ป่วนรักอลวน

10.0

เขียนโดย ใจจ้าว

วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 00.41 น.

  35 ตอน
  20 วิจารณ์
  42.91K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2558 22.15 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

23) อุ๊บ เสื้อหลุด ! ( ? )

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

     

   " แบมแบม " เสียงอะไรดังข้างหูฟะ คนจะหลับจะนอน ผมค่อยๆเปิดตาทีละหน่อยสู้แสงสว่างจ้า แจ็คสันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะถอนหายใจยาวเมื่อผมลืมตาขึ้นและมองเขาอย่างงงๆ 

 

       " เฮ้อ นึกว่าจะเป็นอะไรไปแล้วซะอีก "

 

       " ฮะ? " ผมขมวดคิ้วสูงพลางกวาดสายตาบริเวณรอบๆ ที่นี่ไม่ใช่ผับ CoCoom นี่! แต่เป็นห้องนอน! ผมสะดุ้งโหยง ลุกพรวดเลยคับ นะจุด จุดนี้ พร้อมกับสำรวจเสื้อผ้าบนตัวว่าไม่ได้หายไปเพราะถูกทำอะไรขณะที่ยังไม่มีสติ!  ให้ตายสิ ช่วงนี้ระแวงหนักจริงๆนะ

 

       ถ้าจำไม่ผิด ดูเหมือนผมจะโดนลูกหลงกำปั้นใครสักคนต่อยเข้าเต็มหน้าจนสลบ....เวร พอพูดแล้วเจ็บสุดๆนี่กะเอากันให้ตายเลยหรือไงฟะ!

 

        " เราทายาให้แล้ว แบมแบมอายังเจ็บอยู่รึเปล่า? " แจ็คสันทำตาปริบๆ แล้วมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง โอเค ไอ้เจ็บมันก็เจ็บอยู่หรอก แต่ใบหน้าอันบ้องแบ๊วของผมคงไม่เสียโฉมหรอกใช่มั้ย -_-^

 

        "นิดหน่อย" ผมกุมหัวป้อยๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องนี้กว้างพอตัว เอคโค่!!!! ผนังถูกทาด้วยสีแดงครับ สีแดง สีเผลิงนรก ไม่ต้องเดาเลยว่าไอ้คุณเจ้าของใครเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากไอ้หน้ามึนมาร์ค!!  ข้าวของเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อย แถมยังมีของจุกจิกสุดคิขุอย่างตุ๊กตาเด็กหน้าเมายาดองอยู่ด้วย -.-

 

        "  ตัวนี้ชื่อกีกี้ เราตั้งเอง ช่วงนั้นเราอยากมีลูกสาวอะ " แจ็คสันยิ้มเมื่อเห็นผมให้ความสนใจกับตุ๊กตาเด็กหน้าเมายาดองตัวนั้นเออ นอกจากเมายาดองแล้วชื่อยังพิลึก หน่ำช้ำ ที่มายังประหลาด อยากมีลูก คิดได้ไงฟะครับ จะตั้งชื่อลูกว่ากีกี้  แบมแบมเพลีย -O-''

 

        " หน้าเหมือนมาร์คดี แบมแบมอาว่ามั้ย? " แจ็คสันหัวเราะแล้วดันตุ๊กตานั่นใส่หน้าผมเบาๆ เป็นการกลั่นแกล้ง " เรากับเฮียบีซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดมาร์คเมื่อปีที่แล้ว "

 

         " งั้นห้องนี้...." ผมแกล้งถาม ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว ว่าคงเป็นห้องของหมอนั่น แต่เพื่อความมั่นใจ ออกจากปากของแจ็คสัน ว่าผมกำลังอยู่ในโซลอันตรายสุดๆ ใช่มั้ย?......

 

        " อื้อ ห้องมาร์ค "

 

         นั่นไง T[]T!! ลางสังหรณ์เกี่ยวกับหมอนี่ผมไม่เคยพลาดเลยจริงๆ! หวังว่าหมอนั้นคงไม่แอบทำอะไรแย่ๆ ตอนที่ผมกำลังหลับหรอกใช่มั้ย? T^T 

 

        " แบมแบมอาว่าตุ๊กตาตัวนี้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย? " ผมขมวดคิ้ว เมื่อแจ็คสันถามคำถามประหลาดๆ -__-?  คือมองทางซ้าย มองทางขวา ตีลังกามองก็เป็นผู้หญิงชัดๆ มันไปเหมือนผู้ชายตรงไหนไม่ทราบฟะคับ! ถ้ามีคนมองผู้หญิงเป็นผู้ชาย ผมว่าหมอนั่นไม่โง่มากก็ต้องมาจากในถ้ำที่ไหนสักแห่งแหงๆ

 

        " มาร์คคิดว่ามันเป็นผู้ชายล่ะ " แจ็คสันยิ้มขำจนแก้มเป็นรอยบุ๋มนิด นิด โอเค ใช่ลืมไป อีตาหน้ามึนมาร์ค มาจากถ้ำยุคโบาณนี่หว่า -O-''

 

       "แถมยังลืมว่ามันชื่อกีกี้ด้วย เลยเรียกว่าตัวเล็กแทน "

 

        อาจจะคุยกับผนังถ้ำนานเกินไปก็ได้ เลยเกิดอัลไซเมอร์บ่อยๆ ก็เป็นได้ แต่ เอ๋ะ! ตัวเล็กหรอ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน......ช่างแม่งเถอะ ปวดหัวจริงวุยยยย....

 

       ผมส่ายหัวอย่างเพลียๆ พร้อมถอนหายใจยาว ตอนนี้ผมอยากได้กระจกงะ งื้อออออ...

 

        " น่ารักเนอะ ^_^ " แจ็คสันว่าพร้อมยิ้มตาหยีก่อนจะจัดการปลุกปล้ำไอ้ตุ๊กตาเด็กผู้หญิงเมายาดองที่ว่า อย่างมันเขี้ยว ครู่นึงค่อยเงยหน้ามายิ้มๆให้ผมอีกรอบ " แบมแบมอาชอบมาร์คตรงไหนเหรอ? "

 

       ผมยิ้มแหยๆ เมื่อเจอกับคำถามไม่คาดคิด ที่เงียบนี่คือ คิดไม่ตกเรื่องจะตอบว่าชอบอะไรในตัวหมอนั่น เพราะผมเกลียดทุกอย่างที่เป็นเขาเลยต่างหากล่ะ ผมเกลียดผู้ชายที่ชื่อมาร์คที่สุด! 

 

     " แบมแบมอา ว่าเราแปลกมั้ย เราว่าเรารู้สึกเสียใจ " แจ็คสันอมยิ้มแล้วเอียงคอมองหน้าผมด้วยสายตาหวานวิ้งๆ

 

      " ใครๆ ก็มีเรื่องเสียใจทั้งนั้น ไม่เห็นแปลกตรงไหน " ผมปัดมือไปมาบ่งบอกว่าเป็นเรื่องปกติ ถ้าชีวิตนี้ไม่เคยมีเรื่องเสียใจสิแปลกคน โอเค ยกเว้นอีตาหน้ามึนมาร์คไว้คนนึง เพราะผมไม่ค่อยแน่ใจว่าคนอย่างหมอนั่นมันมีความรู้สึกมั้ย! ยิ่งไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาอยู่ด้วย นอกจากหน้ามึนๆกับรอยยิ้มหื่นๆ ก็ยังไม่เคยเห็นใบหน้าอื่นของอีตานั่นเลย -_-''

 

       " เนอะๆ แต่เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกเสียใจเพราะแบมแบมมีแฟนหรือมาร์คมีแฟนกันแน่นะ>_< "

แจ็คสันว่าพร้อมทำหน้าบ้องแบ๊วแล้วเอาหัวมุดตุ๊กตาเด็กผี (ขอตั้งชื่อให้ใหม่ แบมแบมหมั่นไส้ )ราวกับเอียงอายจนผมตกใจเล็กน้อย พอจะเข้าใจแล้วล่ะทำไมคนพวกนี้ถึงอยู่กับอีตาหน้ามึนมาร์คได้ =O=;;

 

      " ไหนว่าเป็นเมียเจบีไง "ผมแหย่ ทำให้แจ็คสันหัวเราะคิกคักแล้วพูดเสียงกระซิบ

 

      "นั่นของตาย เราเบื่อแล้ว "

 

      " ใครของตายครับ เดี๋ยวไอ้คนพูดเนี่ยจะตายคนแรก -_-^ "  อีตาเจบีคนตายยากเดินมาพร้อมเลิกคิ้วมองคนตัวสั้นอย่างไม่พอใจ ก่อนจะใช้เท้าเขี่ยๆ แจ็คสันให้หลบไปอีกทาง นั่นคนหรือขี้ เขี่ยซะ -_-

 

       " หนูแบมหายรึยังครับ เฮียเป็นห่วงหนูจุงเบย ^O^ " เขาว่าพลางยิ้มและนั่งลงตรงขอบเตียงอย่างถือวิสาสะ

 

       " เฮียบี ท่องไว้นะ เมียเพื่อนๆๆ " แจ็คสันชะโงกหน้าเข้ามาหาอีตาคนหน้าหม้อก่อนจะเตือนสติเขา แต่ก็......

 

       " เป็นชู้ก็ได้ครับ เฮียยอม >O< "

 

        ไม่ได้ผลสักนิด ให้ตายเถอะ T_T ผมนิ่งไม่รับมุกพร้อมกับถอนหายใจยาวอีกรอบ ถึงได้บอกไงว่าผมเข้าใจแล้วว่าพวกเขาอยู่กับอีตาหน้ามึนมาร์คได้ยังไง -_-^ แบมแบมเพลียยย...

 

     " 096-888-9xxx ผัวเผลอแล้วเจอกันครับ " เจบีว่าพลางดึงคอเสื้อเผยไหล่ จงใจอ่อยแบบโจ่งแจ้งเป็นที่สุด แบมแบมรับไม่ได้ ผมแมนค๊าบบบบบบ

 

      " อุ๊บ เสื้อหลุดแบบไม่ได้ตั้งใจ ทำไงดี "

 

       ถ้าจะดึงขนาดนั่นถอดเลยก็ได้ แหม -_-:

 

   

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา