[Inazuma Eleven Go] Wind of Love สายลมแห่งความรัก

 ณ.บ้านของสึรุงิ
        กริ๊งๆๆ~~~~~~ อือออออ เช้าแล้วหรอเนี่ย สึรุงิมองนาฬิกาบนหัวเตียง 06:00 น. “สึรุงิลุกขึ้นจากเตียงตรงไปยังห้องอาบน้ำ”
 
Tsurugi  Tallk
 
     “วันนี้แล้วซิน่ะที่ฉันต้องเข้าเรียนโรงเรียนไรมงเป็นโรงเรียนที่ฉันเคยสัญญากับคนๆนึ่งว่าจะเข้าเรียนที่นี้ตอนม.ต้น” ผมบ่นกับตัวเองตอนกำลังอาบน้ำ
 
      สวัสดีครับผมชื่อ สึรุงิ เคียวสึเกะ หลายคนมองผมว่าเป็นนักเลงแต่ที่จริงไม่ใช่น่ะครับถึงผมจะดูเหมือนนักเลงและเหมือนคนหยิ่งๆ  แต่ผมก็ไม่เคยไปทะเลาะกับใครก่อนถ้าเขาไม่มาหาเรื่องผมก่อนน่ะครับ   ที่ผมหน้าเย็นชาก็ตั้งแต่ตอนที่พี่ยูอิจิตกจากต้นไม้เพราะผม  ผมรู้สึกผิดกับตัวเองมาโดยตลอดแต่ที่จริงผมใจดีน่ะครับ  เวลาผมอยู่ต่อหน้าคนอื่นๆผมจะเย็นชาตลอดยกเว้นไม่กี่คนที่จะเห็นผมในแบบปกติ  แต่มีคนเดียวที่ได้เห็นผมยิ้มก็คือ พี่ 
 
       ที่ผมบอกว่าจะเรียนไรมงเพราะผมเคยไปสัญญากับคนตัวเล็กคนนึ่งครับเขาบ้าฟุตบอลมากถึงตอนนั้นเราจะเจอกันตอนเด็กๆแต่ผมก็รู้สึกถึงความรักที่มีต่อฟุตบอลของเขามากเป็นรักที่ใสซื่อบริสุทธิ์(ขนาดนั้นเลยหรอค่ะ#ยูเมะ “นี้แน่ะยูเมะ#สึรุงิ““จะดีดหน้าผากยูเมะทำไมค่ะยูเมะเจ็บน่ะค่ะ -><- ”) ช่างเหอะเรื่องนั้นค่อยว่ากันที่หลังผมรีบแต่งตัวก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง
          ผมไปโรงเรียนแล้วน่ะครับ ‘สึรุงิพูดกับแม่บ้าน’ 
        “ค่ะคุณหนู”แม่บ้านได้ตอบกับผมก่อนที่ผมจะเดินออกจากบ้านเพื่อเดินทางไปโรงเรียน
        ระหว่างที่ผมกำลังเดินทางไปโรงเรียนผมก็ได้แวะไปโรงพยาบาลก่อน(มันอยู่ทางเดียวกันหรอค่ะ#ยูเมะ) ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรไปเรื่อยผมก็ได้เดินมาถึงหน้าห้องของพี่
 
        ‘สึรุงิเปิดประตู’
        “ดีครับพี่วันนี้ผมมาเยี่ยมก่อนไปโรงเรียนครับ”
        “อ้าวเคียวสึเกะวันนี้มาหาพี่แต่เช้ามีอะไรหรือเปล่าแล้วไม่ไปเรียนหรอวันนี้ได้เข้าโรงเรียนที่อยากเข้าแล้วซิน่ะ^^”(มาเป็นชุดเลยน่ะค่ะคุณพี่#ยูเมะ)          “อ่อไม่มีอะไรหรอกครับแค่มาเยี่ยมเฉยๆยังพอมีเวลาอ่ะครับ ^^” ผมตอบพี่ไปอย่างร่าเริง
        “งั้นหรอแล้วเคียวสึเกะคิดว่าคนที่เคียวสึเกะเคยสัญญาเขาจะเข้าเรียนที่นั้นหรือเปล่า”
        “ ผมก็ไม่รู้หรอกครับแต่ผมคิดว่าเขาไม่ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับผมหรอกผมเชื่อในสัญญาของเขาครับ “
 
