For Love เพราะ...รัก

กันต์ Say:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘’อื้อออ’’ เราจูบกันเนิ่นนานก่อนที่ผมจะร้องท้วงในลำคอพร้อมกับผลักอกพี่ภูไปเบา ๆ เพื่อขออากาศหายใจ พี่ภูผละออกจากปากของผมแล้วก็มองหน้าผมพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะก้มลงมาดูดเม้มที่ซอกคอของผม

 

 

 

‘’อ้ะ’’ พี่ภูเลิกเสื้อของผมขึ้นก่อนที่ลิ้นร้อนจะสัมผัสกับยอดอกของผม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรามีอะไรกันแต่ผมก็ยังคงตื้นเต้นทุกครั้งที่เราสัมผัสร่างกายของกันและกัน

 

 

 

‘’อ๊า’’ ผมครางออกมาอย่างเสียวซ่านกับทุกสัมผัสที่ได้รับจากพี่ภูซึ่งยังคงหยอกเย้ากับยอดอกของผมอยู่สักพักก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าที่เป็นอุปสรรคสำหรับเราออกไปจนหมดทั้งของผมและก็ของพี่ภูเองก่อนที่ลิ้นร้อนจะลากผ่านไปตามลำตัวของผม

 

 

 

‘’อ้ะ..อ๊า’’ ผมสะดุ้งเฮือกทันทีที่พี่ภูครอบครองแก่นกายของด้วยริมฝีปาก มันทำให้ผมรู้สึกถึงความอุ่นวาบมันเสียวซ่านไปหมด ก่อนที่จะรู้สึกถึงสิ่งที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในตัวของผม

 

 

 

‘’อ๊า’’ พี่ภูรูดปากที่ครอบครองแก่นกายของผมเป็นจังหวะเดียวกับนิ้วที่ชักเข้าออกทางช่องทางของผม

 

 

 

‘’อ้ะ...อ๊า...พี่ภู...อ๊า’’

 

 

 

ความเสียวซ่านที่ผมได้รับทำให้แทบทนไม่ไหวก่อนที่ในหัวของผมจะขาวโพลนร่างกายเกร็งกระตุกก่อนที่ผมจะปลดปล่อยเข้าไปในปากของพี่ภูที่ดูดกลืนกินมันไปจนหมด พี่ภูจับขาผมให้แยกออกจากกันก่อนที่จะค่อย ๆ ดันแก่นกายเข้ามาในตัวผม

 

 

 

‘’อ้ะ’’ ทันทีที่พี่ภูเข้ามาในตัวผมก็ผวากอดพี่ภูทันทีผมจิกลงไปที่หลังของพี่ภูเพื่อระบายความเจ็บก่อนที่ริมฝีปากของพี่ภูจะบดเบียดกับริมฝีปากของผมลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาทำให้ผมลืมความเจ็บไปชั่วขณะเมื่อพี่ภูเห็นว่าผมคลายความเจ็บลงแล้วก็เริ่มขยับสะโพกช้า ๆ แล้วก็เร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น เสียงเนื้อที่กระทบกันดังไปทั่วทั้งห้องพร้อมกับเสียงครางของผมก่อนที่พี่ภูจะจับให้ผมพลิกคว่ำแล้วรั้งสะโลกขึ้นแล้วทาบทับลงมาบนแผ่นหลังของผมจนแทบไม่เหลือที่ว่างพร้อมกับพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังผม

 

 

 

‘’อ้ะ...พี่ภู...อ้ะ...อ๊า’’ ผมครางเสียงดังเมื่อพี่ภูรูดรั้งแก่นกายของผมให้เป็นจังหวะเดียวกับแก่นกายพี่ภูที่ขยับเข้าออกทางช่องทางของผม แก่นกายร้อนกดย้ำโดนจุดกระสันในตัวผมทุกครั้งที่พี่ภูสวนสะโพกเข้ามาความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่างกายจนถึงขีดสุด

 

 

 

‘’อ้ะ...อ๊า’’ ผมเชิดหน้าครางเสียงดังลั่นห้องร่างกายเกร็งกระตุกพร้อมกับปลดปล่อย ผมหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อนพร้อมกับร่างกายที่ยังคงโยกคลอนจากแรงกระแทกของพี่ภู

 

 

 

