Kiss me Kill me [YURI]

          
 
 
                …………………………………………………………………………………………………………
สาวหมวยปรายตามองยาทาเล็บในขวดแก้วสีสวยจากมือของเพื่อนตัวดี
               
                “ของที่ฝากซื้อ  80บาท”
                มินตราบอกแล้วกวักมือเร่งรัดให้ทิพยาดาต้องหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาเพื่อหยิบธนบัตรสีแดงออกมาจ่าย
 
                “ไม่ต้องทอนถือว่าเป็นติ๊บล่ะกัน”
                สาวห้าวยิ้มแล้วเก็บเงินใส่กระเป๋าเสื้อคลุมตัวเอง
 
                “เออๆ  เจ้รู้ไหมเมื่อวานมินไปเจออะไรดีๆมาด้วยล๊ะ”
                บอกแล้วเลื่อนเก้าอี้ก่อนจะนั่งลงจ้องตาผู้ฟัง
 
                “เจออะไรมาอีกล่ะ”
 
                “เจ้ลองเดาเล่นๆดิ รับรองเข็มขัดสั้นแน่ๆ”
               
                มุกแป๊กไม่ฮาพาเพื่อนเครียดแต่เช้าทำให้สาวหมวยกรอกตาไปมาด้วยอาการสุดเซ็ง
                “จะบอกก็บอก  ขี้เกียจมานั่งเดาว่ะ รำคาญ!”
 
                พอเจอวีนใส่เจ้าตัวก็กลัวหัวหดขึ้นมาทันที
                “เจ้อ่ะจะรับมุกกันหน่อยก็ไม่ได้...”
                ตามมาด้วยใบหน้าหมวยที่ส่งสายตาพิฆาตมาให้
               
“จะเล่าก็เล่ามา  ลีลาเดี๊ยะๆ”
                ทิพยาดาบอกแล้วยกตลับแป้งพลับขึ้นมาส่องเช็คความเรียบร้อยของตัวเอง
 
                “ก็เมื่อคืนตอนมินไปเดนตลาดนัดกับพี่จูนอ่ะ  เจอหลานอธิการไปเดินกับพวกยัยหัวแดงด้วยอ่ะดิ”
               
                เรื่องที่น่าสนใจทำให้เธอปิดตลับแป้งแล้วหันมามองตาโต
                “เห็นจริงๆ ไม่ได้มโนเอาใช่ไหม!?”
               
                “โห่ เห็นมากับตาเองเลยเจ้” 
มินตราบอกโบ้ยหน้าไปทางเป้าหมายที่ถูกพาดพิงซึ่งเดินยิ้มระรื่นมาแต่ไกล
  “โน้นอยากรู้ก็ถามเจ้าตัวเอาเองเหอะ”                  “ดีจ๊ะทิพ อังกฤษเพื่อการสื่อสารเรียนห้องไหนเหรอฟาลืมดูตารางสอนมาอ่ะ”
                คนดังของชั้นปีเพียงชั่วข้ามวัน(?)ยิ้มน้อยๆเดินเข้ายืนคุยด้วยเพราะต้องการความช่วยเหลือ
 
                “ตึกคณะมนุษย์มั้ง”
                สาวหมวยยิ้มตอบพอหันกลับมาก็เจอสายตาเร่งรัดจากเพื่อนตัวดีที่ขยับปากแบบไร้เสียงให้พออ่านจากสายตาได้ว่า  ถาม  เลย  เจ้   เลยส่งสายตาอำมหิตตอบกลับไป
 
                เธอเลยหันกลับมาจะคุยต่อสายตาดันสะดุดเข้ากับสร้อยเงินดีไซน์เก๋ไก๋บนคอสาวหน้าหวานซะก่อน
                “สร้อยสวยจังฟา  ซื้อที่ไหนเหรอ”
 
                “อ๋อ...ซื้อที่   “ตลาดนัดหลังม.”
                ยังที่ทันที่เจ้าตัวจะบอก มินตราก็พูดแทรกขึ้นมา
 
                อะไรเนี่ย! อยู่ๆก็พูดแทรกขึ้นมาเสียมารยาทจริง!
                “ใช่ๆตลาดนัดหลังม.”
 
