mental power พลังจิต

เรมี่หอบกองหนังสือเรียนเดินขึ้นบันไดแต่ละขั้นๆ บางคนก็เดินชนหนังสือของเธอตกบ้างอะไรบ้างแต่ทุกคนก็กลับหัวเราะเยาะเธอเรมี่ไม่สนใจและเก็บหนังสือและเดินขึ้นชั้นเรียนต่อไป
"เห้ยๆๆ จะไปไหนจ๊ะเนี่ย?" อดัมถามกับเรมี่
"ปะ..ไปเรียนน่ะ.." เรมี่ตอบกลับอดับ
"วันนี้อาจาร์ยไม่อยู่หรอกนะสาวน้อย..." อดัมพูดและจับผมของเรมี่ขึ้นมาดม
"ฟุึ่บบ!" 
เรมี่จัดการสะบัดมือของอดัมให้ออกจากผมของเธอก่อนที่เธอจะรีบเดินขึ้นบันไดไปห้องเรียนอย่างรวดเร็ว
"ฉันว่ายัยนั่นมันหุ่นน่าหม่ำอยู่นะ" อดัมพูด
"เฮ้ๆนายอย่าเก็บไว้คนเดียวสิแบ่งฉันมั่ง!" เอวานพูด
"นี่พวกเธอ!มาทำอะไรกันแถวนี้!ขึ้นไปเรียนกันได้แล้ว"
อาจาร์ยเกรซตะโกนใส่หลังจากนั้นอดัมเอวานและคนอื่นๆก็วิ่งหนีกันไปหมด
"คิกๆๆๆๆ"
บิทนีย์ขยำกระดาษและปากระดาษใส่เรมี่และหัวเราะอย่างสนุกสนาน
"ลองมั่งปะ?" บิทนี่ย์ส่งกระดาษให้เคที่
"มันจะดีหรอเธอ..." เคที่พูด
"ก็แล้วแต่เธออ่ะนะ"
บิทนีย์กำลังดึงกระดาษกลับแต่แล้วเคที่ก็ดึงกระดาษเอาไว้
"ก็ได้!ฉันจะลอง"
จากนั้นเคที่ก็ขยำกระดาษและปาใส่เรมี่อย่างสนุกสนาน
ส่วนเรมี่นั้นได้แต่นั่งเก็บกระดาษที่ร่วงลงพื้น
"ขอบใจนะที่เอากระดาษให้ฉันซะเยอะแยะแบบนี้" เรมี่พูด
"อ้อไม่เป็นไรอ่ะทำไมหรอ? หรืออยากได้เพิ่ม" พูดจบบิทนีย์ก็ขยำกระดาษและปาใส่เรมี่
"เปล่า! จะเอาไปชั่งกิโลขายทำทานให้ขอทานอย่างเธอไง!" เรมี่ตะคอกใส่
"นี่นังเรมี่!!" วิทนีย์ตะโกนใส่เธอ
"ทำไม!!" เรมี่ตะโกนกลับ
"เพล้ง!!"
ทุกคนมองไปยังหน้าต่างที่อยู่ดีๆก็แตกเอง
เรมี่มองไปที่หน้าต่างอย่างทึ่งๆก่อนที่จะรีบเก็บข้าวของและเดินออกจากห้องทันที
"นี่ด่าฉันแล้วแกจะไปไหน!กลับมานะ!!"
โปรดติดตามตอนต่อไป...