‘’อืมมม...ซี๊ดดด...อ๊า’’ พี่ภูครางก่อนจะเร่งจังหวะกระแทกเน้นย้ำหนัก ๆ อีกสี่ห้าครั้งก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆ ภายในช่องทางของผม ผมทิ้งตัวฟุบลงกับที่นอนอย่างหมดแรงก่อนที่อีกคนจะทิ้งตัวลงมาทาบทับที่ตัวโดยที่ตัวเรายังคงเชื่อมกันอยู่

 

 

 

‘’อื้ออ หนักนะ’’ ผมบอกพร้อมกับหันไปดุพี่ภูที่ยังคงนอนทับผมอยู่

 

 

 

‘’กันต์’’ พี่ภูเรียกผมพร้อมกับกระชับกอดผมแน่นขึ้นกว่าเดิม

 

 

 

‘’เรียกทำไม โอ้ยย พี่ภูลุกออกไปก่อนได้ไหมเนี่ย กันต์หนักนะ’’ ผมดุพี่ภูพร้อมกับพยายามดิ้นเพื่อให้พี่ภูลุกออกไป

 

 

 

‘’กันต์อย่าดิ้น พี่ขออยู่แบบนี้สักพักนะ’’

 

 

 

‘’ไม่เอา กันต์หนัก’’

 

 

 

‘’พี่อยากกอดกันต์อ่า’’

 

 

 

‘’จะกอดก็ลงมานอนกอดดี ๆ ไม่ใช่มาทับกันต์แบบนี้ ตัวก็ใหญ่หนักก็หนัก ลงมานอนดี ๆ เลยนะ’’ ผมบ่น ๆ พร้อมกับดิ้น ๆ จนพี่ภูยอมลงจากตัวผมมานอนข้าง ๆ ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

 

 

 

‘’ทำไมเดี๋ยวนี้ขี้บ่นจังเลย หึ๊’’ พี่ภูว่าพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย

 

 

 

‘’เหนียวตัว ง่วงด้วย อยากอาบน้ำ อยากนอน’’ ผมไม่ตอบคำถามที่พี่ภูถามแต่กลับบ่นต่อ ฮ่า ๆ ๆ ทำไมผมเอาแต่ใจจังเลยนะ

 

 

 

‘’งั้นไปอาบน้ำกันแล้วค่อยมานอน’’ พี่ภูบอกพร้อมกับลุกออกไปก่อนจะหันมามองผมด้วยสีหน้างง ๆ ที่ผมยังนอนนิ่ง

 

 

 

‘’ไหนว่าอยากอาบน้ำไง ทำไมไม่ลุกมาล่ะครับ’’

 

 

 

‘’อุ้มหน่อย’’ ผมบอกพร้อมกับยื่นแขนทั้งสองข้างขึ้นไปตรงหน้าพี่ภูที่มองผมพร้อมรอยยิ้มแล้วก็ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะขยี้หัวผมแล้วก็อุ้มผมไปอาบน้ำ เราอาบน้ำกันด้วยที่ผมแทบไม่ขยับตัวเลย ผมนั่งแช่ในอ่างอย่างเดียวแล้วก็ให้พี่ภูเป็นคนอาบให้ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วพี่ภูก็อุ้มผมออกมาจากห้องน้ำแล้วก็แต่งตัวให้ผมเรียบร้อยโดยที่ผมไม่ขยับตัวไปไหนเลย พี่ภูวางผมตรงไหนผมก็อยู่ตรงนั้น จับให้ผมอยู่ท่าไหนผมก็อยู่ท่านั้น ผมไม่ได้ขี้เกียจนะเพียงแต่ผมรู้สึกเจ็บช่วงล่างอยู่เลยไม่อยากขยับตัวมากนักแค่นั้นเอง

 

 

 

‘’พี่รู้สึกเหมือนกำลังเลี้ยงเด็กเลยกันต์’’ พี่ภูบอกขณะที่จับผมให้นอนลงแล้วก็เดินไปปิดไฟก่อนจะตามลงมานอนข้าง ๆ ผม ทันทีที่พี่ภูทิ้งตัวลงนอนผมก็ขยับเข้าไปซุกในอ้อมแขนของพี่ภูทันที

 

 

 

งั่มม...

