โรงเรียนเขย่าขวัญ (18+)
8.9
เขียนโดย
นางฟ้าน้อยแสนสวย
วันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.00 น.
12 ตอน
10 วิจารณ์
19.14K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 23 มกราคม พ.ศ. 2558 14.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) เกมส์เดิมพัน!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ไม่นะ ไม่!!!!"
ฉันตะโกนและกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่งเพื่อนที่ได้เจอกันแค่แป๊ปเดียวก็ต้องโดนฆ่าตายแถม..คนฆ่ายังยิ้มและหัวเราะอย่างสนุกสนาน
"นังปีศาจ.." ฉันพูดออกมาเบาพรางกำหมัดแน่น
"หือ...แหมอย่าร้องไห้สิ ก็พวกแกมันเลวกันนักไม่ใช่เหรอ"
"แกน่ะสิที่เลว แกเลวที่สุดแกมันเลวแกมันเลวแกมันเลว!" ฉันพูดไปด้วยความโมโหสุดขีด
"ปากดีนักนะ!!"
ว่าเสร็จเธอก็เอามีดมาแทงที่ท้องของฉัน ฉันรู้สึกเจ็บนิดๆ ปนกับความชา แต่ชั่งมันฉันต้องเอาตัวรอดจากที่นี่ก่อน
"ฮ่าๆๆๆๆ แกมีปัญญาแค่นี่เองหรอนังผีน่าโง่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" ฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็นคนบ้าขึ้นทุกทีแล้วสิเหมือนขาดสติไปเลย
"เหอะ! ยังจะมาปากดีอีกนะ ฉันจะไว้ชีวิตแกดีมั้ยน้าาาา"
"เรื่องของแกสิ! ฉันรู้นะว่าแกมีตุ๊กตาที่สั่งให้แกฆ่าทุกคนอยู่น่ะ ถ้าฉันหามันเจอฉันก็รอดอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ" ฉันหัวเราะปนร้องไห้ออกมาความรู้สึกนี้มันเจ็บแต่แค้นฉันอยากเอาคืนฉันแค้นเธอเหลือเกิน แค้น? ฉันมองไกด์ไปมาและเริ่มรู้สึกว่าสติฉันเริ่มกลับมาเธอคงแค้นคนพวกนั้นจริงๆสินะเธอถึงต้องทำแบบนนี้
"แกรู้ได้ยังไง!!" ไกด์ตะคอกกลับมา
"เรื่องของฉันทำไมฉะนจะต้องบอกแก"
"หึ! งั้นฉันมีเกมส์ให้เล่นเอามั้ยล่ะ..."
"เกมส์อะไรของแก?"
"แกจะต้องตามหาตุ๊กตาและระหว่างที่หาแกก็ต้องหลบหลีกจากฉันด้วยนะไม่งั้นแกก็ต้องตายแต่ถ้าแกหาเจอแกและเพื่อนของแกก็จะรอด"
"ได้!! ฉันจะหามันให้เจอแล้วแกก็ต้องปล่อยทุกๆคนไปด้วย!"
"ได้สิ.."
และแล้วเธอก็หายไปกับสายลม อะไรกันอีกล่ะเนี่ยฉันจะตามหาไอ้ตุ๊กตาดอกๆนั่นยังไงหล่ะ แถมแผลที่โดนแทงก็เริ่มอักเสบแล้วด้วย ทำไงดีนะ?
โปรดติดตามตอนต่อไป
ฉันตะโกนและกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่งเพื่อนที่ได้เจอกันแค่แป๊ปเดียวก็ต้องโดนฆ่าตายแถม..คนฆ่ายังยิ้มและหัวเราะอย่างสนุกสนาน
"นังปีศาจ.." ฉันพูดออกมาเบาพรางกำหมัดแน่น
"หือ...แหมอย่าร้องไห้สิ ก็พวกแกมันเลวกันนักไม่ใช่เหรอ"
"แกน่ะสิที่เลว แกเลวที่สุดแกมันเลวแกมันเลวแกมันเลว!" ฉันพูดไปด้วยความโมโหสุดขีด
"ปากดีนักนะ!!"
ว่าเสร็จเธอก็เอามีดมาแทงที่ท้องของฉัน ฉันรู้สึกเจ็บนิดๆ ปนกับความชา แต่ชั่งมันฉันต้องเอาตัวรอดจากที่นี่ก่อน
"ฮ่าๆๆๆๆ แกมีปัญญาแค่นี่เองหรอนังผีน่าโง่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" ฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็นคนบ้าขึ้นทุกทีแล้วสิเหมือนขาดสติไปเลย
"เหอะ! ยังจะมาปากดีอีกนะ ฉันจะไว้ชีวิตแกดีมั้ยน้าาาา"
"เรื่องของแกสิ! ฉันรู้นะว่าแกมีตุ๊กตาที่สั่งให้แกฆ่าทุกคนอยู่น่ะ ถ้าฉันหามันเจอฉันก็รอดอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ" ฉันหัวเราะปนร้องไห้ออกมาความรู้สึกนี้มันเจ็บแต่แค้นฉันอยากเอาคืนฉันแค้นเธอเหลือเกิน แค้น? ฉันมองไกด์ไปมาและเริ่มรู้สึกว่าสติฉันเริ่มกลับมาเธอคงแค้นคนพวกนั้นจริงๆสินะเธอถึงต้องทำแบบนนี้
"แกรู้ได้ยังไง!!" ไกด์ตะคอกกลับมา
"เรื่องของฉันทำไมฉะนจะต้องบอกแก"
"หึ! งั้นฉันมีเกมส์ให้เล่นเอามั้ยล่ะ..."
"เกมส์อะไรของแก?"
"แกจะต้องตามหาตุ๊กตาและระหว่างที่หาแกก็ต้องหลบหลีกจากฉันด้วยนะไม่งั้นแกก็ต้องตายแต่ถ้าแกหาเจอแกและเพื่อนของแกก็จะรอด"
"ได้!! ฉันจะหามันให้เจอแล้วแกก็ต้องปล่อยทุกๆคนไปด้วย!"
"ได้สิ.."
และแล้วเธอก็หายไปกับสายลม อะไรกันอีกล่ะเนี่ยฉันจะตามหาไอ้ตุ๊กตาดอกๆนั่นยังไงหล่ะ แถมแผลที่โดนแทงก็เริ่มอักเสบแล้วด้วย ทำไงดีนะ?
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้

รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