        
         “ อื้มก็ดีแล้วล่ะที่เชื่อในคำสัญญาแต่ก็เตรียมใจเพื่อไว้บ้างก็ดีน่ะจะได้ไม่เสียใจ “
         สิ่งที่พี่พูดขึ้นมาทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขาเกิดลืมสัญญาที่ให้ไว้กับผมผมจะทำยังไงดี . . . . .
.
.
.
.
.
.     
          ผมคิดในใจว่าถ้าเขาลืมขึ้นมาจริงๆก็คงไม่เป็นไรขอแค่ให้เขายังรักฟุตบอลและเล่นฟุตบอลต่อไปเท่านั้นก็พอแต่ยังไงฉันก็เชื่อในคำสัญญาของฉันกับนายน่ะเทนมะ
         “เคียวสึเกะพี่ว่าไปโรงเรียนได้แล้วล่ะเดี๋ยวสายน่ะ^^ “ พี่พูดขึ้นมาทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่ผมจะตอบกลับไป
         “ครับพี่ชาย”
          ผมได้เดินออกจากห้องของพี่แล้วเดินทางไปโรงเรียนที่ผมรอคอยเพื่อที่จะได้เจอกับคนๆนั้นอีกครั้ง
          ระหว่างที่ผมเดินทางไปโรงเรียนไรมงก็มีโทรศัพท์จากรุ่นพี่ที่ผมสนิท –กริ๊งๆๆๆ-(เสียงคลาสิคค่ะ555#ยูเมะ ‘คลาสสิคแล้วมีอะไรไหมครับยูเมะจัง#สึรุงิ’ เปล่าค่ะไม่มีอะไรยูเมะแค่บ่นกับตัวยูเมะเองแหะๆ^^ # ยูเมะ )
          ผมกดรับสาย
          “ฮัลโหลครับรุ่นพี่ชินโด”
          “ไงสึรุงิวันนี้จะมาเรียนที่ไรมงแล้วซิน่ะ “
          “ใช่ครับแล้วรุ่นพี่รู้จักคนที่ผมเคยถามรุ่นพี่ไปไหมครับ “
          “ อ่อเทนมะอ่ะหรอรู้จักซิพึ่งจะได้เป็นกัปตันทีมเมื่อเร็วๆนี้เองเทนมะนี่รักฟุตบอลอย่างที่สึรุงิเคยพูดให้ฟังเลยน่ะ"
          “ รุ่นพี่ตอบผมสิ่งที่ได้ยินทำให้ผมตกใจนั้นคือเทนมะได้เป็นกัปตันทีม           " จริงหรอครับที่เขาได้เป็นกัปตันทีมของชมรมฟุตบอลไรมง ”
          “ก็จริงน่ะซิ”  “ชินโดวันนี้นายเป็นเวรทําความสะอาดห้องตอนเช้ากับฉันน่ะ”‘แว่วเสียงจากคิริโนะที่เรียกชินโด’
          “โอเคสักครู่น่ะคิริโนะ” ผมได้ยินรุ่นพี่ตอบคนเสียงหวานแต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้คิริโนะนี่แฟนรุ่นพี่ชินโดหรอผมคิดในใจอย่างสงสัย
          “แค่นี้ก่อนน่ะสึรุงิพอดีต้องไปทำความสะอาดห้องเรียนอ่ะไว้ค่อยคุยต่อที่หลัง “ รุ่นพี่ตอบผมอย่างเซ็งๆ
          “ ครับรุ่นพี่ไว้เจอกันที่โรงเรียนน่ะครับ "
          “ โอเค “
          หลังจากที่รุ่นพี่ตอบผมผมก็กดวางสายแล้วเดินทางไปโรงเรียนต่อหลังจากที่ผมนั่งคุยโทรศัทพ์กับรุ่นพี่แถวสวนดอกซากุระผมก็อดคิดไม่ได้ว่าดอกซากุระนี้สวยจังน่ะ
 
         ระหว่างที่ผมเดินไปเรื่อยๆจนพอใกล้ถึงโรงเรียนผมก็ได้สังเกตุเห็นเด็กผู้ชายคนนึ่งนั่งร้องไห้บ่นเรื่องข้าวเช้าข้าวเที่ยง
         ผมคิดในใจว่า “บ่นอะไรของเขาล่ะนั้น- -ข้าวเช้าข้าวเที่ยงสงสัยลืมกระเป๋าตังค์มาซิน่ะ “
        พอผมเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆผมก็เบิกตากว้างขึ้นเพราะผมตกใจที่ได้เห็นคนตัวเล็กที่กำลังนั่งร้องไห้ไปพลางบ่นไปพลางนั้นซึ่งเป็นคนที่ผมอยากเจอมากที่สุดตอนนี้แถมยังใส่ชุดของไรมงอีก
       ผมคิดในใจและยิ้มออกมาเล็กน้อยเพราะผมดีใจที่เขาไม่ได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับผม “นายไม่ได้ผิดสัญญากับฉันซิน่ะเทนมะ”
       พอผมเดินเข้ามาถึงตัวของเทนมะผมก็ได้ควักแบงค์พันเยนในกระเป๋าให้เทนมะ
       “เอ่อขอบคุณน่ะครับแล้วถ้าเจอกันวันหลังผมจะเลี้ยงข้าวน่ะครับ “ คนตัวเล็กได้ตะโกนมาผม
       “นายไม่ต้องเลี้ยงฉันหรอกฉันเต็มใจช่วยนายอยู่แล้ว” ผมตะโกนกลับไปโดยไม่หันหลังให้คนตัวเล็กได้เห็นหน้า
 
