Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

9.6

วันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.07 น.

  49 chapter
  24 วิจารณ์
  42.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2559 00.16 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

24) คบกันแล้ว...แล้วคำว่ารักล่ะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

อลิซที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากห้องเรียนด้วยความรู้สึกหลากหลาย 

เสียใจ ที่เค้ามองเราเป็นคนร้ายกาจที่เค้าเกลียดเราจริงๆ

ดีใจ ที่ได้พูดเรื่องที่ติดในใจออกไป 

เจ็บใจ ที่เค้าไม่เชื่อเราเอาแต่เชื่อคนที่ตีสองหน้า

ปวดใจ ที่เรื่องมันจบไม่สวยแบบนี้ 

 

อลิซไม่อยากร้องไห้ต่อหน้านาบีที่มองตนด้วยสายตากดขี่และเหยียดหยามขณะที่ตนกำลังบอกความในใจกับโฮวอน 

อลิซจะไม่อ่อนแอไม่อยากอ่อนแอ ไม่อยากเสียน้ำตาแม้ว่าข้างในจะเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน แม้ว่าจะรู้เจ็บจุกจนยืนแทบยืนไม่อยู่กับสายตาที่เกลียดชันและหมดความเชื่อใจของเค้า อลิซไม่อยากเลย...ไม่อยากให้เรื่องมันแย่ขนาดนี้ มันแย่โดยที่ตนไม่ได้แก้ไขอะไร 

 

อลิซซุดตัวลงนั่งพิงกำแพงห้องน้ำ ชันเข่าขึ้นมาแล้วเอาหน้าซุกลงที่เข่าอย่างเจ็บปวด แต่ไม่แม้แต่จะมีน้ำตาที่ไหลออกมามีเพียงเสียงร้องไห้ที่มันดังในใจเท่านั้น 

 

เมเบลกับคอปเตอร์ที่วิ่งตามออกมาวิ่งถลาเข้ามาในห้องน้ำหญิงทันที ก่อนคอปเตอร์จะรู้ตัวว่าอยู่ในห้องน้ำหญิงก็เจอสายตาคาดโทษของเมเบลซะเเล้วตัวเองเลยเนรเทษตัวเองออกนอกห้องน้ำไป...

 

คอปเตอร์รู้สึกสงสารอลิซจับใจแม้ตนจะชอบอลิซแต่ถ้าอลิซให้แค่เพื่อนตนก็ยินดีที่จะอยู่เพียงแค่นั้น แต่ตนรู้สึกไม่ชอบใจสักนิดที่โฮวอนไม่ฟังที่อลิซพูดฟังแต่ยัยผญ.ร้ายกาจคนนั้น ....

 

"อลิซ.."เมเบลเอ่ยเรียกพลางนั่งคุกเข่าตรงหน้าแล้วเอามือตัวเองจับเงยหน้าเพื่อนขึ้นมาแล้วให้ซบลงที่ไหล่ตัวเอง

"ช...ชั้นไม่เป็นไร"อลิซเอ่ยเสียงสั่น 

เมเบลรู้ดีว่าอลิซเป็นคนที่ร้องไห้ยากมากๆคนนึง แต่ถ้าเกิดเรื่องมันเกินจะทนจริงๆอลิซเลือกที่จะหนีออกมาอยู่คนเดียวแล้วนั่งซุกหน้าตัวเองแบบนี้ แม้จะไม่มีน้ำตาแต่เมเบลรู้ดีว่าเพื่อนตัวเองร้องไห้ในใจไปซะแล้ว เอาเข้าจริงอลิซแค่ต้องการคนเดียวที่เข้าใจและคอยปลอบตัวเอง แต่มันแทบไม่มี เพราะอลิซแทบไม่เคยร้องไห้ แต่เมเบลก็รู้เรื่องนี้มาจากมี๊ของอลิซนั่นเอง

เรื่องนี้คงหนักหนามากสินะ...ชั้นจะปลอบแกเอง

 

"ร้องสิอลิซ....อย่าเก็บไว้เลย ร้องไห้ชั้นเห็นคนเดียวพอ"เมเบลว่า แล้วลูบหลังปลอบประโลมอลิซ 

"ไม่....ชั้นไม่..อยากขี้แงเหมือนแก...ฮึกกก" อลิซที่กัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น แต่เพียงแค่เพื่อนรักพูดแค่นี้เสียงก็หลุดเสียแล้ว

"ฮ่าๆๆ...แกเนี่ยนะ คนเราน่ะไม่ได้เข้มแข็งเสมอไปนะ อ่อนแอบ้างก็ได้ ยิ่งเรื่องความรักน่ะ ไม่มีใครเข้มแข็มอดทนได้หรอกนะอลิซ"เมเบลว่าขำแต่ก็พูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยนเพื่อนตัวเอง

