ก็อกๆ หัวใจห้องนี้มีคนอยู่รึเปล่าครับ [Yaoi]

วันนี้ผมตื่นมาก็พบว่าตัวเองนอนกอดกับพี่แดนอยู่ ผมมองหน้าพี่แดนที่หลับตอนที่พี่แดนหลับก็น่ารักดีเหมือนกันนะ หลังจากที่ผมป่วยก็ทำให้ผมรู้ว่าผมก็รู้สึกดีๆกับพี่แดนเหมือนกัน ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่ก็ทำให้รู้ว่าพี่เขาเป็นห่วงและตามใจผมไม่ว่าผมจะเอาแต่ใจยังไงพี่เขาก็ไม่แสดงท่าทีว่ารำคาญผมเลย
 
 
 
“ถ้าจ้องพี่นานกว่านี้พี่จะเก็บเงินแล้วนะครับ” พี่แดนลืมตาพูด เห้ย!!!! พี่เขาตื่นตอนไหนวะ
 
“จ้องที่ไหนไม่ได้จ้องซะหน่อย”ผมหลบสายตาที่พี่แดนมองมา
 
“ไหนวัดไข้สิ”พอพี่แดนพูดจบพี่แดนก็เอาหน้าผากพี่แดนชนกับหน้าผากผม
 
“ตัวรุมๆอยู่เลยวันนี้ไม่ต้องไปมหาลัยนะ”
 
“อื้อ”พอพูดเสร็จผมก็เอาหน้ามุดหมอนผมไม่กล้ามองหน้าพี่แดนเลยอ่าเมื่อวานเอาแต่ใจและก็อ้อนพี่เขาไปซะอย่างเยอะเลย
 
“เป็นอะไรน้ำหนึ่งปวดหัวหรอ”พี่แดนลูบหัวผมที่เอาหน้าซุกหมอน
 
“ป ป่าวไม่ได้ปวดหัวครับ”ผมตอบทั้งที่หน้าของผมยังอยู่ที่หมอน
 
“งั้นพี่ไปทำข้าวต้มให้กินแล้วกัน แต่ว่าไม่แทนตัวเองว่าเค้าแล้วหรอ หึๆ”
 
“พี่แดน!!!”ผมพูดเสียงดังและเงยหน้ามองพี่แดนก็รู้อยู่ว่าอายยังจะล้ออยู่นั้นแหละ
 
 
 
“แต่พี่ชอบให้น้ำหนึ่งแทนตัวเองว่าเค้านะ……………..น่ารักดี” พี่แดนพูดทิ้งระเบิดลูกใหญ่ก่อนที่จะเดินไปห้องครัว
 
 
 
น่ารักดี……………..
 
 
 
ฉ่า!
 
 
 
//////
 
 
 
ไอ้พี่แดนบ้าเกลียดที่สุดเลย!!!
 
 
 
ผมตะโกนลั่นในใจพร้อมกับก้มหน้างุดและลุกไปอาบน้ำ
 
พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็เดินไปที่โตะอาหารก่อนที่จะนั่งลงพอพี่แดนออกจากห้องครัวเท่านั้นและบ่นตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ
 
“ไม่สบายอยู่อาบน้ำได้ยังไงห๊ะแล้วก็บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
 
“ผมหายดีแล้วครับวันนี้ไปมหาลัยก็ยังไหวแต่วันนี้ดันไม่มีเรียนไงผมดูตารางมา”
 
“ตัวยังรุมๆไม่หายดีบลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
 
“ครับๆผมเข้าใจแล้วหยุดบ่นเป็นพ่อผมได้เเล้ว”ผมพูดแล้วดื่มน้ำ
 
“ไม่อยากเป็นพ่ออยากเป็นสามีได้ไหมครับ”พี่แดนหยุดบ่นและพูดพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
 
“พรวด!!แค่กๆ”ผมสำลักน้ำยกใหญ่จนพี่แดนช่วยลูบหลังยกใหญ่
 
“พี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย”
 
“ถึงพี่จะบ้าแต่พี่บ้าเพราะรักหนึ่งนะครับ”
 
+_+
 
“กินข้าวไปเลยไป๊”
 
 
 
พอกินไปสักพัก
 
 
 
“หนึ่ง!”
 
