Loveyou วุ่นรักไม่กั๊กหัวใจ (Zarry)

 
“ ขอบคุณครับ ” น้ำเสียงเอ่ยตอบพนักงานร้านกาแฟอย่างอ่อนน้อม ก่อนจะเดินออกจากร้านเพื่อ
ไปทำธุระต่อ
 
วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวัน ทั้งอบรมทั้งประชุม หรือเขาคิดผิดที่เรียนทางด้านนี้
การเป็นทนายมันไม่ได้ยากเลย เพราะถ้าวัดระดับสติปัญญาของเขาแล้ว สำนวน
ที่ว่าปลอกกล้วยเข้าปากนั้นมันง่ายนิดเดียว
 
       เขารักความยุติธรรมเหรอ.....เขาตอบไม่ได้
 
       แต่เขาแค่ชอบที่จะทำอะไรสักอย่าง อย่างมีเหตุมีผล
 
       เหมือนที่พ่อกับแม่ของเขาเป็น...และเขาก็อยากจะเป็นอย่างนั้น
 
ปัจจุบันเขาอยู่บ้านพักตากอากาศแถวชานเมือง เขาชอบธรรมชาติแถวชานเมืองนี่มากกว่าบ้านหรู
ในตัวเมืองที่แสนจะอึดอัดและวุ่นวาย
 
      ขณะที่ขับรถเพื่อที่จะมุ่งหน้ากลับบ้าน เขาก้มหน้าลงมองนาฬิกา  22:30
ช่วงนี้งานเขาออกจะยุ่งนิดนึง เลยอยู่เคลียร์ซะดึกหน่อย TwT
     
       แล้วเขาก็ต้องเหยียบเบรกทันที เมื่อจู่ๆ ก็มีชายคนนึงเดินโซเซตัดหน้าหน้ารถของเขาซะ
อย่างนั้น ชายคนนั้นฟุบตัวลงหน้ารถเขา
 
       โจร..หรือเปล่าว่ะเนี่ย ความวิตกและความกลัวก่อตัวขึ้นในใจ
 
เส้นทางของถนนสายนี้ยิ่งดึกยิ่งเปลี่ยว เขาตัดสินใจเอื้อมมือไปหยิบปืนในลิ้นชักก่อนจะลงจากรถ
และค่อยๆ มุ่งหน้าไปยังชายคนดังกล่าว
 
“ นี่นาย! เป็นอะไรหรือเปล่า ”
“ ช่วย..ฉัน...ด้วย ” มีเสียงตอบกลับมาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ร่างนั้นจะค่อยๆ ผลิกตัว แหงนมองอีก
ฝ่ายอย่างสะบักสะบอม จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็ดับวูบ...