"......" ไม่มีเสียงสั่นมีเพียงแต่ไหล่บางที่สั่นน้อยๆ  สัมผัสชื้นๆที่หัวไหล่ทำให้เมเบลรู้ว่าเพื่อนตัวเองนั่นร้องไห้ออกมาแล้ว ไม่มีเสียงฮือ หรือ เสียงสะอื้น 

ทำนบน้ำตาที่อลิซพยายามข่มไว้มันได้ไหลนองเต็มของตาสวยของตัวเองแล้วเพียงเพราะคำพูดของเมเบล 

 

เมเบลนั่งปลอบอลิซอยู่พักนึงก่อนที่อลิซเริ่มดีขึ้นแล้วปละหน้าออกจากไหล่เมเบลแล้วเช็ดหน้าอย่างลวกๆ 

 

"ร้องไห้จนได้..."อลิซว่าเสียงเศร้า

"ขี้แง นิดหน่อยไม่เป็นไรหรอกน่า"เมเบลว่าพลางส่งยิ้มละมุนให้เพื่อน 

"ชั้นจะไม่อ่อนแอหรอกนะ เดี๋ยวนาบีมันจะได้ใจ"

"อืม ดีแล้วล่ะ"

"ส่วนเรื่องนั่นชั้นตัดสินใจแล้ว..."อลิซว่าเสียงหนักแน่นเล่นเอาเมเบลงงที่อลิซเปลี่ยนอารมณ์เร็วเกิน 

"เรื่องไหน."

"เดี๋ยวแกก็จะรู้...แฮร่ แต่เรื่องชั้นจบไม่สวยเหมือนแกนะ" อลิซว่าพลางลุกยืนแล้วเดินไปที่อ่างล้างหน้า

"ใครจะรู้ ยิ่งนาบีแม่ง พูดอะไรไม่รู้ เจ้าของๆ อะไรเนี่ยแหละ"เมเบลลุกยืนบ้าง พลางกอดอกขมวดคิ้ว

"อย่าไปใส่ใจคำพูดมันเลย.."

 

อลิซจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดวอร์มดีที่ในล๊อคเกอร์มีพอดี 

 

"ชั้นพร้อมแล้วเว้ย.."อลิซว่าเสียงดังก่อนจะเดินหอบเสื้อผ้าที่เพื่อนไปตู้ล๊อคเกอร์ที่มีเมเบลกับคอปเตอร์เดินตามมาด้วย 

 

"อ้าว ไอเตอร์ยังไม่ไปอีกหรอ" เมเบลเอ่ยถาม 

"จะกลับได้ไง เพื่อนอยู่นี่หมด .อลิซโอเครนะ" ประโยคแรกตอบเมเบลก่อนประโยคหลังจะถามอลิซ 

"อื้อ...โอเครดิ ชั้นน่ะเข้มแข็งจะตายไป" อลิซว่าพลางฉีกยิ้มแล้วทำท่าโอเคร 

 

แล้วไอคนที่ร้องไห้ในห้องน้ำนี่ใครว่ะะะะ!!!! 

.

.

.

.

.

หลังจากที่อลิซจัดแจงเก็บเสื้อผ้าเข้าล๊อคเกอร์เสร็จ ก็บอกไล่ให้เพื่อนรักทั้งสองกลับไปเรียนได้แล้ว แล้วยิ่งเป็น นร. ทุนมาทำงี้ได้ไง  ทันที่อลิซก้าวเข้าห้องก็ขออนุญาติอาจารย์เข้าห้องอาจารย์ไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับ ทันทีอลิซที่เดินเข้าโต๊หลังห้องเพื่อจะนั่งที่ของตนก็เจอสายตาเยาะเย้ยของนาบีซึ่งตนทำเพียงปรายตามองแล้วก็ลงนั่งที่เดิม 

 

 

'ไม่ต้องกลัวว่าเรื่องจะถึงหู ผอ. เพราะเราปิดให้อย่างดี อยากรู้มั้ยเพราะอะไร.........เพราะกูกับมึงต้องมีเรื่องกันอีกเยอะ แต่เอ้...หรือนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายนะ เพราะจากดูที่สารภาพรักไปแล้วๆพี่โฮวอนไม่มองไม่ตอบก็คงพอเข้าใจแล้วสินะ....' 