 
        ผมได้เดินเข้าไปในโรงเรียนและตรงไปที่ห้องพักของคุณครูแล้วผมได้ไปเจอคุณครูประจำชั้น
       ‘ซึ่งสึรุงิเคยได้เจอกับครูก่อนหน้านี้แล้วตอนที่ครูไปบ้านสึรุงิเพื่อคุยกับพ่อแม่เรื่องเข้าเรียนที่ไรมง’
       “ คุณครูครับผม สึรุงิ เคียวสึเกะครับ “
       “ อ้าวสึรุงิคุงพร้อมที่จะเข้าเรียนที่ไรมงแล้วซิน่ะ”
       “ครับ”  
      “งั้นตามครูมาเลยน่ะห้องที่เธออยู่คือ ห้อง1-1 น่ะ ครูเป็นครูประจำชั้นของห้องนี้จ่ะ “
      “ครับ”  
      ‘ระหว่างเดินไปที่ห้องเรียนที่สึรุงิจะได้เรียน’
      “ ถึงฉันจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับนายก็คงไม่เป็นไรไหนๆก็ได้เรียนที่ไรมงแล้วฉันจะเข้าชมรมฟุตบอลและจะได้เล่นฟุตบอลกับนายอีกครั้งเทนมะ” ผมคิดในใจ
      “เอาล่ะสึรุงิถึงห้องเรียนแล้วเธอรอหน้าห้องก่อนน่ะเดี๋ยวครูเรียก “
      ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่ผมจะตอบกลับเพราะผมคิดอะไรเพลินไปหน่อย(ไม่หน่อยแล้วมั่งค่ะ #ยูเมะ)
     “ ครับ “
     ‘ครูได้เข้าไปในห้องแล้วบอกให้นักเรียนในห้องนั่งลงครูก็ได้เรียกสึรุงิเข้าไป’
 
          พอผมเข้ามาในห้องเรียนผมก็ได้สังเกตุนักเรียนหญิงหลายคนว่าตาวาวเป็นประกายแต่นักเรียนชายสายตาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรบางคนก็มีสายตาของความหวาดกลัว
          ผมคิดใจว่า  “ทำไมนักเรียนหญิงแต่ล่ะคนต้องทำสายตาแบบนั้นด้วยน่ะไม่ค่อยชอบเลยแหะนักเรียนชายแต่ล่ะคนก็สายตาแบบหาเรื่องบางคนก็กลัวจะกลัวไรกันฉันไม่ได้น่ากลัวแบบหน้าตาน่ะโว้ยยยยไม่ว่าโรงเรียนไหนๆก็เป็นแบบนี้หมด- -เพราะความหล่อกับหน้าที่นิ่งๆของฉันซิน่ะ(ใช่หรอค่ะแต่ก็จริง555#ยูเมะ)ต้องหน้านิ่งเข้าไว้นิ่งเข้าไว้ “
        “นี้คือนักเรียนใหม่น่ะจ่ะเขียนชื่อให้เพื่อนรู้จักเลยจ่ะ”
        ‘ระหว่างที่สึรุงิกำลังเขียนชื่อตัวเองบนกระดาน’  
 
       “ มัทซึคาเซะ เทนมะ กับโซราโนะ อาโออิพวกเธอสองคนหยุดคุยกันก่อนได้ไหม- - “
       “ ครับ/ค่ะ ‘’
       ‘ชื่อของเด็กหนุ่มกับเสียงที่ตอบกลับมาทำให้สึรุงิที่กำลังเขียนชื่อสะดุ้งขึ้นเล็กน้อยเพราะไม่ได้คิดว่าจะได้เรียนห้องเดียวกันกับคนตัวเล็กและอีกอย่างสึรุงิก็ไม่ได้สังเกตุคนตัวเล็กตอนเข้ามาในห้องด้วย’
 
        ‘พอสึรุงิเขียนชื่อเสร็จแล้วกำลังที่จะหันมาพูดแนะนำชื่อก็ได้มีคนตัวเล็กตะโกนแทรกขึ้นมาก่อนที่เขาจะได้พูด’
 