 

 

 

‘’โอ้ยย กันต์กัดพี่ทำไมครับ’’ พี่ภูร้องขึ้นมาทันที่ผมกัดลงไปที่ไหล่

 

 

 

‘’ก็พี่ภูว่ากันต์อ่ะ’’ ผมบอกพร้อมกับมุดเข้าไปในผ้าห่ม

 

 

 

‘’พี่ว่าอะไรกันต์’’

 

 

 

‘’………’’ ผมไม่ตอบครับงอนอยู่

 

 

 

‘’กันต์ กันต์ครับ ไหนบอกพี่หน่อยว่าพี่ว่าอะไรกันต์ หึ๊ พี่จะได้ง้อถูก’’

 

 

 

‘’ก็เมื่อกี้พี่ภูว่ากันเป็นเด็กอ่ะ’’ ผมตอบเสียงอู้อี้เพราะตอนนี้ผมนอนคลุมโปงอยู่ ทันทีที่ผมพูดจบผมก็ได้ยินเสียงพี่ภูหัวเราะเบา ๆ

 

 

 

‘’โอ๋ ๆ ไม่ว่าแล้ว ขอโทษคร๊าบบบ’’ พี่ภูบอกพร้อมกับดึงผมให้ออกมาจากผ้าห่มก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย อืมม...หายงอนก็ได้ ที่ยอมนี่เพราะง่วงหรอกนะ

 

 

 

‘’พี่ภู’’

 

 

 

‘’ครับ’’

 

 

 

‘’ฝันดีนะ’’

 

 

 

..จุ๊บ.. ผมบอกพร้อมกับชะโงกหน้าไปจุ๊บที่ปากพี่ภูเบา ๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนในอ้อมแขนพี่ภูอีกครั้ง

 

 

 

‘’ฝันดีครับ’’ พี่ภูบอกพร้อมกับจูบที่เรือนผมของผม

 

 

 

ผมกระชับอ้อมกอดของตัวเองให้แน่นขึ้นอีกพี่ภูเองก็ทำเช่นเดียวกับผม ผมโหยหาอ้อมกอดนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ??? ครั้งสุดท้ายที่เรากอดกันมันนานแค่ไหนแล้ว??? คืนนี้เป็นคืนที่ผมนอนหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มอย่างมีความสุขอีกครั้งและผมก็หวังว่าความสุขนี้มันจะอยู่กับผมตลอดไป

 

 

 

 

 

……………………………………………………………………………….

 

 

 

 

 

‘’กันต์ กันต์ กันต์ครับ ตื่นก่อนนะ พีโทรมา’’

 

 

 

‘’อืมมม’’ ผมค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนจะเจอกับพี่ภูที่ยื่นโทรศัพท์มาให้ตรงหน้า

 

 

 

‘’ว่าไงพี’’

 

 

 

‘’อยู่หนายยยยย’’

 

 

 

‘’นอนอยู่ พีมีไรป่าว’’

 

 

 

‘’ไม่มาเรียนหรอ’’

 

 

 

‘’กันต์จะกินข้าวเลยไหม’’ ยังไม่ทันจะตอบพีไปพี่ภูก็เดินเข้ามาถามผมเสียก่อน ผมมองหน้าพี่ภูก่อนจะส่ายหัวน้อย ๆ พี่ภูมองหน้าผมพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

‘’เสียงใครน่ะกันต์ ใช่พี่ภูหรือป่าว’’

 

 

 

‘’อืม วันนี้เราไม่ไปเรียนนะพี’’

 

 

 

‘’ดีกันแล้วใช่ปะ’’

 

 

 

‘’อืมม’’

 

 

 

‘’เย้..!! อย่างนี้ต้องฉลอง ฉลองกันนะกันต์ นะ นะ’’

 

 

 

‘’อืมมม ตามใจพีแล้วกัน’’

 

 

 

‘’ที่ไหนดีล่ะ ร้านกันต์ดีไหม’’ อืมมม ที่ร้านหรอ ผมอยากให้เป็นส่วนตัวอ่ะ ที่ร้านคนมันจะเยอะไปหรือป่าว หรือว่าจะปิดร้านสักวันดี เอาไงดีล่ะ รอถามพี่ภูก่อนละกัน

 

 

 

‘’เดี๋ยวเราถามพี่ภูก่อนละกัน เดี๋ยวเราโทรไปบอกอีกทีนะ’’

 

 

 

‘’โอเค’’

 

 

 

ผมวางสายจากพีแล้วเดินออกไปข้างนอกก่อนจะเจอกับพี่ภูที่นั่งดูทีวีอยู่ ผมจึงเดินไปนั่งข้าง ๆ แล้วก็ทิ้งตัวลงนอนที่ตักของพี่ภู