“ครับ”
 
“ขอคำดิ”พี่แดนพูดแล้วยิ้มอะไรของพี่แกวะข้าวต้มของตัวเองยังไม่หมดเลยแต่ผมก็ไม่พูดอะไรแล้วก็ตักข้าวต้มช้อนนึงยื่นให้พี่แดน
 
 
 
 
 
“คำ ว่า รัก ”
 
 
 
ผมนี่เงิบเลยครัชถึงจะรู้สึกเขิลอยู่ลึกๆก็เถอะ
 
ที่บ้านพี่เขาแม่งขายดินสอพองรึงายหยอดอยู่ได้
 
.
 
.
 
.
 
“วันนี้ดรีมกับดราฟท์จะมาเยี่ยมหนึ่งนะ” พี่แดนพูดขณะที่ล้างจาน
 
“คร้าบบบ”ผมพูดขณะที่ดูปฏิธินในโทรศัพท์
 
“เห๋!พรุ่งนี้วันเกิดเรานี่นา”ผมพูดพึมพำกับตัวเองเกือบลืมไปเลยนะเนี่ย วันเกิดงั้นหรอปีที่แล้วพี่วินซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้เป็นของขวัญส่วนพี่วันนะหรอพอนึกถึงแล้วขึ้นแล้วโมโหทุกคนรู้ไหมครับพี่วันซื้ออะไรให้ผมเป็นวันเกิด…………ไปดูรูปกันเลยดีกว่า
 
 

เครดิตรูปภาพอยู่ในรูป
 
 
 
นึกถึงเรื่องนี้กี่ทีก็ทำให้ผมโมโหได้ทุกที
 
ติ้งต่อง!เสียงกดกริ่งดังขึ้นผมเลยเดินไปเปิดประตู
 
“หนึ่งงงงงงงงงงง”เมื่อผมเปิดประตูดรีมก็กระโจนเข้ามากอดผมทำให้ผมต้องกอดตอบ
 
“ว่าไง”ผมพูดแล้วยิ้มให้ทุกคนที่บอกว่าทุกคนเพราะคนที่มาหาไม่ใช่มีแค่ดรีมกับดราฟท์ลาเต้กับเนมก็มาด้วย
 
“เข้ามากันก่อนสิ”
 
พอทุกคนเข้ามาก็ไหว้พี่แดนเสร็จก็มานั่งที่ห้องรับแขกกันส่วนพี่แดนก็ขอตัวไปเล่นเกมเพราะนัดกับเพื่อนไว้
 
“หนึ่งนี่พลาดสุดๆ”ดรีมพูดพร้อมกับเก็กหน้าจริงจัง
 
“ทำไมหรอ”ผมถามดรีมดรีมจะเป็นคนเดียวที่ผมจะไม่พูดคำหยาบด้วยครับส่วนเหตุผลนะเหรอดรีมเหมือนเป็นเด็กที่ใสซื่อไม่สมควรพูดคำหยาบด้วยอย่างแรง
 
“ก็เขารับน้องกันเสร็จแล้วแถมเฉลยพี่รหัสกันหมดแล้วด้วย”
 
“รับน้องแค่2วันเองเหรอ”
 
“ช่ายแล้ว”ดรีมพูดเสร็จก็ยิ้มอย่างน่ารักให้ผม
 
ดรีมหยิบโทรศัพท์ของตัวเองก่อนที่จะกดอะไรบางอย่างแล้วส่งให้หนึ่ง
 
“นี่ไงรูปพี่รหัสของหนึ่ง” ผมรับโทรศัพท์และดูรูปก่อนที่จะเบิกตากว้างอย่างช็อคๆ
 
“เป็นไงละหนึ่งพี่รหัสหนึ่งหล่อใช่เล่นเลยนะเนี่ย”ดรีมพูด
 
“มีรูปพี่เขาในมือถือชอบพี่เขาอ่ะดิ”เนมพูดล้อดรีม
 
แต่ว่าตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วละครับเป็นไปได้ไงคนที่อยู่ในรูปก็คือ…………
 
