This Love หนุ่มน้อยป่วนหัวใจรุ่นพี่สุดหล่อ

9.3

วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 20.36 น.

  13 บท
  19 วิจารณ์
  18.90K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) บทที่6บุคคลแปลกหน้า

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                                                                                บทที่6

 

"ซีล ซีล โอซีล"เสียงคุ้นๆของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังในขณะที่ผมกำลังเดินเข้าโรงเรียน

 

"อ้าว พี่คิวสวัสดีครับ"ผมหันไปมองก่อนจะกล่าวทักทาย

 

"มารอตั้งนาน"เสียงพี่คิวบ่น

 

"แล้วมารอทำไมครับ ซีลไม่ได้บอกให้มารอซะหน่อย"ผมพูดก่อนจะก้าวเท้าเดินต่อ

 

"ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว"พี่คิวพูดก่อนจะทำหน้าหงอยๆ

 

"ขอบคุณนะครับที่มารอ"

 

"ครับผม"พี่คิวตอบก่อนจะยิ้มร่าเมื่อได้ยินที่ผมพูดแล้วพี่คิวก็จับมือผมไว้ก่อนจะก้าวเดินนำหน้าไป

 

"พี่คิวปล่อย"ผมพูดขึ้นหลังจากที่เห็นว่าคนรอบข้างเริ่มมองสังเกตุ

 

"ไม่"พี่คิวพูดก่อนจะเดินต่อไป

 

"ไม่อายเหรอคับมาจับมือซีลแบบนี้"ผมถามด้วยความรู้สึกกังวล

 

"อายทำไมก็เราเป็นแฟนกันนี่นา"พี่คิวพูดเสียงดัง

 

"ไอพี่คิว"ผมพูดก่อนจะตีแขนพี่คิวทีหนึ่ง

 

"ฮ่าๆๆๆๆๆ"นี่คือเสียงหัวเราะของพี่คิว^_^

 

 

 

"จะพาซีลไปไหน"ผมหันไปถามเมื่อเห็นว่าพี่คิวยังคงพาเดินมาเรื่อยๆ

 

"ไปโรงอาหาร ไปกินข้าวเช้า"พี่คิวพูดแล้วยิ้มให้

 

"ไม่เอา ซีลไม่ไป ไม่หิว"ผมพูดปฏิเสธ

 

"งั้นซีลไปกินเป็นเพื่อนพี่หน่อยล่ะกัน วันนี้พี่รีบเลยไม่ได้กินมาจากบ้าน"

 

 

 

สุดท้ายผมก็ต้องนั่งกินข้าวต้มเป็นเพื่อนพี่คิว ผมนี่อิ่มจัดเลยแต่ทำไงได้ล่ะครับ พี่คิวอุสาห์มารอผมถ้าไม่กินเป็นเพื่อนก็ใจร้ายเกินไป

 

"เอาอีกไหม"พี่คิวถามขึ้นในขณะที่ผมกำลังตักข้าวต้มช้อนสุดท้ายเข้าปาก

 

"พอเลย นี่ถ้าไม่ติดว่าพี่คิวมารอนะ ซีลไม่กินหรอก"

 

"ครับเจ้าตัวน้อยของพี่"พี่คิวพูดแล้วเอามืขยี้หัวผม

 

"ใครของพี่"ผมถามแล้วทำหน้ากวน

 

"ก็ซีลไง"พี่คิวตอบก่อนจะทำหน้ากวนกลับ

 

"คิดไปเองหรือเปล่า"

 

"พูดงี้จะเอาอ่อ"พี่คิวพูดก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผม

 

"ไม่เอาครับๆ"ผมพูดแล้วเอามือดันตัวพี่คิวออก

 

"งั้นเดี๋ยวพี่เอาจานไปเก็บแล้วเราไปเข้าแถวกัน"พี่คิวพูดแล้วก็ลุกขึ้นเดินเอาจานไปเก็บ แล้วพี่คิวก็มา

ดึงมือผมให้เดินตามไปอีกเพื่อจะไปเข้าแถว

 

 

หลังจากเข้าแถวเสร็จผมก็เดินมาเข้าห้อง ทำไมเพื่อนๆถึงมองหน้าผมแปลกๆว่ะ

 

"ซีล นี่นายคบกับพี่คิวเหรอ"เฟรนถามขึ้น

 

"เฮ้ยรู้ได้ไงอ่ะ"ผมถามด้วยความตกใจ

 

"เขารู้กันจะทั้งโรงเรียนล่ะ"ออกัสตอบแทน

 

"ใช่"ผมตอบ

 

"แล้วเรื่องมันเป็นยังไง เล่ามาให้หมดเลย"ฆีตะถามแล้วบอกให้เล่าให้ฟัง

 

"คือ.."

