ลุ้นรักกับไอดอล

    "น้าลิน!! น้าลินนนน น้าลินดา"หนูดีวิ่งเข้ามาในรีสอร์ทร้องตะโกนโวกเวกจนผู้คนในรีสอร์ทตกใจ ลินดาทียืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์รีบหันมามองต้นเสียง ของเด็กผู้หญิงที่ตะโกนเรียกชื่อเธอมาแต่ไกล

"อะไรหนูดี เบาๆ หน่อยสิแขกตกใจหมดแล้ว"ลินดารีบเตือน เมื่อหนูดีวิ่งมาหยุดที่เธอ

"ต้นสนจ๊ะ ต้นสน..."หนูดีพูดไปก็หอบไปด้วยความเหนื่อย

"ใจเย็นๆๆ ไอ้ต้นสนมันทำไมหรอ"ลินดาถาม

หนูเปิดมือถือและยื่นส่งให้กับลินดา และทันทีที่ลินดาได้อ่านข่าวก็ถึงกับสะดุ้งเฮือก!!

"มันไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย"ลินดาถามหนูดี

"หนูดีก็ว่าจะมาถามน้าลินเนี่ยแหละจ๊ะ ว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้กับต้นสนได้ไง"

"น้าต้องถามอรวีให้รู้เรื่อง"ลินดารีบกดมือถือโทรหาอรวี

หนูดีมองที่หน้าจอมือถือที่เป็นข่าวของนิคและมีภาพต้นสนอยู่ด้วย ข่าวที่นิคเป็นคู่เกย์กับต้นสนยังคงเป็นที่พูดถึงอยู่มาก ไม่ว่าจะเป็นใครๆ ตอนนี้ต่างก็รู้ข่าวนี้กันหมด

เมื่อนิคกับต้นสนนั่งรถกลับมาถึงบ้านทหลังจากที่ทั้งคู่ไปผ่อนคลายด้วยการร้องเพลงที่สยามพารากอนมา นิคเดินเข้ามาในบ้านเขาก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดีฐานะเท่าเทียมกับเขา กำลังนั่งกระดิกเท้าบนโซฟาห้องรับแขก

"ไอ้แน็ค!!"

"ไอ้นิค"

นิครีบเดินเข้าไปกอดเพื่อนซี้ของเขา เป็นการทักทายหลังจากที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานาน

ต้นสนเดินตามเข้ามาทีหลัง ก็อดสงสัยไม่ได้กับผู้ชายอีกคนที่นิคเข้าไปทักทายอย่างสนิทสนม

"กลับมาจากประเทศเกาหลีล่ะทำไมไม่บอกว่ะ จะได้ไปรับที่สนามบิน"นิคพูด

"อ๋อ พอดีว่ากูอยากจะมาเซอร์ไพรสมึงน่ะ แต่ไม่นานเชื่อพอกลับมากูก็ถูกเซอร์ไพรสซะเอง"แน็คบอก

"หมายความว่าไงว่ะ??"นิคเลิกคิ้วสูงอย่างสงสัย

"ก็ข่าวของมึงตอนนี้ไงว่ะ"แน็คพูดเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก่อนที่เขาจะเห็นต้นสนยืนอยู่ไม่ไกลจากเขานีก แน็คหันมาถามนิคอย่างสงสัย "คนนี้ใครว่ะ"

"ต้นสน เพื่อนกูเอง...ต้นนี่แน็คเพื่อนสนิทฉันเอง"นิคพูดจบ ทั้งสองคนก็ยิ้มให้กันเป็นการทักทายเล็กน้อย

"เพื่อนหรือแฟนว่ะนิค"แน็คถามต่อ

"เพื่อนดิว่ะ ถามไรแปลกๆ"นิคพูด แต่ในใจก็แอบเขินเล็กน้อย เพราะเขาอยากเรียกต้นสนว่าแฟนใจจะขาด

"หรอ... ก็กูเห็นเขาอยู่ในข่าวก็นึกว่าเป็นแฟนมึงจริงๆ"แน็คบอก

"โว้ยยย ไอ้แน็คมึงนิ...มาถึงไม่มีของฝากให้กูเลยหรอ มึงนิแย่จริงๆ"นิครีบเปลี่ยนเรื่อง

