เจ้าชายเย็นชากับสาวจอมซื่อบื้อ [True Love]

นานมาแล้ว ได้มีเจ้าชายคนนึงได้รอเจ้าหญิงเป็นเวลานานแสนนาน รอจนมาถึง99วัน จนถึงวันที่100เจ้าหญิงตัดสินใจจะไปหาเจ้าชายคนนั้น แต่แล้วเจ้าชายก็ได้เดินจากไป......
กล่าวถึงเรื่องราวของไลท์กับเอวาได้เริ่มต้นขึ้น โดยเล่าถึงการเจอกันครั้งแรกกันก่อนเลย
 
ไลท์:เห้ย!โจ้! มึงดูนั่นดิ ใครวะนั่นอะ โครตสวยเลย น่ารักสุดๆไปเลยอะ ><
 
โจ้:ไหนวะ? โห่ว หน้าตาก็งั้นๆอะ ธรรมดา ทำไมอะมึงชอบหรอ?
 
......[ไลท์เงียบและมองไปที่ผู้หญิงคนที่สวมแว่นตาหนาเตอะคนนั้น]
 
มองอะไร?เดี๋ยวก็ฟ้อง คสช. หรอก! ^^ [และก็ยิ้มให้กลับมา]
 
ไลท์:โหวว โจ้ มึงดูดิ เขายิ้มให้กูด้วยว่ะ >< [ไลท์หน้าแดงก่ำ พร้อมกับเขินสุดๆ]
 
นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเจอกันครั้งแรกของไลท์และเอวา โดยที่ไลท์เองก็ไม่ได้คิดว่าสักวันจะได้เป็นแฟนกันหรอกนะ
[เอวา]
จากนั้นในวันต่อๆมา......
ไลท์:โจ้โครตน่ารักเลยว่ะ พี่คนสวยคนนั้นอะ กูโครตชอบเขาเลย >< [ทุกครั้งที่เจอไลท์จะมองตลอด และแอบมองทุกครั้งเป็นเวลาหลายเดือน!โดยไม่เข้าไปคุย?]
 
โจ้:เห้ย!มึงยังไม่เลิกสนใจเขาอีกหรอวะ คนบ้าอะไรวะ กูว่ามึงเลิกสนใจเขาเถอะ มองเขามาหลายเดือนและ กูไม่เห็นเขาจะสนใจไรมึงเลย = = [สมเพชในตัวไลท์]
 
ไลท์:มึงจะไปรู้อะไร เขามองกูกลับมานะเว้ย และบางครั้งเขาก็ยิ้มให้กูด้วย >< [คือแบบเข้าข้างตัวเอง]
 
โจ้:ฮ่าาๆๆๆๆ กูว่ามึงเข้าไปคุยกับเขาดีกว่าว่ะ จีบภาษาอะไรมึงวะ กูไม่เห็ฯมึงจะทำอะไรเลย นอกจากมองเขา ถ้าจ้องและเขาท้องขึ้นมาได้นี่ป่านนี้ท้องไปนานและ [ปลากัดชัดๆ]
 
ไลท์:กูไม่กล้าอะ พี่คนสวย สวยขนาดนั้นใครจะไปกล้า เห้อออ! [ไลท์รู้สึกหมดหวังขึ้นมาทันที]

จากนั้นต่อมา...จนในที่สุด
โจ้:เออเว้ย ไลท์! เย็นนี้ว่างป่ะ มาหากูที่ร้านขายขนมตอนเย็นนะ เจอกันหน้าร้านขายขนมช่วงเย็นอะ เคป่ะ กูมีอะไรจะบอก อย่าลืมนะเว้ย!
 
ไลท์:อะไรวะ ทำไมบอกตอนนี้ไมไ่ด้ กูไม่ไปอะ ไร้สาระ กูจะกลับบ้านด้วย เสียเวลาว่ะ ขอบายล่ะ
 
โจ้:เห้ย!มาหน่อยดิวะ เพื่อนกันป่ะเนี่ย กูมีอะไรสำคัญจริงๆ มาด้วยนะ เจอกันเย็นนี้!
 
และแล้วก็ถึงเวลาเย็นสุดสัปดาห์......
ไลท์:มาแล้วววว ลูกผู้ชายพันธุ์ดี ฮีโร่ๆๆๆๆๆ มีอะไรวะ?
 
