คู่รักคู่ฟิน ยิ่งดิ้นยิ่งรัก (Yaoi)
เขียนโดย 
มิกุ
วันที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 21.18 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มีนาคม พ.ศ. 2558 09.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
29) บิ้น โกธร บอม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความระหว่างที่พวกผมกำลังเดินไปนั้น เครื่องบินที่บัทขึ้นก็ได้เริ่มบินออกไปแล้ว 'โชคดีนะ' ผมหวังว่าจะได้เจอบัทอีก ต้องได้เจอสิ เพราะเรา สัญญากันไว้แล้ว
ด้าน บัท
"บัท..ในที่สุดก็มีเพื่อนกับเขาสักทีนะ" คุณพ่อพูดพร้อมตบบ่าผม
"คุณพ่อเห็นหรอคับ...คับผมมีเพื่อนแล้ว"
"โทษทีนะ..พอดีว่าพ่อมาเพื่อนลูกก็เดินกลับกันแล้วพ่อไม่อยากเรียกไว้กลัวจะตกเครื่องก็เลยเดินมารอข้างหน้านะ"
"คับ"
"อยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้างดีไหม" คุณพ่อถามผมทั้งๆที่ยังมองตัวหนังสืออยู่
"ดีมากเลยละคับ...ที่นี่ผมมีเพื่อนเยอะมากเลย..ทุกคนดีกับผมมาก..ผมชอบคับ"
"อย่างนั่นหรอ...ไว้เดือนหน้าลูกก็กลับมาหาพวกเขาอีกสิ"
"คับ..เพราะคุณพ่อจะมาที่เมืองไทยอีกใช่ไหมละคับ" ผมรู้ทันเนื่องจาก ไปแอบดูในข้อความที่พ่อคุยกับแม่
"รู้ได้ไง...พ่อุส่าจะเซอร์ไพรส์สักหน่อย"
"ฮ่าๆ..ผมเทพคับ" ผมพูดพร้อมยิ้มให้คุณพ่อ
ด้าน บอม
ดูเหมือนว่า ทุกอย่างจะลงตัวหมดแล้วนะ(มั้ง)
"เฮ้อ" ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เหมือนแสดงถึงความโล่งอกโล่งใจ(ละมั้ง)
"ที่รัก..เป็นอะไร" อิบิ้นหันมาถามผม
"ป่าวหรอก" ผมตอบไปแบบเรียบๆ
"ยอมให้เรียกที่รักได้แล้วหรอ"
"ใครจะไปยอม..แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าที่รักได้สักที" ผมพูดพร้อมผลักอิบิ้นก่อนที่จะรีบซาวเท้าเดินไปหาอิม่อน
"เฮ้อ..พี่บัทไปแล้ว..ฉันคงคิดถึงพี่บัทใจแถบขาดแน่เลย" พึ่งหนีอิบิ้มมา มาเจอคน ซึมเศร้าอีก =0=
"น่า!..เดี๋ยวบัทก็กลับมา..เขาก็บอกจะคิดถึงนายไม่ใช่หรอ"
"มันก็ใช่แต่ฉัน...บอกไม่ถูก" อิม่อนหยิกแขนตัวเอง(เพื่อ)
"เอานี่ไป!" ผมพูดพร้อมส่งข้อความทางไลน์ไปหาอิม่อน
'Butterxxx' แล้วอย่ามาบ่น คิดถึง ให้ฉันได้ยินอีกละ
อิม่อนหันมายิ้มให้ผมก่อนที่จะกระโดดกอดผม ทำให้อิบิ้นรีบเข้ามาแยกพวกเราออกจากกัน
"อิม่อน..ห้ามเเตะที่รักฉัน" อิบิ้นพูดพร้อมปล่อยพลังพิคาจทางสายตาใส่
"น่า!...ก็คนมันดีใจนี่น่า"
"ดีใจอะไร?...ถึงดีใจก็เหอะแต่นายก็ไม่ควรเข้ามากอดที่รักฉันแบบนี้"
"นี่ๆ!..ใครที่รักนายมิทราบ" -.- ตอนนี้หน้าอิบิ้นเป็นแบบนี้
"บอม..ขอบคุณนะ" ว่าแล้วอิม่อนก็เดินไป ตอนนี้เหลือผมกับอิบิ้นสองต่อสอง
"ที่รัก''
"บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกที่รัก" ผมพูดพร้อมกอดอก
"พรุ่งนี้ไอเดทกับเค๊าหน่อยดิ"
''ไม่มีทาง!" ว่าแล้วผมก็เดินหนีมันเลยคับ อิบิ้นรีบคว้ามือผมไว้
"น๊าา..ขอวันนึ่ง"
"วันนึ่งบ้าอะไรเล่า..นี่ก็ขาดเรียนรอบที่สองแล้วนะเว้ย..ไม่เอาด้วยหรอกขาดอีกเดี๋ยวเรียนไม่ทัน"
"งั้นก็ตามใจ" อิบิ้นเดินหนีผมไปแล้ว โกธรหราา ช่างเถาะเราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ (รึป่าว)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
