หลงรักซุปตาร์....ทำไงดี
5.0
เขียนโดย 
Matanaka
วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 23.33 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,115 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 'เช้ารุ่งขึ้น'
เดียร์จะตื่นยังน้า ไปปลุกที่บ้านเลยดีกว่า
"พี่ออกรถได้แล้ว"ฉันตะโกนบอกพี่ฉันที่จะไป กทม.ด้วยแต่พี่ฉันไปเรียนอย่างเดียว
"เดี๋ยว..." อีก2-3นาทีพี่ฉันก็เดินมาขึ้นรถ
"ไปบ้าน..เพื่อนหนูก่อนนะ"
"เออ..รู้แล้วน่ะ"รู้แล้วจะบอกอีกไม่ได้หรือไง!!
ถึงบ้านเดียร์แล้ว ฉันมองไปที่ในบ้านเห็นเดียร์ยืนรออยู่
"เดี๋ยวหนูไปรับเดียร์มาก่อน"และฉ้นก็วิ่งไปรับเดียร์ในบ้าน
"เดียร์...เดียร์" ฉันตะโกนเรียกเดียร์จนเดียร์หันมา
และเดินมาหาฉัน
"ปะ..ไปกันเลย"ฉันยังไม่ได้สวัสดียายเลย
"คุณยายล่ะเดียร์??"ชะเง้อมองในบ้านของเดียร์ก็เห็นคุณยายเดินมา
"สวัสดีจ้ะ..หนูแฟนต้า"คุณยายทำสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ในตาดูเหมือนเหงา
"ค่ะ..สวัสดี..คุณยายไม่ต้องเหงานะค่ะ..หนูบอกให้คุณย่าของหนูมาคุยเล่นกับยายทุกวันเลยคะ"
"ขอบคุณจ้ะ...ไม่ต้องลำบากก็ได้^^"ลำบากที่ใหนล่ะค่ะหนูเอาหลานคุณยายไปอย่างนี้
"ไม่ลำบากสักนิดค่ะ...คุณย่าอยู่ที่บ้านก็ไม่มีเพื่อนคุยเหมือนกัน^^"
"อ่อ..จ้ะ^^"ฉันเห็นเดียร์เข้าไปกอดคุณยาย
"รักนะค่ะ"น้ำตาของเดียร์เริ่มไหลร่วง
"โถ่..ไม่เป็นไรเด็กน้อย..เรียนที่นั้นดีจะตาย..ไปเรียนก็ไปถึงปี^^"โอ้ย..ฉันรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้
เดียร์ถอนกอดจากคุณย่า แล้วเช็ดน้ำตา
"ค่ะ..รักย่าที่สุด..บายนค่ะ"เดียร์ยิ้นในแววตาที่ยังเศร้าอยู่
"จ้าย่าก็รักหนู..บาย"
"ค่ะ...หนูจะดูแลเดียร์ให้ดีที่สุด..จริงๆนะคะ..ไม่ต้องเป็นห่วง^^"
ฉันพูดเสร็จเดียร์ก็เดินขึ้นรถพร้อมกับฉัน...........
เดียร์จะตื่นยังน้า ไปปลุกที่บ้านเลยดีกว่า
"พี่ออกรถได้แล้ว"ฉันตะโกนบอกพี่ฉันที่จะไป กทม.ด้วยแต่พี่ฉันไปเรียนอย่างเดียว
"เดี๋ยว..." อีก2-3นาทีพี่ฉันก็เดินมาขึ้นรถ
"ไปบ้าน..เพื่อนหนูก่อนนะ"
"เออ..รู้แล้วน่ะ"รู้แล้วจะบอกอีกไม่ได้หรือไง!!
ถึงบ้านเดียร์แล้ว ฉันมองไปที่ในบ้านเห็นเดียร์ยืนรออยู่
"เดี๋ยวหนูไปรับเดียร์มาก่อน"และฉ้นก็วิ่งไปรับเดียร์ในบ้าน
"เดียร์...เดียร์" ฉันตะโกนเรียกเดียร์จนเดียร์หันมา
และเดินมาหาฉัน
"ปะ..ไปกันเลย"ฉันยังไม่ได้สวัสดียายเลย
"คุณยายล่ะเดียร์??"ชะเง้อมองในบ้านของเดียร์ก็เห็นคุณยายเดินมา
"สวัสดีจ้ะ..หนูแฟนต้า"คุณยายทำสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ในตาดูเหมือนเหงา
"ค่ะ..สวัสดี..คุณยายไม่ต้องเหงานะค่ะ..หนูบอกให้คุณย่าของหนูมาคุยเล่นกับยายทุกวันเลยคะ"
"ขอบคุณจ้ะ...ไม่ต้องลำบากก็ได้^^"ลำบากที่ใหนล่ะค่ะหนูเอาหลานคุณยายไปอย่างนี้
"ไม่ลำบากสักนิดค่ะ...คุณย่าอยู่ที่บ้านก็ไม่มีเพื่อนคุยเหมือนกัน^^"
"อ่อ..จ้ะ^^"ฉันเห็นเดียร์เข้าไปกอดคุณยาย
"รักนะค่ะ"น้ำตาของเดียร์เริ่มไหลร่วง
"โถ่..ไม่เป็นไรเด็กน้อย..เรียนที่นั้นดีจะตาย..ไปเรียนก็ไปถึงปี^^"โอ้ย..ฉันรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้
เดียร์ถอนกอดจากคุณย่า แล้วเช็ดน้ำตา
"ค่ะ..รักย่าที่สุด..บายนค่ะ"เดียร์ยิ้นในแววตาที่ยังเศร้าอยู่
"จ้าย่าก็รักหนู..บาย"
"ค่ะ...หนูจะดูแลเดียร์ให้ดีที่สุด..จริงๆนะคะ..ไม่ต้องเป็นห่วง^^"
ฉันพูดเสร็จเดียร์ก็เดินขึ้นรถพร้อมกับฉัน...........
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