โจ้:เออหน่า รอไอ้บอลแปบนึงได้ป่ะ เดียวมันก็มาและ
 
ไลท์:เออ ไวๆนะกัน กูอยากกลับบ้านเว้ย เสียเวลาเล่นด้วย
 
โจ้:นั่นไง!ไอ้บอลมาแล้ว มึงหันไปดูดิไอ้ไลท์! ฮ่าๆๆๆๆๆ [โจ้เตรียมแผนให้ไลท์ ที่คาดไม่ถึง]
 
ไลท์:...........เอ่อ มึงทำอะไรของมึงเนี่ย! [ไลท์อึ้งมากๆและเดินออกมาหลบหน้าทันที]
 
โจ้:มานี่ๆ มึงจะไปไหน เขามาหามึงถึงที่แล้วเนี่ย มึงยังจะอายอะไรอีกวะ [โจ้พยายามฉุดกระชากลากไลท์ไปหาเอวานั่นเอง]
 
แต่แล้วเป็นเวลาหลายนาทีมากๆ รอบตัวของไลท์และบรรยากาศบริเวณนั้นกลายเป็นสีชมพูทันที...
ไลท์:ไอ้บ้าเอ้ย!ไมทำงี้วะ ไม่บอกกูสักคำ ไอ้บ้าเอ้ย! >< [ไลท์เขินอายมากๆ บิดตัวไปมาแบบไม่น่าใช่]
 
เอวา:มีอะไรหรอบอล ที่บอกว่าจะพาเอวามาให้ดู ใครหรอ?
[บอลพาเอวาเดินมาหาไลท์]
 
ไลท์:เออ มาเลยมา ไม่ไหวแล้วเว้ย กูไม่กลัวหรอกมาเหอะ!
[ไลท์เดินเข้าไปหาบอลพร้อมโจ้ จากเดินหนีมาตลอด]
ไลท์:เอ่ออออ หวัดดดดีี ครับบบบบบ [น้ำเสียงแบบติดๆขัดๆสั่นๆ]
 
นี่ใช่ไหมคือความรักใช่หรือเปล่าล่ะ ไลท์เองก็ไม่แน่ใจ แต่เวลาที่สบตากันนั้นหัวใจของไลท์กับเอาวาได้สั่นหวิวแทบจะล่องลอยไป มองอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมด จากคนที่แอบรักมาเป็นเวลา1ปีกว่าๆ จากนั้นทั้งคู่ก็มองสบตากันและต่างก็ยิ้มให้กัน ได้แต่เขินอายทั้งคู่ และเป็นจุดเริ่มต้นของความรักของเขาทั้งสอง โดยการคุยกันผ่านโทรศัพท์นั้นเอง[ซึ่งตอนแรกไลท์ไม่กล้าโทรทำใจอยู่นานเลย 2-3ชั่วโมงนานเท่า1วัน]
[ไลท์และเอวามัธยมปลาย]

จากนั้นไลท์กับเอวาก็เริ่มคุยโทรศัพท์กันมากขึ้น และเวลาอยู่ที่โรงเรียนไลท์ก็จะส่งจดหมายรักให้ทุกวันเลย ทุกวันเลยจริงๆ จนกระทั่ง...[เป็นเวลา1ปี]
ไลท์ได้คิดที่จะเซอร์ไพร์เอวา เด็กมัธยมปลายจะมีสามารถทำอะไรได้มากแค่ไหนเชียว
 
ไลท์:เอวา วันนี้ว่างเปล่า? และอยู่บ้านทั้งวันไหม สำคัญมากนะเพราะไม่อยากให้ออกไปไหน ><
 
เอวา:อยู่ตลอดแหละ ไลท์มีอะไรหรอ? ^^
 
ไลท์:ไม่มีอะไรหรอก เอาเป็นว่าอย่าอกไปไหนนะ หวงกลัวคนอื่นมาจีบ สวยน่ารักขนาดนี้ ก็ต้องหวงเป็นธรรมดาสิ?
 
เอวา:อะไรๆ ร้อยวันพันปี ไลท์ไม่เคยหวงเอวา วันนี้เป็นไรบอกความจริงมาเดี๋ยวนี้นะ!
 
