มาเป็นของ(พวก)พี่เถอะครับ! 3p
9.5
เขียนโดย 
วายะคุง
วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.21 น.
53 ตอน
34 วิจารณ์
189.54K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 มกราคม พ.ศ. 2559 12.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
11) กวีxจี อกหัก....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[กวี]
>< สวัสดีคร้าฟฟฟ ผมไอ้ กวี สุดหล่อครัช เพื่อนเชี่ยตุ๋นครัชช ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอแฟนสุดที่รักที่คบกันมาได้ 1 ปีแล้วครับ ^__^
"เชี่ยวีรอไรวะ"ผมหันไปมองไอ้จีที่เดินเข้ามาทักครับ
"รอเอินอ่ะ"ผมบอกไอ้จีพยักหน้า
"ให้กูอยู่เป็นเพื่อนม้ะ"
"แล้วแต่"
"งั้นกูอยู่"แล้วไอ้จีก็นั่งลงข้างๆผมแล้วกดโทรสับเล่นครับ
"วี.."เอินเดินมาหาผมครับ
"ครับ ^^"ผมยิ้มให้
"เราเลิกกันเถอะ"...เหมือนหัวใจมันหยุดเต้นไปชั่วขณะเมื่อได้ยินคำที่เอินพูดออกมา เอินไม่รอให้ผมตอบอะไรเธอหันหลังและก้าวเดินออกไปเรื่อยๆ..ไปไกลขึ้นเรื่อยๆ..จนลับสายตาผม...หัวใจของผมเหมือนโดนขยี้จนแหลก..เจ็บ...เจ็บมากครับ...1ปี...ไม่มีความหมาย..มันจบลงแล้ว...ความรัก
"เชี่ยวี.."ไอ้จีเรียกผม..อยากตอบมันครับแต่กลัวถ้าเปล่งเสียงแล้วน้ำตามันจะไหลออกมา...ผมหันไปมองไอ้จีครับ..ก่อนจะกอดมันไว้
"เชี่ยไรเนี่ยสัส ปล่อยดิวะ..."ไอ้จีโวยวายก่อนจะชะงักคงเพราะรู้สึกว่าเสื้อเปียกมั้งครับ..ใช่ผมร้องไห้..ร้องไห้ให้กับผู้หญิงที่ผมรักมาก .....มากๆ
"สัสเอ๋ย...เพราะคนคนเดียวทำคนอย่างมึงร้องไห้ได้เลยเหรอวะเนี่ย"มันพูดก่อนกอดผมตอบ...รู้สึกอุ่นมากๆเลยล่ะครับ ผมปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา...ส่วนไอ้จีก็ไม่พูดอะไรแต่มันก็ยังนั่งให้ผมกอด...ผมเป็นเพื่อนมันผมรู้ดีว่ามันอ่ะปลอบคนไม่เป็น.. แต่อย่างน้อยมันก็ยังอยู่ข้างๆผม
"จี..กูเจ็บ..เจ็บเหี้ยๆเลย...ฮึก...กูควรทำไงวะ"ผมถามไอ้จี ส่วนมันขมวดคิ้วนิดๆก่อนจะตอบผมว่า..
"กูไม่รู้ว่ะ มึงเจ็บมากช้ะ..ไปตายไป '^' "เป็นเพื่อนที่ดีมากครับ
"สัส"ผมด่ามันและยิ้มครับ
"นั่นไง มึงยิ้มแล้ว"ผมยิ่งฉีกยิ้มกว้างเลยครับ เมื่อไอ้จีเอานิ้วมาจิ้มๆแก้มผม
"มึงกูขอไรอย่างได้ป้ะวะ"
"ไรวะ"
"กูขอไปนอนบ้านมึงได้ป้ะ กูไม่อยากอยู่คนเดียวอ่ะ"ผมถามไอ้จีทำหน้าคิดนิดๆ และ..
"อือได้...แต่..."
"แต่ไรวะ"
"พากูไปกินสเว่นเซ่นก่อน"โครตเห็นแก่กิน
"เออๆ มาๆ เดี๊ยวกูพาไป"ผมลุกขึ้นจับมือลากไอ้จีไปที่บิ๊กไบท์ของผมและพามันแว๊น(?)ไปกินสเวนเซ่นครับ
-สเวนเซ่น-
"มึงไม่แดก?"ไอ้จีถามผมครับ
"ไม่อ่ะ ไม่มีอารมณ์จะแดก..."ผมตอบก่อนที่สายตาจะไปสะดุดที่ผู้หญิงร่างเล็กที่ผมคุ้นเคย..เอิน มากับผู้ชายอีกคนเดินโอบเอวกันมา..
"ค่ะ..เอินรักคุณมากๆเลยค่ะ"...รัก?
"ครับผม ผมก็รักคุณมากๆเลยครับ"...เหมือนน้ำตามันคลอเบ้าอีกแล้วล่ะครับ
"สัสเหี้ยแม่งเอ๊ย"ไอ้จีวางช้อนจ่ายตังและลากผมออกไปจากตรงนั้น
"อย่าร้องนะมึง ไป..พากูกลับบ้านเลย"ผมไม่ตอบแต่ก็พาไอ้จีกลับมาบ้านมันจนได้
"ม๊าครับหวัดดีครับ"ไอ้จียกมือไหว้แม่มันครับ ผมยกมือไหว้ตาม แม่ไอ้จีรับไหว้แล้วยิ้มให้ผม
"เพื่อนมานอนค้างด้วยเหรอ"แม่ไอ้จีถาม
"ครับ"ไอ้จีพยักหน้าแล้วลากผมขึ้นห้องมันครับ
"จี...อือ"พอปิดห้องไอ้จีก็ประกบปากผมทันที..ตอนแรกผมก็นิ่งแต่ตอนนี้ผมกับไอ้จีแลกลิ้นกันแล้วล่ะครับ ผมกอดเอวบางของไอ้จีไว้แน่น และไอ้จีมันก็ผงะออก มองหน้าผมนิ่งๆ
"ไม่ต้องพูดแล้วลืมเรื่องนั้นซะ! กูสั่ง!"เด็ดขาดชิบหาย นี่พ่อหรือเพื่อน? (หายเศร้าแล้วเหรอค้ะพ่อคุณ)
----------------------------------------------------------------------------
ไรท์พยายามตรวจคำผิดแล้วน้าา พิมพ์ผิดตรงไหนเตือนกันได้นะคะ ><
>< สวัสดีคร้าฟฟฟ ผมไอ้ กวี สุดหล่อครัช เพื่อนเชี่ยตุ๋นครัชช ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอแฟนสุดที่รักที่คบกันมาได้ 1 ปีแล้วครับ ^__^
"เชี่ยวีรอไรวะ"ผมหันไปมองไอ้จีที่เดินเข้ามาทักครับ
"รอเอินอ่ะ"ผมบอกไอ้จีพยักหน้า
"ให้กูอยู่เป็นเพื่อนม้ะ"
"แล้วแต่"
"งั้นกูอยู่"แล้วไอ้จีก็นั่งลงข้างๆผมแล้วกดโทรสับเล่นครับ
"วี.."เอินเดินมาหาผมครับ
"ครับ ^^"ผมยิ้มให้
"เราเลิกกันเถอะ"...เหมือนหัวใจมันหยุดเต้นไปชั่วขณะเมื่อได้ยินคำที่เอินพูดออกมา เอินไม่รอให้ผมตอบอะไรเธอหันหลังและก้าวเดินออกไปเรื่อยๆ..ไปไกลขึ้นเรื่อยๆ..จนลับสายตาผม...หัวใจของผมเหมือนโดนขยี้จนแหลก..เจ็บ...เจ็บมากครับ...1ปี...ไม่มีความหมาย..มันจบลงแล้ว...ความรัก
"เชี่ยวี.."ไอ้จีเรียกผม..อยากตอบมันครับแต่กลัวถ้าเปล่งเสียงแล้วน้ำตามันจะไหลออกมา...ผมหันไปมองไอ้จีครับ..ก่อนจะกอดมันไว้
"เชี่ยไรเนี่ยสัส ปล่อยดิวะ..."ไอ้จีโวยวายก่อนจะชะงักคงเพราะรู้สึกว่าเสื้อเปียกมั้งครับ..ใช่ผมร้องไห้..ร้องไห้ให้กับผู้หญิงที่ผมรักมาก .....มากๆ
"สัสเอ๋ย...เพราะคนคนเดียวทำคนอย่างมึงร้องไห้ได้เลยเหรอวะเนี่ย"มันพูดก่อนกอดผมตอบ...รู้สึกอุ่นมากๆเลยล่ะครับ ผมปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา...ส่วนไอ้จีก็ไม่พูดอะไรแต่มันก็ยังนั่งให้ผมกอด...ผมเป็นเพื่อนมันผมรู้ดีว่ามันอ่ะปลอบคนไม่เป็น.. แต่อย่างน้อยมันก็ยังอยู่ข้างๆผม
"จี..กูเจ็บ..เจ็บเหี้ยๆเลย...ฮึก...กูควรทำไงวะ"ผมถามไอ้จี ส่วนมันขมวดคิ้วนิดๆก่อนจะตอบผมว่า..