                “ร้านขายสร้อยเงินมีไม่กี่ร้านแฮะ   ใช่ร้านที่คนขายเป็นผู้ชายป่ะ?”
                สาวห้าวยิ้มเจ้าเล่ห์
 
                “อื้อ  มินก็รู้จักร้านนี้เหมือนกันเหรอ  สร้อยเค้าสวยดีนะ” 
 
                “เคยเดินผ่านอยู่นะ  แต่ฟาไปมาเมื่อคืนใช่ม๊ะ  มินก็ไปนะยังเห็นเห็นฟาไปเดินกับยัยหัวแดงเลย”
                  ในเมื่อยุแล้วเพื่อนไม่ทำเลยจัดเองซะเลย
 
                ซวยจริงดันโดนตัวเสือกเห็นอีก!  งั้นก็เปลี่ยนแผนนิดหน่อยใช้ยัยนี่ให้เป็นประโยชน์เลยละกัน
                “ยัยหัวแดง?  อ๋อมิ้นท์น่ะเหรอ”
                ใบหน้าหวานบอกยิ้มๆ  ถึงจะหงุดหงิดใจที่โดนขัดจังหวะไปบ้างเลยอาศัยความสอดรู้สอดเห็นของมินตราให้เป็นประโยชน์
 
                งานนี้ทำเอาทิพยาดาให้ความสนใจมากขึ้นพอแถมยังกระโดดเข้าร่วมวงสนทนาเอง
                “ฟานัดยัยนั่นไว้เหรอ?”
               
                “เปล่าหรอก   ฟาโดนมิ้นท์ชวนน่ะตอนแรกก็หวั่นๆนะที่เคยได้ยินจากแจมบอกว่าเค้าเป็น...ยังงั้นๆนี่เนอะ”
                ไม้ตายเอียงคอครุ่นคิดให้ดูน่ารักถูกนำมาใช้   ริมฝีปากอิ่มพ่นคำโกหกอย่างไม่ติดขัด
 
                “ฟาก็กล้าไปกับเค้าได้เนอะ  เดี๋ยวก็โดนยัยนั่นแตะนั่นแตะนี่หรอก  ดูท่าทางเป็นพวกมือไวจะตาย”
                สาวหมวยพูดแล้วยกมือขึ้นลูบแขนเพราะไม่ถูกโรคกับบุคคลพิเศษเหล่านี้เท่าไร
 
                “แต่มีพวกแมวน้ำไปด้วยนะไม่ได้กันแค่สองคนหรอก   ฟาว่ามิ้นท์เค้าก็ใจดีออก  เนี่ยซื้อสร้อยให้ด้วย”
                ตีสีหน้าใสซื่อแล้วไล้ปลายนิ้วโชว์สร้อยเงินเส้นสวย  
 
                “ฟา...เราว่ามันยังไงๆอยู่นะ   ไม่ใช่ว่าฟาโดนยัยมิ้นท์อะไรนั่นจีบเอาเหรอ!”
                เป็นทิพยาดาที่โพลงขึ้นมาด้วยสีหน้าหวาดหวั่น
 
                “จีบเหรอ?  ไม่มั้งเค้าไม่ได้บอกว่าซื้อให้เพราะจีบฟานี่นา”
               
                คำตอบอันใสซื่อของหลานอธิการพาลให้คิดว่า  คนตรงหน้าเป็นยัยลูกคุณหนูอ่อนโลกรึไงเนี่ย! ใครที่ไหนมันจะบอกมาตรงๆว่า  จีบ  กันเล่า!?  แต่เธอรู้เพราะเคยถูกทอมมาม่อด้วยวิธีนี้มาก่อน
 
                “โอ้ยฟา  เพื่อนที่ไหนมันจะซื้อของให้กันเป็นสร้อยบ้างเล่า   แหวนกับสร้อยเค้าซื้อให้กันตอนจีบเท่านั้นแหละ”
                บอกแล้วก็ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก  เครียด!
 
