รักได้ไหม นายนกน้อย

               จิ๊บ..จิ๊บ..จิ๊บ.. "นกที่ไหนวะ คนจะหลับนอน ไปไป ชิ้วๆ"ฉันเริ่มหันมาสนใจนาฬิกาแทน "พึ่งจะ6โมงครึ้งเองนอนต่อดีกว่า"และแล้วฉันก็มุดผ้าห่มสู่่ห้วงนิทราเหมือนเดิม

                                           3oนาทีผ่านไป

     เอ่อ...ฉันสะดุ้งเมื่อเห็นเวลาของนาฬิกา 'ขณะนี้เวลา เจ็ดนาฬิกา'

อ๊ากกก!!!!เจ็ดโมงแล้วนี่หว่า ฉันรีบวิ่งไปอาบน้ำทันทีฉัันใช้เวลาแต่งตัวตามปกติประมาณ30นาทีสงสัยต้องเร่งสปีดแล้ว

                                             15นาทีผ่านไป

เย้เสร็จแว้วฉันรีบวิ่งลงไว้ข้างล่าง"แม่คะพี่ล่ะคะ"ฉันรีบถามหาพี่ทันทีก็ใช่สิถ้าพี่ไปก่อนหรือพี่ไม่ไปแล้วฉันจะไปกับใครล่ะ"อ้าวแม่นึกว่าว่าซือคุงไปปลุกลูกซะอีก""ป่าวหนูยังไม่เห็นพี่เลยนะ""งั้นมากิจังช่วยไปตามซือคุงให้แม่ทีนะจ้ะ""แต่ว่าแม่คะหนูก็รีบเหมือนกันนะ"ฉันก็แค่พูดทำเท่ไปงั้นแหละค่ะ"อุ้ยมากิจังจะไปโรงเรียนโดยไม่มีซือคุงได้รึป่าวน๊า"อึก!!เหมือนมีลูกศรสีดำมาปักใจ แม่คะมันจะมากเกินไปแล้วนะคะไปก็ได้แค่ไปก็พอใช่ไม๊ "โถ่แม่จะพูดแทงใจดำหนูอีกนานไม๊"ฉันรีบวิ่งขึ้นไปปลุกไอ้พี่ชายบ้านั่น"พี่ตื่นได้แล้วจะนอนอีกนานไม๊"ไม่มีสัญญาณตอบรับแสดงว่ายังไม่ตื่นไม่ต้องคงไม่ต้องเคาะมันแล้วประตูพอฉันเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเด็กที่ไหนไม่รู้ยืนอยู่หน้าเตียงของพี่เสื้อสีดำกางเกงขายาวสีดำหมวกก็สีดำจะไปงานศพใครวะ"ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันปลุกเจ้าห่วยนี่เองนะ"เสียงเด็กคนนั้นพูดขึ้น"แล้วนายเป็นใครกันเข้ามาห้องพี่ได้ยังไงกัน"ฉันชื่อรีบอร์นเป็นครูพิเศษของเจ้าห่วยนี่ฝากตัวด้วย"รีบอร์นชื่อของเด็กคนนี้เหรอน่ารักจังแฮะ

"แต่ว่า...."ฉันจะเดินไปโรงเรียนกับใครล่ะเนี่ย"ฉันหาคนเดินไปโรงเรียนกับเธอให้แล้วล่ะ" "เอ๋จริงเหรอ"