Rose das พ่อบ้านจอมเย็นชา กับ คุณหนูเอาแต่ใจ

{ บทนำ }
 
ลมพัดไปมาทำให้กิ่งของต้นไม้พลอยสะบัดใบไม้ก็ร่วงลงมาเล็กน้อย มันเป็นการเริ่มต้นของแต่ละวัน จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ก็ได้เวลาทำงาน หรือทำอะไรสักอย่างเพื่อเลี้ยงปากท้องตัว
 
เสียงนึกคิดในใจ ของเด็กหนุ่มปริศนา เขาได้แหงนมองท้องฟ้า ด้วยแววตาคู่หนึ่ง มันเย็นชาไรจิตใจ แต่ทำไม เขาถึงต้องคิดอะไรเช่นนั้น
 
"ได้เวลาที่เราคงต้องออกไปหางานทำกันแล้ว"  เด็กหนุ่มได้เดินออกจากที่เขาได้ยืนมองอยู่นั้นอย่างช้าๆ เขาเดินไปเรื่อยตามทางจนไปถึงร้านค้าที่อยู่ริมถนนเพื่อจะซื้อน้ำเปล่าสักขวด
"ป้าครับขอน้ำเปล่า1ขวด"
"รอเเป็บนะพ่อหนุ่ม เดี๋ยวป้าไปหยิบมาให้"
แต่ในระหว่างที่ป้ากำลังเดินไปหยิบน้ำอยู่นั้นชายหนุ่มได้เหลือบมองไปเห็นหญิงสาวผมสีทองดวงตาสีฟ้าหน้าตาสะสวยวิ่งตัดหน้าเขาไปพร้อมกับชายฉกรรจ์ชุดดำที่วิ่งตามหลังหญิงสาวคนนั้นมาติดๆ มันทำให้เขารู้สึกไม่ชอบมาพากลจึงวิ่งตามชายชุดดำพวกนั้นไปโดยทันที
 
" ช่วยฉันด้วย!! "
    "ฉันถูกทำร้ายย" 
   "ใครก็ได้ช่วยที!! "
เสียงที่ร้องที่ดังลั่นของหญิงสาวที่ด้านหลังมีชายชุดดำไล่ตามมาติดๆ ด้วยความกลัวเธอวิ่งโดยที่ไม่ได้ระวังทางมากนัก เธอสะดุดเข้ากับท่อนไม้ที่ขวางทางเดินอยู่อย่างกระทันหันมันทำให้เธอเสียหลักล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง ทำให้ชายฉกรรจ์เหล่านั้นวิ่งตามมาจนถึงตัวของเธอ
 
" จะไปไหนหรือ แค่นี้ยังน้อยไปนะ คุณหนู  มาให้พวกเราจับซะดีๆ "
5555555
ผู้ชายชุดดำ ก็ได้เดินเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวผมทอง เรื่อยๆ มันทำให้เธอคนนั้นหวาดกลัว เธอทำได้เพียงแต่ร้องไห้น้ำตาอาบสองแก้ม
 
" หยุดได้แล้วพวกแก !"
   "การที่ทำร้ายผู้หญิงแบบนี้มันไม่ดีหรอกนะ "
น้ำเสียงอันเย็นชาพร้อมสีหน้าที่นิ่งเฉยก็ได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับหมัดที่ลอยไปตรงหน้าของชายชุดดำร่างใหญ่เหล่านั้นที่ไล่ตามมา ชั่วพริบตาชาย 4 คนก็ได้สลบหมดสติไป ทีละคนๆ
 
" เป็นอะไรหรือเปล่า เธอ " 
สีหน้าที่นิ่งเฉยได้ยื่นมือเขาจับแขนของเธอเพื่อพยุงตัวขึ้นมา
 
" ฉะ ฉันไม่เป็นไร "
 " แต่ว่านะ"
"หนังของฉันมันพังไปหมดแล้ว นายเป็นใครถึงกล้ามาทำลายการแสดงหนังของฉันเสียหายขนาดนี้ รู้ไหมกว่าจะได้1เฟรมต้องเสียเงินเสียทองไปเท่าไหร่แถมยังมาทำนักแสดงของทางนี้สลบอีกแล้วแบบนี้จะแสดงต่อยังไง" "ห๊าๆๆๆๆๆ "
สีหน้าที่แดงเถือกพร้อมกับอารมย์ที่เดือดดาลของหญิงสาวที่กำลังต่อว่าเขาอยู่นั้น
 
" อะไรนะ นี่เธอกำลังแสดงละครอยู่อย่างนั้นหรอ " 
"แหม๋ "
"สมจริงซะคิดว่าเรื่องจริงเลยตายโหงละตู"
"ขอบคุณนะยะที่ชม"
โถทีชมสีหน้าระรื่นเชียวยัยนี่
 
" ว่าแต่ "
"แล้วเธอคิดว่าชั้นทำอะไรละ อิตาบ้านิ ทำหน้าตานิ่งเฉยแถมยังทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรกับเขาเลยทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นเลยนะ "
 
" แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับหน้าของฉันกันละ   ฉันก็แค่นึกว่าเธอโดนทำร้ายจริงๆนี่นา "
 
" ไม่รู้แหละ ยังไงก็ต้องชดใช้กับการแสดงครั้งนี้ แค่ของพวกนี้ก็หมดไปเป็นร้อยล้านแล้วนะ "
 
" อะไรกันของอะไรจะแพงขนาดนี้ มันดูไม่น่าเชื่อถือเลยนะ " 
 
" เเต่มันเป็นเรื่องจริงย่ะ !" 
"เธอต้องมาเป็นพ่อบ้านให้ฉันเดี่ยวนี้ เริ่มงานพรุ่งนี้ต้องมาชดใช้หนี้ที่เธอก่อมันขึ้นมาด้วยตัวเองไม่ฉะนั้น ทางเราจะฟ้องร้องเราจะใช้ทนายเรื่องมันไม่จบง่ายๆแน่ โอเคนะ คุณพ่อบ้านคนใหม่ "
 
" นั้นสิต้องชดใช้สินะ จะบ้าหรือยังไง   ดะเดี่ยวสิอย่าพึ่งไป มาคุยให้จบก่อน "
"เดี๋ยวเส้ๆๆๆๆๆๆ   นี่มัน นี่มันอะไรก๊านนนนนนนนนนนนนน"
 
      บริ้นๆ – เฟี้ยว ~ เฟี้ยว ~
 
" ไปซะแล้วสิเพราะแบบนั้นเราก็เลย   มาเป็นพ่อบ้าน....."
" หรอ "
"มันใช่เรื่องไหมเนี่ย เราไม่น่าเป็นคนดีเลยเฟ้ยยยยยยยย"
"ไม่พอใจเลยยัยกอลิล่าหน้าโหดเอ้ยยยย "
"มานม่ายจริงช่ายม้ายยยยยยยย"
 
เหตุนั้น ฮาจิบานะ ก็ได้กลายเป็นพ่อบ้านของคุณหนู ไอโกะ แห่งตระกูล ใหญ่ในญีปุ่น จนได้
 
" I love you . kiss me ฮาจิบานะ จะรู้ไหมนะ จะจำเราได้ไหมนะ ว่า เราเป็นใครกัน "