เพื่อนนะ

          " อัมพรุ่งนี้วันเสาร์นายอยากไปเที่ยวบ้านฉันมั้ยพ่อแม่ชวนน่ะ "     ไคเปิดบทสนทนาเมื่อพวกเขากินข้าน(ในห้องซึ่งเป็นข้าวที่ห่อมา)เสร็จ
          " วันเสาร์กับอาทิตย์ก็ต้องทำงานช่วงเที่ยงถึงเย็นน่ะ "
          " อ๋อ... "
          " ไคทำไมนายไม่เห็นชวนฉันมั่งล่ะ "     เรียวพูดขึ้น
          " ก็นายน่ะถึงชวนก็เสนอหน้ามาอยู่แล้วนิ "
          " ใจร้ายอ่ะ ตั้งแต่ย้ายบ้านไม่ค่อยได้ไปบ้านนายเลยอ่ะ "
          " ย้ายบ้าน? "    อามะตะโพล่งขึ้น
          " เมื่อตอนฉันอยู่ม.ต้นเคยอยู่บ้านใกล้ๆกับไคน่ะ แต่ต้องย้ายเพราะสร้างบ้านใหม่หลังใหญ่ไว้อีกที่ "
          " ออ "
          " ตกลงนายไปไม่ได้ใช่มั้ย "     ไคถามอามะตะอีกครั้ง
          " อืม... "     เรียวหันไปสนใจขนมของเขา
          " หรอ... "
          " เอ่อ...แปปนะไคคุง คุณชุนโทรมา "  อามะตะลุกไปคุยอีกที่
          " เรียววันเสาร์นายว่างมั้ย "
          " เอ่อ อืออ้า "
          " เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูด "    เรียวเคี้ยวขนมอย่างรวดเร็ว รู้สึกจะติดคอด้วย
          " เอ่อ คือว่าเสาร์อาทิตย์นี้ตากับยายแกมาเที่ยวบ้าน
น่ะไม่ว่างหรอก " 
          " ออ... "    ไคไม่มีเพื่อนคบ(โดนไคสกายคิก)แล้วอามะตะก็คุยธุระเ(?)สร็จพอดี
          " ว่าไงบ้าง... "    ไคถาม เรื่องส่วนตัวเค้า...เสียมารยาท(โดนไคสกายคิกรอบสอง)
          " คนชุนบอกว่าเสาร์อาทิตย์ไม่ต้องไปทำงานเพราะ
คุณชุนไปต่างจังหวัดน่ะ "
          " งั้นอัมจังก็ว่างน่ะสิ "
          " คงจะอย่างนั้น "
          " งั้นมาเที่ยวบ้านฉันสิ "    เรียวหลุดออกจากวงสนทนาๆปกินขนมต่อ
          " ไม่รู้จักทางไปบ้านไคคุง "
          " เดี๋ยวฉันไปรับ ตอนสายๆหน่อย "
          " อืม "   
          [ ไค ] เนื่องจากเจ้าของร้านร้านกาแฟที่อัมทำงานอยู่ต้องเตรียมตัวไปต่างจังหวัด วันนี้อัมเลยไม่ต้องรีบไปทำงานพิเศษ ผมเลยขับรถช้าๆเป็นการกินลมชมวิว  
วันนี้พ่อเลิกงานเร็ว ข้าวเย็นวันนี้เลยพร้อมตา
          " พ่อครับ แม่ครับพรุ่งนี้ผมจะพาเพื่อนใหม่มาเที่ยวที่บ้าน "
          " อุ้ย ดีเลยแม่จะได้ทำอาหารอร่อยๆไว้เยอะๆ " 
          " เสียดายจัง พรุ่งนี้พ่อมีประชุม "
          " ครับ เสียใจด้วยครับพ่อ "
          " เจ้าไค หัดพูดกวนๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อๆหร่ "
          " ผมก็ปกติดีครับพ่อ "     [ ไค ]