แน็คแอบคิดในใจ อืม...หาเรื่องเปลี่ยนเรื่องจนได้ 

"นี่ไงของฝากมึง เน็ตไอดอลแบบมึงก็ต้องครีมบำรุงผิวหน้าเนี่ยแหละ"แน็คหยิบถุงที่ซื้อมาจากห้างที่ประเทศเกาหลีให้กับนิค

ต้นสนไม่อยากขัดการสนทนาเขาจึงเดินขึ้นชั้นสอง ตรงไปยังห้องนอนของนิคที่เขาอาศัยนอนด้วย ต้นสนกลับมานั่งคิดถึงแฟนคลับที่เขาเจอในวันนี้ เพียงเจอกันแค่วันเดียว แต่เธอกลับทำอะไรได้หลายอย่างเสียเหลือเกิน ทั้งแอบตามที่ห้าง และบีบคอเขา และต้นสนก็มั่นใจมากว่าเรื่องมือที่ถูกส่งมา กับเงาแว๊บๆ ที่อยู่ตรงต้นไม้หน้าบ้านนิค ต้องเป็นฝีมือของเธอคนนั้นแน่นอน

เธอต้องการอะไรกันแน่...ทำไมถึงทำได้ขนาดนี้

น้ำส้มเดินร้องไห้จนมาถึงที่บ้าน สภาพแวดล้อมที่น้ำส้มอยู่คือสลัมคอนกนีตดีๆ นี่เอง เธอยังคงช้ำใจหนักกับภาพที่เธอเห็น ภาพนิคที่ประครองต้นสนอย่างถนอม มันอาจจะไม่ใช่ภาพที่คนทั่วไปเก็ยมาคิดมาก นอกจากเธอ น้ำส้มเปิดประตูบ้านเข้าไป ก็พบว่าพี่สาวของเธอยืนรออยู่หน้าบ้าน

"อีส้ม มึงไปไหนมา!!"เสียงตวาดของพี่สาวเธอ ทำให้น้ำส้มสะดุ้ง

'น้ำข้าว' พี่สาวของเขากำลังยืนถือไม้เรียวรอฟาดน้องสาวของเธอ

"หนูไปทุ่งดอกไม้...ไปเก็บดอกไม้มาประดับบ้าน"น้ำส้มโกหกเพื่อเอาตัวรอด

"อย่ามาโกหก หนีไปข้างนอกบ้านอีกแล้วใช่มั้ยมึง มานี่เลย!!"น้ำข้าวจับแขนของน้องสาว พร้อมกับเอาไม้ฟาดไปตามต้วของน้ำส้ม ยิ่งน้องสาวดิ้นหนีเธอยิ่งลงไม้ลงมือตีหนักกว่าเดิมขึ้นไปเรื่อยๆ

น้ำส้มร้องไห้แหกปากลั่นบ้าน พยายามพนมมือขอร้องไม่ให้พี่สาวตีเธออีก

"กูบอกมึงกี่ทีแล้ว ว่าอย่าหนีออกจากบ้าน ทำไมไม่ฟัง"น้ำข้าวตวาดเสียงใส่

"หนูกลัว...ฮือๆๆๆ อย่าทำหนูเลย"น้ำส้มพนมมือร้องไห้ตัวสั่นติดกำแพง เธอกลัวมากที่ถูกพี่สาวตี

น้ำข้าวเห็นน้องสาวที่กำลังนั่งร้องไห้ ก็รีบวางไม้เรียวลงพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวอย่างสงสาร น้ำส้มกับน่ำข้าวใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสองคนมานานพอควร พ่อของทั้งสองไปเป็ยทหารปนะจำการอยู่ภาคใต้ ก่อนที่จะเสียชีวิตลง ตอนนนั้นเธอกับน้ำส้มยังเด็กมาก

