Resident Evil:Dawn Of Justice

          "ทุกคนรีบหนีไปจากที่นี่ เร็ว!!"

ฉันและทุกๆคนได้ยินที่คริสบอกมาทางวิทยุเลยบอกทุกคนหนี ต้องรีบออกจากตึกนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนจะเกิดเรื่องร้ายแรง 

พอออกมาได้ ก็มีจรวดมิสไซล์ที่ถูกปล่อยมาจากไหนไม่รู้พุ่งมาตรงมาที่ตึก

          "เวรล่ะซิ ทุกคนวิ่ง วิ่งไปให้ไกลที่สุด!!"

          "ตูมมมมมม!!! ครื่นนนนๆๆๆ!!"

มิสไซล์เข้าปะทะกับตึกอย่างจังแค่พริบตาตึกก็ถล่มลงมาทั้งตึก พวกเราหนีออกมาได้อย่างหวุดหวิด เราคงจะตายอยู่ไหนนั้นไปแล้วไม่มีคริส

           "ทุกคน"

หันมาก็เจอคริสกับคนอื่นๆวิ่งมาพอดี 

           "คริสมันถูกปล่อยจากไหนมา? มิสไซล์น่ะ"

           "ฉันไม่รู้แต่ฉันเห็นมันพุ่งไปตำแหน่งนายน่ะ"

           "อ่า...."

           "โอ้ ฉันว่าฉันรู้แล้วล่ะมันมาจากไหน นั่น!!"

คริสชี้ไปที่เครื่องบินรบF16ลำหนึ่งสีดำล้วนไม่มีโลโก้อะไรคงไม่ใช่ของกองทัพชัวแถมมาลำเดียวด้วย  แต่มันกำลังมุ่งมาทางเรา ทางเลือกมีแค่จะหนีหรือสู้เพราะมีพวกผีดิบมาร่วมแจมเหมือนกัน

          "ทุกคนถอยคอยคุ้มกันกันด้วย"

เครื่องบินกระหน่ำยิงปืนกลใส่พวกเรา แต่เคราะห์ยังดีที่เด้งดีดไปทางพวกผีดิบ

           "ทุกคนเข้าตึกนั้นเร็ว!!"

           "ขึ้นชั้น2!!  นาย2คน เอาของมากั้นประตูชั้นนี้ป้องกันผีดิบก่อนแล้วตามพวกเรามา"

เราเข้ามาในตึกแล้วแต่ทั้งแผงมันเป็นกระจกหมด เครื่องบินยังกระหน่ำเข้ามาไม่หยุด เราหลบหลังเสา 

           "คริส เราถูกสกัดกั้นทางหนีเอาไง?!"

           "ไม่มีทางเลือกแล้ว! สู้!!!"

           "ขอมาจัดไป"

จากนั้นทุกคนก็ยิงตอบโต้เครื่องบิน ยิงกันอยู่นาน แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย จนคริสคิดแผนขึ้นได้ 

          "ทุกคนคุ้มกันฉันที!!"

          "นายจะทำอะไร?!"

คริสรีบวิ่งฝ่ากระสุนไป แต่ไม่โดนเขาสักลูก แล้วไปหลบหลังเสาต้นที่ใกล้เครื่องที่สุด เครื่องบินก็ยังคงกระหน่ำยิงมาทางต่ำแหน่งพวกเราอยู่ เหมือนว่าดูจะไม่สนใจคริสจนเขาเห็นช่องว่าง แล้วคริสก็กระโจนไปบนตัวเครื่องบินและรีบเปิดฝาครอบนักบิน

          "ไปตายซะ ไอ้ชาติหมาเอ้ย!!"

คริสรีบยัดระเบิดลงไป แล้วกระโดดกลับเข้าตึก และยิงมิสไซล์ที่ปีกขวาระเบิดให้เสียการทรงตัว จากนั้นก็ระเบิด ต่อด้วยRPGจากไหนไม่รู้อีกลูกอัดเข้าซ้ำ เเบบนี้คงศพเละแน่(ยังจะรอดอีกเรอะ?55) ซากเครื่องบินไถลตามพื้นไปกวาดถล่มฝูงผีดิบที่อัดกันแน่นเต็มถนน แถมไม่มีใครตายด้วย   ก็ถือว่าเกินคุ้ม55

 ทหารทุกคนกรูกันเข้ามาหาคริส

        "โอ้ ระห่ำมากหัวหน้า ขออีกรอบซิ แฮะฮ่าๆ"

        "เจ๋งมากคริส ภาพโคตรติดตา"

        "หึ มันแน่อยู่แล้วลีออน เอ๊ะว่าแต่ใครยิง RPG มาเนี่ย?"

ทุกคนเดินออกไปที่ริมหน้าต่างแล้วมองหาคนยิงมา แล้วก็เห็นคนๆนึงยืนอยู่ตรงระเบียง 

        "แบรรี่!!"

คริสตะโกนเรียกแต่เขาก็ตะโกนกลับมาแต่ไม่ได้ยิน

       "ไม่ได้ยินคุยกันข้างล่าง! เอ่อทุกคนลงทางหน้าต่างหยิบสายไฟมาเเล้วผูกกับเสา"

คริสออกคำสั่งจากนั้นฉันกับทหารคนนึงช่วยกันยกขดสายไฟมาหย่อนลงหน้าต่างแล้วลากตรงปลายเส้นมาผูกกับเสา ทุกคนลงกันไปก่อน ฉันกับคริสลง2คนท้าย  ถึงข้างล่างกันหมดแบรรี่ออกมาจากอีกตึกนึงมาถึงพวกเราพอดี 

       "แบรรี่ คนของนายไปไหนหมด?"

       "ตาย"

       "หมดเลยหรอ?"

       "อืม"

       "เสียใจด้วย"

       "ขอบใจ ช่างเถอะ เหลือผู้รอดชีวิตคนอื่นๆตายหมดแล้ว เหลือแค่ที่มากับฉันอีกไม่กี่คนพวกเขาอยู่ข้างใน ฉันไปเรียกพวกเขาก่อน"

 เมื่อแบรรี่เดินออกไป ฮันนิแกนก็ติดต่อเข้ามา

       "ลีออนๆ นี่มันหนึ่งชั่วโมงแล้ว สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?"

       "ใกล้จะลุล่วงเหลืออพยพคนแค่ไม่กี่คน"

       "อ่าฮะ ฉันมีข่าวดีกับข่าวร้ายนะ"

       "ผมขอยาขมก่อน"

แต่ทันใดนั้นทหารคนนึงได้ชี้ไปที่มิสไซล์อีกหลายลูกที่ไกลออกไปกำลังมุ่งมาทางนี้

       "ข่าวร้ายคือเมืองนี้กำลังจะถูกทำลายด้วยขีปนาวุธอีกแค่10นาที"   

       "ผมเห็นเเล้ว ขอขนมมั่ง"

       "มีผู้รอดชีวิตประมาณพันกว่าคน"

      "โอ้ ขอบคุณพระเจ้า เอาล่ะฮันนิแกนผมจะหนีแล้ว"

จากนั้นตัดสายทิ้ง แล้วแบรรี่ก็ออกมาพร้อมกันคนกลุ่มนึงซึ่งเป็นผู้รอดชีวิต ประมาณ5คน แต่มีคนนึงแค่นั้นแหล่ะเห็นแล้วอยากจะบ้า

      "นายเป็นตำรวจหรอ?"

     "ผมเเค่เริ่มงานวันแรกเอง"

เฮ้อ เจ้าทึ่มเอ้ย มิน่าเห็นหน้าครั้งแรกเเล้วก็เหม็นขี้หน้าขึ้นมาเลย มันเหมือนฉันชัดๆ เคยเป็นตำรวจแค่วันแรกและวันเดียวเหมือนกัน ต่างกับมันแค่มันใส่แว่นฉันไม่ใส่

      "เอาล่ะ  เราต้องรีบหนีแล้วล่ะต้องหารถเเล้ว..."

      "คริส เราจะเรียก ฮ. ไม่ต้องไปท่าเรือแล้ว"

แบรรี่บอกคริสแล้วก็มีวิทยุติดต่อมาหาเจ้าหน้าที่ BSAA ทุกคน

     "เฮ้  พวกนายฉันส่งเรือไปรับพวกนายแล้วขอให้ไปรอที่ท่าเรือโดยด่วน"

     "รับทราบ"

ทุกคนวิ่งไปที่รถ แยกรถกัน2คัน คันแรกนั้นเฮเลนน่าต่อสายตรง แต่คันที่สองมีกุญแจคาอยู่  รีบเบิ่งรถไปที่ท่าเรือแต่กลับมาเจอ ผีดิบฝูงใหญ่ที่กำลังฉีกกินเลือดกินเนื้อกันอยู่เต็มถนน

จึงหยุดรถและดับไฟดับเครื่องยนต์  แต่ฟิมล์กรองแสงมืดพวกผีดิบจึงมองไม่เห็นข้างในบวกกับเป็นเวลากลางคืน

    "คริส นายได้ยินฉันไหม?"

ฉันวิทยุไปหาคริสที่ขับรถอีกคัน

    "ว่ามา"

    "ฉันมีแผน"

    "แผนคือ?"

    "ฉันจะให้คนบนรถฉันไปบนรถนาย"

    "ได้แต่ขอเงียบๆ"

ฉันหันมาส่งสัญญานให้เงียบแล้สบอกคนนั่งเบอะข้างนั่งหลังฉันที่เป็นพลเรือนหมดว่าให้ไปที่รถอีกคัน

   "ชู่ว ชู่วๆๆๆ พวกคนผมต้องการให้พวกคุณไปที่รถอีกคันเงียบๆ ที่ต้องทำแค่ก้มตัวลงต่ำๆ แล้วเดินไปคันหลังเรื่อยๆคุณทำได้นะ คุณไปด้วยเฮเลนน่าผมมีแผน" 

ทุกคนค่อยย่องเบาก้มตัวลงต่ำๆไปที่รถอีกคัน แต่กลายเป็นว่าเด็กๆกลัวจึงรีบวิ่งแล้วล้ม จึงดึงดูดความสนใจพวกผีดิบ พวกมันแยกเขี้ยววิ่งกรูกันเข้ามาพร้อมกัน ฉันเห็นอย่างงั้น เลยรีบวิทยุบอกคริส

   "คริสพวกเขาถึงรถนายหมดยัง!?"

   "หมดแล้วๆเราต้องหนีแล้ว!"

ฉันรีบสตาร์ทรถเปิดไฟสูงแล้วบีบแตเรียกความสนใจมาทางฉัน

   "คริส ฉันต้องการให้นายอ้อมไปอีกทางนึง ปิดไฟด้วย"

และแล้วแบรรี่ก็ขึ้นรถมาข้างเบาะคนขับ

       "คันโน้นอัดกันแน่นผมอึดอัด และ(โชว์แม็กนั่ม)ผมมีนี่"

คริสเบิ่งรถอ้อมไปอีกทางด้วยความที่ว่าไฟถูกตัดทั้งเมืองไฟทางเลยไม่ส่องและรถไม่ได้เปิดไฟทำให้พวกผีดิบได้ยินแต่เสียงแต่ไม่รู้ทิศทาง ฉันจึงโฉยโอกาส ล่อพวกมันให้ตามมา กลับรถแล้วเปิดไฟหลังกระพริบไปมาเเล้วบีบแตรถี่ๆ 

      "ตามมาซิไอ้พวกเวร"

พวกมันวิ่งตามกันมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดไม่รู้จักเหนื่อย แล้ววิทยุจากคริสก็เข้ามา

       "เฮ้ พวกนายอยู่ไหน? ฉันถึงแล้ว"

       "กำลังซิ่งอยู่ ความช่วยเหลือมายัง"

       "ยังเอาล่ะฉันกำลังมุ่งหน้าไปหานาย พวกผีดิบมันตามหลังฉันอยู่คงไม่มาล้อมหน้าแล้ว"

บรื้นๆๆๆ บรื้นนนนน!! ฉันเร่งความเร็วห่างจากพวกผีดิบไกลมาก แล้วถึงท่าเรือ 

       "ลีออน แบรรี่ ขึ้นเรือเร็ว!!"

คริสตะโกนเร่ง แล้วกระโดดขึ้นเรือทันเวลาพอดี 

ตอนหน้าครับ To Be Continue.