รักได้ไหม นายนกน้อย

               "จริงสิ รีบไปได้แล้ว"หมอนั่นไล่ฉันเหรอแต่นี่มันบ้านฉันนะ แย่แล้วสายแล้วนี่หว่า"งั้นฉันไปก่อนนะ ฝากปลุกพี่ด้วยล่ะ""อืม"รีบอร์นตอบสั้นไปป่ะคะฉันรีบวิ่งลงไปข้างล่างหยิบขนมปังที่วางอยู่บนจานเข้าปากแล้วรีบวิ่งออกไปเปิดประตู"ไงมากินะจัง"เสียงของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉัน"..."ระหว่างที่ฉันกำลังยืนอึ้งอยู่เพราะทำไม..เขาถึงรู้ชื่อฉันทำไม..ทุกคนถึงได้...สูงกว่าฉันกันหมด

รับไม่ได้.,

"เป็นอะไรรึป่าวครับองค์หญิง"  เจ้าหญิงเหรอ!" ....เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ"ฉันมองหน้าเจ้าผู้ชายที่หน้าขาวโปะอย่างกับสำลี

"ล้อเล่นครับล้อเล่น " 

                     07.45

ฉันมองดูเวลาที่หน้าโรงเรียนอนุบาล."แย่แล้วนี่มันไม่ใช่เวลามาเถียงกันสายแล้วนะ"เสียงผู้หญิงตัวเล็กๆที่ยืนข้างๆผู้หญิงตัวสูงนะ "ทุกคนไปกันเถอะ เอ้า.เข้าที่.ระวัง".'ไป' เสียงพูดพร้อมกันของทุกคนทำให้ฉันตกใจมากมาย จากนั้นผู้หญิงตัวสูงก็จับมือฉันแล้ว วิ่งด้วยความเร็วกว่าเกียร์หมาซะอีก

"แล้วจากนี้ฉันจะต้องเจออะไรอีกล่ะเนี่ย!!"