ไลท์:เอาหน่า เพราะไปดูดวงมาไง เขาบอกว่าช่วงนี้ เอวามาแรงมาก อะไรก็ฉุดไม่อยู่ ดวงเรื่องความรักอะ และไลท์ก็วางหูใส่ทันทีไม่บอกว่าจะวางด้วย ><
เอวาไม่ชอบให้ใครวางหูใส่มากๆ[นิสัยส่วนตัว]
 
จากนั้นไลท์ก็ได้หายไปสักพักใหญ่ๆ......กริ๊งงงงงงงงง!เสียงโทรศัพท์เอวาดังขึ้น!
 
เอวา:ว่าไงไลท์มีอะไรหรอ?
 
ไลท์:ออกมานอกบ้านหน่อยสิ พอดีหน้าบ้านเอวามีUFOมาจอดอะ เหลือเชื่อมากๆเลย! [ไลท์วางแผน]
 
เอวา:อะไรของไลท์เนี่ย จะบ้าหรอ? ให้เอวาออกไปหน้าบ้านเนี่ยนะ = =
 
ไลท์:ว่าไงเอวา! สบายดีปะ่? ฮ่าๆๆๆๆๆ [ไลท์ขับรถมาจากในเมืองเข้ามาชนบทเพื่อมาหาเอวา]
 
เอวา:เห้ย!จะบ้าหรอไลท์!มาทำไมเนี่ย มาทำอะไร? บ้าไปแล้วไลท์ T-T
 
ไลท์:นี่ไง!เอาไปสิ!ยัยบ๊องตื้น! ^^ [ไลท์พูดพร้อมหยิบตุ๊กตาจากรถไปให้เอวาทันที]
 
นี่เป็นอีกเหตุการณ์นึงที่ไลท์เด็กมัธยมปลายที่น้อยคนนักจะทำแบบนี้ให้กับแฟนจริงๆ[เป็นแฟนกันแล้ว] ไลท์ขับรถมาไกลมากๆ แต่ด้วยความจริงใจล้วนๆ สิ่งของนี้เป็นเพียงความทรงจำที่อยากให้เอวาจำไว้ว่า วันนี้ ตรงนี้ นาทีนี้ ไลท์ได้เคยทำมันครั้งนึงด้วยใจ!
[สิ่งของอะไรก็ไม่สำคัญเท่าความจริงใจ]

ต่อมาไลท์ได้พยายามทำให้เอวาสนใจไลท์มากขึ้น และพยายามทำทุกอย่างให้ตัวเองดูดี จนในที่สุดก็สำเร็จแต่มันสายเกินไป
ไลท์เริ่มใช้ครีมทาหน้าให้ตัวเองหน้าใสขึ้น ผิวจากดำคล้ำก็กลายเป็นขาวขึ้น จนเริ่มมีสาวๆหลายคนเข้ามาจีบ แต่ไลท์ก็ตอบปฎิเสธไป เพราะไลท์นั้นจริงจังและจริงใจกับเอวาเท่านั้น
 
วันนี้วันสุดท้ายแล้วสินะที่เอวาจะเรียนอยู่ที่นี่หน่ะ แบบนี้ชั้นจะทำไงต่อไปดี ถ้าไม่มีเธอแล้วชั้นคงเหงามากๆแน่ๆ T-T
 
ไม่เป็นไรหรอกไลท์ ไม่มีเอวาไลท์ก็อยู่ได้ เดียวไลท์เรียนจบก็ตามเอวามาก็ได้นี่ จริงไหม ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ^^
 
ไม่เอาๆ ชั้นจะตามเธอไปทุกหนทุกแห่ง ไม่ยอมๆ!
 
และไลท์จะตามเอวาไปได้ยังไง ในเมื่อไลท์ยังเรียนไม่จบเลย เอาเป็นว่าเดี๋ยวเอวาจะรอไลท์นะกัน ^^ [เอวาจบมัธยมปลายก่อนและกำลังต่อมหาลัย]
 
เอวารู้ไหม ที่ไลท์ทำทุกอย่างหัดเล่นกีต้าร์และเล่นให้เอวาฟัง อัดเทปส่งให้เอวา[คิดว่าเป็นนักร้อง] พยายามทำให้ตัวเองดูดี เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆมากขึ้น ก็เพื่อจะให้เอวาสนใจ และได้เจอเอวามากขึ้นนะ ถามจริงๆเถอะเอวารักไลท์บ้างป่ะ?
 