                “อะ..เอ๋? จริงเหรอ”
                คราวนี้ใบหน้าหวานมีสีหน้ากระอักกระอวลบอกด้วยเสียงระล่ำระลัก  
 
                “ไงก็ระวัง  ตอนอยู่ใกล้ๆคนแบบนั้นไว้หน่อยก็แล้วกัน”
 
                ฟาก้มมองต่ำเผยรอยยิ้มปีศาจร้ายก่อนจะเงยหน้าขึ้นปั้นรอยยิ้มนางฟ้าผู้ไร้เดียงสา
                “อืม..ขอบคุณนะ  แต่ฟาไม่คิดมากหรอก  เดี๋ยวฟาไปก่อนนะทิพ   มิน”
                สาวหน้าหวานบอกด้วยรอยยิ้มแล้วขอตัวเดินจากไป  ทิ้งให้สองคนหันมามองหน้ากัน
 
                “โหเจ้  ฟาโครตนางฟ้าเลยว่ะ   ขนาดโดนจีบยังพยายามมองในแง่ดีอีก”
                มินตราบอกแล้วยิ้มกริ่มชักเริ่มสนุกกับกลิ่นดราม่าที่ได้จากคนดังของชั้นปี
 
                   “เออ  เป็นชั้นนะแขยงตายเลย!”
                สาวหมวยยกมือขึ้นลูบแขนไปมา
 
                “ระวังนะเจ้ โบราณบอกว่าเกลียดสิ่งไหนจะได้สิ่งนั้น   ระวางเห๊อะ   โอ๊ย!”
                พูดยังไม่ทันจบก็โดนหยิกเข้าให้จนเจ้าตัวดีต้องต้องร้องโอดโอย
 
                “ปากดีนักนะ  เดี๊ยะชั้นจะเกลียดพี่จูนของแกบ้าง  จะได้เป็นตามโบราณว่าไว้  เอาไหม”
 
                “เฮ้ยอย่าซีเรียสดิเจ้! ก็แค่ขำๆน่า  รีบขึ้นตึกเหอะเดี๋ยวไม่มีที่นั่งเอา”
                สาวห้าวสูดปากยกมือลูบแขนน้อยๆไปมา
 
                “เออ  ให้ไว”
               
                ……………………………………………………………………………………………..
                ผ่านมาคืนเดียวก็เกิดข่าวลือไปทั่วคณะบริหาร   หัวข้อนั้นไม่พ้นเรื่องที่สาวสวยลูกครึ่งผมแดงผู้ต้องสงสัยว่าเป็น เลสเบี้ยนไล่ตามจีบหลานอธิการถึงขนาดซื้อสร้อยราคาแพงให้เป็นของขวัญกันมาแล้ว  
 
                “มนุษย์เป็นสัตว์สังคม  จึงมีการติดต่อสื่อสารผ่านเทคโนโลยี   และบางครั้งการตีความในการสื่อสารผิดๆก็ทำให้เกิดการสับสนในการรับสาร   ‘ข่าวลือ’  คงเป็นคำจำกัดความในการรับสารที่ผิดพลาดของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี” 
มีณชญาจงใจอ่านออกเสียงเอกสารประกอบการเรียนในมือให้ดังพอได้ยินไปรอบๆโต๊ะเจ้าตัวนั่งอยู่กับเพื่อน   ทำให้ขาเม้ามอยทั้งหลายที่กำลังตั้งวงนินทาต้องรูดซิบปาก  เพราะไม่มีใครกล้ามาปะทะกับเจ้าของฉายาหัวแดงแรงไม่แคร์สื่ออยู่แล้ว
               
                 ก็ใช่ว่าจะไม่มีพวกกล้าบ้าบิ่นคิดลองของเลยซะทีเดียว  ยังมีกลุ่มนักศึกษาชายที่ยิ้มกริ่มมองมาด้วยสายตาคึกคะนอง
                “เฮ้ยคิดกันยังว่าจะอยู่ชมรมอะไร”   
                “ยังว่ะ”
                   “อยู่ชมรมอนุรักษ์ดนตรีไหมละมึง”
                “เค้าจะรับผู้ชายเหรอวะ  ไม่ใช่เค้ารับเฉพาะผู้หญิงเรอะ  ฮ่าๆ”
                 “เฮ้ยๆแถวนี้ก็มีนะเว้ย   คนอนุรักษ์ดนตรีไทย”
                “เออ  แหม่เสียดายว่ะสวยซะด้วย”
                “กูอยากเป็นอาสาสมัครรักษาเค้าให้หายเบี้ยนจังเลยว่ะ”
                “จะไหวเร้อ  กุลสตรีไทยเลยนะมึงนั่งพับเพียบตีฉิ่งเลยนะเว้ย”
                เสียงพูดคุยอย่างคะนองปากดังส่อเสียดอย่างมีเลศนัยแถมพวกเขายังปรายตามองมาทางโต๊ะของมีณชญาไม่หยุด
 
                โซดาถอนหายใจหนักๆ ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบยุ่งกับใครเลยเกิดอาการเซ็งจนต้องปิดหนังสือในมือ 
               
“มิ้นท์จะอยู่ชมรมไหนคิดรึยัง”
                ส่วนแมวน้ำไม่ได้ทุกข์ร้อนสนใจอะไรรอบตัวเลยแถมยังถามสาวสวยถึงเรื่องการเลือกกิจกรรมชมรมอีก
 
                “คิดว่าจะมีชมรมพัฒนาศักยภาพชายไทยไหม?”
               
                “เอ๋? ไม่น่าจะมีนะ”
 
                “น่าเสียดายนะ” 
                นัยน์ตาสีเทาปรายตามองชายหนุ่มโต๊ะตรงข้ามที่ยังหัวเราะพูดจาเสียดสีลอยตามลมมาเป็นระยะ
                “จะได้เอามาพัฒนาชายไทยที่เก่งแต่ปากแถวนี้หน่อย”
                 แล้วจงใจพูดเสียงหนักๆให้ชายไทยสี่คนใกล้ตัวได้ยินอย่างชัดเจน    ทำให้พวกเขารีบพากันหุบปากสนิทถึงจะเสียหน้าอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อได้แต่คิดกันว่า 
                แรง...แรงโครตๆ
               
                ........................................................................................................................................................
 
                กองหนังสืออ้างอิงเล่มหนาถูกวางลงบนโต๊ะ   ถ้าไม่โดนสั่งรายงานเขียนด้วยมือมาล่ะก็คนอย่างมีณชญาจะไม่มานั่งเสียเวลาขุดคุ้ยหามันให้เสียเวลาแน่นอน   นัยน์ตาสีเทาเสสายตาเจอบางคนที่แสนคุ้นตากำลังนั่งขีดเขียนรายงานอยู่บนโต๊ะที่ไม่ห่างจากเธอเท่าไร
 
                ความรู้สึกกดดันราวกับถูกใครซักคนจับจ้องทำให้ใบหน้าหวานต้องเงยหน้าขึ้นมอง
                เพียงแค่ชั่วขณะที่ทั้งสองสบสายตากัน
                ริมฝีปากอิ่มก็ส่งยิ้มร้ายกาจราวกับเย้ยยั่นใส่ก่อนจะละสายตามาให้ความสนใจกับรายงานต่อ
 
                เพียงเท่านี้ คนหัวไวอย่างสาวสวยก็ปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดเข้ากับกระแสข่าวลือที่หาต้นตอไม่ได้
                หึ...ฝีมือยัยแอ๊บแตกจริงๆด้วย
                If  you  want  to be  my  girl.    A  rumors  become  true.
                ปล่อยข่าวออกมาแบบนี้อยากให้มันเป็นจริงงั้นสิ   ได้   จัดให้....
                 
 
                ………………………………………………………………………………………………….