พี่วันพี่ชายแท้ๆของผมเองเห้ย!!!! ผมแค่รู้ว่าพี่เขาสอบเข้ามหาลัยที่กรุงเทพคณะวิศวะแต่ผมไม่ค่อยใส่ใจไรมาก
 
พี่วันอยู่มหาลัยนี้
 
“เห้ย!!!”ผมร้องลั่น
 
“หนึ่งเป็นไรตะลึงในความหล่อของพี่เขาหรอน้องดรีมมีศัตรูหัวใจแล้ว”เนมพูดล้อหันหน้าไปทางดรีมที่พองลมแก้ม
 
“ไม่ใช่และสัดนี่นะ……………..”ผมพูดและเงียบไปพร้อมกับมองหน้าทุกคนที่ส่งสายตาเสือกมาเต็มที่
 
“รีบเล่าดิสัดหนึ่งอย่าให้กูลุ้นมาก”ดราฟท์พูดขึ้นหลังจากที่ผมเงียบไปสักพักนึง
 
“รูปที่ส่งให้ดูคือพี่ชายกูเอง”
 
“ห๊า!!!!!!!!”ทุกคนพูดพร้อมกันและทำหน้าตกใจ
 
“ไม่อยากจะเชื่อเลยนะเนี่ย”ลาเต้พูดขึ้น
 
“แล้วหนึ่งไม่รู้เลยหรอว่าพี่ชายอยู่มหาลัยนี้”ลาเต้ถามพร้อมกับทุกคนที่พยักหน้าอย่างเห็นด้วย
 
“คือตอนนั้นกูโกรธพี่ตัวเองอยู่นะเลยไม่สนใจ”ไอ้เรื่องที่โกรธคือเรื่องที่ไอ้พี่เวรมันซื้อชุดคอสเพลย์ผู้หญิงมาให้นั้นแหละครับ
 
“อ๋อ”ทุกคนพูดพร้อมกันก่อนที่จะพยักหน้าพร้อมกันอีกพวกมึงเตี้ยมกันมารึเปล่าวะเนี่ย
 
“อ่อลืมบอกพรุ่งนี้เป็นวันเลี้ยงรุ่นนะ”เนมพูด
 
“อ้าวเหรอตรงกับวันเกิดกูพอพอดี”ผมพูดแล้วทำหน้าเรียบเฉย
 
“ว่าไงนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!”ทุกคนพูดพร้อมกันพร้อมกับพี่แดนที่เปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าตกใจ
 
= = จะตกใจอะไรกันนักกันหนาแค่วันเกิด
 
“ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกมาวันเกิดพรุ่งนี้”ดราฟท์พูด
 
“คำตอบนั้นง่ายมาก”ผมพูดแล้วกอดอกเชิดหน้าขึ้นประดุจดั่งผู้ชนะ
 
“ว่า”ทุกคนพูดพร้อมกัน
 
“ก็เพราะพวกมึงไม่ถามกูไงกร๊ากกกกกกกกกกก”
 
ฉี่………….เงียบขนาดได้ยินเสียงมดตด
 
= =
 
“เฮ้อ!!ไปๆกลับๆ”ลาเต้พูดพร้อมกับทุกคนที่ร่วมใจกันสะพายกระเป๋าสัมภาระ
 
“พี่แดนพวกผมกลับก่อนนะ”พอพูดจบพวกมันก็เปิดประตูและเดินออกไปเลย
 
ไอ้เพื่อนเวรมึงกล้าทิ้งกูได้ไงแถมทิ้งให้อยู่กับพี่แดนอีกด้วยมึงกลับมาเดี๋ยวนี่นะไอ้พวกบ้า!!!!!!!!!!!!!!!
 
.
 
.
 
.
 
เม้นติชม กันได้นะเคอะ
เพลง"Hello / How are you" English Sub Ritsuka Lyrics ハロ/ハワユ　リツカ