 

 

 

‘’พี่ภู’’

 

 

 

‘’หื้มม’’ ปากตอบผม มือก็ลูบหัวผมไปด้วยแต่ตานี่สิ ไม่มองผมเลยสักนิด

 

 

 

‘’พี่ภู’’

 

 

 

‘’ว่าไงครับ’’ พี่ภูละสายตาจากทีวีมามองผมพร้อมกับยิ้มน้อย ๆ

 

 

 

‘’วันนี้จัดปาร์ตี้กันนะ’’

 

 

 

‘’เนื่องในโอกาสอะไรครับ’’

 

 

 

‘’ก็ที่เราคืนดีกันไง นะ นะ’’ ผมอ้อนพร้อมกับเอาหน้าไปถู ๆ ไถ ๆ กับหน้าท้องพี่ภู

 

 

 

‘’แล้วจะจัดที่ไหน’’ พี่ถามพร้อมกับจับหน้าผมให้หยุดถูไถกับหน้าท้องของตัวเอง

 

 

 

‘’ไม่รู้อ่า พี่ภูที่ไหนดีอ่ะ ที่ร้านดีปะ’’

 

 

 

‘’อืมม ที่บ้านพี่ดีไหม ส่วนตัวดี’’ คำตอบของพี่ภูเรียกรอยยิ้มจากผมได้ในทันที จริงสินะ ผมลืมนึกถึงบ้านพี่ภูไปได้ยังไง

 

 

 

‘’งั้นเราไปซื้อของเตรียมไว้ก่อนดีกว่าเนอะ กว่าพวกนั้นจะเลิกเรียนก็คงเย็น’’ พวกนั้นที่ผมพูดถึงก็คือเพื่อนผมแล้วก็เพื่อนพี่ภูครับคือวันนี้ทั้งผมแล้วก็พี่ภูขาดเรียนด้วยกันทั้งคู่ครับ

 

 

 

‘’ถ้างั้นกันต์ไปกินข้าวก่อนเลย เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำก่อนเพราะพี่กินไปแล้ว พอพี่อาบน้ำเสร็จกันต์ก็ไปอาบต่อ เสร็จแล้วเราก็ไปซื้อของแล้วก็ไปบ้านพี่กัน ตกลงไหม’’

 

 

 

‘’ทำไมไม่รอกินพร้อมกันต์อ่า’’ ผมพร้อมกับทำแก้มป่องอย่างงอน ๆ ที่พี่ภูไม่รอกินข้าวพร้อมผม

 

 

 

‘’อย่างอแงนะกันต์ พี่เห็นกันต์หลับอยู่เลยไม่อยากปลุก’’ พี่ภูพูดพร้อมกับบีบจมูกผมเบา ๆ

 

 

 

‘’ยอมให้วันเดียวนะ ต่อไปต้องรอกินข้าวพร้อมกันต์ด้วย’’ ผมบอกพร้อมกับเดินเข้าไปในครัว พี่ภูไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมามีเพียงเสียงหัวเราะเบา ๆ เท่านั้น หลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จกันแล้ว เราก็ไปซื้อของเพื่อเตรียมจัดปาร์ตี้เย็นนี้

 

 

 

‘’กันต์อยากกินอะไรครับ พี่จะได้ซื้อถูก’’ ระหว่างเดินดูของพี่ภูก็หันมาถามผม อืมม กินไรดีนะ

 

 

 

‘’งั้นเอาอาหารทะเลไปปิ้งย่าง แล้วก็ทำบาร์บีคิวไหม ง่ายดีพี่ภูจะได้ไม่ต้องเหนื่อย’’ ผมบอกพร้อมกับรอยยิ้มพี่ภูไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มแล้วก็ขยี้หัวผมแค่นั้น หลังจากนั้นเราก็เดินไปเลือกซื้อกุ้งหอยปูปลากัน แล้วก็วัตถุดิบสำหรับทำบาร์บีคิวอีกนิดหน่อยซึ่งทุกอย่างพี่ภูเป็นคนจัดการหมดผมมีหน้าที่เพียงแค่เดินดูอะไรไปเรื่อยแล้วก็มีหน้าที่หยิบขนมใส่รถเข็นจนเต็ม ฮ่า ๆ ๆ ขนมของกันต์ ช็อกโกแลตของกันต์ ปีโป้ของกันต์ และอีกมากมายหลายอย่าง ผมหยิบทุกอย่างที่ตัวเองชอบแล้วก็ที่ตัวเองอยากกิน

