เพราะฉันคือหลานสาวปีศาจ

โชแปง:ฮึก...ฮึก..
โชเฟอ:เทอเป็นอะไรของเทอพอมาถึงก็ร้องไห้ไม่หยุด
โชแปง:นายไม่ต้องรู้หรอก รีบๆเดทซะชั้นอยากกลับบ้านเเล้ว
โชเฟอ:ถ้าเทอรีบ เทอต้องอยู่ร้องไห้ก่อน
โชแปง:น้ำตาคลอ//กัดปาก//ฮือ....ฮือ
โชเฟอ:เทอเป็นอะไรของเทอยิ่งบอกยิ่งร้อง//เฮ้อ
โชแปง:ก็นายดุชั้นอ่ะ นายก็เลิกทำหน้าดุซะสิ
โชเฟอ:เฮ้อออ เทอนี่มัน..
โชแปง:ฮือ...ฮึก ฮือ
โชเฟอ:เออๆๆ ก้ได้ๆๆ//ฝืนยิ้ม
โชแปง:ฮึก..ยิ้มกว้างกว่านี้ ฮืออ
โชเฟอหยิ่งฟันใส่โชแปง
โชแปง:อุ๊บ 55555
โชเฟอ:นี่เทอ แกล้งชั้นหรอ ห้ะ!!!
โชแปง:ก้ชั้นอย่กให้นายยิ้มอ่ะ ทำไมล่ะ ชั้นจะร้องไห้อีกนะ//ทำหน้าจะร้องให้ต่อ
โชเฟอ:อ่ะๆๆ //ยิ้มกว้างงกว่าเดิม
โชแปง:ดีมากกก นี่นายชั้นหิวแล้วอ่ะ มีไรกินบ้างง
โชเฟอ:เห็นตัวเล็กยังงี้ กินเยอะนะเราาา
โชแปง:เอ้า ก็ชั้นหิวจิงๆหนิ
โชเฟอ:เออๆๆ รอแป๊ปนะ
โชแปง:เอ้ออ เร็วๆล่ะชั้นหิวว
โชเฟอ:คร้าบบ คุนหนู
โชเฟอเดินไปที่ร้านสายไหมและเดินมาพร้อมสายไหมสีชมพูรูปทรงตุ๊กตาหมี
โชแปง:ว้าววว น่าร๊ากกก
โชเฟอ:ขอบใจที่ชม//ยิ้มกว้าง
โชแปง:ไม่ได้ชมนายชั้นชมขนมสายไหมต่างหากล่ะ ชิ หลงตัวเองง
โชฟอ:เอ้า เทอเรามาเดทกันนะ หัดทำตัวน่ารักๆบ้างง
โชแปง:ชิ ขนาดนายยังทำหน้าดุได้เลยอ่ะ
โชเฟอ:เอ้า เฮ้ออ..ชั้นยอมแพ้
โชแปง:โฮะๆๆๆ//ทำหน้าอย่างผู้ชนะ
โชเฟอ:หึ อย่าให้ชั้นเอาคืนนะ
โชแปง:หึ้ ทำไมนายจะทำอะไรเรอะ//ทำหน้าตาเหยียดๆ
โชเฟอ:เดี๋ยวเทอก็รู้
โชแปง:หือ???//ทำหน้างง
โชเฟอไม่ตอบโชแปงแต่กลับลากโชแปงไปที่บ้านผีสิง
โชแปง:นะ..นายจะพาชั้นเข้าไปหรอ
โชเฟอ:ช่ายย ทำไมกลัวหรอ
โชแปง:มะ..ไม่ได้กลัวว
โชเฟอ:หึ ถ้าไม่กลัวก็มานี่เรยย
โชแปง:อร๊ายย //โชเฟอลากโชแปงเข้าไปในบ้านผีสิง
บุ๊ก บุ๊บ บรู๊วววว บุ๊ก บุ๊ก บรู๋วววว เสียงหมาหอนดังขึ้นในบ้านผีสิงที่มืดมิด
โชแปง:อึ๋ยยยย //ตัวสั่น
โชเฟอ:เป็นไร ตัวสั่นเชียวว
โชแปง:กะ..ก็ในนี้มันนะ..หนาวว //พูดเสียงสั่นๆ
โชเฟอ:หนาวตรงไหน และปล่อนแขนชั้นได้แล้ว อึดอัด //พยายามแกะมือโชแปงออก
โชแปง:งื้ออออ ชั้นกลัวหลง
โชเฟอ:หรออออ
โชแปง:เอออ สิ อร๊ายยยย//ไม่ทันพูดจบมีมือๆหนึ่งจับที่ไหล่โชแปง โชแปงกระโดดกอดโชเฟอ
โชเฟอ:โอ็ยย นี่เทอ //แอบยิ้ม
โชแปง:ฮือออ โชเฟอชั้นกลัวว//ปล่อยโฮออกมา
โชเฟอ:เอ้อ ไหนบอกว่าไม่กลัวไง
โชแปง:ฮืออ ชั้นโกหกพาชั้นออกไป นะนะฮืออ
โชเฟอ:โอเคๆๆๆ //กอดโชแปงตอบแล้วลูบหัวโชแปงเบาๆ
โชแปง:>///< ตึกตัก ตึกตัก[ทำไม ทำไมหัวใจชั้นต้องเต้นแรง แล้วทำไมชั้นถึงหวั่นไหวให้นายโชเฟอด้วยย หยุดๆๆ] //โชแปงพูดในใจแล้วส่ายหัวเพื่อสลัดความคิด
โชเฟอ:นี่เทอ เทอเป็นอะไร ถึงแล้วว
โชแปง:หืออ //เงยหน้าขึ้น
โชแปง:เอ้า ออกมาเมื่อไหร่อ่ะ
โชเฟอ:เอ้า เทอตาบอดหรออ เทอสลบชั้นเลยให้เทอขี่หลังชั้น โปรดมองด้วยย
โชแปง:อ้ะ จิงๆด้วย แหะๆ
โชเฟอ:หึ ยัยบ๊อง!!ิ