To aru majutsu no Twelve

 
    ศตวรรษที่30 เป็นยุคที่มนุษย์ค้นพบพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเอง ไม่ว่าจะ พลังเวทย์ พลังจิต
พลังเหนือธรรมชาติต่างๆ  เรียกได้ว่าเป็นยุคแห่งการปฏิวัตของมนุษย์เลยก็ว่าได้
 
"ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว..ถึงตัวจะเป็นเด็ก แต่สมองเป็นผู้ใหญ่ ชื่อของเขาคือโค..ปิ๊ป!"
"เอ๋!..พี่คะ ปิดทีวีหนูทำไมอะ-^-" น้องสาวผมที่กำลังดูทีวีอยู่โวยวายขึ้นหลังจากที่ผมปิดทีวี
"...?>///<" แต่หลังจากที่น้องสาวผมโวยวาย ผมบรรจงปิดปากของน้องสาวด้วยริมฝีปากของผม
"..>^<.." ผมที่ยืนหลังโซฟาโดนน้องสาวที่นั่งบนโซฟาตีต่อเนื่อง เหมือนจะบอกว่าให้พอได้แล้ว
"อะ..ขอโทษ^^" ผมผลิตัวออกมา
"พี่ทเวลว์ ชอบแกล้งเค้าอะ-^-"
น้องสาวของผมที่กำลังทำแก้มมุ๊ยอยู่ตอนนี้ทำให้ผมอยากจูบอีกครั้ง
"แม่ค่ะดูพี่ทเวลว์เค้าสิ><"
"ทเวลว์ อย่าแกล้งน้องสิลูก" หญิงสาวในชุดผ้ากันเปื้อนที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวตอบกลับ แต่นั่น
เป็นเพียงภาพโฮโลแกรมที่หุ่นกระป๋องรูปร่างวงกลมแทบจะติดพื้นสร้างขึ้นมา แต่ด้วยการสร้างทาง
เทคโนโลยีโครงสร้างทางกายภาพจึงเหมือนมนุษย์ที่สุด
"คร๊าพ-^-แม่" แม่ของผมเสียไปได้5ปีแล้ว ภาพโฮโลแกรมที่เจ้าหุ่นกระป๋องสร้างขึ้นนั้น
สร้างจากความทรงจำของผม
"ฟ้า พี่จะออกไปข้างนอกฝากเฝ้าบ้านด้วยละ"
"บูวๆ~ฟ้าไม่ใช่สุนัขซักหน่อย-^-" น้องสาวที่กำลังทำหน้าเหมือนกำลังท้าอำนาจของผม
ทำให้ผมจ้องเขม็งไปที่เธอ
"Box on" สิ้นสุดเสียงของผมโดยรอบกลายเป็นห้องสี่เหลี่ยมที่ว่างเปล่าแต่สว่างจ้า
มีเพียงผมและน้องสาวเท่านั้น
"จะเอาใช่ใหม๊ค่ะ>^<" น้องสาวที่นั่งบนโซฟาจางๆลุกขึ้นพูดจากนั่นโซฟาก็หายไป
"ยิ้ม"
"ในนามของชั้น..ผู้ทำสัญญากับภูติทั้งแปด..ขออัญเชิญ..ภูติแห่งน้ำและภูติแห่งหิมะ"
สิ้นสุดเสียงอัญเชิญของน้องสาวปรากฏสองร่าง ภูติวารีทั่วทั้งร่างเป็นน้ำรวมเป็นรูปหญิงสาวและภูติ
หิมะทั่วทั้งร่างเป็นน้ำแข็ง
"ช่วยสั่งสอนอิตาพี่บ้านั่นด้วยค่ะ-^-"
"รับทราบ" เสียงเข้มสูงแต่เรียบง่ายของภูติทั้งสอง
สกิลผสานของภูติทั้งสองสาดลงใส่ผมอย่างต่อเนือง
"อ่อนหัดๆ~อ่อนหัด^^" แต่สกิลของภูติทั้งสองทำอะไรผมไม่ได้เลย
"ภูติวารีขอชั้นยืมพลังเธอหน่อย.." น้องสาวผมเริ่มออกวิ่งมาทางผม
"รับทราบ" เสียงตอบกลับของภูติวารีก่อนจะหายเข้าไปในร่างของน้องสาวผม
"ภูติหิมะฝากสนับสนุนที.." เสียงของน้องสาวที่ทั่วทั้งร่างตอนนี้เป็นสีฟ้าหมดวิ่งตรงทางผม
"ยิ้ม~" ผมมองน้องสาวแล้วยิ้ม
"ยิ้มของพี่~หนูไม่สบอารมณ์เลยค่ะ- -" คำพูดที่มาพร้อมกับการสร้างหอกจากน้ำที่มือและการ
สนับสนุนของภูติหิมะทำให้หอกนั้นแข็งตัว
"พี่ที่ชอบขโมยจูบหนูทุกวัน~แบบนี้~ไม่สบอารมณ์เลยค่ะ" คำพูดมาพร้อมการลงหอกที่หนักแน่น
และรวดเร็ว กับการสนับสนุนของภูติหิมะที่ลดระยะการหลบหนีของผมทำให้เกิดรอยขีดข่วนมากมาย
จนในที่สุดก็ถึงจุดสิ้นสุดของห้องสี่เหลี่ยมกับกำแพงน้ำแข็งที่กั้นทางหนี มีเพียงทางข้างหน้าเท่านั่น
แต่ว่านั่นมีน้องสาวที่กำลังพุ่งเข้ามา
"ช่วยตายทีเถอะค่ะ- -" สิ้นสุดเสียงของน้องสาวหอกแหลมคมอันเหยือกเย็นปักเข้ากลางหน้าอก
ของผมทะลุเข้าไปปักผนังข้างหลังอีกทีทำให้กำแพงนั่นเกิดร้าวขึ้นมา
"อั๊ค~" ผมกระอักน้ำสีแดงๆออกมามากมาย ทั่วทั้งห้องตอนนี้เริ่มแตกร้าวเสียงราวกับกระจกกำลังลั่น
   ไม่นานนักห้องสี่เหลี่ยมแตกสลายกลับกลายเป็นห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม
แต่ผมตอนนี้ยังถูกหอกแทงจนตัวลอยอยู่ เพราะเรี่ยวแรงของน้องสาวที่รวมกับภูติวารี
ทันทีที่เสียงหัวใจของผมหยุดเต้น น้องสาวได้ดึงหอกออกทำให้ร่างกายของผมหล่นลงพื้น
ร่างกายภูติน้องสาวหายไปพร้อมกับภูติทั้งสอง
"ซิ~อิตาพี่บ้า~แบร่ นอนตายอยู่ตรงนั่นไปเหอะ>^<" ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าสีหน้าของน้องสาวเวลาที่พูดประโยคนี้เป็นยังไง
......See you next time!....
-----เจอปืน-----