หลังจากที่ครอบครัวของเธอเสียเสาหลักของบ้านไป แม่ของน้ำข้าวก็หาพ่อเลี้ยงมาเพื่อให้ครอบครัวสมบูรณ์ แจ่มันไม่ใช่อย่างที่คิด น้ำข้าวต้องเห็นภาพแม่ของเธอที่ถูกพ่อเลี้ยงทำร้ายแทบปางตายมาหลายต่อหลายครั้ง และยังไม่พอ พ่อเลี้ยงยังบุกไปข่มขืนน้ำส้มถึงในห้องทำให้ส้มช็อคจนเสียสติ มารู้ตัวอีกทีย่ำส้มก็กลายเป็นโรคประสาทไปเสียแล้ว แม่ของทั้งสองจึงพาหนีมาอยู่ที่สลัมแห่งนี้

น้ำส้มกลายเป็นคนบ้า และเป็นที่รังเกียจของคนรอบข้างอย่างมาก ทางเดียวที่จะทำให้ดีขึ้นคือการได้รับความรักจากคนในครอบครัวให้มากๆ นั่นเอง และวันนึงน้ำส้มก็ได้รู้จีกกับนิค นิคเแนเหมือนเทพบุตรของเธอ ไม่ว่านิคจะยิ้ม จะหัวเราะ หรือทำอะไรน้ำส้มก็ชื่นชอบ

การที่เธอรู้จักกับนิค ทำให้เธอมีความสุข น้ำข้าวกับแม่ของเธอจึงหารูป หาคลิป ภาพข่าวสารที่เกี่ยวกับนิคมาให้กับน้ำส้ม เพื่อให้น้ำส้มมีความสุขเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ บ้าง แต่หลังจากนั้นไม่นานแม่ของทั้งสองก็จากไปเพราะอุบัติเหตุ น้ำข้าวจึงต้องดูแลน้ำส้มต่อไป ทั้งคู่อาศัยอยู่ด้วยกันแค่สองคน น้ำข้าวต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนและเลี้ยงดูน้องสาว ส่วนน้ำส้มก็ใช้ชีวิตอยู่ในบ้าน โดยน้ำข้าวได้ขอให้ป้าข้างบ้านช่วยดูแล แต่บ่อยครั้งที่ไม่ได้รับความร่วมมือจนน้ำส้มแอบหนีไปสร้างเรื่องอยู่หลายครั้ง...

"น้ำส้มไปอาบเถอะ... พี่ไม่ตีแล้ว"น้ำข้าวบอก

"ไม่ตีส้มจริงๆ นะ"น้ำส้มพูด

"จ๊ะ!! ไปอาบน้ำเดี๋ยวลงมากินข้าวกัน วันนี้มีปลาทูของโปรดเราด้วยนะ"น้ำข้าวพูดด้วยน้ำเสียงใจดี

"เย้ ปลาทู น้ำส้มชอบกินปลาทู เดี๋ยวจะลงรีบมานะ"น้ำส้มก็กระโดดดีใจ รีบขึ้นไปอาบน้ำ

ความสุขของน้ำส้มคือการที่ได้เห็นหน้านิคกับการที่ได้กินของที่ชอบและได้รับความรักของพี่สาว แค่นี้ชีวิตเธอก็มีความสุขแล้ว

วันต่อมา นักข่าวมากมายหลากหลายสำนักกำลังมารอทำข่าวของนิค หลังที่ยืนรอให้นิคคุยงานกับผู้ใหญ่ของสถานทีโทรทัศน์อยู่นาน เมื่อนิคเดินออกมาพร้อมกับเจ๊ไก่ นักข่าวมากมายก็พากันเข้าไปรุมออที่นิค ไมค์จากหลากหลายช่องโทรทัศน์จ่อมาที่เขาเพียงคนเดียว รวมถึงแสงแฟลตจากกล้อง ของนักข่าวที่กดรัวไม่ยั้ง

ต้นสนแอบยืนฟังคำสัมภาษณ์อยู่ห่างๆ เจ๊ไก่ได้ออกคำสั่งกำชับตั้งมาว่า ไม่ให้นักข่าวเห็นเขาเด็ดขาด

"ข่าวออกมาว่าน้องนิคเป็นเกย์ เป็นความจริงหรือเปล่าค่ะ"นักข่าวสาวคนนึงถาม

"แล้วเด็กผู้ชายคนนั้น เกี่ยวข้องอะไรกับน้องนิคครับ"นักข่าวหนุ่มอีกคนรีบถามเสริม

"คือ...ก่อนอื่นนะครับ ผมไม่ใช่เกย์ และผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย คนที่เป็นข่าวกับผมเป็นแค่เพื่อนผมนะครับ ไมาใช่คู่เกย์ครับ"นิคตอบ นักข่าวพากันมองหน้าก่อนที่นักข่าวสาวอีกคนจะถามบ้าง

