ร้ายนัก รักซะ!

เช้า

เมื่อคืนผมได้รู้ว่า พลอย ถึงเธอจะมีนิสัยที่ค่อนข้างจะ(ดุร้าย)แต่เธอก็มีมุมที่อ่อนแอเหมือนกันนะเนี่ย..เมื่อคืนเธอร้องไห้จนหลับไปเลยละ(หลับในอ้อมกอดผมด้วย)

ครืน!

เมื่อเปิดประตูออกก็พบว่าเพื่อนๆในห้องคุย(เม้าท์)กันแน่ๆ ขอเดานะเรื่องเมื่อคืน..แต่พอมาคิดๆดูแค่เราจะเอาคืนพลอยคนเดียว..แต่เรากลับลากเพื่อนในห้องเข้ามาเกี่ยวด้วย..เฮ้อ..รู้สึกผิดเต็มๆเลยแหะ

"น่ากลัวมากเลยล่ะแก..มันจะเอาฉันไปอยู่ด้วยอะแก..ฮือ"

"อ๊าย!..เราใจเย็นๆกันก่อนนะ"

ผมเดินผ่านพวกผู้หญิงที่นั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่ในห้อง มายังโต๊ะที่ผมนั่งตรงนั้นก็มีไอ้พรีมนั่งอยู่ข้างๆ...ดูเหมือนว่าไอ้พรีมจะมาโรงเรียนก่อนผมนะเนี่ย(คงเป็นครั้งแรกของมัน)

"ไง!..เมื่อคืนหลับฝันดีไหม"

"อืม..แล้วแกละ?"

"ดีมากเลยละ..ฉันได้กอดพลอยจังด้วยนะเว้ย" -0- ทำอวด เราก็ได้กอด พลอย เหมือนกันไม่เห็นจะพูดอวดเลยสักคำ ชิ!

"เออ!..เรื่องของแกเถอะ" ผมกวาดสายตาไปรอบห้องจนมาหยุดตรงหน้าประตู พลอยและพลอยจังกำลังเดินมาทางนี้ผมรู้สึกใจเต้นขึ้นมา นี่มันอะไรกัน?

"นี่!..อะ..โอ๊ต..ขอบคุณ"

"ห๊ะ?...อะไรนะไม่ได้ยินเลย"

"ขะ..ขอบคุณนะ"

"ห๊า!..ไม่ได้ยินเลย" (แกล้ง)

"ฉันบอกว่า..ขอบคุณณณณ!!!!!" 0.0 สายตาของทุกคนในห้อง ผมเองก็ด้วยไม่คิดว่าพลอยจะตะโกนนี่ -.-

"อะ..อื้ม..ไม่เป็นไร" พลอยเดินไปนิดนึงก่อนที่จะนั่งลงเหลือแต่พลอยจังกับไอ้พรีมที่ยังจ้องจากันอยู่

"พรีม..เมื่อคืนขอบคุณนายมากๆเลยนะ"

"ไม่เป็นไรหรอก..เรื่องแค่นี้เอง" ทั้งสองต่างยิ้มให้กันก่อนที่จะพากันนั่งเพระาอาตารย์มูมู่มา -0-