตะซัง 555
"ได้คะ" ฉันตอบรับแล้วเขาไปชิดโดยมีมือของยูตะซังโอบเอวอยู่ในชุดว่ายน้ำทรูพีชที่ไม่ค่อยโป๊เท่าไรไม่งั้นพ่อกับแม่คงบ่น3วัน3คืนเหมือนกันแหละ
"เอาละ เดี๋ยวเปลี่ยนชุดแล้วพักก่อนนะครับ"
"คะ/ครับ"
"หลังจากเลิกงานแล้วเฟรย่ามีนัดต่อรึเปล่าครับ ?"ยูตะซังเดินตรงเข้ามาหาฉัน
"มีแล้วคะ ขอโทษนะคะไว้โอกาสหน้าละกันนะคะ" ฉันพูดขึ้นแล้วเราก็นั่งคุยเรื่องต่างๆด้วยกันจนกว่าจะหมดเวลาพักและไปถ่ายแบบต่อยูตะซังถือว่าเป็นเจ้าชายคนที่ 2 ของฉันต่อจากพี่กราฟฟิกเลยละ แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดชอบหรือรักเพราะฉันแอบรักพี่กราฟฟิกมาตั้งแต่เขาอยู่ปี 1 และฉันอยู่ม.6 ถึงพยายามเข้ามหาลัยเดียวกับพี่กราฟฟิกและพ่อแม่กับอนุญาตด้วยเพราะมหาลัยที่พี่กราฟฟิกเรียนอยู่จัดเป็นมหาลัยชั้นนำของประเทศเลยก็ว่าได้
30 นาทีต่อมา~
"โอเค วันนี้พอแค่นี้ละ พวกเด็กๆรีบกลับบ้านนะจ๊ะตอนนี้ก็ 6 โมงกว่าๆแล้ว"เจ๊ริดซี่พูดขึ้น
"คะ" ฉันตอบรับและเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัวแล้วเดินออกมารอเคลวินหน้าสตูดิโอ เฮ้อ~
"รอคนที่นัดมารับสินะครับ เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อนนะ ^^ มันมืดแล้ว " ยูตะซังที่ออกมาพอดีอาสาอยู่เป็นเพื่อนโดยมีรถเบ็นสีน้ำเงินของเขาจอดอยู่ข้างๆอยู่แล้ว
"ขอบคุณมากนะคะ....แล้วมาอยู่ไทยแบบนี้พักอยู่ที่ไหนหรอคะ ?" ฉันพูดขึ้นเพื่อไม่ให้บรรยากาศรอบตัวเงียบเกินไป
"พี่อยู่คอนโดที่ทางค่ายจัดให้นะ...นี่ไง...ถ้ามีธุระอะไรก็ไปหาผมได้เสมอ" ยูตะซังูดแล้วยื่นนามบัตรให้ 'คอนโด A ชั้น 20 ห้อง 000 ' -0-
"ถ้าลิฟค์เสียคงต้องเดินขาหลุดไปข้างหนึ่งเลยแน่ๆคะ" ฉันพูดขึ้น
"ฮ่าๆ พูดเหมือนแช่งผมเลยะครับ"
"><'' ขอโทษคะ 55+ "
"แล้วที่เคยพูดไว้ว่า 'โอกาสหน้า' ผมขอเชิญไปดินเนอร์พรุ่งนี้ยังจะพอว่างรึเปล่าครับ ?"
"แน่นอนคะ ^^ "
"ขอโทษนะเฟรย่าที่มาช้า " และแล้วเคลวินก็เดินลงมาจากรถเขามาเรทตั้ง 3 นาที ! (?)
"แฟน....มารับแล้วสินะครับ ? " ยูตะซังพูดแล้วมองไปที่เคลวิน
"เปล่าหรอกคะ เพื่อนฉันเอง ยังไงก็ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ พรุ่งนี้เจอกันคะ ^^ " ฉันพูดแล้วดึงเคลวินขึ้นรถเฟอร์รารี่ออกไปทันที
"นัดอะไรกับมันไว้ ?" เคลวินพูดถาม
"ทำไมเรียก ยูตะซัง ว่า มัน ละ นิสัยไม่ดีเยนะเคลวิน -0-!"
"เรื่องของฉันเถอะ"เคลวินพูดแล้วขับรถด้วยความเร็วจนไปถึงบ้านฉันในเวลาไม่ถึง 10 นาที
"ขอบคุณนะที่มาส่ง" ฉันพูดเบาๆแล้วปิดประตูลงแล้วเดินเข้าบ้านไปทันที
พรึ่บ !
"กรี๊-" ทันทีที่ปิดประตูบ้านลงก็มีคนแปลกหน้ามาปิดปากฉันเอาไว้
"ตอนแรกกะจะเอาแค่ของเล็กๆน้อยๆเจอเจ้าของบ้านสวยแบบนี้เล่นซะหน่อยดีมั้ยวะ"
"เออก็ดีวะ คนใช้ที่อยู่ที่นี่แม่งไม่ดีสักทีกูเลยจับไปโยนไว้หลังบ้าน"
"ปล่อยฉัน !" ฉันพยายามสะบัดตัวอย่างแรงเพื่อดิ้นให้หลุด
"สงสัยต้องใช้กำลังแล้วละมั่ง"
ผัวะ ! หมัดเน้นๆถูกต๋อยที่ท้องฉันอย่างแรงจนอาเจียนเป็นเลือดแล้วล้มลงกับพื้นทันที
"จับมันไปวางบนเตียงดิ" ผู้ชายคนหนึ่งสั่งแล้วทำท่าจะมาจับฉันแต่ใ
ผัวะ ! ตุ๊บ ! ทันทีที่จบประโยคไม่ทันที่มือสกปรกของพวกมันจะถูกตัวฉันไปมากกว่านี้...ก็มีคนเข้ามาทางหน้าตาถีบพวกมันไปจนติดฝาผนังทั้ง 2 คนพร้อมตำรวจเกือบทั้งโรงพักที่แห่กันเข้ามา
"เฟรย่า !" เคลวินวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าตกใจและเร่งรีบ
"คะ..เคลวิน" ฉันพูดแล้วอาเจียนออกมาเป็นเลือดอีกรอบ ก่อนที่ภาพรอบๆตัวจะเลือนลางและดับวูบไป