ボディガード บอดี้การ์ดสุดซ่ากับคุณหนูซึนเดเระ

          คู่หมั้นของรินงั้นเหรอ!? ไม่นะ...รินน่ะของฉันคนเดียวตะหาก หมอนั่นจะมาแย่งไปไม่ได้ เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว 

"ริน มานี่ด้วยกันหน่อย!" ผมเดินไปกระชากรินขณะที่รินกำลังคุยกับคู่หมั้นของเธอ

"ดะ เดี๋ยวสิ!" ผมลากเธอมาในห้องของผม

"เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ ริน" ผมเอ่ยขึ้น

"อะไรเล่า" รินพูดพลางหันหน้าหนีผม

"มีคู่หมั้นทำไมไม่บอกฉัน!"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายเล่า!" รินตะหวาดใส่ผม

"เกี่ยวสิ ก็ฉัน--" ผมหยุดชะงักเพราะเกือบเผลอพูดคำที่ไม่ควรพูดออกไป

"อะไรหล่ะ..." รินจ้องหน้าผมเขม็ง

"ช่างเถอะน่า!" ผมพูดกลบเกลื่อนก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

"ฉันจะไปล่ะ" รินพูดพลางโดดลงจากเตียงของผม

"ริน..." ผมโอบกอดเธอจากข้างหลังพลางกระซิบเบาๆข้างหูริน

"อ...อะไรหล่ะ.." รินหันมามองผมพลางหน้าแดงเล็กน้อย

"อย่าไปนะ..." ผมพูดด้วยนํ้าเสียงแผ่วเบา

"ไป?" รินหันมามองด้วยความสงสัย

"อย่าไป...จากฉันได้มั๊ย" ผมพูดพลางโอบกอดรินแน่นขึ้น

"หมายความว่าไงน่ะ..." รินหน้าแดงพลางหันหน้าหลบสายตาผม

"ก็หมายความว่า...อย่าแต่งงานกับหมอนั่นเลยได้มั๊ย.."

"หา? ทะ...ทำไมล่ะ" รินหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

"ก็เพราะฉันรู้สึกว่าหมอนั่นมีอะไรแปลกๆน่ะสิ" ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"- - เฮ้อ ฉันไปล่ะ" รินมองหน้าผมด้วยสีหน้าผิดหวัง

"อะไรอ่ะ.." ผมมองเธอที่เดินออกจากห้องไป

'สงสัยจะไม่ฟังเราสินะ...เราจะเปิดโปลงหมอนั่นให้ได้เลย'

          วันต่อมา...ผมกำลังแอบดูรินกับคู่หมั้นของเธอคุยกันในห้องนั่งเล่น 

"นี่ รินรู้มั๊ยผมชอบนะเวลาที่เธอยิ้มน่ะ" เจ้าคู่หมั้นยิ้มพลางดึงแก้มรินไปมา

"ค...ค่ะ" รินหน้าแดงเล็กน้อย

จุ๊บ... =[]= เจ้าหมอนั่นประทับริมฝีปากลงบนแก้มของริน

"ย...อย่าทำแบบนี้สิคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" รินหน้าแดงขึ้น

"ไม่เห็นเป็นไรเลย ในบ้านนี้ก็มีแค่พวกสาวใช้กับบอดี้การ์ดเท่านั้นไม่ใช่เหรอ" เจ้าหมอนั่นพูดพลางยิ้มมุมปาก

'ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไงฟระ มันต้องมีอะไรแน่ๆ' 

"ก็มัน...เอ๊ะ--" รินยังพูดไม่ทันจบหมอนั่นก็อุ้มรินขึ้น

"เราเข้าไปในห้องของเธอกันเถอะ" =[]= เข้าห้องเลยเหรอฟระ มันจะมากไปแล้วนะเฟ้ย

โป้ก! อะจะอะ! ผมเงยหน้าขึ้นมากระแทกกับเหล็กข้างบนหัวอย่างแรง จนทำให้ทั้งสองคนนั้นหันมามอง

"มาแอบฟังอย่างงั้นเหรอ เจ้าหมารับใช้" หน็อยเรียกใครว่าหมาฟระ

"ไม่ได้แอบนะ มันแค่ผ่านมาเห็นเฉยๆ" ผมพูดพลางกุมหัวตัวเองด้วยความเจ็บ

"ยูโตะ เป็นอะไรมั๊ย" รินเดินเข้ามาดูผมโดยไม่สนใจคู่หมั้นของเธอ

"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เดี๋ยวก็หายน่า!" ผมหงุดหงิดที่เห็นสองคนนั้นจู๋จี๋กันจึงรีบเดินหนีเข้าห้องตัวเองอย่างรวดเร็ว...