Angle Davil ซาตานร้ายพิชิตใจนายหน้านิ่ง

Nicharnun Say
     "พี่ณัฐ ณิชาอิ่มเเล้วอ่ะ"ฉันรวบช้อนเเล้วหันหน้ามองพี่ณัฐ
     "ทานน้อยจับงเลยนะณิชา"นั่นสิ! มันรู้สึกเเปลกๆอ่ะ มันรู้สึกตื่นเต้นอ่ะ เเต่ไม่รู้ว่าตื่นเต้นเรื่อง
อะไรอ่ะ เหมือนฉันกำลังมีคนที่รอคอยอยู่เลย
     "ไม่รู้สิคะ เรากลับกันเถอะ"ฉันนั่งรอพนักงานคิดเงินเสร็จ พี่ณัฐบอกว่าต้องไปเคลียร์งานก่อน ฉัน
เลยต้องไปด้วย พอเปิดประตูเข้าไปก็มีผู้ชาย 4 คนนั่งอยู่ เเต่ละคนออร่าความหล่อฟุ้งกระจายเต็ม
รัศมี 100 เมตร ยกเว้นผู้ชายข้างในสุดที่มองดูเเล้วมีรังสีความเย็นชาเข้าคลุมเครือ
     "ณิชา นี่พี่เซนท์ พี่อาร์ม พี่ภู คนในสุด พี่เทม"ในวินาทีนั้นสมองฉันเหมือนจะระเบิด หน้าพี่เทมคุ้นมากถึงมากที่สุด
     ธี...
ชื่อนี้ลอยเข้ามาในหัวฉัน ฉันรู้สึกปวดหัวจี๊ดจนต้องเอามือนวดขมับ พี่ณัฐเห็นท่าไม่ดีจึงพาฉันไปนั่งที่
โซฟา เพื่อนๆของพี่ณัฐเเทบจะลุกมาดู โดยเฉพาะพี่เทม พี่เเกดูมีสีหน้าเเปลกๆอ่ะ
     "ณิชา ไหวป่ะ"พี่ณัฐถามฉันด้วยน้ำเสียงห่วงใย ฉันเเค่พยักหน้าก่อนจะหลับตาลงเเล้วค่อยๆลืม
ตาขึ้น กระพริบตาถี่ๆเพื่อโฟกัสเเสง ฉันพยักหน้าเป็นเชิงใหพี่ณัฐไปเคลียร์งานได้เเล้ว หลังจากนั้น
ฉันก็หยิบiPadออกจากกระเป๋าสะพายสุดหรู ราคา 6 หลักเเล้วเล่นเกมส์ต่างๆ
1 ชั่วโมงผ่านไป
พี่ณัฐยังคุยงานไม่เสร็จ ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะถ้าพี่เเกจะคุยนาน เเต่เข้าใจป่ะว่าพึ่งลงเครื่องมา ไม่
ได้พักเลยนะ เหนื่อยก็เหนื่อย ง่วงก็ง่วง ฉันอยากกลับบ้านเเล้วนะ
     "พี่ณัฐ ณิชาอยากกลับบ้านเเล้วอ่ะ"ฉเขย่าเเขนพี่ณัฐเบาๆ พี่ณัฐได้เเต่พยักหน้า
     "รอเเค่นี้ก็ไม่ได้"น้ำเสียงนิ่งๆจากไอ้พี่เทมทำให้ฉันเผลอสะบัดหน้าอย่างไม่พอใจ
     "เห็นป่ะพี่ณัฐ ณิชารำคาญเสียงเห่าหอนเเถวๆนี้อ่ะ พาณิชากลับเหอะนะ"ฉันเน้นเสียงเห่า
หอนให้ดังกว่าปรกติ ได้ผล ไอ้พี่เทมหันมาจ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง ไม่มีใครที่ฉันเถียงไม่ชนะ
เลยนะจะบอกให้ 
