หนุ่มจอมมารกับสาวผู้กล้า

     เมื่อเวลาผ่านไปได้ 2 สัปดาห์ ทั้งคู่ได้เรียนรู้การดำเนินชีวิตของมนุษย์มากขึ้นและแน่นอนว่าพวกเขาก็มีชื่อในการอยู่บนโลกมนุษย์เรียบร้อย นั่นคือชิเคนชิน โฮโระและฮิโตะ เคนจิซึ่งอาศัยในห้องเช่าแคบๆ
          "ไปทำงานก่อนนะฮิโตะ"
          "ไปดีมาดีนะครับ ท่านจอมมาร"
          "ก็บอกให้เรียกโฮโระไง"
     โฮโระเดินออกจากห้องเช่าตัวเองไปยังจักรยานตัวเองที่จอดไว้ข้างตึกที่พักแล้วปั่นออกไปยังทาง4แยกที่อยู่ไม่ไกลมากนัก ในขณะที่กำลังไปที่ทำงานตัวเองก็ผ่านไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนรอไฟสัญญาณจราจรอยู่ โฮโระจอดจักรยานรอสัญญาณแต่จู่ๆก็ฝนตกลงมาโฮโระเอาร่มจากตะกร้าจักรยานมากางกันฝน โฮโระหันไปมองผู้หญิงคนนั้น
          "อ่ะ"
     โฮโระยื่นร่มที่ตัวเองถือให้ผู้หญิงที่ยืนข้างเขา จากนั้นไฟจราจรก็เปลี่ยนสีรถทุกคันจอดโฮโระจึงปั้นจักรยานข้ามถนนไปโดยไม่เอาร่มคืนจากผู้หญิงคนนั้น
          "ใช้เสร็จแล้วจะทิ้งก็ได้น่ะครับ"
     เมื่อโฮโระไปจนถึงร้านKSS ซึ่งเป็นร้านที่โฮโระทำงานอยู่ พอเดินเข้าก็พนักงานผู้หญิงซึ่งเธอทำงานอยู่ที่นี้ด้วยโฮโระเดินไปยังล็อกเกอร์ตัวเองที่อยู่ในสุดของห้องพักพนักงาน
          "สวัสดีจ๊ะ โฮคุง"
          "อ่ะ หวัดดีเนโกะจัง"
          "ทำไหมวันนี้มาช้าจังล่ะค่ะ"
          "โทษที...คือฉันตื่นสายน่ะ"
          "จริงเหรอค่ะ? นึกว่าเมื่อดูหนังจนดึก"
     นี้คือพนักงานรุ่นน้องชชื่อมิมินะ เนโกะเป็นพนักงานที่ค่อยให้โฮโระช่วยเสมอ แต่ถึงอย่างนั้นเธอเป็นคนนิสัยที่ดีมากเช้ากับคนอื่นได้ง่ายเหมือนมีเวทมนต์ในการเข้าสังคมแบบสุดๆ
          "พวกเธอไปทำงานได้แล้วน่ะ"
          "ได้เลยครับผู้จัดการ"
          "ก็บอกให้เรียกชื่อไง"
          "ไงผมไปทำงานก่อนน่ะครับ"
     โฮโระเดินออกจากห้องไปโดยผ่านผู้จัดการพร้อมเนโกะ ซึ่งขณะนั้นก็มีลูกค้ามากกว่าเมื่อยืนต่อแถวกันเพื่อซื้ออาหารฟาสต์ฟู้ดตรงบริเวณเคาน์เตอร์ จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง โฮโระกับเนโกะเดินเข้าห้องพักพนักงานแล้วนั่งลงบนเก้าอี้เหล็กตรงกลางห้องแล้วผู้จัดการก็เดินเช้ามาในห้องด้วย
          "ก็ดีมากๆเลยครับ"
          "งั้นเหรอ วันนี้พวกเธอทำได้ดีมากกลับบ้านได้แล้วล่ะน่ะ"
          "ครับ/ค่ะ"
     ผู้จัดการเดินออกไปแต่โฮโระก็ยังนั่งพักในห้องอยู่จนหายเหนื่อยจนเดินไปยังล็อกเกอร์เสื้อผ้าตัวเอง
          "วันนี้เหนื่อยหน่อยน่ะค่ะ"
          "นั้นสิน่ะ เธอกับฉันก็ทำงานด้วยความสามารถของตัวเองก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดาสินะ"
          "นั้นสิค่ะ"
          "ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ก็ต้องพยายามมากขึ้นไปอีกใช่ไหม"
          "ใช่เลยค่ะ"
     แล้วโฮโระก็เดินออกมาจากร้านพร้อมกับเนโกะและแยกทางกันไป โฮโระปั่นจักรยานตัวเองกลับด้วยความร่าเริง เมื่อถึงทางแยกโฮโระก็เจอกับผู้หญิงคนเดิมที่เจอระหว่างไปทำงาน โฮโะจอดจักรยานอย่างช้าๆ
          "ฉันว่าแล้ว"
          "ว่าอะไรเหรอ?"
          "แกเองสิน่ะ ฮอลโลว์จากดินแดนปิศาจ"
          "หรือว่าเธอคือ...ผู้กล้ายูมิทาเทีย"
 
...จบตอน...