"Hey! Brother." รักนะคะ คุณพี่ชายหน้ามึน

 

     "นี่เร็วๆหน่อยสิฉันรีบนะ!!"

ฉันตะโกนบอกเคนตะที่อยู่ในห้องน้ำ- -
นี่ขนาดฉันลงทุนไปอาบน้ำข้างล่าง
ฉันยังเส็จก่อนเคนตะเลยนะเนี่ย

 

    "เธอรีบแต่ฉันไม่รีบนิ่"
ดูดู้ดู ดูมันตอบ -0-

    "ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ! "

    "ถ้าเธอไปก่อน ฉันจะบอกให้ทุกคนรู้ว่าฉันจูบ.."

    "อ้ายย!!>< พอๆๆก็ได้ฉันรอก็ได้ToT"

หน็อยยเจ้าบ้าเคนตะมันจะแบล็คเมล ฉันเรอะ !TT หึยยย! อย่าได้ให้เอาคืนนะ!!!

 

 

------- 7:20 ------

 

 

      "กว่าจะเสด็จออกมานะยะ- -" ฉันบ่น

      "อย่าบ่นได้มั้ย.. เป็นแม่ฉันรึไง"

     "เออ!" ฉันตอบสั้นๆ ก่อนจะทำหน้ามู่ใส่-*-

     "จะไปไม่ไปโรงเรียนนิ่?"

     "ไปค่าไป-3-"

 

ก่อนจะออกจากบ้าน.. ..... ฟุ่บ! เคนตะแย่งกระเป๋าของลิกะมาถือไว้

 

    "นี่เอากระเป๋าฉันคืนมานะ!!"

    "เดี๋ยวฉันถือให้" เคนตะตอบ

    "บอกให้เอามาไง-0-"

    "อย่าพูดมากได้มั้ยบอกจะถือให้-__-"

เอาอีกละทำหน้ามึนอีกและ-3-

 

    "ทำไมล่ะ?" ฉันแกล้งถาม

    "...แค่อยากถือให้ไม่ได้หรอครับ..?"

-/////- อย่านะ.. อย่ามาทำหน้าอ้อนใส่ฉันนะ.. >////////<

    "งะ..งั้นก็ได้ตามใจถ้าปวดแขนเมื่อไหร่อย่ามาบ่นล่ะ-///-"

ฉันตอบไปหน้าแดงไป-//-

โอ้ยยยตายๆๆ มาทำหน้าแบ้วใส่ใครจะไม่ใจอ่อนละยะ >///<

ฉันเดินก้มหน้าอย่างเดียวกลัวว่าเคนตะจะจับได้ว่าฉันหน้าแดง

อย่างกะลูกมะเขือเทศ. -///-

 

--------โรงเรียน --------

จ้องง.. จ้องงง( --) (-- ) ซุบซิบๆบลาๆ
ตั้งแต่ฉันก้าวเท้าเข้ามาโรงเรียนพวกนักเรียนต่างก็พากันจ้องมาที่ฉันกับเคนตะ

พร้อมซุบซิบนินทาอะไรกันก็ไม่รู้ -.-

 

     "นี่นาย.. เอากระเป๋าฉันมาได้แล้ว"

     "ยังไม่ถึงอาคารเรียนเธอเลยนิ่"

    "นายไม่เห็นเขามองมารึไงฉันอายนะ! เอากระเป๋าคืนมา"

    "จะมองก็เรื่องของเขาสิสนทำไม"

    "เออก็ได้!แต่ถ้าถึงอาคารเรียนต้องเอาคืนนะ!!"

เคนตะไม่ตอบแต่กลับยิ้มสะงั้น? -.- เออแปลกคน

 

 

---อาคาร 3--- (เร็วเกิ้นน)

 

 

     "ถึงแล้วเอากระเป๋าฉันคืนมา" ฉันพูดพร้อมกับทำหน้ามู่-*-

     "เดี๋ยวเดินไปส่ง"

     "อ้าวนายบอกฉันว่าจะมาส่งแค่.."

 

ฟุ่บ..!! ฉันยังพูดไม่จบจู่ๆ เคนตะก็เดินมาคว้ามือ..

 

      "รีบเดินสิ อยากเข้าห้องเรียนสายหลอ"

      "อะ..อื้ม-////-" ...มือของเขาอุ่นดีจัง-//-..

อยากจับแบบนี้ตลอดไปจัง..

ฉันเดินตามเคนตะไป.. ตึกตัก.. ตึกตัก..

เอาอีกแล้ว.. เสียงหัวใจฉันเต้นแรงขึ้น.. ตึกตัก.. ตึกตัก ....