 
         “ นายสึรุงิ~~~~"
         'เทนมะลุกขึ้นตะโกนเสียงดังลั่นห้องเรียนแล้วทำตาโต'
        ผมตกใจแต่ไม่แสดงออกและคิดในใจว่า ” เทนมะนายอยู่ห้องนี้ซิน่ะผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก "
         “ ไงเทนมะ " ผมตอบเทนมะกลับแบบหน้านิ่ง
        “  อ้าวเธอสองคนรู้จักกันหรอเนี่ย "
        “ ครับ/ครับ " ผมกับเทนมะตอบคุณครูที่กำลังสงสัย
        “ เอาล่ะถ้าเธอสองเขารู้จักกันงั้นสึรุงิไปนั่งที่นั่งข้างมัทสึคาเซะน่ะ ส่วนมัทสึคาเซะฝากดูแลสึรุงิด้วยแนะนำโรงเรียนให้เพื่อนและแนะนำชมรมให้เพื่อนด้วยน่ะ " (เทนมะจะดูแลสึรุงิหรือสึรุงิจะดูแลเทนมะค่ะเนี่ย><#ยูเมะ)
        “ ครับ/ครับคุณครู "
 
 
        ‘พอครูพูดให้เทนมะแนะนำโรงเรียนให้สึรุงิเสร็จสึรุงิก็ได้เดินไปนั่งข้างเทนมะ’
       “ไงสึรุงิฉันไม่คิดว่านายจะมาเรียนที่นี้น่ะเนี่ยดีใจจังที่ได้เจอนาย^^ไม่ได้เจอกันตั้งนานตั้งแต่ตอนที่นายอยู่ประถมแล้วมาเที่ยวที่โอกินาว่ากับพี่นายซิน่ะ "
        เทนมะพูดกับผมแบบยิ้มแย้มทำให้ผมอดดีใจไม่ได้เหมือนกันที่ได้เจอกับเทนมะและเทนมะเขายังจะจำเรื่องที่เคยสัญญาไว้กับผมได้หรือเปล่าคงจำได้ล่ะมั่งไม่งั้นไม่มาเข้าโรงเรียนนี้กับชมรมฟุตบอลหรอก
 
        “ อือขอบคุณน่ะเทนมะ "
        “ เอ๊ะขอบคุณเรื่องอะไรหรอ? "
        “  เปล่าหรอกไม่มีอะไร "
        “ งั้นหรอ ” เทนมะตอบผมแต่ผมก็รู้ว่าเขากำลังสงสัย “เทนมะนายคงลืมที่สัญญาไว้กับฉันแล้วซิน่ะTT”
 
        ระหว่างที่ครูกำลังสอนเทนมะก็ได้แนะนำอาโออิกับชินสุเกะให้ผมได้รู้จักแล้วอยู่ดีๆเทนมะก็ร้องดังลั่นห้องเรียนขึ้นมาผมก็ตกใจ “เป็นไรเทนมะ!!!!”
        “โอ้ยใครปาชอล์กมาเนี่ยเจ็บน่ะ- -”
        “ครูเอง- - มัทสึคาเซะเธอจะทำไมและอีกอย่างเธอจะชวนเพื่อนใหม่คุยไปถึงเมื่อไรนี้มันวิชาเรียนค่อยไปคุยกันตอนเที่ยงเดี๋ยวก็หมดคาบแล้ว- -"
        “ ขอโทษครับคุณครู " เทนมะพูดขึ้นมาผมก็ตกใจนึกว่าเป็นไรที่แท้โดนชอล์กปาใส่หัว(แหม่เป็นห่วงกันจังเลยน่ะ#ยูเมะ)
 
 
        ระหว่างที่เทนมะกำลังขอโทษครูและฟังครูบ่นผมก็ได้พูดขึ้นมาเบาๆว่า          “ก็ขอบคุณเรื่องที่นายไม่เคยลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉันไงว่าจะเข้าโรงเรียนนี้กับชมรมฟุตบอลของไรมง " ผมพูดไปพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อยก็มันอดดีใจไม่ได้นิน่า
       “สึรุงิเมื่อกี้นายได้พูดอะไรหรือเปล่า ฉันได้ยินไม่ถนัดพอดีฟังครูบ่นอยู่อ่ะ"    
      “เปล่าหรอกไม่มีอะไรนายคงหูแว่วไปเอง” ผมตอบแบบหน้าเซ็งๆแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง(ก็พูดเบาเองนิค่ะ#ยูเมะ “ยูเมะจังเหอะๆเธอเขียนบทให้ฉันเธอยังมีหน้ามาบอกว่าฉันพูดเบาอีกหรออออ- - #สึรุงิ “ อ๊ากกกกยูเมะขอโทษเจ้าค่าTT # ยูเมะ)
 
        “ คงงั้นล่ะมั่ง " เทนมะตอบผมแบบน้ำเสียงสงสัยว่าผมพูดไร
        ผมไม่ได้พูดไม่ได้พูดไม่ได้พูดจริงๆน่ะท่านผู้อ่าน (หรออออค่า- -#ยูเมะ)