คนลึกไขปริศนาลับ กับ คดีฆาตกรรมปริศนา
3.7
เขียนโดย 
midori2000
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 19.47 น.
12 บท
0 วิจารณ์
12.65K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.08 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
9) investigate 4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ'คุณหนู อยากร้องก็ร้องออกมาเเล้ว ขอรับ' นี้ฉันเป็นอะไรเนี่ยทำไมถึงมีคำพูดนั้นอยู่ในหัวตลอดและนึกถึงหน้อเซบาสเตียน หัวใจถึงเต้นเเปลกๆ แล้วหน้าของฉันก็เเดงด้วย >///<
"คุณหนู"
"คุณหนู!!" ฉันตกใจ!
"เป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ" เซบาสเตียนถาม
"ป...เปล่า" ฉันมองหน้าเซบาสเตียนแล้วก็ก้มหน้า >////<
"แล้วเรื่องที่ฉันให้สืบล่ะ ไปถึงไหนแล้ว" ฉันถามเซบาสเตียน
"ครับ คุณมอร์แกน เคยธุระกิจจะล้มละลายเพราะ ตะกูลเเฟนะธ่อมไฮฟ์"
"หรอ" แปลว่าคุณมอร์แกนก็อาจจะเป็นฆาตกรในคดีนี้ก็ได้นะ
"เซบาสเตียนเดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกวันพรุ่งนี้นะ"
"คุณหนูจะไปไหนหรอขอรับ" เซบาสเตียนพูด
"ไปทานข้าวกับคุณโทมัสน่ะ"
"หรอขอรับ"
"เซบาสเตียนไปหา ข้อมูลของคุณโทมัสให้หน่อยได้ไหม"
"ขอรับ"
-วันต่อมา-
วันนี้เป้นวันที่คุณโทมัสจะมารับฉันไปกินข้าวเย็นกัน ฉันได้เเต่งชุกกระโปรงยาวสีเขียวอ่อน กับทรงผมหมัดรวบ เป็นหางม้า
"คุณหนูไวโอเล็ทจะไปกันหรือยังครับ" คุรโทมัสพูดกับฉัน ฉันได้สังเกตุ ชุดที่คุณโทมัสเเต่งคือ เป็นทักซิโด้
"คะ"
"นี้ คุณโทมัสไม่ต้องเรียกว่า คุณหนูไวโอเล็ทก็ได้คะ" ฉันพูดกับคุณโทมัสในระหว่างนั่งรถม้าไปที่ร้านอาหาร
"ครับ งั้นเรียกว่า ไวโอเล็ทนะครับ" คุณโทมัสพูดพร้อมยิ้มที่สามารถทำให้สาวๆตรงหน้าละลายได้เลย
"คะ" ฉันก็ยิ้มตอบ
17:34 นาที ถึงที่ร้านอาหารร้านนี้ดูหรูมาก
"เชิญครับ" คุณโทมัสพูดพร้อมเลื่อนเก้าอี้ใ้ห้ฉันนั่ง
"รับอะไรดีครับ " พนักงานเสริฟ พูดกับพวกฉัน
"ไวโอเล็ท ขอสเต็กล่ะคะ" ฉันพูด
"งั้น ผมเอาสเต็กเหมือนกันครับ แล้วเครื่องดื่มล่ะครับ"
"เอา น้ำเปล่าดีกว่าคะ" ฉันพูดพร้อมกลับยิ้มให้คุณโทมัส
"ผมเอา ไวท์องุ่นครับ"
"คุณโทมัสคะ ฉันขอถามหน่อยได้ไหมคะ เกี่ยวกับคดีของท่านลุงของฉัน"
"ได้สิครับ"
"คือตอนเกิดเรื่องนะคะ ตอนนั้นคุณไปอยู่ไหนคะ" ฉันทำหน้าจริงจังกับคุณโทมัส
"ออ ผมอยู่ข้างนอกงานครับผมออกมาข้างนอกไปสูดอากาศข้างนอกครับ" ฉันมองไปที่ดวงตาของเขาดวงตาของเขา พูดความจริง
"เเล้วได้ข่าวว่าคุณมีปืนเมาเซอร์ใช่ไหมคะ" ฉันถามคุณโทมัสไปตรงๆ
"ครับ ปืนนั้น พ่อผมเป็นคนซื้อให้ แล้วสอนยิงด้วยนะครับ พ่อผมเนี่ย เก่งมากเลยนะครับไม่ว่าเหยื่อจะอยู่ระยะไกลเเค่ไหนก็ยิง ได้ตรงกลางหัวตลอดเลยครับ" คุณโทมัสพูดจริงใจ
"หรอคะ" คุณมอร์แกนก็เก่งมาจนถึงอยู่ไกลเเค่ไหนก็ยังยิงโดนตรงกลางหรอเนี่ย เป็นไปได้สูงที่เขาจะเป็นที่ยิงคนทั้งหมด
และแล้วเราก็รับประทานอาหารเสร็จ คุณโทมัสก็พาฉันมาส่งถึงไปคฤหาสน์
"คุณหนู"
"คุณหนู!!" ฉันตกใจ!