เอ่ออออ....มาถามทำไมเนี่ย ก็รู้อยู่เอวาไม่ค่อยชอบพูดแบบนี้ เอาเป็นว่า เอวารักไลท์นะกัน [พูดแบบเหมือนให้ผ่านๆไป]
 
ดีใจจังเลย ขอบคุณมากๆนะในที่สุดเอวาก็ยอมพูดมันซะที [ไลท์ไม่เคยได้ยินมันเลยตลอดเวลา1ปีกว่าๆ]
 
หลังจากนั้นเอวาก็ได้เข้ามหาลัยและไลท์ก็ได้เรียนต่อมัธยมปลายอีกที่นึงเช่นกัน โดยไลท์ก็ได้โทรหาเอวาเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแต่สิ่งที่จะเปลี่ยนต่อไปนี่สิ 
 
เมื่อมีจุดเริ่มต้นก็ต้องมีจุดจบ......
เอวาได้จบมัธยมปลายและได้เรียนต่อมหาลัยในที่สุด ความรักของทั้งคู่ก็เริ่มห่างเหิน และไลท์เองก็ได้ออกจากโรงเรียนนี้[ย้อนไปตอนบทนำ]
 
ฮัลโหหลลล!ว่าไงเอวา เป็นไงมั่งสบายดีไหม กินข้าวหรือยัง? ^^
 
แปบนะไลท์ เอวาไม่ว่างเลยอะ รอแปบนะ - -!
 
.........[ไลท์ถือสายรอเป็นระยะเวลานานมากๆ]
 
วันต่อมา...
 
ฮัลโหลล!ว่าไงเอวา เป็นไงบ้าง เรียนเหนื่อยไหม เรียนเป็นไงบ้าง
 
โอ้ยยย!ไอ้บ้าปล่อยเขาสิ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ พูดรู้เรื่องไหม 
 
ไลท์:เกิดอะไรขึ้นหรอเอวา?มีอะไรหรือเปล่าอะ *-*
 
เอวา:ก็มันมากอดเขาหน่ะสิ!มันเมาและก็มากอดเขา แย่จริงๆเลย
 
ไลท์:เอ่อออ ไม่เป็นไรๆ ถ้าไม่ได้ตั้งใจก็ไม่เป็นไรหรอก ทีหลังก็ระวังหน่อยนะกัน แค่นี้ก่อนนะ... T-T
 
จากนั้นหลายเดือนต่อมา......ไลท์ก็ได้โทรไปแต่เอวาก็ไม่ค่อยจะว่างคุยด้วยเหมือนตอนมัธยมปลาย
 
โจ้:ไลท์ๆๆๆๆ ดูนี่สิ! มึงมาดูนี่เร็วๆเข้า
 
ไลท์:อะไรวะ คนกำลังเล่นเกมส์อยู่แท้ๆ มีอะไรเนี่ย?
 
โจ้:เถอะหน่า รีบมาดูนี่ก่อนเร็วเข้า
 
ไลท์:เอิ่มมมมมมม..............ไม่เป็นไรหรอก คงเป็นเพื่อนกันมั้ง[ไลท์นิ่งเงียบไป และฝืนยิ้มออกมานิดหน่อยก่อนจะกลับไปเล่นเกมส์ที่เดิม]
 
แต่ในใจไลท์เองคงคิดว่านี่แหละคราวที่แล้วก็กอดกัน คราวนี้ก็ไปทะเลด้วยกันกอดคอกันสนิทสนมเกินเพื่อนไปหรือเปล่า ส่วนเราล่ะแค่จับมือยังยากเลย เขาคงไม่ได้ชอบหรือรักเราจริงๆแหละ นี่คือจุดแตกหักที่ทำให้ไลท์เลิกกับเอวาและคิดที่จะกลับไปแก้แค้นนั่นเอง
 
