The Power Dead แค้นพลังจิต

9.2

วันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.01 น.

  13 บท
  3 วิจารณ์
  13.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) ครอบครัว2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
เมื่อฉันลงไปก็พบกับ...
เครื่องทรมาณร่างกาย!! มันวางเรียงกันเป็นแถบ แถมยังมีภาพวาดการทรมาณอีกเยอะเลยด้วย
มีภาพนึงที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาวเครอะฝุ่น ด้วยความสงสัยฉันจึงเปิดมันออก
"แคกๆๆ แคกๆๆ" ฉันไออกมาเพราะฝุ่นที่ฝุ้งกระจาย
"อะ..อะไรกันเนี่ย?"
ภาพตรงหน้านั่นก็คือรูปเด็กผู้หญิงในความฝันคนที่มีหน้าตาคล้ายกับฉันเพียงแต่รูปของเธอแสดงถึงความโศรกเศร้าและเสียใจอย่างหนัก
"ทริสซี่.." มีคำว่าทริสซี่อยู่ตรงมุมขวาของภาพวาดทำไมมันดูเศร้าและผูกพันกับภาพนี้จังนะ?
ฉันเดินออกไปจากภาพนั้นก่อนที่จะพบกับประตูบานหนึ่งซึ่งมีรูปไม้กางเขน
"แกรกๆๆ" ฉันเปิดประตูก็แล้วดันก็แล้วแต่มันก็ไม่เปิดให้ แต่ทำไงได้! คนมันอยากรู้นี่นา~
ฉันถอยหลังออกมาและรวบรวมแรงเอาไว้พร้อมที่จะวิ่งเข้าไป
"เปิด!!!"
"ปั้ง!!!" ประตูถูกเปิดออกโดยที่ฉันยังไม่ทันวิ่งเข้าไป ฉันเริ่มหลอนแล้วนะ
ฉันส่องไฟฉายเข้าไปแล้วพบกับ ตุ๊กตาตัวหนึ่งซึ่งคล้ายตุ๊กตายางทั่วไปเพียงแต่มันมีขนาดเท่าแมวแถมตัวตุ๊กตายังถูกตึงกับไม้กางเขนและเลือดไหลอาบเต็มตัวตุ๊กตา ดูเหมือนมันสดๆด้วยสิ
ฉันรีบออกมาจากห้องนั้นทันทีและวิ่งกลับเข้าไปในบ้านทันที
"ไปไหนมานังทีเซียร์!!" แม่ฉันตะโกนมาจากด้านหลัง
"ปะ..ไปเข้าห้องน้ำค่ะแม่" ฉันโกหกแม่กลับไป
"ตอแหล!!" แม่เข้ามาดึงหัวฉันแล้วก็ตบหน้าฉันทันที
"ปล่อยนะแม่!!"
อยู้ดีๆพี่สาวฉันน้องชายฉันและพ่อก็ออกมาสวดมนต์กัน ไม่นะฉันคิดว่าแม่จะไม่ทำอย่างงั้นนะ!!
"โอ้พระเจ้าพวกเราได้เอานิ้วมาสังเวยแก่ท่านแล้วได้โปรดรับไปด้วยเถิด.."
"แม่!! หยุดได้มั้ยตาสว่างสักที!!" ฉันตะโกนออกไปด้วยน้ำตา
"ทีเซอร์! ไปเอามีดมา!" แม่บอกให้น้องฉันไปเอามีดมา ทุกๆคนบ้าไปแล้วรึไง
น้องของฉันยื่นมีดให้แก่แม่จากนั้นทุกๆคนก็ต่างพากันสวดมนต์อ้อนวอนพระเจ้า
แม่ง้างมีดขึ้นเพื่อจะหั่นนิ้วของฉันออก
"หยุดนะหยุด!!!!!"
"ฉึกๆๆๆ!!!"
มีดที่แม่ง้างถูกแทงไปที่หัวของแม่แจกันและสิ่งของต่างๆ ถูกขว้างกระจายกันไปหมดและดูเหมือนทุกๆคนจะเสียชีวิตพ่อของฉันถูกทีวีเขวี้ยงจนคอหักพี่สาวฉันโดนเศษแจกันทะลุเข้าไปที่หัวส่วนน้องของฉันกระเด็นใส่กำแพงอย่างหนักจนหลังหัก
"พระเจ้า..." ฉันมองศพของทุกคนก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา
"กรี๊ดดดดด!!"
ฉันกรีดร้องอย่างสุดเสียงจนอยู่ดีทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันพังกระจายกันไปหมด
ฉันจะทำยังไงดี? ฉัน..จะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ!
โปรดติดตามตอนต่อไป...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา