[Fic FNAF] Five Night At Freddy's

ตอนที่ : 2 งานคืนแรกกับความห่วง
ยามบ่ายที่เวลาเดินไปตามปกติสำหรับคนทั่วไป
แต่มันกลับเดินไปอย่างเชื่องช้าสำหรับตุ๊กตาทั้งสี่
หน้าร้าน ‘Freddy Fazbear's Pizza’ ที่มีคนสัญจรผ่านไม่มากนักนั้น
ได้มีใบรับสมัครงานแปะอยู่
น่าแปลกที่จะมีคนอยากมาทำงานที่นี้ ซึ่งก็มีคนที่ว่ามาจริงๆ
“หืม...” เด็กหนุ่มหยุดเท้าที่หน้าใบรับสมัคร มือของเขาทั้งสองข้างกอดถุงใส่ของที่เพิ่งซื้อมา
เนื้อหาในใบไม่ได้มีอะไรกำหนดไว้มากมายนอกจาก
‘รับสมัคร
ยาม
Freddy Fazbear's Pizza’
‘รับสมัครยามกะดึกที่ร้าน Freddy Fazbear's Pizza น่าสนแฮะ....’ เด็กหนุ่มคิด
‘ครั้งนี้แหล่ะ สำหรับงานใหม่ครั้งนี้ ต้องทำให้เต็มที่ สู้ๆ!!’
เขาชูกำปั้นขึ้นแล้วหายใจแรงทีหนึ่งเป็นกำลังใจให้ตัวเอง.....
 
ค่ำคืนได้มาถึงในที่สุด ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนตรง ทุกอย่างเงียบเชียบยกเว้นยามคนใหม่
‘แต่ว่า...บรรยากาศน่ากลัวชะมัดเลย...’
เด็กหนุ่มคิดพลางแตะจอเพื่อดูกล้องวงจรในห้องต่างๆ
ป้ายชื่อตรงอกของเขาเขียนว่า ‘ไมค์’ เป็นชื่อของตัวเขาเอง
ไมค์สวมหมวกคล้ายหมวกแก๊ปที่มีตัวหนังสือพิมพ์ไว้ว่า  ‘Security’
สวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนดูตัดกับเนกไทสีดำสนิทที่ผูกไว้
ในคืนที่เงียบเช่นนี้ชวนให้ขนลุกเหลือเกิน.....
มีแบตเตอร์รี่ให้ใช้จำกัด ต้องคอยจับตาดูตุ๊กตาทุกตัวไม่ให้ออกมาหาถึงตัว
เสียงลมและบรรยากาศที่มืดนั้น ทุกอย่างที่กล่าวมาไม่ได้ทำให้ใจเขาสบายใจเลยสักนิด
‘ถึงตอนเด็กๆจะมาที่นี้บ่อยๆ แต่มันให้ความรู้สึกต่างกันเกินไปนะ’
ไมค์เหม่อลอยนึกถึงวัยเด็กครู่หนึ่ง
กลางวันกับกลางคืนก็ต้องต่างกันอยู่แล้วนี่นะ เด็กหนุ่มรีบดึงสติตัวเองกลับมาที่จอตรงหน้า
‘ช่างเถอะ เริ่มงานๆๆ’ เด็กหนุ่มผงกหัวเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มดูกล้องที่ห้องหุ่นและนับทีละตัว
‘พี่หมี..พี่เป็ด...พี่ตะ...’ ไมค์หยุดชะงักและสะดุ้งเฮือกด้วยความกลัว เหงื่อแตกหน้าซีดทันที
เด็กหนุ่มระเบิดความกลัวออกมา “บอนนี่หาย!! พี่ต่ายเราหายไปไหน!!”
ทั้งร้องเสียงลั่นไปนิ้วมือก็ไล่กดจอดูแต่ห้องไปอย่างรวดเร็ว “อยู่หนายย!!!!”
ไมค์ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่ามีคนๆหนึ่งนั่งเก้าอี้อยู่ในห้อง
เขามองไมค์อย่างเพลิดเพลินก่อนจะเฉลยตัวตน
“อยู่ ตรง นี้ ♡” สามคำสั้นๆทำเอาไมค์มือหมดแรงจะถือจอ ในใจไมค์นั้นร้องลั่น ‘ชิบหาย!!’
เด็กหนุ่มหันไปมองเจ้าเสียงที่รู้ได้เลยว่าเป็นบอนนี่แน่นอน ‘ทำไมถึงอยู่ตรงนี้ได้!?’
เสี้ยววินาทีที่กำลังจะตะโกนออกไปนั้น บอนนี่ก็ลุกพรวดพุ่งเอามือเข้ามาปิดปากไมค์ทันที
“อุ้ก!”
บอนนี่มองไมค์และยิ้มอย่างน่ากลัวพลางกระซิบเบาๆ
“ชูว์...เงียบหน่อยสิ...เดี๋ยวเฟรดดี้ก็มาหรอก...”
เด็กหนุ่มยังคงตื่นกลัว แต่ก็ส่งเสียงที่สั่นเครือไป “อือ...”
ครู่ต่อมาบอนนี่เปลี่ยนสีหน้าไปต่างจากเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง
“คุณไมค์ครับ ผมมีบางอย่างจะบอกคุณ คุณต้องระวังตัวให้ดี ใน
คืนที่5...” ใบหน้าของบอนนี่ดูเศร้าสร้อยและเป็นห่วงอีกฝ่าย
บอนนี่ขยับตัวเข้าไปใกล้เด็กหนุ่มอีกเล็กน้อย
“ใช่ว่าผมจะห้ามทุกคนได้นะครับ ถ้าเป็นชิกก้ากับฟ๊อกซี่ล่ะก็ยังพอฟังผมบ้างก็เถอะ
แต่ถ้าเป็น ‘เฟรดดี้’ล่ะก็...ท่าจะยากนะครับ”
ไมค์หายจากความกลัวเป็นมึนงงเล็กน้อย บอนนี่ยังคงพูดต่อ
“เขายังเชื่อว่าคนที่ฆ่าพวกเราเป็นยามกะดึก ผมก็บอกเขาไปแล้วว่าคนที่ฆ่าพวกเราไม่อยู่
แล้ว เฟรดดี้ก็ยังไล่ฆ่ายาม
เหมือนเดิม...” บอนนี่เว้นช่วงเล็กน้อยก่อนพูดต่อ “เพราะงั้นผมเป็นห่วงคุณนะคุณไมค์...”
ในความคิดของไมค์ตอนนี้มองว่าบอนนี่ไม่จะมาหลอกอะไร เขาแค่จะมาเตือนเท่านั้นเอง
ไมค์ยิ้มเล็กๆแล้วลูบผมสีม่วงสดมีหูกระต่ายของบอนนี่เบาๆ อีกฝ่ายหลับตาเคลิ้มน่ารัก
“ขอบคุณที่มาบอกนะบอนนี่ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกนะ” เด็กหนุ่มพูด
 

 
คืนแรกก็ผ่านไปด้วยดี แล้วคืนถัดไปล่ะ?