For Love เพราะ...รัก

ภู Say:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘’เห้ยยย ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะ’’ เสียงไอ้ไม้ร้องทักผมทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน

 

 

 

‘’……’’ ผมไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาตัวยาว ผมเหนื่อยไปหมดทั้งกายทั้งใจ ทำไมกันต์ถึงต้องทำกับผมขนาดนี้ด้วย เห็นผมเป็นคนเห็นแก่เงินขนาดนั้นเลยหรือไง ผมคิดว่าที่กันต์ยอมมีอะไรกับผมอีกครั้งเป็นเพราะกันต์ยอมยกโทษให้ผมแล้วซะอีก แต่ที่ไหนได้พอตื่นขึ้นมากลับโยนเงินให้ผมแล้วยังพูดอีกว่าเป็นค่าตัวของผม

 

 

 

‘’มึงไปโดนอะไรมาวะ’’ ไอ้ไม้พูดพร้อมกับมานั่งโซฟาตัวข้าง ๆ แล้วก็จับแขนผมพลิกไปมาเพื่อดูแผล

 

 

 

‘’รถล้ม’’

 

 

 

‘’เห้ยยย จริงดิ แล้วเป็นไรมากป่าววะ มาดูหน่อย เจ็บตรงไหนมั่ง’’

 

 

 

‘’…..’’ ผมไม่ได้ตอบคำถามของไอ้ไม้ได้แต่นอนหลับตาและยกแขนมาก่ายที่หน้าผากเท่านั้น ความเจ็บปวดที่แผลมันเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดที่ใจของผมเลยด้วยซ้ำ

 

 

 

‘’ไอ้ภู มึงไหวป่าววะ’’

 

 

 

‘’ไหว กูยังไหว’’ ผมตอบไอ้ไม้ไปอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะลุกเดินขึ้นห้อง ผมอยากพักผ่อนเพื่อที่จะได้มีแรงที่จะเดินต่อไปเพราะตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยมากเกินไป

 

 

 

 

 

……………………………………………………………………………….

 

 

 

 

 

หลังจากวันนั้นวันที่กันต์ยอมมีอะไรกับผมอีกครั้งจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาสามวันแล้วผมก็ยังมาทำงานตามปกติทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยสักนิด สถานะของเราก็ยังคงเป็นแค่เจ้านายกับลูกจ้างอยู่เหมือนเดิม

 

 

 

‘’คุณภู’’ ผมเงยหน้าจากการเช็ดโต๊ะแล้วหันไปตามเสียงเรียก

 

 

 

‘’ครับคุณไวท์’’

 

 

 

‘’กันต์ให้ไปหาที่ห้องน่ะ’’ ผมมองคนตรงหน้าอย่างแปลกใจ ทำไมผมรู้สึกว่าเค้าดูยิ้มเจ้าเล่ห์จังนะ

 

 

 

‘’ครับ’’ ผมมองคนตรงหน้านิดนึงก่อนจะเดินแยกออกมา

 

 

 

ก๊อกก..ก๊อกก..

 

 

 

‘’เชิญครับ’’ หลังจากที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องผมก็เปิดประตูเข้าไป ทำไมกันต์ต้องตกใจที่เห็นผมด้วยนะ

 

 

 

‘’คุณกันต์เรียกผมมามีอะไรหรือป่าวครับ’’ ผมเอ่ยถามคนตรงหน้าที่ตอนนี้มองหน้าผมงง ๆ

 

 

 

‘’เอ่ออ...คือ...’’ ผมมองกันต์อย่างรอคำตอบแล้วทำไมต้องอึกอักด้วยล่ะมีอะไรหรือป่าวนะ

 

 

 

‘’......’’ กันต์มองหน้าผมแล้วก็หลบตา ทำไมทำตัวแปลก ๆ ล่ะ

 

 

 

‘’คือ...ผม..จะถามว่าคุณทำงานเสร็จเรียบร้อยดีไหม’’ เรียกมาถามแค่นี้หรอ สงสัยกลัวว่าผมจะอู้งานล่ะมั้ง

 

 

 

‘’เรียบร้อยดีครับ’’

 

 

 

‘’อ่อ..อืม ๆ ..งั้นก็ออกไปได้แล้ว’’

 

 

 

ผมเดินออกมาทันทีที่กันต์พูดจบ ผมไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้วมันเหนื่อยเกินไปจริง ๆ สำหรับทุกเรื่องที่เกิดขึ้น หยุดคิดและไปทำงานต่อได้แล้วภู ผมบอกกับตัวเองก่อนจะเดินไปทำงานของผมต่อ ผมทำงานจนถึงเวลาปิดร้านและก็เตรียมตัวจะกลับบ้าน

 

 

 

 

 

‘’พี่ภู..!!!..’’ ผมหันไปตามเสียงเรียกของนัท

 

 

 

‘’ว่าไงนัท’’

 

 

 

‘’คุณไวท์ให้มาตาม’’

 

 

 

‘’อืม ๆ ขอบใจมาก’’ ผมเดินไปที่ห้องทำงานของกันต์ทันที

 

 

 

ก๊อกก..ก๊อกก..

 

 

 

‘’เชิญครับ’’ พอผมเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับกันต์ที่คอพับคออ่อนอยู่ในอ้อมแขนของไวท์

 

 

 

‘’เรียกผมมามีอะไรครับ’’

 

 

 

‘’คุณไปส่งกันต์ที่คอนโดให้หน่อยได้ไหมครับ พอดีว่าผมมีธุระด่วน แล้วกันต์ก็เมามากด้วยให้กลับเองคงไม่ได้’’

 

 

 

ผมมองหน้าไวท์อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นผม แล้วคอนโดกันต์ก็อยู่แค่นี้เองเสียเวลาไปส่งแปปเดียวไม่ได้เลยหรือไงนะ ธุระอะไรจะด่วนถึงขนาดจะทิ้งแฟนตัวเองให้ไปกับคนอื่นได้นะ

 

 

 

 

 

‘’ขอบคุณมากนะครับผมไปก่อนนะ’’ ทันทีที่พูดจบไวท์ก็ออกไปเลยไม่รอฟังคำตอบจากผมด้วยซ้ำ ผมมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้นอนอยู่บนโซฟาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโดนแฟนตัวเองทิ้งขว้างไว้แบบนี้

 

 

 

‘’กันต์ กันต์ กันต์ครับ ตื่นก่อนนะ’’ ผมเรียกคนตรงหน้า

 

 

 

‘’งืมม อารายย ครายยย’’

 

 

 

‘’ตื่นก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง กุญแจรถกันต์อยู่ไหนครับ’’ คนตรงหน้าลืมตาขึ้นมามองผมนิดนึงก่อนจะยิ้มออกมา

 

 

 

‘’กุญแจอยู่บนโต๊ะ กันต์เดินไม่หวายยย อุ้มหน่อย’’ ผมชะงักไปกับคำพูดของกันต์ที่เมื่อกี้กันต์แทนตัวเองว่ากันต์กับผม

 

 

 

‘’อุ้มมมม’’ กันต์พูดพร้อมกับชูแขนทั้งสองข้างขึ้นมาตรงหน้าผม ผมจึงต้องเดินไปหยิบกุญแจรถก่อนจะเดินมาอุ้มกันต์แล้วพาเดินออกไปที่รถ ก่อนจะขับรถพากันต์มาที่คอนโดแต่กว่าผมจะพากันต์ขึ้นมาที่ห้องได้ก็ลำบากมากเหมือนกันนะ เพราะคนตรงหน้าผมนี่จะไม่ยอมเดินเลยจะให้ผมอุ้มอย่างเดียว ผมเลยต้องยอมอุ้มกันต์ขึ้นมาพร้อมกับสายตาของพนักงานทุกคนที่มองเราสองคนไม่วางตาเลย

 

 

 

‘’กันต์ กันต์ครับ’’

 

 

 

‘’หื้มม??’’