"แล้วคลิปที่โดนปล่อยมา นี่หมายความว่าไงคะ"

"ผมแค่กอดให้กำลังใจเพื่อนเฉยๆ ครับ ผมไม่ได้คิดอะไร คือเพื่อนผมเพิ่งเจอเรื่องแย่ๆ มาเลยให้กำลังใจเขสย่ะครับ ผมว่ามันก็เรื่องปกตินะ ให้กำลังใจกันไม่เห็นแปลกทุกคนตีความไปเอง"นิคตอบ

"แล้วความสัมพันธ์กับพริม เป็นยังไงบ้างคะ"

คำถามนั้นทำให้นิคนิ่งพักนึง ก่อนที่เขาจะตอบว่า "ผมกับพริมเรากำลังปนับความเข้าใจกันครับ มีลุ้นว่าทุกคนจะได้เห็นภาพสวีทของเราแน่นอน"

ต้นสนรู้ว่ามันเป็นแค่คำสัมภาษณ์ที่โกหก แต่เขาก็ทำใจไม่ได้เท่าไรนัก เจ๊ไก่และนิคเดินออกมาจากกลุ่มนักข่าว ต้นสนรีบแอบเดินตามโดยไม่ให้คนสังเกตุ

เมื่อลงมาถึงตึกหน้าสถานีโทรทัศน์ แฟนคลับนิคก็พากันมารอนิคอย่างหนาแน่น นิคโบกมือยิ้มให้แฟนคลับ ต้นสนแอบยืนมองห่างๆ 

"เฮ้ยๆๆ นั่นใช่มะ ผู้ชายที่เป็นข่าวกับพี่นิคเรา"เด็กผู้หญิงคนนึงเดินมาเห็นต้นสนพอดี จึงรีบสะกิดเพื่อนสาวข้างๆ

"ใช่ว่ะแก คนอะไรเป็นเกย์ และยังมาแย่งแฟนคนอื่น นี่หวังเกาะกระแสพี่นิคดังน่ะสิ"เพื่อนสาวของเธอพูดบ้าง

"หน้าไม่อายเนอะ ยังจะกล้าตามพี่นิคมาอีก หน้าด้าน!!"

ต้นสนได้ยินจึงทนไม่ได้ มันอะไรกันนักกันหนา จะด่าทอกันไปถึงไหน ต้นสนโดนทั้งกระแสแอนตี้ในแฟนเพจ ในเว็บไซต์ต่างๆ แถมยังต้องมาฟังคำด่าต่อหน้าอีกหรอ ต้นสนเดินเข้าไปหาเด็กผู้หญิงสองคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง

"ถ้าปากพวกเธอมันว่าง จนต้องมาเห่าใส่คนอื่นเนี่ย ก็ช่วยหาอะไรมายัดใส่ปากหน่อยนะ มันน่ารำคาญ"ต้นสนเดินหนีเด็กผู้หญิงสองคนนั้นไป ทิ้งให้พวกเธอยืนอึ้งอยู่นั้น

แต่พอต้นสนเดินหนีออกมา แฟนคลับนิคก็สังเกตุเห็นเขาพอดี ต่างพากันนินมาต่อหน้า แบบไม่เกรงอกเกรงใจต้นสนแม้แต่น้อย นิคเองก็กำลังแจกลายเซ็นแฟนคลับคนอื่นๆ จึงไม่ทันสังเกตุ

เจ๊ไก่รีบเดินมาหาต้นสนและพาหนีไปทางอื่น ก่อนที่เธอจะเหวี่ยงต้นสนออกไป

"บอกตรงๆ นะพ่อหนุ่ม ฉันว่าเธอควรออกไปจากชีวิตนิคซะ"เจ๊ไก่พูด

"ว่าไงนะ.."ต้นสนทำหน้าสงสัย

"ก็ไม่ใช่เพราะนิคมีข่าวกับเธอหรอ เรื่องถึงเกิดได้มากขนาดนี้ ฉันว่าเธอน่ะ ควรออกไปจากชีวิตของนิคได้แล้ว ก่อนที่นิคจะไม่มีที่ยืนในวงการบันเทิง"เจ๊ไก่พูด

"พูดอย่างกะว่าผมอยากเข้ามายุ่งกับชีวิตเขางั้นแหละ เออ ก็ไม่อยากอยู่นักหรอก"ต้นสนเดินไปที่รถนิค เขาไปยืนรอเฉยๆ เจ๊ไก่ไม่สนรีบเดินไปหานิค ทิ้งให้ต้นสนยืนกลั้นน้ำตาเพียงลำพัง เรื่องเกิดขึ้นมากมายขนาดนีเเขสจะไม่ทนอีกต่อไป

เมื่อนิคกลับมาถึงบ้านต้นสนก็รีบลงจากรถทันที นิครีบตามต้นสนไป

"เดี๋ยวสิต้น เป็นไรเนี่ย"นิคตะโกนไล่หลังต้นสน

"ไม่ต่องมายุ่ง"ต้นสนตะคอกกลับ 

นิควิ่งมาดักหน้าต้นสน และคว้าแขนต้นสนไว้ ไม่ให้หนีไปไหน

"เป็นไรอ่ะ ตั้งแต่กลับมานายก็เป็นแบบนี้อ่ะ ไม่พูด ไม่จา โกรธอะไรเนี่ย"นิคถาม

"ยังต้องถามอีกหรอ ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ ที่โดนคนด่า คนดูถูกแบบนี้ ไหนจะเพือนของพริม ในจะข่าวฉาวของนายที่ฉันเกี่ยวข้อง ไหนจะแฟนคลับโรคจิตที่ตามมาบีบคอฉันเมื่อวาน ฉันไม่ทนแล้ว!!"ต้นสนบอก

"ใจเย็นสิต้น ฟังก่อนดิ"นิคพยายามจะพูด แต่ต้นสนไม่ยอมฟัง

เขาต้องกลับบ้าน ใช่เขาต้องกลับ!!

"ไม่เอาน่ะนิค ถ้าอยู่ต่อก็มีแต่ทำให้นายแย่ ถ้าฉันหายไปจากชีวิตนายสักพักมันอาจจะดีขึ้น"ต้นสนบอก

"ไม่เอาต้น ฉันไม่ให้กลับ ถ้าไม่มีนายอยู่ด้วย แล้วฉันจะอยู่ยังไง"นิคบอก

เขากำมือต้นสนเอาไวเแน่น ราวกับไม่อยากให้ต้นสนทิ้งเขาไปไหน

"แต่ว่า..."ต้นสนจะเถียง แต่เขาไม่สามารถเถียงได้

นิคเข้ามาจูบปากต้นสนแบบนี้ที่ไม่ให้เด็กหนุ่มตั้งตัว...ริมฝีปากอันนุ่มนวลของนิคทำให้ต้นสนใจสั่นระริกอย่างบอกไม่ถูก... ก่อนที่นิคจะถอนจูบ

"อย่าเดินตามเกมที่พวกนั้นวางไว้สิ... เราต้องเอาคืน"นิคบอก

"ยังไงอ่ะ.."ต้นสนเลิกคิ้วสูงอย่างสงสัย

"เอาน่ะ แต่ขออย่างเดียว นายอย่าท้อและสู้ไปด้วยกันนะ ฉันเชื่อว่าความรักชนะทุกสิ่ง"นิคพูด

"แต่ว่าตอนนี้เรามืดไปหมดเลย ชื่อเสียงนายก็กำลังแย่ ฉันก็โดนแอนตี้ นายแน่ใจหรอว่าเราจะผ่านเรื่องพวกนี้ไปได้..."ต้นสนถาม

"ไม่ยากหรอก... ฉันคิดแผนไว้แล้ว...."นิคยิ้มอย่างมีเลศนัย ข่าวทีาให้สัมภาษณ์ไปถ้าไม่เป็นผล ก็ต้องงัดแผนนั้นมาใช้เสียแล้วล่ะ 

ฉันจะทำให้รู้ ว่าไม่มีใครมาล้มฉันได้ง่ายๆ