ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"ทำไมฉันถึง.....อยู่ที่นี่ละ"ฉันลืมตาขึ้นในถ่ำที่เคยไปหยิบหนังสือเวทมนมา พร้อมกับมองเห็นคาโนะนั่งอยู่ข้างๆ
"ตื่นแล้วเหรอยามิจัง"คาโนะยิ้มให้เล็กน้อย
"คาโนะคุง แล้วคนอื่นล่ะ"ฉันพยายามมองหาคนอื่นๆ
"คนอื่นเขาคงจะไปสู้กับปีศาจนั้นอยู่น่ะ"
"แย่ละฉันต้องรีบ!"ฉันยังพูดไม่ทันจบคาโนะกลับดึงมือฉันไว้
"ไม่ได้หรอก ลำพังคนอย่างเธอทำอะไรไม่ได้หรอก"
"หนวกหูน่า เพื่อนจะเป็นจะตายยังไงก็ช่างเหรอ"ฉันปัดมือคาโนะทิ้งพร้อมกับวิ่งไปร้องไห้ไป วิ่งไปเรื่อยจนในที่ฉันก็เจอทุกคนนอนกองกับพื้นพร้อมกับปีศาจที่ดูไม่เป็นไรเลย
"อะไรกันเธอเองเหรอ"ปีศาจนั้นพูดโดยไม่หันมามอง
"ยะ....ยามิ....ยะ....อย่า....เข้ามา"คุณคุรุมิพูดพร้อมกับพยายามจะยื่นมือมา
"หนวกหูเฟ้ย ยัยตัวเกะกะ"เจ้าปีศาจนั้นพูดพร้อมกับเตะคุณคุรุมิอย่างแรง ฉันรีบวิ่งไปดูอาการของเธอ แต่เธอกลับพูดแค่
"หนีไป...."
"ไม่เอา ฉันจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้นละ ฉันจะต่อสู้ร่วมหะบทุกคน ปม้จะเหลือแค่ฉันคนเดียวก็ตาม ฉันจะไม่หนีแล้ว!"
"เห.....เด็กๆพวกนี้น่ารักดีนี่ แต่เอาเถอะ เด็กธรรมดาอย่างเธอจะทำอะไรได้ละ"ปีศาจนั้นแสยะยิ้ม
"ใช่ ฉันน่ะไม่มีพลังอะไรเลย ไม่มีเวทหรืออะไรทั้งนั้น แต่ว่า......ฉันจะขอปกป้องทุกคนจนถึงวินาทีสุดท้าย"ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะรู้สึกว่าเท้าตัวเองมันไม่ได้เตะพื้นอยู่ แถมมีปีกสีขาวงอกออกมาด้วย
"ไม่จริงน่า"คาโนะที่แอบอยู่อุทานขึ้นอย่างช้าๆ
"ยะ....ยามิ ใช้เวทได้เหรอนั้น"คาเนกิพูดอย่างงงๆ
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"ยูโนะตอบ
"ไม่จริงใช้ไหมน่ะ แต่ก็เอาเถอะ ถึงเธอจะใช้เวทได้ ก็ยังไม่ชนะฉันอยู่ดี"ปีศาจนั้นแสยะยิ้มก่อนจะใช้เวทมืดยิงมาฉันจึงหลบอย่างไว แล้วยิบโยโย่ในกระเป๋าออกมา และกำมันไวในมือทั้งสองข้างก่อนจะแยกเป็นสองอัน ก่อนจะเหวี่ยงมันไปรัดแขนเจ้าปีศาจนั้นและดึงจนแขนทั้งสองข้างขาดลง
"คิดว่าแค่นั้น มันจะทำให้ฉันตายได้รึไง"เจ้าปีศาจนั้นพูดขึ้นก่อนที่แขนทั้งสองจะงอกขึ้นมาให้
"ไม่มันยังไม่จบหรอก"ฉันเอาโยโย่ทั้งสองกำๆว้ในมือ แล้วมันก็เปลี่ยนเป็นธนูสีขาว
"นั้นมันธนูในตำนานนี่"ยูโนะอุทาน
"มันคืออะไรน่ะ"คุณเบย์ถามแบบงงๆ
"มันคือดาบที่จอมเวทไม่กี่คนจะใช่ได้ แถมยังเป็นธนูที่ฆ่าได้แม้แต่ปีศาจระดับs"
"เอาละตอนนี้มันคงจะจบจริงๆแล้วละ ธนูแห่งความงดงามและความสว่างสไว จงเป็นกำลังให้ข้าด้วยเถอะ"ยังยิงธนูไปที่ปีศาจนั้นแล้วร่างของมันก็แตกสลายไป ฉันรีบลงพื้นเพื่อไปรักษาทุกคน ฉันรวบรวมเวทเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ แล้วปล่อยมันออกไปหาทุกคน ทุกคนเริ่มฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง
"จบแล้วสินะคะ"ฉันพูดพร้อมแล้วหลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บทเสิรมจ้ะ
"ยามิเป็นไรป่าวน่ะ"คารุมะจิ้มไปที่ใบหน้าของยามิ
"แค่หลับน่ะ คงเป็นเพราะใช้เวทครั้งแรกแถมใช้ไปตั้งขนาดนั้นแนะ อีกประมาณ3ชั่วโมงก็คงฟื้นละน่า"ยูโนะอธิบาย
"งั้น ตรงนู้นมีต้นไม้อยู่ไปพักตรงนั้นไหม"คุรุมิพูดพร้อมกับชี้ไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง
"ดีเลย"ยูโนะพูดก่อนที่จะแบกร่างของยามิไปไว้ที่ต้นไม้นั้น