เดือนต่อมา......[การเลิกลา]
เอวาไม่ค่อยจะโทรหาไลท์เลย อ้างว่าติดเรียนและติดงานตลอด ทั้งๆที่ไลท์นั้นได้รู้อยู่แล้วว่าเอวาไม่ได้ติดขนาดนั้น
 
เอวา:ว่าไงไลท์!สบายดีไหม ไม่ได้คุยกันนานเลยเนอะ? ^^
 
ไลท์:อืม...คงงั้นมั้ง มีอะไรอีกป่ะ?ไม่มีแค่นี้นะ และอย่าโทรมาอีกล่ะ ต่อไปนี้เราไม่ต้องเกี่ยวข้องอะไรกันอีก
 
เอวา:อะไรของไลท์เนี่ย เอวาทำอะไรให้ไลท์ไม่พอใจหรอ?มีปัญหามากใช่ป่ะ เป็นอะไรของไลท์อีกเนี่ย?
 
ไลท์:ไม่มีอะไรหรอก ไม่เป็นไรเลยด้วย ต่อไปเอวาไม่ต้องโทรมาหาไลท์แล้วนะกัน ต่อไปนี้"เราเลิกกัน" อย่ามายุ่งกับชั้นอีก อยากไปไหนหรืออยากทำอะไรก็เชิญ T-T [ไลท์เป็นคนบอกเลิกเอง และก็เป็นคนตัดสายทิ้งทันทีและไม่รับโทรศัพท์อีกเลย]
 
อาจเป็นเพราะว่าใครคนนึงรักใครมากๆ ก็จะเกิดความหึงหวงเป็นธรรมดา และยิ่งห่างเหินกันไป ไม่ค่อยโทรมาหา เราเป็นฝ่ายโทรหาตลอด และคอยแคร์ตลอด ก็เลยทำให้เรา"ยิ่งเจ็บ" แต่ถ้าถามว่าสิ่งนี้เพียงพอไหมในการเลิกรักกัน มันเพียงพอแล้ว ที่จะถอยออกมา โดยที่ไลท์เป็นฝ่ายเจ็บมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา โดยไลท์ไม่ได้บอกสาเหตุของการบอกเลิกครั้งนี้ แต่เอวาจะรู้หรือเปล่าว่าใจข้างในไลท์เป็นอย่างไร ไม่มีความเจ็บไหนเท่าความเจ็บนี้แล้ว ไลท์ไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันนี้จะมาถึง จะต้องมาเสียใจขนาดนี้ และต้องทำยังไงล่ะถึงจะหาย นั่นก็คือ "แก้แค้น" มันช่างทรมาณจริงๆที่เรารักใครสักคนหมดหัวใจ แต่อีกฝ่ายกับไม่ได้รักเราเลย ไม่แม้แต่จะสนใจว่าเราจะเป็นอย่างไร ต่อไป......

 การเริ่มต้นแก้นแค้น......
ไลท์ได้เข้ามหาลัยเดียวกับเอวาและได้เริ่มกลับไปคุยกับเอวาไปไหนมาไหนด้วยกัน จนเริ่มสนิทกันเหมือนเดิมเลยทีเดียวแต่ในใจไลท์จริงๆแล้ว ไม่ได้เป็นแบบเดิมอีกต่อไป
 
คอยดูนะ!พวกผู้หญิงที่หักอกชั้นหน่ะ พวกเธอจะต้องโดนผู้ชายแบบชั้นเอาคืน! [ตอนนั้นไลท์ได้เริ่มพัฒนาหน้าตาตัวเองจนสาวๆมากมายเข้ามารุมจีบเลยทีเดียว]
 
ไลท์เมื่อไหร่นายจะไปดูหนังกับชั้นห๊า? ชั้นชวนนายมาหลายรอบแล้วนะ ไปกับชั้นสักครั้งสิ [ผู้หญิงในห้องที่ชอบไลท์มากๆเลย]
 
ได้เลยๆ งั้นเสาร์นี้เจอกันตอนบ่ายนะโอเคป่ะ? อย่าผิดเวลาแม้แต่นาทีเดียวไม่งั้นชั้นกลับบ้าน เชอะ!
 
ไลท์ว่างไหม พอดีชั้นยอากชวนนายไปดูหนังหน่ะ ไปด้วยกันหน่อยสิ เสาร์นี้อะ [ผู้หญิงอีกคนที่เข้ามาจีบ]
 
นี่ๆยัยซื่อบื้อไปดูหนังกับชั้นหน่อยสิ เสาร์นี้อะชั้นอยากไถ่โทษที่เคยทิ้งให้เธอรอชั้น5ชั่วโมง คราวก่อนหน่ะ [มินนี่นั่นเอง คราวก่อนที่โดนผิดนัดเดท ซวยอีกแล้วสิ]
 
จริงเหรอไลท์!นี่นายชวนชั้นจริงๆหรอ ชั้นไม่อยากจะเชื่อนายเลย จะมาหลอกชั้นอีกหรือเปล่าเนี่ย อิอิ >< [มินนี่ดีใจสุดเพราะปลื้มไลท์มาก]
 
จากนั้นไลท์ก็ได้นัดผู้หญิง3คนมาเจอกันในวันนั้นเลย โดนตอนแรกไลท์ได้สับไปสับมา จนในที่สุดไลท์ก็ได้พามาเจอกันเป็นการแก้แค้นพวกผู้หญิง
 
นี่มินนี่นะ นี่เพื่อนชั้นเอง และนี่ก็อีกคนนึง รู้จักกันไว้ซะนะ ^^
 
...........[ผู้หญิงทั้ง3คนเงียบ และต่างก็ยิ้มให้กัน จากนั้นก็ได้เดินจากกันไป]
 
จนสุดท้ายไลท์ก็นัดมาเดทด้วยกันรวดเดียวไปเลย โดยไปร้องคาราโอเกะกับมินนี่และผู้หญิงในห้องก่อน จากนั้นก็ได้ไปดูหนังกับอีกคนนึง โดยให้ทั้งสองคนรอไลท์อีกต่างหาก หลังจากนั้น
 
ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เธอรอ และนี่เธอจะกลับบ้านยังไงล่ะ? ให้ชั้นไปส่งไหม? ^^
 
จะดีหรอไลท์ นายจะไปส่งชั้นจริงๆหรอ? >< [ลิมเรื่องนั้นซะสนิทคิดว่าไลท์จริงใจ]
 
ไปเถอะ ชั้นจะไปส่งเธอเอง ขึ้นรถมาเลย!
 
ระหว่างขับรถไปส่ง......
 
เธอหน่ะ รู้ไหมว่าชั้นหน่ะ ชอบเธอมากนะ ชั้นถึงเลือกที่จะมาส่งเธอคนเดียว [อีกสองคนเขามีธุระต้องกลับบ้านก่อน]
 
ว้าวจริงเหรอเนี่ย นี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? ขอบคุณมากๆเลยนะไลท์ รู้ไหมเราอะปลื้มนายมานานแล้ว แต่ไม่กล้าบอก >< 
 
หลังจากนั้นไลท์ก็ได้ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ โดยเป็นการซ้อมก่อนไปทำกับเอวานั่นเอง มันคงเป็นการระบายความเจ็บและหาทางที่จะกลับไปแก้แค้นเอวา
 
จนวันนี้ก็มาถึงซะที......
ไลท์ได้คุยกับเอวาระหว่างคุยกับสาวคนอื่นๆด้วย แต่เขาคุยไปงั้นๆกับสาวคนอื่นเป้าหมายของเขามีเพียงหนึ่งเดียวคือ "เอวา"
 
เอวารู้ไหมว่า ไลท์รักเอวามากเลยนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม กลับมารักกันเหมือนเดิม ต่อไปนี้ไลท์จะไม่ทำให้เอวาเสียใจอีกแล้ว สัญญา! [ไลท์ไม่ได้คิดแบบนี้จริงๆ]
 
ได้สิไลท์ เอวาก็รอวันนี้มานานแล้ว คิดทุกวันว่าไลท์จะกลับมาหาเอวา และรักกันเหมือนเดิม เอวาก็รักไลท์เหมือนกันนะ [เอวาพูดมันออกมาจากใจจริงๆเพราะเอวาคิดจะเปลี่ยนเป็นคนที่เปิดใจรักไลท์แล้ว]
 
เอางี้นะ วันนี้เราไปดูหนังกันและต่อด้วยกินไอศกรีมกัน ไปหรือเปล่า? 
 