โพสอิทของนาบีถูกแปะอยู่ที่โต๊อลิซ อลิซหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาขยำแล้วขว้างใส่หัวนาบีอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

นาบีทำเพียวหันมาสแยะยิ้มให้แล้วก็ยักไหล่ก่อนจะทำทีเป็นหันไแตั้วใจเรียนต่อ

จากอารมณ์ที่เริ่มดรอปลงกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง อลิซลุกขึ้นยืนจนถูกอาจารย์ส่งสายตาดุดันมาแล้วบอกให้นั่งลง อลิซดื้อดึงก่อนจะถูกเพื่อนข้างๆดึงแขนให้นั่งลง

"ใจเย็นๆนะเธอ เรารู้ว่าเรื่องนี้เป็นมายังไง ตอนนี้เรียนก่อนเถอะ อีกอย่างเธอเป็น นร.ทุนนะ ทำอะไรก็ใจเย็นๆ" เสียงของเพื่อน ผญ.ข้างๆ เอ่ยเตือนสตือลิซฮึดฮัดอย่างหงุดหงิดแล้วพยายามเอาจิตใจให้จดจ่อกับการเรียนตรงหน้าแต่ไม่เลย  สมองและจิตใจกับนึกถึงแต่ใครคนนึง.....อลิซสบัดหัวไล่ความคิด...ก่อนจะเอาหน้าไถโต๊ะอย่างปรงๆ 

.

.

.

.

.

.

.

โฮวอนที่ก็ไม่มีสมาธิเรียนเช่นกันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้อย่างเดียวว่าคำพูดใครคนนึงกลับลอยมาในหัวตลอด 

 

'ชั้นว่าชั้นชอบนาย..'

'รักเลยล่ะ..'

'ถ้าฟังแล้วเข้าใจแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป..'

'คำพูดจากคนร้ายๆเลวๆอย่างชั้น...'

 

คำพูดมันมาเป็นท่อน จนโฮสอนเริ่มปวดหัวจึงเอามือทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร....

 

"เชี้ยเอ้ยย"โฮวอนเหวอย่างหงุดหวิด ยิ่งนึกถึงน้ำเสียงตัดพ้อของอีกคนมันทำให้ใจวูวโหวงแปลกๆ 

"เห้ย!!....โฮวอนเป็นไรมึง"จีโฮเอ่ยถามเพื่อนตัวเอง

"เหอะ! กูไม่เป็นไร "หันไปพูดเสียงไม่สบอารมณ์ใส่เพื่อนก่อนจะยกมือบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร

"เออดี....กูก็นึกว่าต้องส่งเพื่อนตัวเองเข้า ร.พ บาลบ้าซะแล้วเห็นทำร้ายตัวเอง" จีโฮว่าติดตลก 

"สัส! ตลกมั้ง" โฮวอนถลึงตาใส่ก่อนใส่ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที ยังไงกูก็สอบผ่านไม่สน

.

.

.

.

.

.

.

                    ช่วงเวลากลับบ้าน

-ย้อนไปตอนเที่ยง-

หลังจากตอนเที่ยงทีาอลิซต้องไปนั่งกินข้าวกับจีโฮทั้งๆที่ไม่มีอารมณ์กินเลยสักนิด แต่โชคดีที่ยังมีคอปเตอร์มาด้วยทำให้จีโฮไม่ค่อยหยอดตนเท่าไหร่แต่ก็ไม่วายจะกำชับว่าเย็นนี้จะต้องมีคำตอบให้ตนแล้วตอนเย็นก็จะมารับอีก

 

ส่วนเมเบลก็มีฮันบยอลมารับไปกินข้าวตอนแรกทำท่าจะไม่ไปเพราะเป็นห่วงเพื่อนแต่อลิซก็ไล่ให้ไปพร้อมบอกว่าไม่เป็นไรแถมมีคอปเตอร์อีกไม่ต้องห่วง พอเดินกันสองคนฮันบยอลจึงถามกับอลิซว่ามีปัญหาอะไรกันรึเปล่า ตอนแรกเมเบลทำท่าอึกอักจนฮันบยอลต้องถามซ้ำอีกครั้ง เมเบลจึงเล่าให้ฟังจนหมด ฮันบยอลมีสีหน้าตกใจหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ทำท่าทางเหมือนไม่เชื่อจนเมเบลต้องถามว่าไม่เชื่อที่ตนเล่างั้นหรอ แล้วทำท่างอนๆ จนฮันบยอลต้องรีบง้อยกใหญ่ที่เด็กน้อยของตนนั่นงอนซะแล้ว

ทุกคนคงสงสัยสินะว่าทำไมจองเบไม่มา ฮ่าๆๆๆ ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ดีแล้วล่ะที่ไม่มา 

 

 

 

"อลิซให้ชั้นกลับด้วยมั้ย.."เมเบลเดินออกจากห้องมาหาเพื่อนทันที 

"ไม่ต้องๆ ...ไม่เป็นไร คืองี้...ช"

"อลิซซซซ" เสียงของจีโฮตะโกนมาแต่ไกล่

"นี่ไงที่จะบอก..."อลิซบอกเสีนงเบา

"ไปกลับบ้านกันดีกว่า...แล้วก็..."

"ค่ะ...ไปก่อนนะเเล้วเจอกัน"อลิซเอ่ยตัดประโยคจีโฮก่อนจะหันไปโบกมือลาเพื่อน เมเบลพยักหน้าเข้าใจ แล้วทั้งคู่ก็เดินไป 

.

.

.

.

.

.

.

.

"ว่าไงเราจะตอบพี่...ได้ยังครับหืม" จีโฮที่เริ่มตื่นเต้นจึงเอ่ยถามขณะมาหยุดอยู่หน้าตึกตัวเอง ที่ตอนนี้เพื่อนๆตนเริ่มลงมาแล้ว

"......."อลิซส่งยิ้มแหย๋ๆให้ก่อนจะกรอกตาเม้มริมฝีปากอย่างใช้ความคิด 

ลองดูคงไม่เป็นไรมั้ง......ใช่มั้ย....เราจะได้ลืมได้ด้วย

เพราะคนที่เรารักเค้าดันเกลียดเราไปแล้ว ขืนชอบต่อเค้าจะยิ่งเกลียดเรามากไปอีก แม้ทั้งใจจะมีแต่โฮวอนก็ตอบเถอะ แต่ถ้าลองคบกับจีโฮเราจะลืมได้ใช่มั้ย เราจะรักพี่จีโฮได้ใช่มั้ย

 

"เห...อย่าบอกนะว่ายังไม่มีคำตอบ" จีโฮว่าพลางทำหน้าหงอยๆ 

"ลองดูสิค่ะ.."อลิซตอบ จีโฮยิ้มกว้างก่อนจะรีบคว้ามืออลิซมาจับอย่างดีใจสุดขีด 

อารมณ์ของคนฟังกับคนตอบต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในใจอลิซกับร้อนรุ่มปวดหนึบไปหมด 

เมื่อตอบไปเหมือนจะพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะอล่นกับความรู้สึกใครรึเปล่า ทั้งๆที่ตนไม่ได้รักหรือชอบจีโฮเลยสักนิด แต่ก็นั่นแหละ ตัดสินใจไปแล้ว 

 

"จริงนะครับ...จริงนะอลิซ"จีโฮตอบอย่างตื่นเต้น 

อลิซพยักหน้าพลางหลบสายตา 

"โอ้ยอีห่า....อะไรว่ะมาจับมือถือแขนกันใน ร.ร "เสียงค่อนขอดของคยองโฮดังขึ้น 

"เออ!! ให้เกียติสถานที่บ้างครับคุณ จีโฮ"ตามมาด้วยเสียงของจุนโฮ 

"พวกมึงๆ.....อลิซยอมตกลงเป็นแฟนกูแล้วเว้ยยย เห้ยยยย"จีโฮรีบหันไปพูดให้เพื่อนทั้งสามฟังทันที 

 

อลิซที่หันไปก็สบกับตาคมของคนที่มองมาด้วยสายตานิ่งๆมองกันก่อนที่อลิซจะเป็นคนหลาบสายตาไป 

 

โฮวอนรู้สึกวูบโหวงในใจอีกแล้วววว ท้องมันโหวงๆด้วยอาการนี่คืออะไร....ไม่รู้ว่าเผลอแสดงสีหน้ายังไงออกไป

"โฮวอนไม่ดีกับกูอ๋อว่ะ....ทำหน้ายังไม่ได้ขี้งั้นแหละ"จีโฮเอ่ยมองหน้าโฮวอนก่อนจะหันไปมองคนรักหมาดๆ ที่ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้ามองพื้น ทำไม่ดีใจหรือยิ้มแย้มแถมพูดน้อยอีกต่างหาก 

 

โฮวอนมองไปที่มือของคนสองคนที่จับกันมันทำให้เค้าเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว แล้วจะไม่หงุดหงิดเท่าไหร่ ถ้าคนที่บอกว่ารักตนตอนเช้าตอนนี้กำลังไปเป็นแฟนคนอื่นเเล้ว แล้วยังทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก ให้ตายสิ.......

 

 

'หึ!!! เธอมันร้ายจริงๆด้วย' 

 

 

★★★★★★★★★★★

 

TALK : เอาแล้ว...อลิซคบจีโฮ 

แล้วโฮวอนจะคู่ใครล่ะเนี่ย....ติดตามๆ 

ตอนนี้สั้นมั้ย  ไม่หรอกเนาะ 

จองเบยังไม่มานะ ตอนหน้าค่ะ5555

มีเรื่องกันทุกวัน.....

 

ไปแล้วค่ะสวัสดีชาวไทย...

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา