รักร้ายของนายจอมโหด 18+

เอาล่ะครับ ตอนนี้ผมก็เป็นอิสระจากหมอนั่นสะที>w<(หมอนั่น=ซัน) ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านของผมเองครับ แต่ผมแค่มาเอาของน่ะ มาเอาเสื้อผ้าของผมเท่านั้นเองครับ แฮ่ๆ ทำไมเค้าถึงให้ผมมาน่ะหรอก็..

ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา คอนโดของซัน

"ผมจะไปเอาของที่บ้าน"ผมมองร่างสูงที่จิบกาแฟหันขวับมาทันทีที่พูดถึงว่า จะไปเอาของที่บ้าน "ไม่ให้ไป"ร่างสูงพูดตอบอย่างง่ายๆสั้นๆได้ใจความ "แต่ผมจะไป"ผมยังคงดื้อรั้นที่จะไปอยู่ดีแหละ นายไม่ใช่พ่อผมสะหน่อยมาสั่งได้ไง แต่เป็นเจ้าหนี้แทน=w=" "อย่าดื้อ"ร่างสูงจิบกาแฟอ่านหนังสือต่อไป โดยที่ยังคงไม่ให้ผมไปไหนอยู่ดี"แต่ผมจะไป"ผมไม่ยอมแพ้หรอกน่า "ไม่"ร่างสูงก็ยังยืนยันคำเดิม ทำไมดื้อจังว่ะ"ผมจะไปๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมจาป๊ายยยยยย!"ร่างสูงลุกมาจากเก้าอี้พร้อมอุ้มตัวผมขึ้นแล้วโยนลงบนเตียง 

"ไปทำไม"ร่างสูงค่อมตัวผม พร้อมกับส่งสายตาที่ดุแสนจะดุมาให้ผม ยอมรับเลยว่าผมกลัวสายตาของคนตรงหน้าจริงๆเลย "ผ-ผมจะไปเอาเสื้อผ้าของผม"ได้โอกาสเราก็ต้องอ้อนครับ เพื่อจะหลงเสน่ห์ความน่ารักของผม^^ ร่างสูงจ้องหน้าผมสักพักก่อนจะขยับตัวออกจากร่างผมแล้วพูดว่า"ตามใจ" เป็นไงล่ะๆ หลงเสน่ห์ผมแล้วอ่ะสิ หึๆ ผมได้ยินคำที่ร่างสูงบอก ผมก็ลุกขึ้นมาหอมแก้มร่างสูงทีหนึ่ง"แต่ชั้นจะขับรถไปส่ง"หงะ ก็ได้ฟระ

กลับมาสู่ช่วงปัจจุบัน=w= ผมหอบข้าวหอบของออกมาหน้าบ้าน ผมก็ไม่ได้เอาไรมามากนี่นาทำไมมันเยอะเงี้ยอะ มีแค่ เสื้อผ้า ชุดนักเรียน หนังสือ โทรศัพท์อีกเครื่อง โน๊ตบุ๊ค แล้วก็ บลาๆ รวมๆประมาณ 20 อย่าง= = 

"เสร็จแล้วหรอ"ซันที่ยืนรออยู่ตรงรถสปอร์ตสีดำมองมาทางผม ถ้ายังไม่เสร็จคงไม่ออกมาหรอกครับ แม่งมาช่วยผมถือบ้างดิ๊! ผมค่อยๆหอบของเดินมาที่รถ ซันเปิดกระโปรงรถให้เอากระเป๋าใบใหญ่ของผมใส่ลงไป ก่อนร่างสูงจะเดินขึ้นรถไป ผมก็ต้องขึ้นตามสิครับไม่งั้นโดนเจ้าของรถฆ่าตาย

ระหว่างทางผมกับซันไม่ได้เอ่ยปากคุยกันเลยสักนิด มีเพียงเสียงเพลงซันเปิดเท่านั้น ผมว่ามันเเกร็งๆไงไม่รู้แหะ ผมเลยตัดสินใจพูดออกไป"อ-เอ่อ ซันผมอยากกินไอติม"ผมก้มหน้างุดๆ เค้าจะว่าผมมั้ยนะที่ผมอ้อนเกินไป ทั้งที่ผมเป็นแค่ลูกหนี้แท้ๆ "อืม ไปสิ"เอ๊ะ ไปได้ด้วยO.O เย้ๆๆๆ ที่จริงผมไม่ได้อยากกินหรอกนะ แค่จะหาเรื่องคุยเท่านั้นแหละ ไม่คิดว่าเค้าจะให้

ซันขับรถไปที่ไอศกรีมเล็กๆร้านนึง ผมและซันลงจากรถเดินเข้าร้านนั้นไป ภายในร้านถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้หลากสี ตุ๊กตา สติ๊กเกอร์ต่างๆ ที่ทำให้มองดูแล้วสบายตา โตะกลมเล็กๆน่ารักไม่กี่คู่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ซันจับมือผมเดินไปตรงมุมๆหนึ่งของร้านที่สามารถมองวิวทะเลได้ คือผมอยู่ชะอำอ่ะครับเลยมีทะเล=w= "จะกินอะไรดีล่ะ"ซันถามผมขึ้นพร้อมหยิบเมนูที่อยู่บนโตะมาให้ผม"เอ เอาสรอเบอรี่ซันเดย์ละกันครับ"ผมยิ้มแล้วจิ้มอันที่ผมอยากกินให้พนักงาน ส่วนซันก็สั่งเอ่อผมมองไม่ค่อยชัดง่ะ มันมี เอ่อ มีกลัวอยู่ด้วย- -

รอสักพักหนึ่งพนักงานก็เอาไอติมมาเสิร์ฟ"ว้าว น่าอร่อยงะ ขอบคุณนะฮะพี่พนักงาน"ผมหันไปยิ้มกว้างให้พี่สาวพนักงานที่เอาไอติมมาเสิร์ฟ พี่พนักงานเห็นท่าทีของผมแล้วหัวเราะ"จ้ะ กินให้อร่อยนะ" ซันมองมาทางผมแล้วพูดว่า"ยั่วรึไง"เห ผมยังไม่ได้ยั่วอะไรเลยนี่ "ยั่วอะไรของนาย มั่วววว"ผมไม่สนใจสิ่งที่ซันพูด ตักไอติมแสนน่าทานเข้าปาก อาหร่อย~ ผมยิ้มอย่างร่าเริงก็มันอร่อยจริงๆนิ

"อร่อยมากมั้ยล่ะ"ซันยิ้มกับท่าทางของผม"อร่อยมากเลยฮะ"ผมก็ตอบไปตามความจริง แล้วก็ตักไอติมใส่ปากไปด้วย 

"ใช่ซันรึป่าวค่ะ"ผมหันไปตามเสียงปริศนาของใครบางคนพร้อมกับซัน"มิ้นท์..."