(MikasaXAnnie) Lies are still lies.

          เด็กสาวเรือนผมสีดำนัยน์ตาสีเข้มผู้ได้รับฉายา ผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในมนุษยชาติ กำลังเดินมุ่งหน้าไปที่คุกใต้ดินตามคำสั่งของหัวหน้าทีมสำรวจ เออร์วิน สมิธที่สั่งให้เธอคอยดูแลรักษาความปลอดภัยนักโทษไททันหญิง อดีตเพื่อนร่วมรุ่นของเธอที่ตอนนี้ได้ถูกจำคุกไว้หลังจากที่ถูกจับกุม

                “ ฟากด้วยล่ะมิคาสะ ” หัวหน้าทหาร รีไวล์ กล่าวก่อนจะเดินจากไปด้วยสีหน้าที่บงบอกว่าเหนื่อยเต็มทนกับการต้องมาสอบปากคำนักโทษที่ไม่ยอมปริปากพูดเลยแม้แต่น้อย

                “ ค่ะ ” มิคาสะกล่าวกับคนเป็นหัวหน้าอย่างนอบน้อม ก่อนจะเดินตรงไปหาแม่สาวผมทองร่างบางที่ถูกมัดมือมัดในสภาพเนื้อตัวสะบักสะบอม

                “ เห็นเธอในสภาพนี้มันน่าสมเพชมากเลยนะแอนนี่ ” มิคาสะกล่าวพร้อมกับเชยคางร่างบางขึ้นมาเพื่อให้สบตากันตรงๆ

                “ หึ… ” ริมฝีปากบางแทบจะไม่ได้กล่าวอะไรออกมาเมื่อตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยแผลที่เกิดจากการสอบปากคำของหัวหน้าทหารรีไวล์และหัวหน้าหมู่ฮันซี่

                “ อีกไม่นานแผลพวกนี้ก็คงจะหายไปเองสินะ ”

                “ นั่นสิ….. ” ร่างสะบักสะบอมนั่นตอบพร้อมกับคลี่ยิ้มบางๆให้อีกฝ่ายที่มองเธอด้วยความสมเพช

                “ แล้วถ้าฉันใช้วิธีเดียวกันกับหัวหน้าหมู่ฮันซี่สอบปากคำเธอ ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่ขัดฉันหรอกนะแอนนี่ ” ไม่พูดเปล่ามือเรียวยังหยิบมีดพกขึ้นมาพร้อมกับกดปลายมีดคมๆลงที่ซอกคอของอีกฝ่ายจนเลือดสีแดงสดเริ่มไหลออกมาจากปากแผล

                “ ถ้าเธอไม่ตอบคำถามฉันบางครั้งแผลต่อไปอาจจะเป็นหน้าสวยๆของเธอก็ได้นะแอนนี่ ” เสียงกระซิบที่ข้างหูทำเอาแอนนี่ถึงกับสะดุ้งเมื่อฝ่ามือของอีกฝ่ายไร้จับไปที่เนินอกของเธอทั้งยังแกล้งบีบตรงจุดสำคัญจนทำให้เธอเสียวซ่านไปทั้งตัว

                “ เธอจะทำอะไร… ” ริมฝีปากบางถามอีกฝ่ายอย่างตกตะลึงเมื่อมืออีกฝ่ายฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นเนินอกขาวนวลที่ถูกปกปิดด้วยชุดชั้นในสีขาวสะอาดตา

                “ ฉันก็แค่อยากจะรู้ว่าถ้าฉันควักเครื่องในเธอออกมา ร่างกายเธอมันยังจะสามารถฟื้นฟูได้อีกมั้ย คิดแล้วมันน่าสนุกดีมั้ยล่ะ เวลาที่ได้ควัก ตับ ไต สดๆ ออกมาจากร่างกาย ของคนเป็นๆ ” มิคาสะกล่าวพร้อมกับกดปลายมีดลงเบาๆที่หน้าท้องของอีกฝ่าย

                “ อย่า…. ”

                “ ถ้าไม่อยากโดนควักเครื่องในออกมาก็ตอบคำถามฉันมาสิ ” มิคาสะยื่นขอเสนอ

                “ ฉันไม่ตอบ ”

                “ เพี๊ยะ!!!!! ” ไม่ทันที่แอนนี่จะได้พูดอะไรต่อหน้าของเธอก็หันไปตามแรงตบด้วยอารมณ์โทสะของอีกฝ่ายทันที

                “ เธอเคยบอกว่าเธอเป็นของอ่อนแอใช่มั้ยแอนนี่ ”

                “ ใช่…. ”

                “ เวลาที่คนอ่อนแอโดนทำร้ายสมควรที่จะทำยังไงล่ะ” มิคาสะคลี่ยิ้มก่อนที่จะกระฉากเส้นผมของอีกฝ่ายอย่างไร้ความปราณีเมื่อร่างนั้นสภาพย่ำแย่เหลือเกิน

                “ ตอบฉันมาสิ ”

                “ อะ… ” ฝ่ามือของอีกฝ่ายบีบเข้าที่ลำคอของแอนนี่อย่างแรง ส่งผลให้เธอแทบขาดอากาศหายใจ แต่มันกลับทำให้เธอแทบทรุดเมื่อริมฝีปากอีกฝ่ายประกบจูบเธอช่วงชิงอากาศไปอีกครั้ง

                แอนนี่พยายามขัดขืนแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อข้อมือทั้งสองข้างถูกโซ่ล่ามเอาไว้ทั้งยังขาทั้งสองข้างก็ขยับไปไหนไม่ได้ ได้เพราะถูกล็อคไว้ให้ติดกับกำแพง ทำให้เธอถูกกระทำโดยที่ไม่สามารถต่อต้านอีกฝ่ายได้เลย

                “ อย่า!! ” แอนนี่พูดขึ้นเมื่อปากเธอเป็นอิสระจากอีกฝ่ายที่พยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในโผลงปากเธอ

                “ บอกว่าอย่าแต่เหมือนเธอจะรู้สึกดีนะแอนนี่ คงจะชอบละสิเวลาที่ฉันจับ ตรงนี้ หรือไม่ก็ตรงนี้ของเธอ ” มิคาสะพูดพร้อมกับฝ่ามือที่บีบหน้าอกอีกฝ่ายแรงๆหลังจากที่เธอได้ถอดชุดชั้นในของอีกฝ่ายออกไปแล้วเรียบร้อย

                “ ทุเรศ…. ” แอนนี่พูดพร้อมกับมองอีกฝ่ายอย่างเครียดแค้นแต่กลับถูกอีกฝ่ายหัวเราะ

                “ เธอมันก็แก้ผ้าให้คนอื่นเห็นมาหมดแล้วนิ ยังจะต้องอายอะไรอีก รึว่าต้องเป็นผู้ชายเท่านั้นเธอถึงจะไม่อาย นั้นสินะ คงจะชินกับเรื่องพวกนี้แล้วละสิ ถึงได้ชอบทำสีหน้าเฉยชาแบบนี้ ” ไม่พูดเปล่ามิคาสะยังคงรุกล้ำอีกฝ่ายต่อด้วยความสนุกสนาน

                “ ฉันขอร้องอย่าทำแบบนี้ ” แอนนี่กล่าวเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆรุกล้ำไปที่ท่อนล่างของเธอ

                “ ขอร้องฉันในขณะที่เธอฆ่าคนไปมากมายงั้นเหรอแอนนี่ ”

                “ มันคนละเรื่องกัน ”

                “ งั้นเรื่องนี้มันก็คนละเรื่องกัน ฉันมีหน้าที่สอบสวนเธอ เธอไม่ตอบฉันเธอก็ต้องโดนทำโทษ ” มิคาสะกล่าวพร้อมกับถอดกางเกงชั้นในของอีกฝ่ายออกเผยให้เห็นความงดงามภายในของอีกฝ่าย ที่แอนนี่ถึงกับหน้าขึ้นสีเมื่ออีกฝ่ายจ้องมองมันแทบไม่ละสายตา

                “ มิคาสะ เธอ!! ” แอนนี่ถึงกับสะดุ้งเมื่อนิ้วเรียวยาวของอีกฝ่ายค่อยๆสอดเข้าไปในตัวเธอช้าๆแล้วขยับเข้าออกแรงๆจนทำให้เธอแทบบ้า เมื่อมันทำให้เธอเริ่มรู้สึกดีในขณะที่ได้รับความเจ็บปวดนี้

                “ ในตัวเธอนี่มันอุ่นดีนะแอนนี่ ” มิคาสะกระซิบบอกอีกฝ่ายที่ถึงกับหน้าขึ้นสีด้วยความเขิน แต่ก็ไม่กล้าสบตาเธอ

                “ ฉันจะทำแบบนี้กับเธอจนกว่าเธอจะสลบไปเลยก็ได้นะ ” มิคาสะพูดพร้อมกับเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้วโดยที่ริมฝีปากของเธอไร้เลียไปที่เนินอกของอีกฝ่ายและขบกัดเพื่อเป็นการเพิ่มอารมณ์ให้อีกฝ่ายอย่างสนุกสนาน

                “ อะ!! หยุด!! ” แอนนี่ร้องออกมาเมื่ออีกฝ่ายกระทำกับเธอรุ่นแรงมากขึ้นเรื่อยๆในขณะที่ร่างกายของเธอแทบจะไม่ไหว

มิคาสะอ้าขาอีกฝ่ายออกอย่างยากรำบากเมื่อขาอีกฝ่ายถูกล็อคไว้ให้ติดกับกำแพงทั้งยังอีกฝ่ายพยายามที่จะขัดขืน เธอจึงตัดสินใจถอนนิ้วออกมาแล้วมองหาอย่างอื่นใส่เข้าไปแทน โดยที่ไม่สนใจแอนนี่ที่หอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อนเลยแม้แต่น้อย

                “ ฉันหวังว่ามันคงจะพอดีสำหรับเธอนะแอนนี่ ” มิคาสะพูดพร้อมกับก้มลงเก็บท่อนไม้เล็กๆที่หล่นอยู่ที่พื้นขึ้นมาก่อนจะยัดท่อนไม้เข้าไปที่ช่องปากของอีกฝ่ายแล้วขยับเข้าออกช้าๆเพื่อให้น้ำลายอีกฝ่ายเป็นตัวช่วยหล่อลื้น

                “ มันอาจจะเจ็บแต่ฉันก็คิดว่าเธอคงจะชอบ ”

                “ อย่า!!! ” แอนนี่ถึงกับน้ำตาเล็ดเมื่อท่อนไม้แข็งๆนั่นค่อยๆสอดเข้ามาในตัวเธอด้วยฝีมือของมิคาสะที่ทำกับเธอเหมือนเป็นของเล่น ซึ่งเธอก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่เคยเห็นใจเธอแต่เธอก็ไม่เคยโกรธ ไม่ว่ามิคาสะจะทำแบบนี้กับเธอหลายครั้งแต่ครั้งนี้มันกับทำให้เธอเสียใจเป็นที่สุดเมื่ออีกฝ่ายไม่เคยฟังเสียงหัวใจของเธอเลย

                “ ขยับเอวหน่อยสิแอนนี่ ” มิคาสะพูดพร้อมกับขยับท่อนไม้ในมืออย่างสนุกสนานโดยที่อีกฝ่ายมองเธอด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากนัยน์ตาสีฟ้าครามคู่นั้น

                “ อย่าร้องไห้สิแอนนี่ ” มิคาสะพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างเบามือก่อนจะจูบอีกฝ่ายเพื่อเป็นการปลอบใจ

                “ ทำไมต้องทำแบบนี้…. ” แอนนี่พูดพร้อมกับมองอีกฝ่ายด้วยดวงตาที่แดงก่ำจากการร้องไห้เมื่อครู่ซึ่งมิคาสะก็ได้แต่กอดอีกฝ่ายไว้ในอ้อมแขน