ไปสิๆ ไลท์ชวนเอวาไปอยู่แล้ว เอวาชอบไปเที่ยวกับไลท์มากๆเลย ทำไมจะไม่ไปล่ะ สนุกจะตาย ><
 
จากนั้นไลท์ก็ได้จับมือโอบกอดเอวาในร้านหนังสือ[ที่มินนี่เห็น]
 
ทั้งคู่ก็เริ่มคุยกันมากขึ้น เข้าหากันมากขึ้น รักกันยิ่งกว่าตอนมัธยมปลายซะอีก แต่ครั้งนี้คงเป็นฝ่ายเอวาที่เปิดใจเข้ามาแทนที่ไลท์ และไลท์ก็เข้าไปแทนที่เอวา
 
เวลาผ่านไป6เดือนเต็ม[จุดจบ]
ไลท์และเอวาต่างก็รักกันมากๆ จนเพื่อนของเอวาต่างก็รับรู้ได้ทั้งหมด ไลท์ได้ไปที่หอของเอวาบ่อยๆจนเพื่อนต่างเข้าใจและรู้หมดแล้วว่าเอวาเป็นแฟนไลท์ แต่แล้ว
 
เอวาไปส่งไลท์หน่อยสิ เดินไปส่งไลท์หน้าปากซอยเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่ไปต่อไปนี้ก็ไลท์จะไม่มาหาเอวาอีก
 
อะไรกันหน่ะไลท์ ดึกป่านนี้จะให้เอวาไปส่งไลท์ เดินไปเองไม่เป็นหรือไง ^^ [เอวาไม่รู้คิดว่าไลท์พูดเล่นเหมือนเดิม]
 
ดีแล้วงั้นลาก่อนนะ เชอะ! [นั่นคือสิ่งที่ไลท์พูดและเดินจากไปไม่กลับมาอีก]
 
กริ้งงงงง!ว่าไงจ๊ะไลท์ที่รัก
 
โหหวานจังเลยเอวา ทำไมวันนี้ทำตัวน่ารักเป็นแฟนไลท์ที่ดีแบบนี้ล่ะ แฟนใครเนี่ยน่ารักจริงๆ ^^ [ไลท์แกล้งทำ]
 
แฟนไลท์ไงจ๊ะ ^^
 
เอวากินข้าวยังล่ะ และเป็นไงบ้างเรียนยากไหม ช่วงนี้ดูแลตัวเองดีๆนะ เป็นห่วงและเดี๋ยวว่างๆไลท์จะไปหาเอวา [ในใจไม่ได้คิดแบบนี้เลย และไม่อยากไปอีกด้วย]
 
ขอบคุณมากๆเลยนะไลท์ รู้ไหมไลท์สำคัญกับเอวามากๆเลยนะ ^^
 
จากนั้นไลท์ก็ทำดีกับเอวาแบบสุดๆประมาณ1-2อาทิตย์ช่วงแรกๆ ต่อมา......
 
กริ้งงงงงงง![เอวาโทรมาหาไลท์]
 
ว่าไงเอาวา มีธุระอะไรกับชั้นหรอ?
 
ไม่มีอะ แค่คิดถึงโทรมาคุยด้วยไม่ได้หรอ? ^^
 
เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ พอดีมีธุระหน่ะ [ไลท์เอาคืนที่เคยโดนตอบแบบนี้]
 
กริ้งงงงงงงงง![เอวาโทรมาหาอีกในตอนค่ำๆ]
 
ว่าไงเอวามีอะไรหรอ? 
 
ไลท์ไปดูหนังกันไหม หรือว่าไปเที่ยวสวนสนุกกันป่าว? เอวาคิดถึงไลท์ อยากเจอจังเลย ><
 
ไม่ว่างอะช่วงนี้ ขอโทษทีนะเอวา แค่นี้ก่อนนะ!
 
กริ้งงงงงงงง[วันถัดมาและอีกหลายๆวัน]
 
ไลท์ทำไมช่วงนี้ไลท์ไม่มาหาเอวาที่หอเลยล่ะ ไลท์เป็นอะไรหรือเปล่า เจอที่มหาลัยไลท์ก็เอาแต่หลบหน้าเอวา Y-Y
 
เปล่านี่ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ปกติดีทุกอย่าง แต่พอดีช่วงนี้ยุ่งๆหน่ะ ยุ่งมากๆๆๆๆเลยด้วย มีอะไรอีกป่ะเนี่ย [ประชดประชัน]
 
ไม่มีหรอกไลท์ ขอบคุณมากนะที่ยอมมาคุยกับเอวา ^^
 
และแล้ววันสุดท้าย[เอวาโทรมาและพยายามจะเจอไลท์อยู่หลายเดือน]
 
กริ้งงงงงงง![เอวาโทรมาเหมือนเดิม]
 
ว่าไง เอวาโทรมาก็ดีและ ไลท์มีเรื่องจะบอกพอดี [ไลท์คิดว่ามันควรจะจบได้และ]
 
มีอะไรหรอไลท์ บอกเอวามาได้เลย เอวาคิดแล้วว่าไลท์จะต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมซะที ^^
 
ต่อไปนี้ไม่ต้องโทรมาอีกนะ เอวาหน่ะ "โครตน่ารำคาญ" เลยว่ะ นิสัยก็แย่ เห็นแก่ตัว สันดานไม่ดี ทุเรศ รู้ไรป่ะ "ไลท์เกลียดเอวาที่สุด" จำใส่หัวไว้นะ
 
อะไรกันหน่ะ ไลท์!ทำไมพูดแบบนี้! ตลอดเวลาที่เราคบกัน และเอวาทำอะไรผิดหรอไลท์ บอกเอวามาได้เลยนะ เอวาจะปรับปรุงตัว บอกมาตรงๆสิไลท์ T-T
 
เพราะเอวาไง ไลท์เกลียดเอวา ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับไลท์อีกนะ เข้าใจไว้ด้วยไม่ต้องมาง้อ ไม่ต้องมายุ่งอะไรกับไลท์อีก ไปไหนก็ไป เอวามันก็แค่คนเลวๆ นิสัยแย่ๆคนนึง อยากทำอะไรก็เชิญ ที่ผ่านมาไลท์ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยซะหน่อย จำไว้นะ เอวาไม่ได้สำคัญขนาดนั้น
 
ทำไมอะไลท์ ทำไมไลท์พูดแบบนี้อะ เอวาไม่เชื่อว่าไลท์จะเป็นคนแบบนี้ Y-Y [ตลอดเวลาไลท์ไม่เคยทำท่าทีแบบนี้เลย]
 
นี่แหละคือไลท์จริงๆ เชิญเธอไปไหนก็ไปได้แล้ว ไสหัวไปซะสิ คนแบบเธอหน่ะ ต่อให้มีอีก1ล้านคน หรือชั้นตายอีก10ชาติ ก็ไม่มีวันหันกลับมามองเธอ แค่นี้นะ! [วางสาย]
 
จากนั้นทั้งคู่ก็ได้จบลงไป การพูดแบบนี้คงไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้ และการบอกเลิกแบบนี้คงจบกันไปจริงๆ โดยที่ไลท์ไม่ได้บอกความจริงเลย การที่ไลท์ทำแบบนี้ มันไม่ใช่เอวาเจ็บเพียงคนเดียวหรอก แต่เอวาจะรู้หรือเปล่าว่า ในใจไลท์เองก็เจ็บไม่แพ้กันอาจเจ็บกว่าด้วยก็ได้ เพราะมีหลายครั้งที่ไลท์คิดจะเลิกแก้แค้นเพราะคิดจริงใจกับเอวาจริงๆเหมือนเดิม แต่พอนึกถึงความเจ็บที่เคยผ่านมา ก็ทำให้ไลท์ต้องทำมัน เพิ่งได้เรียนรู้เข้าใจว่ามันทรมาณแค่ไหน อยากจะร้องไห้ออกมา อยากจะระบายให้เอวาฟัง เสียใจมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีน้ำตาให้ไหล แต่สิ่งเดียวที่ไลท์รู้ดีกว่าใครก็คือ ความเจ็บที่มันไม่ได้ออกมาทางร่างกายแต่มันอยู่ลึกเข้าไปในจิตใจ มันคงจะอยู่แบบนี้ไปนานแสนนานเลยล่ะ เข้าใจมันซะนี่คือ "ความรัก"