 

 

 

ทันทีที่ออกมาจากลิฟท์ผมก็เรียกคนในอ้อมแขนทันที คือตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้าห้องกันครับแต่ผมไม่รู้รหัสประตูเลยต้องเรียกกันต์เพื่อจะถาม

 

 

 

‘’พี่ไม่รู้รหัสประตูกันต์นะครับ กันต์กดรหัสก่อนนะจะได้เข้าห้องกันนะ’’

 

 

 

‘’อืมม รหัสสส ก็ 0808 งายยย’’

 

 

 

...กึก...!! ผมชะงักไปทันที 0808 งั้นหรอ ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินแต่มันกลับทำให้หัวใจของผมพองโตขึ้นอีกครั้ง ไม่จริงน่า ทำไมกันต์... ทำไมถึง...ถ้าไม่เป็นการเข้าข้างตัวเองจนเกินไปผมจะคิดว่าไอ้ 0808 นี่มันคือวันเกิดผมนะ

 

 

 

‘’งืมม เร็วสิครับพี่ภู กันต์อยากนอนแล้ววววว’’ เสียงของคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนเรียกให้ผมหลุดจากความคิดของตัวเอง ผมกดตัวเลขทั้งสี่ตัวนั้นด้วยหัวใจที่กลับมามีความหวังอีกครั้ง ก่อนจะอุ้มกันต์เข้าไปในห้อง

 

 

 

‘’พี่ภู’’

 

 

 

‘’ครับ’’ ผมขานรับแล้วก็วางกันต์ลงบนเตียง

 

 

 

‘’เสียใจไหม’’

 

 

 

‘’หื้ม??’’ ผมมองกันต์อย่างไม่เข้าใจกับคำถาม กันต์ลืมตาขึ้นมองผมเราสบตากันสักพักก่อนที่กันต์จะหลบตาผมแล้วก้มหน้างุด

 

 

 

‘’กันต์หมายความว่าไงครับ’’ ผมถามพร้อมกับคุกเข่าลงข้างเตียง กันต์เงยหน้ามองผม

 

 

 

‘’เรื่องที่ผ่านมา ... เสียใจหรือป่าว’’ ผมยิ้มให้กันต์นิด ๆ

 

 

 

‘’ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะ’’

 

 

 

‘’ก็...อยากรู้’’ ผมขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างกับกันต์ก่อนจะจับมือกันต์มากุมไว้

 

 

 

‘’เสียใจสิ เสียใจมาก แล้วที่ถามนี่พร้อมจะฟังพี่อธิบายแล้วใช่ไหม หืม’’ ผมมองหน้ากันต์ที่ตอนนี้เงียบไปแล้ว กันต์ไม่ได้ตอบคำถามผมเพียงแค่พยักหน้านิด ๆ เป็นคำตอบเท่านั้น

 

 

 

‘’เมาอยู่หรือป่าว ถ้าเมาอยู่พี่จะไม่พูดนะ กลัวกันต์ลืม’’ กันต์มองหน้าผมก่อนจะส่ายหน้าน้อย ๆ นี่อย่าบอกนะว่าแกล้งเมาอ่ะ

 

 

 

‘’กันต์แกล้งเมาหรอ’’ ผมมองหน้าคนตรงหน้าด้วยสายตาจับผิด

 

 

 

‘’ให้เวลาอธิบายสิบนาที ช้ากว่านี้จะไม่ฟังแล้วนะ’’ กันต์ตอบผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ผมจึงต้องรีบเล่าทุกอย่างให้กันต์ฟังทั้งหมดอย่างไม่ปิดบังทั้งเรื่องที่ไอ้ดินจ้างผมเรื่องเงินพิเศษที่จะเพิ่มให้ถ้ากันต์ยอมมีอะไรกับผม

 

 

 

‘’ถ้าวันนั้นกันต์อยู่ฟังต่ออีกสักนิด กันต์จะเข้าใจทุกอย่าง’’

