รักวุ่นวายของนายสุดหล่อ

 ณ โรงเรียน
"มอนิ่ง วาดขวัญ"พราวสาวหน้าหวานเอ๋ยทักทายเพื่อนรัก
"มอนิ่ง"วาดขวัญตอบรับ 
"นี้ขวัญ พราวมีเลือกจะมาเมาส์"พราวนั่งลงข้างขวัญ 
"เรื่องอะไร"วาดขวัญตอบเซ๊งๆ  
"ห้องเรามีนักเรียนนักเรียนเข้ามาใหม่เป็นผู้ชายด้วยประเด็นคือ..หล๊อหล่ออออ"พราวพูดเสร็จก็บิด
แขนไปมาด้วยความเขิน 
"ยัยบ้า ไปทานข้าวดีกว่าเบื่อหน้าคนแถวนี้"ขวัญแอบว่าพราวด้วยความเคยชิน
"ใครอ้ะ"พราวตอบด้วยความซื่อ(โง่มากกว่านะ:ลูกดาว)
"ใครอยากรับก็รับไป"ยังไม่รู้อีกหรอพราว 
"ไปทานข้าวยัง ฉันหิวจนจะงับหัวแกได้แล้วเนี้ย"
"ยัยบ้า ไปสิใครห้ามแก"ขวัญพูดพร้อมจูง(ลาก)มือพราวไปโรงอาหาร
 ณ โรงอาหาร                        
"กะ...กริ๊ดดดดดดดดดด"ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงยัยพราวนั้นเอง
"แกกริ๊ดทำไมเนี้ย"
"นั้น นั้น ไงแก ซะ...ซัลสุดหล่อ"พราวชี้ไปที่เป้าหมาย
"งั้นๆแหละ"ขวัญเบ้ปาก "ไม่กินข้าวแหละเสียอารมณ์ "
"ฉันอยู่นี้นะแก"พราวชี้ไปที่ซง เอ้ย!!! ซัล
"เออๆ"ขวัญตอบกลับ 
ณ ห้องเรียน 
"วันนี้นะจ้ะมีนักเรียนใหม่"คุณครูพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ 
"สวัสดีครับ ผมซัลครับ"นายซัลพูด 
"เอ่อ....โต๊ะที่ไหนว่างบ้างจ้ะ"ครูมองหา(โต๊ะ)ทั่วห้อง
พรึ่บ!!! มือปริศนายกขึ้น ก็ยัยพราวอีกนั้นแหละ
"ครูคะ โต๊ะวาดขวัญว่างคะ"พราวพูดเสียงใส
"จ้ะ จ้ะ ซัลไปนั่งกับวาดขวัญนะจ้ะ"ครูพูดเสียงเรียบ
"ครับ"นายซัลตอบรับ
"ยุ่งจริงๆเลยนะยัยพราว!!!"ขวัญได้แต่เเค้นในใจ
(ป.ล)
ฝากคอมเม้นด้วยนะจ้ะ ไม่ชอบหรืออะไรก็ติชมด้วยนะ