 

ฉันก้มมองมือที่เคนตะกำลังจับอยู่-////- เขินอ้ะ เกิดมาพึ่งมีคนหล่อมาจับมือ-///- ฉันไม่ได้เวอร์นะแต่ฉันพูดจริง ฉันยังไม่เคยโดนผู้ชายจับมือเลยเพราะตอนประถมกับม.ต้น

ฉันอยู่โรงเรียนหญิงล้วนตลอด.. -////-

 

         "นี่เธอ.. เฮ้ฟังอยู่รึป่าว..ถึงห้องแล้วนะ"

 

         "ห้ะ!! อ่อเอ่อ..ขอบใจที่เดินมาส่งนะ^^แหะๆ"

 

ฉันยิ้มให้เคนตะแบบเขินๆ

ดูสิเพื่อนในห้องมองใหญ่เลย-//- ปล่อยมือได้แล้วตาบ้า!!

 

         "ไปก่อนนะ..อย่าลืมตอนเที่ยงล่ะ.."

 

เคนตะปล่อยมือฉันออกแล้วก้มลงมากระซิบข้างหูฉัน.. -//-

อึ๋ยยยย ใกล้ไปแล้วนะอย่าลืมสินี่มัน โรงเรียนนะว้อยย >//////<

 

         "ไปละ..ตั้งใจเรียนนะครับ:) "เคนตะยิ้มเจ้าเลห์

         "อะ..อืม-///-"

 

ทันทีที่เก้าเข้ามาห้องเรียน.. อยู่ดีๆก็มีกองทัพบ้าอะไรไม่รู้เข้ามารุมฉัน

       "นี่ๆเธอเป็นอะไรกับเครตะอ้ะ!?"
       "ทำไมเดินจะมือกันมาอ่ะ"
       "ถือกระเป๋าให้กันด้วย!!"
       "แล้วทำไม... "

พวกผู้หญิงในห้องต่างพากันรุมถาม..

       "อ้ากกก!!! หยุดๆๆ!! ฉันเป็นแค่น้องของเขาโอเคนะ! -0-"

ฉันตะโกนกลับ

 

      "น้องหลอ? ถ้าฉันจำไม่ผิดเคนตะมีน้องคนเดียวคือเคนจินี่

       บอกความจริงมานะยะ!! "

 

ยัยคางแหลมตะโกนใส่ฉัน

หึยยยย-*- เกลียดนักพวกรู้ทัน

 

       "ฉันเป็นน้องเขาจริงๆแต่คนละสายเลือด

         จะคุยกับพ่อของเคนตะดูมั้ยถ้าไม่เชื่อ"

ยัยคางแหลมถึงกับหน้าซีด ก็แหงล่ะสิพ่อของเคนตะรวยจะตายไป

หลายๆคนต่างบอกว่าพ่อของเคนตะน่ะโหดมาก. - -
แต่ฉันว่าไม่นะแค่คุณลุงมีหน้าตาที่ดูเหมือนจะโหดแค่นั้นเองง~~ -0-

 

       "โอเค้ฉันจะเชื่อเธอก็ได้ ป่ะพวกเรากลับที่!"

 

ยัยคางแหลมสั่งลูกน้อง -.-

ฟู้วววววเกือบไม่รอดและ ขนาดวันแรกยังขนาดนี้เลย~ นายเคนตะคงดังมากสินะ

ถึงได้มีแฟนคลับมาลุมถามฉันอย่างกับผีมารอจกตับไตไส้พุงฉันเนี่ย-0-

เฮ้ออหล่อขนาดนั้นไม่มีแฟนคลับสิแปลก..

โอ้ยยแล้วนี่ฉันนั่งคิดอะไรอยู่เนี่ย-0-?

อ้อลืมบอกทุกเทอมจะมีการจับฉลากห้องน่ะว่าตัวเองตะได้อยู่ห้องไหนบ้าง

ซึ่งฉันได้อยู่ห้อง C ส่วนเคนตะได้อยู่ห้อง A
ห้องA นี่ถือเป็นห้องที่เพอร์เฟคโคตรๆเลยนะ><

ส่วนใหญ่จะมีแต่คนหน้าตาดีเรียนเก่ง(มาก) ทั้งนั้น

 

 

----เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญลักษณ์ของการเข้าเรียนคาบแรก----

 

 

         "เอ่อ.. ขอนั่งด้วยนะพอดีที่นั่งมันหมดแล้วน่ะ^^"

สาวน้อยหน้าตาดี(น้อยกว่าฉัน)ถาม -..-

(ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเล้ย) ฉันยิ้มให้ก่อนจะตอบ
         

        "อื้มนั่งสิ^^"

 

 

----------หมดคาบแรก----------
(ไวมากกก)

 

 

       "นี่ลิกะ.. เธอกับพี่เคนตะเป็นแฟนกันหลอ?*0*? "

 

ยัยคนที่นั่งข้างๆถามเอาแล้วไง
(-- ) ถามอีกและะะ

      "เป็นน้องน่ะ^^ คนละสายเลือดจ่ะ"

      "อ้อออ ดีจังน้าา~ แล้วทำไมตอนเช้าได้มาพร้อมกันล่ะ?"