     "เธอว่าใครห๊ะยัยเตี้ย"จี๊ดค่ะจี๊ด ฉันอยากเอามีดเเทงนายนั่นให้เละตรงหน้าเลย
     "พี่ณัฐได้ยินเสียงอะไรมั้ยคะ เสียงหมาร้องเวลาโดนน้ำร้อนลวกไงล่ะคะ"ฉันยกยิ้มมุม
ปากอย่างผู้ชนะ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างณิชา
     ครืด ~(ที่รัก)
     "ฮัลโหล ว่าไงตัวเอง"ฉันทำท่าจะเดินเลี่ยงไป เเต่พี่ณัฐคว้าเเขนฉันเอาไว้
     [เค้าอยู้หน้าตึกNZAPTเเล้วนะ ทำไมชื่อตึกมันยาวจังอ่ะ]
     "เเล้วตัวเองรู้ได้ไงอ่ะ ว่าเค้าอยู่ไทยเเล้ว ช่างมันเหอะ เดี๋ยวลงไปนะ"ฉันวางสายสุดที่รักของ
ฉันไป พอหันมาก็เจอกับสายตาที่มีคำถามมากมายของพี่ณัฐกับเพื่อนๆ เเล้วยังเจอกับสายตาที่มี
ไฟเเห่งโทสะอยู่ภายในดวงตาไอ้พี่เทม มันจะอะไรนักหนาว่ะคะ
     "พี่ณัฐ ณิชาไปกับเพื่อนนะคะ"เเละนี่คือประโยคบอกเล่า ฉันไม่ได้ขอให้พี่ณัฐอนุญาต ฉันเเค่บอกเอาไว้เฉยๆ
     "ถึงพี่บอกไม่อนุญาต ณิชาก็จะไปใช่ป่ะ ไปเหอะเเต่อย่ากลับดึกนะ พรุ่งนี้มหาลัยเปิดเเล้ว"ฉัน
พยักหน้ารับเเล้วเดินไปหยิบกระเป๋าก่อนจะเดินออกไป
ภายในห้อง
     "เเกปล่อยณิชาไปได้ไงว่ะ ไปกับใครก็ไม่รู้เนี้ยนะ"ธีรพลโวยวายเสียงเเข็ง เพียงเเค่นึกภาพ
ยัยตัวเล็กของเขาไปเดินจับมือกับผู้ชายเขาก็เเทบจะฆ่าคนในสายทิ้งซะ เเต่พี่ชายของณิชานันท์
กลับไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยมันยิ่งทำให้เขาโมโหทวีคูณขึ้น
     "ใจเย็นดิว่ะ ณิชาเเค่ไปกับเพื่อนเอง ต่อให้ฉันไม่อนุญาตณิชามันก็ออกไปได้อยู่ดี อีกอย่าง
นะ ฉันเชื่อใจณิชาว่ะ"ณัฐพงศ์ตอบหน้าตาย ดีที่มีเซนท์กับอาร์มขวางเอาไว้ ไม่งั้นธีรพลคงต้อง
วางมวยกับอนาคตพี่ชายภรรยาเป็นเเน่
     "เออ ไอ้ณัฐ ณิชามีเเฟนยังวะ"ภูถามณัฐพงศ์อย่างสงสัย
     "เท่าที่รู้ก็ไม่มีนะ เเต่ไอ้คนที่คุยเมื่อกี้อ่ะ ไม่เเน่"จบประโยคธีรพลก็เเทบจะกระโดดเตะณัฐ
พงศ์ มันคิดยังไงที่ให้ยัยตัวเล็กของเขาไปอยู่กับไอ้เวรนั่น เเค่คิดใจเขาก็เเทบลุกเป็นไฟ การ
ประชุมเลยถูกยกเลิกไปโดยปริยาย ทั้งหมดก็เเยกย้ายกันกลับบ้านตัวเองไป