"กูไม่รู้ว่ะ มึงเจ็บมากช้ะ..ไปตายไป '^' "เป็นเพื่อนที่ดีมากครับ
"สัส"ผมด่ามันและยิ้มครับ
"นั่นไง มึงยิ้มแล้ว"ผมยิ่งฉีกยิ้มกว้างเลยครับ เมื่อไอ้จีเอานิ้วมาจิ้มๆแก้มผม
"มึงกูขอไรอย่างได้ป้ะวะ"
"ไรวะ"
"กูขอไปนอนบ้านมึงได้ป้ะ กูไม่อยากอยู่คนเดียวอ่ะ"ผมถามไอ้จีทำหน้าคิดนิดๆ และ..
"อือได้...แต่..."
"แต่ไรวะ"
"พากูไปกินสเว่นเซ่นก่อน"โครตเห็นแก่กิน
"เออๆ มาๆ เดี๊ยวกูพาไป"ผมลุกขึ้นจับมือลากไอ้จีไปที่บิ๊กไบท์ของผมและพามันแว๊น(?)ไปกินสเวนเซ่นครับ
-สเวนเซ่น-
"มึงไม่แดก?"ไอ้จีถามผมครับ
"ไม่อ่ะ ไม่มีอารมณ์จะแดก..."ผมตอบก่อนที่สายตาจะไปสะดุดที่ผู้หญิงร่างเล็กที่ผมคุ้นเคย..เอิน มากับผู้ชายอีกคนเดินโอบเอวกันมา..
"ค่ะ..เอินรักคุณมากๆเลยค่ะ"...รัก?
"ครับผม ผมก็รักคุณมากๆเลยครับ"...เหมือนน้ำตามันคลอเบ้าอีกแล้วล่ะครับ
"สัสเหี้ยแม่งเอ๊ย"ไอ้จีวางช้อนจ่ายตังและลากผมออกไปจากตรงนั้น
"อย่าร้องนะมึง ไป..พากูกลับบ้านเลย"ผมไม่ตอบแต่ก็พาไอ้จีกลับมาบ้านมันจนได้
"ม๊าครับหวัดดีครับ"ไอ้จียกมือไหว้แม่มันครับ ผมยกมือไหว้ตาม แม่ไอ้จีรับไหว้แล้วยิ้มให้ผม
"เพื่อนมานอนค้างด้วยเหรอ"แม่ไอ้จีถาม
"ครับ"ไอ้จีพยักหน้าแล้วลากผมขึ้นห้องมันครับ
"จี...อือ"พอปิดห้องไอ้จีก็ประกบปากผมทันที..ตอนแรกผมก็นิ่งแต่ตอนนี้ผมกับไอ้จีแลกลิ้นกันแล้วล่ะครับ ผมกอดเอวบางของไอ้จีไว้แน่น และไอ้จีมันก็ผงะออก มองหน้าผมนิ่งๆ
"ไม่ต้องพูดแล้วลืมเรื่องนั้นซะ! กูสั่ง!"เด็ดขาดชิบหาย นี่พ่อหรือเพื่อน? (หายเศร้าแล้วเหรอค้ะพ่อคุณ)
----------------------------------------------------------------------------
ไรท์พยายามตรวจคำผิดแล้วน้าา พิมพ์ผิดตรงไหนเตือนกันได้นะคะ ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