 

 

 

‘’กันต์พอเลยนะ เยอะเกินไปแล้ว’’ พี่ภูดุผมพร้อมกับหยิบขนมของผมออกจากรถเข็น

 

 

 

‘’พี่ภู ไม่นะ อย่าเอาของกันต์ปายยย’’ ผมรีบวิ่งไปแย้งขนมในมือพี่ภูมาใส่รถเข็นอีกครั้ง

 

 

 

‘’มันเยอะเกิน เลือกออกไปบ้างเลยนะ’’

 

 

 

‘’กันต์อยากกินทั้งหมดเลย’’ ผมเถียงทันที เรื่องอะไรจะยอมล่ะ ผมจะเอาหมดนี่เลยอ่ะ พี่ภูดุผมด้วยสายตาก่อนจะส่ายหน้านิด ๆ

 

 

 

‘’โอเค งั้นกินให้หมดนะ’’

 

 

 

‘’คร๊าบบบ (\^o^/)’’ ผมบอกก่อนจะเดินนำหน้าพี่ภูไปดูของอย่างอื่นโดยที่พี่ภูเข็นรถเข็นตามหลังมา เราเลือกซื้อของจนครบทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่นผมแทบไม่ต้องทำอะไรเลยได้แต่เดินดูของกินส่วนพี่ภูมีหน้าซื้อเข็นรถตามหลังผม จนถึงเวลาคิดเงินปัญหาก็มา เมื่อตอนที่ผมมองไปที่รถเข็น

 

 

 

‘’ขนมกันต์หายไปไหน’’ ผมถามพี่ภูทันทีเพราะผมรู้สึกว่าขนมที่ผมเอาใส่รถเข็นมามันหายไปเกือบครึ่ง

 

 

 

‘’หายไปไหน ขนมก็อยู่นี่ไง’’ พี่ภูบอกพร้อมกับชี้ไปที่ขนมของผมที่ตอนนี้เหลือไม่กี่อย่าง

 

 

 

‘’ไม่นะ ไม่ใช่แค่นี้ กันต์จำได้ว่าตอนแรกมันมีเยอะกว่านี้’’ ปี้โป้หายไปไหน เอ๊ะ ช็อกโกแลตด้วยนี่

 

 

 

‘’พี่เอาออกไปเองแหละ’’ พี่ภูบอกผมหน้าตาเฉยเลย ตอนนี้อารมณ์โกรธผมเริ่มมาแล้วล่ะครับ

 

 

 

‘’เอาของกันต์ออกทำไม..!!’’ผมถามพี่ภูเสียงดัง แคชเชียร์ถึงกับสะดุ้งแต่พี่ภูกลับไม่สนใจในคำถามของผมเลยสักนิด

 

 

 

‘’อย่างอแงนะกันต์ กินที่มีให้หมดก่อน แล้วค่อยมาซื้อที่หลังก็ได้’’ พี่ภูบอกผมก่อนจะหันไปจ่ายเงินแล้วหิ้วถุงออกไปส่วนผมก็ยืนหน้างออยู่ที่เดิมไม่ยอมเดินตามพี่ภูออกไป พี่ภูหันมามองผมก่อนจะวางถุงทั้งหมดใส่รถเข็นแล้วเดินมาจูงมือผมออกไป ผมขัดขืนนิดหน่อยแต่ก็ยอมเดินออกมาด้วยหน้าตาที่บึ้งตึง ผมงอน ผมโกรธ ง้อด้วย..!!!

 

 

 

‘’โทรไปบอกเพื่อนหรือยัง’’ พี่ภูถามผมทันทีที่เราขึ้นรถกัน ตอนนี้ผมยังไม่ยอมคุยกับพี่ภูเลยตั้งแต่เดินออกมาจนขึ้นรถ

 

 

 

‘’…………..’’ ไม่มีเสียงตอบกลับจากผม ผมเงียบตลอดทางเพื่อแสดงให้พี่ภูรู้ว่าผมไม่พอใจ แต่พี่ภูเองก็ไม่ง้อไม่เซ้าซี้ปล่อยให้ผมเงียบต่อไป ชิ ไม่คิดจะง้อกันเลยใช่ไหม ด้ายยย จะเอาแบบนี้ก็ด้ายยย

 

 

 

‘’พี่ภู’’ (-*-)ไม่ต้องแปลกใจไป เสียงผมเองแหละ แหะ ๆ ผมคุยก่อนเองก็ได้คงไม่เสียฟอร์มหรอกเนอะ .... จริง ๆ แล้วผมไม่ได้โกรธอะไรมากนะก็แค่งอนนิดหน่อยเอง จริง ๆ นะ เชื่อผมเถอะ

 

 

 

‘’หืม’’ พี่ภูตอบผมนิดหนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนล้อเลยแฮะ

 

 

 

‘’พี่ภูจะชวนใครมามั่ง’’ พี่ภูหันมามองหน้าผมแวบนึง

 

 

 

‘’มีอะไรหรือป่าว’’

 

 

 

‘’คือ กันต์.... เอ่อ...’’ คือผมจะบอกยังไงดีล่ะ คือเรื่องเพื่อนพี่ภูน่ะ ผมไม่ได้โกรธใครนะ แต่แบบผมทำหน้าไม่ถูกอ่ะถ้าต้องเจอกัน ผมว่าผมไม่อะไรกับพี่ไม้แล้วก็พี่เสกนะ แต่สำหรับพี่ดิน ผมไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เพราะพี่เค้าเป็นคนต้นคิดเรื่องทุกอย่างผมเลยคิดว่าพี่เค้าคงไม่ค่อยจะชอบผมสักเท่าไหร่ มันทำให้ผมทำตัวไม่ถูกกับพี่เค้าอ่ะ ผมไม่ได้โกรธพี่เค้าหรอกนะ อย่าเข้าใจผิด ผมแค่ยังไม่พร้อมจะเจอกับคนที่คิดไม่ดีกับผมก็แค่นั้น

 

 

 

‘’กันต์ มีอะไรไม่สบายใจหรือป่าว’’

 

 

 

‘’คือ...จะเป็นไรไหม ถ้ากันต์จะบอกว่า อย่าชวนพี่ดินมาเลยนะ คือกันต์ยังไม่พร้อมจะเจอพี่เค้าอ่ะ’’

 

 

 

‘’กันต์โกรธมันหรอ’’

 

 

 

‘’ไม่ ๆ ไม่ใช่อย่างนั้น กันต์ไม่ได้โกรธหรือเกียดพี่ดินเลยนะ กันต์แค่ยังไม่พร้อมจะเจอเฉย ๆ นะ พี่ภู อย่าพึ่งชวนพี่ดินมาเลยนะ’’

 

 

 

‘’แล้วคนอื่นล่ะ’’

 

 

 

‘’คนอื่นไม่เป็นไร แค่พี่ดินคนเดียว’’

 

 

 

‘’อืมม’’ พี่ภูตอบรับผมก่อนที่เราทั้งคู่จะเงียบไป ผมทำถูกหรือป่าวเนี่ย ทำแบบนี้พี่ดินเค้าจะยิ่งไม่ชอบผมหรือป่าวก็ไม่รู้ แต่ผมยังไม่พร้อมจริง ๆ อ่ะ รออีกหน่อยค่อยเจอกันก็ได้เนอะ ยังไงสักวันก็ต้องได้เจอกันอยู่แล้ว ถ้าผมยังคงคบกับพี่ภูต่อไปเพราะถึงยังไงพี่ดินเค้าก็เป็นเพื่อนของพี่ภู แค่ตอนนี้ขอเวลาให้ผมหน่อยนะครับ เมื่อถึงเวลาที่ผมพร้อมเมื่อไหร่ เราค่อยมาเจอกันก็ได้นะครับพี่ดิน

 

 

 

 

 

 

 

**************************************************************

 

 

 

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ

 

 

 

อ่านแล้วสละเวลาสักนิดช่วยติชมหน่อยนะคะ

 

 

 

เพราะทุกคำติชมมันคือกำลังใจของคนเขียนทุกคนค่ะ

 

 

 

เราไม่ต้องการค่าตอบแทนใด ๆ ขอแค่ทุกคนมีความสุข

 

 

 

กับนิยายของเราก็พอแล้วค่ะ เพราะฉะนั้นช่วยบอกเรา

 

 

 

หน่อยว่าคุณชอบหรือไม่ชอบนิยายของเราอย่างไร

 

 

 

 

 

ขอบคุณค่ะ