รักครั้งแรกของฉันกับนายปีศาจ...

      อดีตกาล ณ ดินแดนแห่งหนึ่ง
     กุบกับๆๆ
     เสียงฝีเท้าม้าดังมาแต่ไกล ทำให้กล้องส่องทางไกลในมือของชายคนหนึ่งลดลงมาไว้ข้างลำตัว พร้อมกับพูดเสียงดังว่า
     "เฮ้ย!พวกมันมากันแล้ว พวกเจ้าเตรียมตัวไว้ไห้ดี เราจะบุกแล้ว"สิ้นเสียงของชายหนุ่มตรงหน้าซึ่งอาจเป็นนาย แต่หามิใช่ พวกลูกน้องต่างพากันเตรียมอาวุธและเกราะป้องกัน พร้อมรบทุกสนาม
     "มาแล้วงั้นรึ? เบรย์"     "ครับ นายท่าน"
     "ดี!! สั่งสอนให้พวกมันรู้ซะบ้างว่าการสูญเสียคนรัก มันเป็นยังไง"ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่านายท่านกล่าวเดี๋ยวน้ำเสียงเย็นยะเยือก จนน่าขนลุกเเละชายหนุ่มคนนี้ก็คือ..กราซ เมื่อก่อนกราซเคารพผู้เป็นนายมาก จนเมื่อเดือนก่อนเขาต้องสูญเสียคนรักด้วยน้ำมือของผู้เป็นนายเหตุเพียงเพราะ นางย่างก้าวเข้ามาในสถานที่ต้องห้าม และตัวนางเองหามิรู้เรื่องสถานที่ต้องห้ามไม่ แต่ข้อแก้ตัวเพียงอย่างเดียวก็ไม่อาจหยุดยั้งนายใหญ่ได้ ต่อมานางถูกประหารชีวิตต่อหน้าต่อตาเขา ตอนนั้นโลกของเขาที่เคยเต็มไปด้วยสีฟ้าสดใสกลับมีสีขาวมาแทนที่ เขา...แทบไม่รู้อะไรเลย นอกจากสัญญาของคนรักเท่านั้น สัญญาของคนรักแม้ตอนลมหายใจสุดท้ายก็มีความสำคัญกับเขา นั่นคือ!! แก้แค้นพวกมันทุกคน!! เขายังจำความเจ็บปวดของคนรักได้ดียามนางขอร้องไว้ชีวิต มันทำให้นางเจ็บปวดเท่าไหร่ มันก็ต้องเจ็บปวดมากกว่านางเป็นสองเท่า!!
     พวกนั้นดักซุ่มอยู่ที่ทางไปชนบท โดยเขาสองคนที่เป็นถึงองค์ชายและองค์หญิงในรถม้าไม่รับรู้ถึงชะตากรรมที่กำลังเกิดขึ้นกับพวกเขาทั้งสองเลย
     ก่อนหน้านั้น...
     ณ พระราชวังหลังใหญ่(มโหฬาร)
     "ท่านพี่กิลคะ"
     "อ้าว!? ว่าไงเวียอาเน่คนสวย^^"  'ผู้ใดหรือจะเชื่อว่าเมื่อก่อนบุรุษคนนี้จะเย็นชาไร้ความรู้สึก ดุจกำแพงหนายากที่จะพังทลายลงได้'เวียอาเน่คิดพลางมีความสุขไปด้วย เมื่อนึกถึงความทรงจพสมัยอดีต ที่ตอนนั้นเธอเป็นแค่...ทาส แต่ทาสก็ได้อภิเษกสมรสร่วมกับ...นายใหญ่คนนี้
     "หม่อมฉันขอทูลลา กลับไปบ้านเกิดของหม่อมฉันเพคะ"
     "ทำไมล่ะ?"
     "หม่อมฉันคิดถึงบ้าน คิดถึงครอบครัวที่นู่นเพคะ "
     "หืมม งั้นเจ้ากับข้าก็ไปด้วยกันสิ"
     "เอ๊ะ!ทำไมหรือเพคะo_o"     "ดูท่าทาง เจ้าคงจะตกใจสินะ"
     "..เพคะ"
     "งั้นข้าจะอธิบายให้เจ้าฟัง..."
     "..."
     "ข้า..เบื่อที่นี่แล้ว อยากไปสูดอากาศที่ชนบทให้มันชื่นปอดน่ะ^^"
     "โธ่! ข้าก็นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ท่านก็อยากไปสูดอากาศเพียงเท่านั้นเองเหรอ"
     "เปล่า..."
     "แล้วอะไรล่ะเพคะ"
     "ที่ข้าตามเจ้าก็เพื่อ..ดูแลปกป้องเจ้าด้วย"พูดจบกิลก็ประทับริมฝีปากบางของนางผู้เป็นที่รักทันที
     "-///-"จะจูบกี่ทีๆ ข้าก็ยังไม่ชินอยู่ดี เฮ้อ!!
     ทั้งสองตกลงกันว่าจะเดินทางยามรุ่งสางของวันมะรืนนี้ แต่หารู้ไม่หายนะกำลังมาเยือนพวกเขาทั้งสอง กราซ...ที่เพิ่งสูญเสียคนรักตายไปต่อหน้าต่อตา ได้แอบฟังทั้งสองคนนั้นกล่าวไว้เช่นนั้น จึงเริ่มคิดแผนการที่จะทำให้ กิล เจ็บปวดที่สุด มากกว่าคนรักของเขาเป็นเท่าตัว!! ขณะแรกตอนที่เขาคิดสีหน้าดูเป็นกังวลมาก  แต่ไม่นานเขาก็คลี่ยิ้มที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์มากมาย พร้อมกับกล่าวเสียงที่ได้ยินเพียงคนเดียว 
     ...คล้ายกระซิบกับตนเอง
     "มะรืนนี้กิล แกจะได้รับรู้ ว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง!!"
     พูดเสร็จกราซก็เดินจากไป ณ ที่แห่งนั้นโดยไม่มีใครเอะใจหรือสงสัยอะไรเลย ออาจเพราะเขาเป็นเพียงแค่ทาสกระมัง
 
     และในพระราชวังอันใหญ่โตสุดมโหฬาร โดยมีแม่บ้าน20คน ทาส(คนรับใช้)20คน พ่อบ้านอีก10คน o_0(ทึ้ง!!เวอร์:ghost_vampire)แต่มันไม่อึดอัดอย่างที่คิดเพราะมีการผลัดเปลี่ยนเวร อย่างกับ รปภ. แน่ะ
 
 
     และแล้ววันนัดหมายก็มาถึง วันนี้เวียอาเน่สวมชุดสบายๆ แต่เพราะนางเป็นคนสวยปัญหาเรื่องเสื้อผ้าจึงไม่ขัดข้อง แม้เสื้อผ้าจะดูคล้ายกับชาวไร่ ชาวสวน แต่ก็กลบความงามบนใบหน้าของนางไม่ได้ และกิลเองก็แต่งชุดสบายๆเหมือนกัน หากแต่เขาก็กลบใบหน้าอันหล่อเหลาไม่ได้เช่นกัน
     "เจ้าพร้อมหรือยัง ^^" กิลหันมาถาม
     ""
     ""
 
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""
     ""