Kamisama boku no suki yo ne

 ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
...เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นไม่นานนักก็ดับลง แสงแดดอ่อนๆลอดผ่านผ้าม่านมุ่งตรงไปที่ร่างเล็กใต้ผ้าห่มซึ่งตอนนี้นอนขดตัวและไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัวเลยสักนิด
 
Hajime talk
 
"ฮาซามิ เช้าแล้วนะครับ ถ้าไม่รีบตื่นจะไปโรงเรียนสายนะ"ผมพูดพลางเขย่าตัวอาซามิที่กำลังนอนขดตัวนิ่งบนเตียง สงสัยจะหนาวล่ะมั้ง... ก็นี่มันเพิ่งเริ่มฤดูใบไม้ผลิได้แค่สองวันเองนี่หน่า
"อาซามิ~~"ผมเขย่าตัวอาซามิอีกรอบ แต่ก็ไม่มีการตอบรับกลับมาเลยสักนิด ดูแปลกๆแฮะ ทำไมตัวอาซามิดูนิ่มแปลกๆ ?
 
พรึ่บ!
 
ผมเปิดผ้าห่มออกมาก็พบว่ามันคือตุ๊กตาหมีและหมอนใบเล็กที่ถูกจัดท่าให้เหมือนนอนขดตัวอยู่ อาซามิหายไปไหน ?
ทันทีที่ผมนึกถึงอาซามิ ผมก็แทบจะวิ่งหาทันที
ห้องน้ำไม่มี
ห้องครัวไม่มี
ห้องนั่งเล่นก็ไม่มี
หายไหน ??
ผมวิ่งวุ่นหาตัวเขารอบบ้านแต่ก็ไม่เจอ....
หรือว่าอาซามิ....
 
"ไม่นะอาซามิ!ผมจะไปช่วยคุณเอง"ผมรีบวิ่งออกนอกบ้านตามหาอาซามิทันที และบรรยากาศรอบๆตัวผมก็เปลี่ยนไป จากที่เคยมีบ้านเรือนกลับกลายเป็นสีดำมืดสนิทไปหมดจนรับรู้ได้ว่าผมอยู่คนเดียว...
 "ฮาจิเมะ............"
นั่นเสียงอาซามินี่.....
'อาซามิ! คุณอยู่ที่ไหน'
"ฮาจิเมะ..."
'อาซามิ.....อาซาใิ!คุณอยู่ที่ไหน ทำไมผมมองไม่เห็นคุณเลย'
"ฮาจิเมะ!"
 
พรึ่บ!
 
"แฮ่ก...แฮ่ก...ฝะ....ฝันหรอกเหรอ..."ผมพูดพลางปาดเหงื่อที่อยู่บนใบหน้าก่อนที่จะมองไปรอบๆและพบว่าอาซามินั่งอยู่ใกล้ๆผม
"เป็นอะไรรึเปล่า? ฝันร้ายเหรอ"เขาถามผมด้วยใบหน้าที่เป็นห่วง ทำเอาผมไม่อยากเล่าความฝันให้เขาฟังเลยแฮะ
"เปล่าครับ.....อาซามิตื่นมานานรึยังครับ หิวรึเปล่า?"ผมถามเขากลับ
ใบหน้าของอาซามิที่ดูกังวลเริ่มผ่อนคลายลง และพูดตอบด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีจางๆ
น่ารัก ~ >/////<
"กะ...ก็ตื่นได้ไม่นานหรอก ผมทำอาหารเช้ากับข้าวกล่องตอนเที่ยงไว้แล้ว รีบอาบน้ำแล้วลงไปทานด้วยนะ"อาซามิพูดยาวก่อนที่จะรีบตรงดิ่งลงไปห้องครัวเพื่อรอทานข้าว
"อาซามิ.......เพราะแบบนี้ไงผมถึงไม่อยากให้ใครได้คุณไป...."
 
Hajime end talk
 
"ลงมาแล้วเหรอ... ทานข้าวกันเถอะ"อาซามิพูดพลางยิ้มนิดๆและเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงพร้อมกับอีกคนที่อยู่ในชุดนักเรียนเหมือนกัน
"งั้น...ทานล่ะนะครับ/ทานล่ะครับ"เสียงทั้งสองพูดประสานกันก่อนที่จะลงมือทานข้าวเช้าจนหมดและได้เวลาไปโรงเรียนแล้ว
 
ระหว่างทาง
 
"เดี๋ยวผมถือให้นะ"ฮาจิเมะพูดพลางหยิบข้าวกล่องและกรเป๋าของอาซามิไปถือทันที
"ดะ..เดี๋ยวสิ นายก็มีของถือไม่ใช่เหรอ แค่นี้ผมถือเองได้นะ"อาซามิตอบพลางเอื้อมมือไปหยิบของของตัวเองกลับมา แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะคนตัวสูงกว่าดันเอี้ยวตัวหลบซะได้
"ไม่เอานะ ผมไม่อยากให้คุณถือของหนักๆแบบนี้หรอก"เขาตอบกลับพร้อมกับทำหน้างอเหมือนเด็กถูกขัดใจ
"แต่ผมไม่อยากรบกวนคุ---"
"ไม่ได้รบกวนซะหน่อย ! ผมยินดีจะทำเพื่ออาซามิทุกอย่าง ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิต จะตายแทนผมก็ยอ---"
"ไม่เอานะ!....ผม.....ไม่ต้องการแบบนั้น.....ขอร้องล่ะ.."คนตัวเล็กก้มหน้าเพื่อปกปิดน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาในไม่ช้า
"อาซามิ...ผมขอโทษนะที่พูดแบบนั้น ผมสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป...เพราะงั้น...อย่าร้องนะครับ"คนตัวใหญ่เชยคางของคนตัวเล็กกว่าขึ้นมาพลางปาดน้ำตาให้ และส่งยิ้มอันอบอุ่นให้คนตัวเล็กกว่าเพื่อปลอบใจ
"ฮึก.....ฮาจิเมะ....สัญญานะ"
"สัญญาครับ..."เขายิ้มให้และคนตัวเล็กก็ยิ้มตาม
 
'อาซามิ.....ผมจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป'
 
ติดตามตอนต่อไป...