"เป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ" เซบาสเตียนถาม
"ป...เปล่า" ฉันมองหน้าเซบาสเตียนแล้วก็ก้มหน้า >////<
"แล้วเรื่องที่ฉันให้สืบล่ะ ไปถึงไหนแล้ว" ฉันถามเซบาสเตียน
"ครับ คุณมอร์แกน เคยธุระกิจจะล้มละลายเพราะ ตะกูลเเฟนะธ่อมไฮฟ์"
"หรอ" แปลว่าคุณมอร์แกนก็อาจจะเป็นฆาตกรในคดีนี้ก็ได้นะ
"เซบาสเตียนเดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกวันพรุ่งนี้นะ"
"คุณหนูจะไปไหนหรอขอรับ" เซบาสเตียนพูด
"ไปทานข้าวกับคุณโทมัสน่ะ"
"หรอขอรับ"
"เซบาสเตียนไปหา ข้อมูลของคุณโทมัสให้หน่อยได้ไหม"
"ขอรับ"
-วันต่อมา-
วันนี้เป้นวันที่คุณโทมัสจะมารับฉันไปกินข้าวเย็นกัน ฉันได้เเต่งชุกกระโปรงยาวสีเขียวอ่อน กับทรงผมหมัดรวบ เป็นหางม้า
"คุณหนูไวโอเล็ทจะไปกันหรือยังครับ" คุรโทมัสพูดกับฉัน ฉันได้สังเกตุ ชุดที่คุณโทมัสเเต่งคือ เป็นทักซิโด้
"คะ"
"นี้ คุณโทมัสไม่ต้องเรียกว่า คุณหนูไวโอเล็ทก็ได้คะ" ฉันพูดกับคุณโทมัสในระหว่างนั่งรถม้าไปที่ร้านอาหาร
"ครับ งั้นเรียกว่า ไวโอเล็ทนะครับ" คุณโทมัสพูดพร้อมยิ้มที่สามารถทำให้สาวๆตรงหน้าละลายได้เลย
"คะ" ฉันก็ยิ้มตอบ
17:34 นาที ถึงที่ร้านอาหารร้านนี้ดูหรูมาก
"เชิญครับ" คุณโทมัสพูดพร้อมเลื่อนเก้าอี้ใ้ห้ฉันนั่ง
"รับอะไรดีครับ " พนักงานเสริฟ พูดกับพวกฉัน
"ไวโอเล็ท ขอสเต็กล่ะคะ" ฉันพูด
"งั้น ผมเอาสเต็กเหมือนกันครับ แล้วเครื่องดื่มล่ะครับ"
"เอา น้ำเปล่าดีกว่าคะ" ฉันพูดพร้อมกลับยิ้มให้คุณโทมัส
"ผมเอา ไวท์องุ่นครับ"
"คุณโทมัสคะ ฉันขอถามหน่อยได้ไหมคะ เกี่ยวกับคดีของท่านลุงของฉัน"
"ได้สิครับ"
"คือตอนเกิดเรื่องนะคะ ตอนนั้นคุณไปอยู่ไหนคะ" ฉันทำหน้าจริงจังกับคุณโทมัส
"ออ ผมอยู่ข้างนอกงานครับผมออกมาข้างนอกไปสูดอากาศข้างนอกครับ" ฉันมองไปที่ดวงตาของเขาดวงตาของเขา พูดความจริง
"เเล้วได้ข่าวว่าคุณมีปืนเมาเซอร์ใช่ไหมคะ" ฉันถามคุณโทมัสไปตรงๆ
"ครับ ปืนนั้น พ่อผมเป็นคนซื้อให้ แล้วสอนยิงด้วยนะครับ พ่อผมเนี่ย เก่งมากเลยนะครับไม่ว่าเหยื่อจะอยู่ระยะไกลเเค่ไหนก็ยิง ได้ตรงกลางหัวตลอดเลยครับ" คุณโทมัสพูดจริงใจ
"หรอคะ" คุณมอร์แกนก็เก่งมาจนถึงอยู่ไกลเเค่ไหนก็ยังยิงโดนตรงกลางหรอเนี่ย เป็นไปได้สูงที่เขาจะเป็นที่ยิงคนทั้งหมด
และแล้วเราก็รับประทานอาหารเสร็จ คุณโทมัสก็พาฉันมาส่งถึงไปคฤหาสน์
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