 

 

 

‘’เข้าใจอะไร’’

 

 

 

‘’พี่ยอมรับนะว่าเรื่องของเรามันเริ่มขึ้นเพราะเงิน พี่ทำทุกอย่างเพื่อเงินจริง ๆ แต่พอพี่ได้รู้จักกันต์จริง ๆ แล้ว เรื่องเงินมันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป ที่พี่บอกว่ารักกันต์พี่พูดจริงนะ พี่รักกันต์จริง ๆ เรื่องอื่นพี่อาจจะหลอกกันต์แต่เรื่องที่พี่รักกันต์พี่ไม่ได้หลอกกันต์นะ พี่รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ’’

 

 

 

‘’แล้วทำไมถึงไม่บอกกันต์แต่แรก ทำไมต้องปิดบังด้วย’’

 

 

 

‘’ก็พี่กลัวกันต์โกรธ’’

 

 

 

‘’........’’

 

 

 

ผมไม่รู้ว่าตอนนี้กันต์คิดอะไรอยู่ กันต์ไม่ได้พูดอะไรเราเงียบกันไปทั้งคู่ก่อนที่กันต์จะเอนหัวมาซบที่ไหล่ผม

 

 

 

 

 

‘’ยกโทษให้พี่แล้วใช่ไหมครับ’’

 

 

 

‘’อืม มั้ง’’ ผมดึงกันต์เข้ามากอดอย่างดีใจที่กันต์ยอมยกโทษให้ผม

 

 

 

‘’ทำไมถึงยอมฟังพี่อธิบายล่ะ’’

 

 

 

‘’ไม่รู้สิ ใคร ๆ ก็บอกว่าให้กันต์ลองให้โอกาสพี่ได้อธิบาย’’

 

 

 

‘’ขอบคุณนะ ที่ให้โอกาสพี่’’

 

 

 

‘’แต่นี่จะเป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวของพี่นะ ถ้าต่อไปพี่ทำให้กันต์เสียใจอีก พี่จะไม่ได้รับโอกาสแบบนี้อีกแล้วนะ เข้าใจไหม’’ กันต์บอกเสียงดุพร้อมกับชี้หน้าผม

 

 

 

‘’ครับ ต่อไปนี้พี่สัญญานะว่าจะไม่ทำให้กันต์เสียใจอีกแล้ว’’ ผมดึงกันต์เข้ามากอดอีกครั้งพร้อมกับจูบไปเรือนผมของกันต์

 

 

 

‘’แล้วเรื่องคุณไวท์ล่ะ’’ ผมถามกันต์ถึงไวท์ทันทีถ้ากันต์ยอมกลับมาคบกับผมอีกแล้วแฟนกันต์ล่ะ

 

 

 

‘’ทำไม’’

 

 

 

‘’ก็กันต์เป็นแฟน...’’

 

 

 

‘’กันต์กับไวท์เราเป็นแค่เพื่อนกัน’’ กันต์ตอบสวนมาทันทีก่อนที่ผมจะพูดจบประโยคด้วยซ้ำ

 

 

 

‘’หมายความว่าไง’’ ผมมองหน้ากันต์อย่างไม่เข้าใจ เป็นเพื่อนกันหมายความว่าไง

 

 

 

‘’ก็ไม่หมายความว่าไง ก็เป็นเพื่อนกันก็แค่นั้น จบ ห้ามถามต่อ’’

 

 

 

‘’หึหึ ดุจังเลยนะ’’ ผมบอกพร้อมกับบีบจมูกกันต์ไปเบา ๆ

 

 

 

‘’ดุได้กว่านี้อีกถ้าทำให้กันต์ไม่พอใจ เพราะฉะนั้นระวังตัวไว้เหอะ’’ กันต์บอกพร้อมกับมองค้อนผมวงใหญ่เลย หึหึ กันต์ในโหมดนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ผมยิ้มพร้อมกับขยี้หัวกันอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะดึงกันต์มากอดอีกที

 

 

 

‘’พี่คิดถึงกันต์นะ คิดถึงมาก’’

 

 

 

‘’อืม’’ กันต์ตอบแล้วก็ซุกหน้าไปกับอกของผม ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีกให้สมกับที่ผมคิดถึงคนคนนี้ นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคนที่อยู่ในอ้อมกอดผมคือกันต์จริง ๆ ใช่ไหม

 

 

 

‘’กันต์’’

 

 

 

‘’หื้ม??’’ กันต์เงยหน้าจากอ้อมกอดผม

 

 

 

จุ๊บบ..

 

 

 

‘’พี่รักกันต์นะ’’ ผมบอกพร้อมกับจุ๊บปากกันต์ที่ตอนนี้อายผมม้วนไปแล้วหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย โอ้ยย น่ารักสุด ๆ

 

 

 

‘’กันต์’’

 

 

 

‘’.....’’ กันต์เงยหน้ามามองผมพร้อมกับทำหน้างง

 

 

 

จุ๊บบ..

 

 

 

‘’พี่คิดถึงกันต์นะ’’ ผมบอกพร้อมกับจุ๊บปากกันต์ไปอีกหนึ่งที

 

 

 

‘’พี่ภูอ่า’’ กันต์มองค้อนผมพร้อมกับหน้าที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะซุกหน้ามาในอ้อมกอดของผมอีกครั้ง

 

 

 

‘’ก็พี่ดีใจนี่ครับ ดีใจที่กันต์ยอมกลับมาคบกับพี่อีกครั้ง’’

 

 

 

‘’กันต์บอกตอนไหนว่าจะกลับมาคบกับพี่อีกครั้ง’’ กันต์มองหน้าผมพร้อมกับบอกเสียงเรียบนิ่ง มันทำให้ผมใจหายนี่กันต์หมายความว่าจะไม่ยอมกลับมาคบกับผมหรอ

 

 

 

‘’กันต์..’’ ผมเรียกกันต์เสียงแผ่วความสุขเมื่อกี้หายไปในพริบตา กันต์มองหน้าผมก่อนจะยิ้มออกมา

 

 

 

‘’ก็เรายังไม่เคยเลิกกันเลยแล้วจะเรียกว่ากลับมาคบกันได้ยังไงล่ะ’’ คำตอบของกันต์เรียกรอยยิ้มของผมกลับมาอีกครั้ง จริงสินะผมกับกันต์เรายังไม่ได้เลิกกันเลย เราไม่เคยบอกเลิกกันเลยสักครั้ง

 

 

 

‘’แกล้งพี่หรอหะ’’ ผมจับกันต์กดไปกับที่นอนก่อนจะตามไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาว

 

 

 

‘’ฮ่า ๆ ๆ อย่าเล่นนะ กันต์จั๊กจี้ ฮ่า ๆ ๆ พี่ภู ไม่เล่นนน ฮ่า ๆ ๆ’’ กันต์ดิ้นไปมาพร้อมกับหัวเราะไปด้วย ตอนนี้ความสุขของผมกลับมาแล้ว กันต์กลับมาหาผมแล้ว เรานอนเล่นกันสักพักจนกันต์ยอมแพ้เพราะหัวเราะจนเหนื่อย

 

 

 

‘’กันต์’’

 

 

 

‘’แฮ่ก ๆ อารายย’’ กันต์ตอบพร้อมกับเสียงหอบแฮ่ก

 

 

 

‘’พี่ขอนะ’’ ผมบอกพร้อมกับมองหน้ากันต์ ผมคิดถึง คิดถึงร่างกายนี้ทั้ง ๆ ที่เราก็เพิ่งจะมีอะไรกันไปเมื่อสามวันที่แล้ว แต่ผมก็ยังต้องการมันอย่างไม่มีเบื่อ ผมรู้ว่ากันต์เข้าใจความหมายของมันดีเราสบตากันสักพักก่อนที่กันต์จะโอบรอบคอผมพร้อมกับรอยยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

*************************************************************