   

      "อยู่บ้านหลังเดียวกันน่ะ^^"

 

      "จริงหลอ!! ว้าววดีอ้ะฉันอิจฉาเธอจัง><

        ได้อยู่ใกล้กับรุ่นพี่เคนตะที่แสนจะนิสัยดี><"

      "หาาา!? นายนั่นเนี่ยนะนิสัยดี!? -0-"

      "-______- " หญิงสาวมอง.. -..,-

     "เอ่อ..โทดทีหมายถึงพี่เคนตะน่ะแหะๆ^^"

     "พี่เขาออกจะนิสัยดีหล่อด้วย>< บลาๆๆ
      อ้อฉันเกือบลืมฉันชื่อ ไอซ์เลท นะ^^

         ส่วนชื่อเธอฉันพอจะรู้แล้วบ้าง^[++]^"

    "จ้ะ^^ ยินดีที่ได้รู้จัก"

เราสองคนต่างมองหน้าและยิ้มให้กัน
ก่อนจะเรียนคาบต่อไป..

 

 

----------หมดคาบเรียน----------

 

 

เรียนวันนี้เหนื่อยชะมัด.. แต่ฉันยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่เลย..ลองถามไอซ์เลทดูดีกว่า..

     

            "นี่ๆ..ไอซ์เลทเธอเป็นน้องพี่อลิซหลอ?"
ฉันถาม
 

           "อื้มทำไมหลอ?"

           "อ้อปล่าวๆแค่เห็นว่าหน้าคล้ายๆกันน่ะ"

           

           "อ๋ออออออ" ไอซ์เลทพยักหน้าเบาๆ

           "ฉันขอถามอะไรอย่างนึงได้มั้ย..?"

           "อื้มเอาสิ"

           "พี่อลิซเป็นอะไรกับนาย..เอ้ยพี่เคนตะหลอ?"

ไอซ์เลทเปลี่ยนสีหน้าทันที.. เธอเงียบสักพักก่อนจะตอบว่า..

         

          "พี่อลิซเคยเป็นแฟนของพี่เคนตะน่ะ.."

          "......!!!!!!!" เงิบจ่ะ.. สตั้น10วิ0__0!

          "คบกันมา2ปี..แต่เลิกกันแล้ว..เพราะพี่ของฉันต้องไปเรียนที่เมืองนอก

วันนั้นฉันได้ยินเขาสองคนคุยกันน่ะ..^^แหะๆ"

ฉันรู้ว่าไอซ์เลทกำลังฝืนยิ้ม..นั่นสิพี่ตัวเองเป็นแฟนกับคนที่ตัวเองรัก

มันย่อมเจ็บอยู่แล้วนี่เนอะ..

ฉันเงียบก่อนจะฟังที่ไอซ์เลทพูดต่อ..

 

         "วันนั้นพี่อลิซบอกเลิกกับพี่เคนตะ..
          พี่เคนตะ เสียใจมาก.. จนกระทั่งไม่มาเรียนเป็นอาทิตย์เลยล่ะ.. "

        "...อ่อ..ขอโทดนะที่ถามแหะๆแล้วก็ขอบใจนะที่เล่าให้ฟัง

          .. เราเปลี่ยนเรื่องคุยกันเถอะ^__^"

       "อื้ม^^"

 

เอ๋..เคนตะเสียใจมากหลอ.. แล้ววันนั้นที่ฉันเห็นพี่อลิซกับเขาเดินออกจากห้างด้วยรอยยิ้มนั่นล่ะ..?..... เป็นแฟนเก่า.. หลอ... นั่นสินะใครจะไปลืมแฟนเก่าตัวเองได้ลงคอล่ะคบกันมาตั้ง2 ปีเชียวนะ.. ... เอ.. แล้วนี่ทำไมฉันต้องมานั่งน้อยใจให้กับนายเคนตะเนี่ยย-0-
พอคิดเรื่องของพี่อลิซกับเคนตะแล้วรู้สึกเจ็บๆหนักๆที่หัวใจแฮะ.. นี่ฉันเป็นโรคอะไรรึป่าวเนี่ย!? โรคหัวใจหรอ? ToT? เฮ้ออ งง ว้อยยยยยยยยยยย