The Power Dead แค้นพลังจิต
9.2
เขียนโดย 
นางฟ้าน้อยแสนสวย
วันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.01 น.
13 บท
3 วิจารณ์
13.08K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
9) ความทรงจำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"กรี๊ดดดดดด!!"
ลูกค้าและพนักงานคนอื่นกรีดร้องอย่างผวาที่เห็นว่ามีคนตายในร้านทุกๆคนวิ่งหนีฉันอย่างเหมือนคนบ้า
"หยุดเดี๋ยวนี้!!!" ฉันใช้พลังจิตทำให้พวกเขาหยุดเคลื่อนที่และปิดปากเพื่อไม่ให้มีใครร้องออกมา
"ขอโทษนะทุกคน...."
"ฉึก!!"
ฉันจัดการทำให้นิ้วมือของพวกเขาหักและตัดกล่องเสียงในลำคอของพวกเขาก่อนที่จะไม่ลืมทำลายหลักฐานกล้องวงจรปิดและขโมบเงินในแคชเชียร์อีกด้วย ทุกคนทุรนทุรายกันอย่างน่าสงสาร ฉันมันคนเลวจริงๆสินะ...
ฉันได้เงินมาทั้งหมด 50,000 ดอลล่า ก็พอประทังชีวิตฉันได้
ฉันเดินกลับบ้านเหมือนเคยคือโซซัดโซเซฉันเปิดประตูตรงทางเข้าห้องใต้ดินด้วยพลังจิตก่อนที่จะเดินลงไป
จะว่าไปฉันเริ่มสงสัยเหมือนกันว่าผู้หญิงที่หน้าคล้ายฉันในรูปคือใคร? ฉันฝันถึงเธอตลอดๆ แถมเธอยังมีพลังจิตอีกด้วย
'วืดดดดดดด'
"แม่ค๊ะ!!! อย่า!!"
"ลูกต้องไปโบส์ถ"
"ไม่!!!!"
"ฉึก!"
"เฮือกกกกก!!"
อะไรกัน? อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูกมันปวดเหมือนมันจะระเบิดออกมาให้ได้เลยและอาการก็เริ่มหายไป
"แอ๊ดดดด...." อยู่ดีๆประตูรูปไม้กางเขนค่อยๆเปิดออก
ฉันลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนั้นตามเดิมจะว่าไปตุ๊กตาตัวนี้ก็หน้าตาคล้ายๆฉันอยู่นะสีผมบลอนด์คล้ายกับฉันเพียงแต่มันชุ่มไปด้วยเลือดฉันจัดการทำความสะอาดตุ๊กตาตัวนี้จนมันสะอาด
"แล้วฉันจะทำชุดให้เธอนะ" ฉันบอกกับตูกตาก่อนที่จะถอดชุดยูนิฟอร์มของร้านออกและใช้พลังจิตทำให้มันขาดจากนั้นก็เอามีดที่ติดอยู่กับเครืองทรมานทำให้ปลายมันหักและมีรูตรงหัวก่อนที่จะเอาด้ายทีหลุดจากชุดสอดเข้าไปจากนั้นก็ทำการเย็บจนเป็นชุดวิคตอเรียสีขาวเปื้อนเลือดนิดๆแต่ก็สวยดี ฉันยิ้มให้กับผลงานตัวเองก่อนที่จะวางมันลง
เช้าวันต่อมา....
ฉันตื่นขึ้นมาและสำลักฝุ่นเล็กน้อยจึงใช้พลังของฉันจัดการเอาฝุ่นขึ้นไปไว้ข้างบนให้หมดและจัดเครื่องทรมานพวกนี้ให้เป็นระเบียบ หลังจากนั้นฉันก็จัดการแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียนตามปกติ
โปรดติดตามตอนต่อไป....
ลูกค้าและพนักงานคนอื่นกรีดร้องอย่างผวาที่เห็นว่ามีคนตายในร้านทุกๆคนวิ่งหนีฉันอย่างเหมือนคนบ้า
"หยุดเดี๋ยวนี้!!!" ฉันใช้พลังจิตทำให้พวกเขาหยุดเคลื่อนที่และปิดปากเพื่อไม่ให้มีใครร้องออกมา
"ขอโทษนะทุกคน...."
"ฉึก!!"
ฉันจัดการทำให้นิ้วมือของพวกเขาหักและตัดกล่องเสียงในลำคอของพวกเขาก่อนที่จะไม่ลืมทำลายหลักฐานกล้องวงจรปิดและขโมบเงินในแคชเชียร์อีกด้วย ทุกคนทุรนทุรายกันอย่างน่าสงสาร ฉันมันคนเลวจริงๆสินะ...
ฉันได้เงินมาทั้งหมด 50,000 ดอลล่า ก็พอประทังชีวิตฉันได้
ฉันเดินกลับบ้านเหมือนเคยคือโซซัดโซเซฉันเปิดประตูตรงทางเข้าห้องใต้ดินด้วยพลังจิตก่อนที่จะเดินลงไป
จะว่าไปฉันเริ่มสงสัยเหมือนกันว่าผู้หญิงที่หน้าคล้ายฉันในรูปคือใคร? ฉันฝันถึงเธอตลอดๆ แถมเธอยังมีพลังจิตอีกด้วย
'วืดดดดดดด'
"แม่ค๊ะ!!! อย่า!!"
"ลูกต้องไปโบส์ถ"
"ไม่!!!!"
"ฉึก!"
"เฮือกกกกก!!"
อะไรกัน? อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูกมันปวดเหมือนมันจะระเบิดออกมาให้ได้เลยและอาการก็เริ่มหายไป
"แอ๊ดดดด...." อยู่ดีๆประตูรูปไม้กางเขนค่อยๆเปิดออก
ฉันลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนั้นตามเดิมจะว่าไปตุ๊กตาตัวนี้ก็หน้าตาคล้ายๆฉันอยู่นะสีผมบลอนด์คล้ายกับฉันเพียงแต่มันชุ่มไปด้วยเลือดฉันจัดการทำความสะอาดตุ๊กตาตัวนี้จนมันสะอาด
"แล้วฉันจะทำชุดให้เธอนะ" ฉันบอกกับตูกตาก่อนที่จะถอดชุดยูนิฟอร์มของร้านออกและใช้พลังจิตทำให้มันขาดจากนั้นก็เอามีดที่ติดอยู่กับเครืองทรมานทำให้ปลายมันหักและมีรูตรงหัวก่อนที่จะเอาด้ายทีหลุดจากชุดสอดเข้าไปจากนั้นก็ทำการเย็บจนเป็นชุดวิคตอเรียสีขาวเปื้อนเลือดนิดๆแต่ก็สวยดี ฉันยิ้มให้กับผลงานตัวเองก่อนที่จะวางมันลง
เช้าวันต่อมา....
ฉันตื่นขึ้นมาและสำลักฝุ่นเล็กน้อยจึงใช้พลังของฉันจัดการเอาฝุ่นขึ้นไปไว้ข้างบนให้หมดและจัดเครื่องทรมานพวกนี้ให้เป็นระเบียบ หลังจากนั้นฉันก็จัดการแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียนตามปกติ
โปรดติดตามตอนต่อไป....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