 

 

หลังจากเล่าให้พวกมันฟังเสร็จอาจารย์ก็มาพอดี

 

"นักเรียนค่ะวันนี้เราจะเรียนเรื่องเพศนะคะ อย่างที่รู้ๆกันคือผู้ชายกับผู้หญิงจะมีอวัยวะบางส่วนที่ไม่เหมือนกันเช่น อวัยวะเพศ ต่อมเสียง แล้วก็อีกหลายอย่าง แต่ในวันนี้เราจะเรียนเรื่องการร่วมเพศค่ะ เปิดหนังสือหน้า84ค่ะ"อาจาร์พูดจบพวกผมก็รีบเปิดหนังสือทันที

 

"นักเรียนคะ การที่ผู้ชายกับผู้หญิงเกิดมาเพื่อคู่กันนั้นเป็นเรื่องปกติเพราะเราจำป็นต้องสืบสกุลจึงจำเป็นที่จะต้อง แต่งงานอยู่กินกัน แต่ที่เห็นๆว่าสมัยนี้ ผู้หญิงมักจะรักกับผู้หญิง ผู้ชายรักกับผู้ชาย"อาจารย์พูดประโยคนี้ทำเอาผมสะดุดเฮือกเลย ก่อนที่ผมจะสังเกตุเห็นว่าเพื่อนๆในห้องต่างหันมามองผมเป็นตาเดียว

 

"สะดุ้งทำไมวะ ซีล"เสียงฆีตะถามขึ้น

 

"หรือว่ามันแทงใจดำ"ออกัสหันมาพูดเสริม

 

"เปล่าซะหน่อย"ผมพูดปฏิเสธอย่างทันควัน

 

"การที่เกิดการร่วมเพศระหว่างคนเพศเดียวกัน อาจเกิดจากความรักหรือความใคร่เหมือนเช่นชายหญิงทั่วไป ติดอยู่ที่ว่ามันไม่ปกติ และอีกอย่างคือ การร่วมเพศระหว่างชายและชายมีโอกาสก่อให้เกิดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ......."

 

กว่าจะหมดคาบนี้ผมต้องนั่งทนฟังพร้อมทั้งรับความอับอายจากสายตาที่จับจ้องผมกันเป็นตาเดียว แล้วทำไมอาจารย์ต้องพูดถึงเรื่องความรักระหว่างชายกับชายด้วยก็ไม่รุ

 

"คิดไรอยู่อ่ะซีล"เสียงฆีตะถามขึ้นในขณะที่เรากำลังนั่งอยู่ในโรงอาหารเพื่อรอเวลาที่จะทานข้าว

 

"ป่าวๆ"ผมตอบ

 

"อ๋อ ก็ดีแล้ว"

 

"ทำไมถึงถามล่ะ"ผมถามฆีตะพลางทำหน้าไม่เข้าใจ

 

"ป่าวหรอกแค่ถามเฉยๆ"ฆีตะตอบก่อนจะหันไปทางอื่น

 

"ซีลจ๋าาาาาาา"เสียงที่คุ้นหูด้งขึ้น

 

"พี่คิวเทน"เสียงออกัสพูดขึ้นแล้วมองบางอย่างไม่กระพริบตา

 

"สวัสดีครับน้องๆ"พี่คิวเอ่ยทักพวกเรา

 

"สวัสดีครับ"เสียงเพื่อนทั้งสี่ตอบกลับ

 

"พี่คิวมีไรเหรอครับ"ผมถามเพราะคิดว่าทำไมพี่คิวจึงมาหา

 

"พี่ขอยืมตัวซีลหน่อยนะครับ"พี่คิวพูดจบโดยไม่ทันที่ใครจะได้เอ่ยอะไรพี่คิวก็ดึงมือผมเบาๆเป๋นสัญญาณว่าให้เดินตามมา

 

"พี่คิวจะพาซีลไปไหน"ผมถามขึ้น

 

"ไปโชว์ตัวครับ"

 

"ไม่เอา ไม่ไป"ผมปฏิเสธแล้วพยายามดึงมือออกแต่พี่คิวกลับจับให้แน่นขึ้นกว่าเดิม

 

"ต้องไป อย่าดื้อ"พี่คิวออกคำสั่งเสียงแข็ง

แล้วตอนนี้พี่คิวก็พาผมมาที่ลานหินอ่อนซึ่งมีโต๊ะหินอ่อนอยู่ประมาณแปดตัว แล้วบริเวณนั้นก็มีพี่ไทเกอร์ พี่กร พี่ไวท์และก็มีผู้ชายอีกคนที่ผมไม่เคยเห็นหน้า

 

"สวัสดีครับ"ผมเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินมาหยุดอยู่หน้าพวกพี่ๆเขา

 

"ครับ//ครับ//ครับ"พวกพี่เขาตอบรับพร้อมกันก่อนจะส่งยิ้มให้ผม แต่ผมสังเกตุเห็นว่าพี่ไทเกอร์ไม่หันมามองผมเลย แต่กลับมองเพียงIphoneในมือ

 

"เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ"พี่ไทเกอร์พูดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปทางโรงอาหาร

 

"พี่คิวครับ พี่ไทเกอร์เป็นอะไรหรือเปล่า"ผมหันไปถามพี่คิวพลางทำหน้ากังวล

 

"พี่ก็ไม่รู้ครับ แล้วทำไมซีลต้องไปกังวลด้วย ฮืมมมมม"พี่คิวพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เกลียดที่สุดเลยชอบทำให้หวั่นไหว

 

"เออ ก็น่ารักดีนี่หว่า ดูแล้วคล้ายผู้หญิงดี ตัวนิดนึงเองให้พี่ดูแลไหมครับ"พี่ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วทำตาหวานใส่ผม

 

"พอเลยพีท ของเพื่อนๆ"พี่กรพูดพลางแยกเขี้ยวใส่พี่พีท

 

"ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคิวมันถึงเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชาย"พี่พีทยังไม่หยุดพูด

 

"พี่คิวครับทำไมซีลไม่เคยเห็นเพื่อนพี่คนนี้เลยอ่ะ"ผมถามเพราะผมไม่เคยเห็นจริงๆ ปกติก็เห็นมีกันแค่4คนนี่นา

 

"พอดีช่วงนั้น เรามีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยครับ"พี่คิวพูดแล้วยิ้มให้

 

"ไปกินข้าวกันเถอะถึงเวลาล่ะ"พี่ไวท์พูดในขณะที่ก้มดูนาฬิกาข้อมือ

 

"ซีลจะไปกินกับเพื่อน"ผมพูดก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกมา

 

"ทำไมอ่ะ ไปกินกับพี่ดิ"พี่คิวพูดก่อนจะทำหน้าไม่ค่อยพอใจ

 

"ก็เดี๋ยวเพื่อนน้อยใจอ่ะ"

 

"แล้วซีลไม่กลัวพี่น้อยใจบ้างเหรอคับ"พี่กรพูดขึ้น

 

"แต่ว่า"

 

"ไปๆได้แล้วเดี๋ยวไม่มีโตะนั่ง"พี่พีทพูดตัดบทพวกเรา

 

 

"อะไรอ่ะซีล ให้พี่ทำไม"พี่คิวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าผมเอาแต่ตักลูกชิ้นในแกงพี่ผมเป็นคนสั่งมาให้พี่เขา

 

"ซีลไม่ชอบกินลูกชิ้นปลาอ่ะ"

 

"ไม่ชอบแล้วสั่งมาทำไมครับ"พี่คิวถามก่อนจะตักข้าวเข้าปาก

 

"ก็มันมีเนื้อไก่ด้วย ไม่ได้มีแต่ลูกชิ้น"ผมพูดแล้วมองในจานข้าวว่าลูกชิ้นปลาหมดหรือยัง

 

"พี่ไทเกอร์ครับ"ผมเรียกพี่ไทเกอร์เมื่อสังเกตุเห็นว่าพี่ไทเกอร์นั่งกินข้าวเงียบๆไม่พูออะไรเลย

 

"ครับผม"พี่ไทเกอร์ขานก่อนจะหันมามอง

 

"พี่เป็นไรหรือเปล่าครับ ดูแปลกๆไปนะ"

 

"อ่อ พี่ไม่เป็นไรหรอก ฮ่าๆๆๆๆ"พี่ไทเกอร์ตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ

 

"อ๋อ ครับ"เมื่อเห็นพึ่เขาตอบแบบขำๆผมก็เลยไม่ได้สนใจอะไรต่อแต่กินข้าวเงียบๆ

 

"พี่คิวคะ หนูทำมาให้ค่ะ"น้ำเสียงเล็กๆดังมาจากน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ในมือถือคุ๊กกี้อยู่พร้อมทั้งยืนมาให้พี่คิว

 

"อ่อ ขอบคุณครับ"ทำไมน้องเขามองผมแปลกๆเหมือนไม่ค่อยชอบ

 

"เป็นไรซีล"พี่คิวถามขึ้นเมื่อเห็นว่าผมเอาแต่นั่งเหม่อ

 

"อ๋อ เปล่าครับ"

 

"ซีลไปก่อนนะพี่คิว"พูดจบแล้วผมก็เดินไปยังโต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่ 

อย่าโกรธกันนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา